Η ναυμαχία της Κνίδου το 394 π.Χ

 

Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Στὴν αὐγὴ τοῦ 4ου αἰῶνα π.Χ., 

τὰ νερὰ τοῦ Αἰγαίου κουβαλοῦν ἀκόμη τὸν ἀπόηχο τῶν πολέμων. 

Ἡ Ἑλλάδα, ἐξαντλημένη ἀπὸ δεκαετίες ἐμφύλιου αἵματος, 

κοιτᾶ τὴ Σπάρτη – τὴν πόλη ποὺ ἐπικράτησε. 

Μὰ κάθε νίκη γεννᾶ καὶ τὴν ὕβρη. 

Κι ἐκεῖ ποὺ ὁ ἄνθρωπος πιστεύει πὼς ἔγινε θεός, 

ἀρχίζει ἡ πτώση του. 

Ἔτος 394 π.Χ.... 

Τὰ νερὰ τοῦ Αἰγαίου φλέγονται. 

Στὰ παράλια τῆς Καρίας, 

τὰ κύματα ἔγιναν θέατρο ἐκδίκησης καὶ καταστροφῆς. 

Ἐκεῖ, στὴν Κνίδο, ἡ Σπάρτη γνώρισε τὸ τέλος της θαλασσοκρατορίας της. 

Αὐτή... εἶναι ἡ ἱστορία τῆς Ναυμαχίας της Κνίδου. 

Ἡ μέρα ποὺ καταποντίστηκε ἡ Σπάρτη. 

Ἡ πανίσχυρη Σπάρτη, ποὺ κάποτε κυριαρχοῦσε καὶ στὴ στεριὰ καὶ στὴ θάλασσα, ἀντιμετωπίζει τὴν ὀργὴ ἐκείνων ποὺ ταπείνωσε. 

Ὁ Κόνων, ὁ Ἀθηναῖος ἐξόριστος, ἐπιστρέφει μὲ τὴν ὑποστήριξη τῆς Περσίας. 

Δίπλα του, ὁ σατράπης Φαρνάβαζος καὶ ἕνας στόλος ἱκανὸς νὰ σαρώσει τὰ πάντα. 

Στὴν Κνίδο, τὰ κύματα θὰ βαφτοῦν κόκκινα. 

Ὁ Σπαρτιάτης ναύαρχος Πείσανδρος πολεμᾶ μέχρι τέλους, ἀλλὰ ἡ μοῖρα τῆς Σπάρτης ἔχει ἤδη γραφτεῖ. 

Ἡ θάλασσα ἀνήκει ξανὰ στοὺς ἐχθρούς της... 

καὶ τὸ ὄνομα τῆς Σπάρτης ἀρχίζει νὰ βουλιάζει – ὅπως καὶ τὰ πλοῖα της ἐκείνη τὴ μέρα. 

Καλῶς ἤρθατε 

Ἡ Ναυμαχία της Κνίδου – τὸ κῦμα ποὺ ἔπνιξε μιὰ αὐτοκρατορία. 

Στὴν αὐγὴ τοῦ τέταρτου αἰῶνα π.Χ.... 

τὰ νερὰ τοῦ Αἰγαίου κοιμοῦνται πάνω ἀπὸ σιωπηλὰ ναυάγια... 

καὶ μνῆμες αἵματος. 

Ἡ Ἑλλάδα... κουρασμένη ἀπ’ τὸν ἐμφύλιο. 

Ἡ Σπάρτη... μόνη, περήφανη... 

βασίλισσα τῆς στάχτης. 

Ἡ Σπάρτη... στεφόταν νικήτρια. 

Κυρία τῆς στεριᾶς... 

καί, γιὰ πρώτη φορά, 

ἀφέντρα καὶ τῆς θάλασσας. 

Τὰ κόκκινα λάβαρά της, μὲ τὸ Λ τῆς Λακεδαίμονος, 

φούσκωναν στὸν ἄνεμο 

«394 π.Χ. – Κνίδος.

Ὁ Σπαρτιάτης Πείσανδρος ἀντιμετωπίζει ἕναν παλιὸ ἐχθρό... 

τὸν Ἀθηναῖο Κόνωνα, ποὺ ἐπιστρέφει ἀπὸ τὴν ἐξορία μὲ τὴ βοήθεια τῶν Περσῶν.» 

«Ἡ θάλασσα φλέγεται. 

Τὸ κῦρος τῆς Σπάρτης καταρρέει – 

καὶ ἡ συμμαχία Ἀθήνας καὶ Περσίας πλένει μὲ αἷμα τὸ Αἰγαῖο.» 

«Ὁ Πείσανδρος πέφτει μαχόμενος. 

Ἡ Σπάρτη χάνει γιὰ πάντα τὴ θάλασσα. 

Καὶ μαζί... τὴ δύναμή της νὰ κυβερνᾶ τὸν ἑλληνικὸ κόσμο.» 

«Ἡ Ναυμαχία της Κνίδου... 

Ἡ μέρα ποὺ τὸ Αἰγαῖο ἐκδικήθηκε τὴ Σπάρτη.» 

Τίτλος στὴν ὀθόνη: 

«Ἡ Μέρα ποὺ Καταποντίστηκε ἡ Σπάρτη» – Σύντομα στὸ κανάλι. 

«Στὴν καρδιὰ τοῦ Αἰγαίου, τὸ 394 π.Χ., γράφτηκε τὸ τέλος της θαλασσοκρατορίας τῆς Σπάρτης. 

Μιὰ αὐτοκρατορία ποὺ γεννήθηκε μὲ τὴ φωτιὰ τῶν ὁπλιτῶν, 

ἔμελλε νὰ σβήσει μέσα στὶς φλόγες τῶν ἴδιων της τῶν πλοίων. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστορία τῆς Ναυμαχίας της Κνίδου – 

ἡ μέρα ποὺ ἡ Σπάρτη καταποντίστηκε. »

Ὁ Ἀθηναῖος στρατηγὸς Κόνων, μαζὶ μὲ τὸν Πέρση σατράπη Φαρνάβαζο, ἀντιμετώπισαν τὸν Σπαρτιάτη ναύαρχο Πείσανδρο. 

Ἦταν μιὰ μάχη ποὺ δὲν ἔγινε μόνο γιὰ ἐξουσία – ἀλλὰ γιὰ ἐκδίκηση. 

Μιὰ στιγμὴ ποὺ τὸ κῦμα τῆς ἱστορίας γύρισε, καὶ ἡ Σπάρτη δὲν θὰ ἦταν ποτὲ ξανὰ ἡ ἴδια. 

Τίτλος: «Ἡ Μέρα ποὺ Καταποντίστηκε ἡ Σπάρτη – Ἡ Ναυμαχία της Κνίδου» 

⚔️ ΜΕΡΟΣ Α’: Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ (2:00 – 5:00)

Ὁ Πελοποννησιακὸς Πόλεμος εἶχε τελειώσει. 

Ἡ Ἀθήνα ἡττημένη. 

Οἱ ναοί της σιωπηλοί. 

«Μετὰ τὸν Πελοποννησιακὸ Πόλεμο, ἡ Σπάρτη ἦταν ἡ ἀπόλυτη δύναμη. 

Οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν ταπεινωθεῖ, οἱ τείχη τους εἶχαν γκρεμιστεῖ, 

καὶ ὁ ἑλληνικὸς κόσμος ὑποτάχθηκε στὴ σπαρτιατικὴ πειθαρχία. 

Ὅμως, πίσω ἀπὸ τὴ δόξα, γεννήθηκε ἡ ὕβρις.» 

«Ἡ Σπάρτη ἔγινε τύραννος τῶν Ἑλλήνων. 

Ἔβαλε φρουρὲς σὲ ξένες πόλεις, λεηλάτησε συμμαχίες, 

καὶ ὕψωσε τὴ σημαία της πάνω ἀπὸ μιὰ Ἑλλάδα κουρασμένη ἀπ’ τὸν πόλεμο.» 

Τὸ 394 π.Χ. στὴν Κνίδο της Καρίας —
οἱ θεοὶ γύρισαν τὸ βλέμμα τους ἀλλοῦ.
Ἡ ναυμαχία της Κνίδου ἔλαβε χώρα το
394 π.Χ. στὰ ἀνοιχτά της Κνίδου, μιᾶς πόλης τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀνάμεσα στούς
Πέρσες ἐναντίον τῶν Σπαρτιατῶν καὶ βρισκόταν στὸ πλαίσιο τοῦ Κορινθιακοῦ πολέμου.
Μετὰ τὴ μάχη τοῦ ποταμοῦ Νεμέα καὶ τὴ νίκη τῶν Σπαρτιατῶν ὁ Ἀγησίλαος ἐπέστρεφε


στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ κάλεσμα τῆς Σπάρτης γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει των ἀντιλακωνικό
συνασπισμό. Ὁ σπαρτιατικὸς στόλος μὲ ἀρχηγό τον Πείσανδρο, ποὺ τὸν εἶχε τοποθετήσει
ὁ Ἀγησίλαος στὴ θέση τοῦ ναυάρχου, κατευθυνόταν στὴν Κνίδο.

⚙️ ΜΕΡΟΣ Β’: ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΞΥΠΝΟΥΝ
Μὰ ἡ μοῖρα... ποτὲ δὲν ξεχνᾶ.

Οἱ πόλεις ποὺ λύγισαν,
τώρα βράζουν ἀπὸ μῖσος
Ἡ Θήβα, ἡ Κόρινθος, τὸ Ἄργος...
ὅλες περιμένουν μιὰ σπίθα.
Καὶ αὐτὴ τὴ σπίθα...
τὴ φέρνει ἡ Ἀνατολή.


«Μὰ ἡ ἀλαζονεία φέρνει τὴν ἐκδίκηση.

Οἱ Πέρσες, ἐξευτελισμένοι ἀπὸ τὴν ἐπέμβαση τῆς Σπάρτης στὴ Μικρὰ Ἀσία,

ἄρχισαν νὰ χρηματοδοτοῦν μιὰ νέα ἀντι-σπαρτιατικὴ συμμαχία.

Οἱ Ἀθηναῖοι, οἱ Θηβαῖοι, οἱ Κορίνθιοι καὶ οἱ Ἀργεῖοι –
ὅλοι ἑνώθηκαν γιὰ νὰ ρίξουν τὸν δεσπότη τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου .



Ὁ Πέρσης σατράπης Φαρνάβαζος...

ὀργισμένος ἀπὸ τὴ Σπαρτιατικὴ ἐπέμβαση στὴν Ἰωνία,

στρέφει τὸ βλέμμα του στὴ θάλασσα.

Καὶ μαζί του...
ἕνας ἐξόριστος Ἀθηναῖος.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἡ Σπάρτη εἶχε ἐξορίσει:
ὁ Κόνων, ὁ Ἀθηναῖος στρατηγός.».

«Καὶ στὸ ἐπίκεντρο τῆς νέας αὐτῆς ἱστορίας,
στέκεται ἕνας

Ὁ Κόνων...

ΜΕΡΟΣ Γ’: Ὁ ΚΟΝΩΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

ὁ στρατηγὸς ποὺ εἶδε τὴν Ἀθήνα νὰ καίγεται.

Ἦταν ἐκεῖ, στοὺς Αἰγὸς Ποταμούς.
Εἶδε τὸ τελευταῖο ἀθηναϊκὸ πανὶ νὰ σκίζεται στὸν ἄνεμο.

Κι ὁρκίστηκε... πὼς μιὰ μέρα θὰ ἐκδικηθεῖ.

«Ὁ Κόνων, μετὰ τὴν ἧττα τῆς Ἀθήνας στοὺς Αἰγὸς Ποταμούς,

βρῆκε καταφύγιο στὴν αὐλὴ τῶν Περσῶν.

Ἐκεῖ, πλάϊ στὸν σατράπη Φαρνάβαζο,

βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐκδικηθεῖ τὴ Σπάρτη.»

Τώρα, μὲ τὸν πλοῦτο της Περσίας,

χτίζει νέο στόλο.

«Μὲ χρήματα ἀπὸ τὴν Περσία καὶ ναυτικοὺς ἀπὸ κάθε γωνιὰ τοῦ Αἰγαίου,

ὁ Κόνων δημιούργησε ἕναν στόλο ποὺ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ ἀγνοήσει.»

Ἑβδομῆντα πλοῖα.

Ἕλληνες, Φοίνικες, Κύπριοι, Πέρσες.

Καὶ στὸ τιμόνι του, ἕνας ἄνδρας μὲ βλέμμα ποὺ δὲν ξεχνᾶ.

Τὰ κόκκινα λάβαρά της, μὲ τὸ Λ τῆς Λακεδαίμονος, φούσκωναν στὸν ἄνεμο.

Ἕνας συμμαχικὸς δράκοντας ἀπὸ ξύλο καὶ φωτιά.
Οἱ τριήρεις της, πειθαρχημένες,

διέσχιζαν τὸ Αἰγαῖο σὰν φάλαγγες ἀπὸ ξύλο καὶ χάλυβα.

Μὰ κάτω ἀπ’ τὴν πανοπλία τους...

φύτρωνε ἡ ἀλαζονεία.

Ἡ πίστη πὼς ἡ Σπάρτη δὲν ἦταν πιὰ ἀνθρώπινη δύναμη...

ἀλλὰ μοῖρα.

[ΚΕΦ. Δ – ΠΡΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ –

🎵 Ὁ Πείσανδρος, ἀδελφὸς τοῦ βασιλιᾶ Ἀγησιλάου,

ἀναλαμβάνει τὸν σπαρτιατικὸ στόλο.

Μὰ δὲν εἶναι ναυτικός.

Εἶναι πολεμιστὴς τῆς γῆς,

ὄχι τῆς θάλασσας.

Οἱ δύο στόλοι συναντῶνται στὴν Κνίδο.

Ὁ ἥλιος χτυπᾶ τὰ κύματα,

τὰ κουπιὰ λάμπουν σὰν λεπίδες.

Ὁ ἄνεμος φυσᾶ ἀπὸ τὴν Ἀνατολή —

σὰν προειδοποίηση.

Δύο κόσμοι,

δύο ἰδέες,

δύο Ἑλλάδες.

Στὸν ὁρίζοντα...
ὁ ἦχος τῶν τυμπάνων πλησιάζε
Ὁ ἀθηναϊκὸς στόλος εἶχε ἀρχηγό τον Κόνωνα, ἀλλὰ εἶχε καὶ τὴν ὑποστήριξη τοῦ περσικοῦ στόλου ὑπὸ τὸ σατράπη Φαρνάβαζο. Μάλιστα καὶ ὁ Εὐαγόρας Α΄ συνεισέφερε τριήρεις
στοὺς Ἀθηναίους γιὰ τὴ ναυμαχία.
Ὁ Κόνων ἦταν γιός του Τιμόθεου, πλούσιου Ἀθηναίου ἀπὸ παλιὰ ἀριστοκρατική

οἰκογένεια ποὺ πῆρε τὴν ἀρχηγία τοῦ ναυτικοῦ τῆς Ἀθήνας τὸ 406 π.Χ. μετά την
ἀπομάκρυνση τοῦ Ἀλκιβιάδη. Ὅταν ἡ Ἀθήνα ἡττήθηκε τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 405 π.Χ.
ἀπὸ τοὺς Σπαρτιᾶτες στὸν Ἑλλήσποντο καὶ τοὺς Αἰγὸς Ποταμούς,
ὁ Κόνωνας κατέφυγε στὴν αὐλὴ τοῦ Κύπριου βασιλιᾶ Εὐαγόρα, ὅπου μελετοῦσε
τὸν τρόπο ποὺ θὰ ἐκδικηθεῖ τοὺς Σπαρτιᾶτες καὶ θὰ βοηθήσει τὴν πατρίδα του
νὰ γίνει πάλι δυνατή.
Ὁ Πείσανδρος διέθετε 85 τριήρεις ἀπὸ παραλιακὲς πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί
ἀπὸ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου. Ὁ Κόνων καὶ ὁ Φαρνάβαζος διέθεταν περίπου 170 τριήρεις,
οἱ περισσότερες ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἦταν φοινικικὲς καὶ κυπριακές.

ΜΕΡΟΣ Δ’: ΤΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ

Τὸ σῆμα δίνεται.
Οἱ τριήρεις κινοῦνται σὰν ἀγρίμια.
Ὁ ἦχος τῶν κουπιῶν μοιάζει μὲ χτύπο καρδιᾶς.

Κόνων — ἐπίθεση!
Ὁ στόλος του περνᾶ δεξιά,
σπάζει τὸ σπαρτιατικὸ κέντρο.
Οἱ Πέρσες καλύπτουν τὰ πλάγια.
Οἱ φωνὲς ἑνώνονται μὲ τὰ οὐρλιαχτὰ τῶν ἀνδρῶν. Ξύλα τρίζουν.
Φωτιὰ ἀνάβει.

Ὁ Πείσανδρος πολεμᾶ μέχρι τέλους.
Τὸ πλοῖο του φλέγεται.
Κάποιος τοῦ ρίχνει σανίδι νὰ σωθεῖ.
Μὰ ἐκεῖνος ἀπαντᾶ...
«Δὲν ἐγκαταλείπω τὴ Σπάρτη.» Καὶ χάνεται... μέσα στὶς φλόγες καὶ τὸν καπνό.

Ὁ στόλος τῆς Σπάρτης... δὲν ὑπάρχει πιά. «Στὴν Κνίδο, στὰ παράλια τῆς Καρίας,
οἱ δύο στόλοι συναντήθηκαν.
Ἀπὸ τὴ μιά, ὁ Πείσανδρος, ἀδελφὸς τοῦ βασιλιᾶ Ἀγησιλάου,
μὲ τὸν σπαρτιατικὸ στόλο – πειθαρχημένος, μὰ μικρότερος.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ Κόνων καὶ ὁ Φαρνάβαζος,
μὲ πλοῖα πιὸ βαριά, πιὸ πολυάριθμα, πιὸ ἔμπειρα .»

«Οἱ δύο δυνάμεις παρατάχθηκαν κάτω ἀπὸ τὸν καυτὸ ἥλιο τῆς Ἀνατολῆς.

Καὶ τότε... τὸ πρῶτο κτύπημα ἦρθε σὰν κεραυνός.

Τὰ περσικὰ πλοῖα ἐμβόλισαν τὸ σπαρτιατικὸ κέντρο.

Ὁ Κόνων ὅρμησε στὰ πλευρά τους μὲ τὴ μανία ἀνθρώπου ποὺ πολεμᾶ γιὰ τὴν πατρίδα πού

τὸν ἐξόρισε .»  Οἱ δύο στόλοι συναντήθηκαν στὴν Κνίδο, μιὰ πόλη τῆς Ἰωνίας.

Ὁ Κόνων παρατάχθηκε μπροστὰ καὶ ὁ Φαρνάβαζος ἀπὸ πίσω του.


Παρὰ τὴν ἀριθμητική τους ὑπεροχὴ ὁ Πείσανδρος ἐπιτέθηκε ἐπιτυχῶς.


Ὅμως ἡ ἀριστερὴ πτέρυγα τῶν Σπαρτιατῶν ἔπεσε ὅταν ἐπιτέθηκε ὅλος ὁ περσικός στόλος.

Ὁ Πείσανδρος πολεμῶντας γενναῖα πέθανε πάνω στὸ πλοῖο του καὶ οἱ σύμμαχοι του κατέρρευσαν.

Ὁ σπαρτιατικὸς στόλος ἔχασε 50 πλοῖα, ἐνῷ ὁ ἀθηναϊκὸς μὲ τὸν περσικὸ στόλο εἶχαν μικρὲς ἀπώλειες.

Ἡ νίκη τῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν Περσῶν ἦταν συντριπτική.

Μετὰ τὴ ναυμαχία της Κνίδου ἡ σπαρτιατικὴ κυριαρχία στὸ Αἰγαῖο μετά τον

Πελοποννησιακὸ πόλεμο κατέρρευσε.

Ἡ Ἀθήνα ξαναπῆρε γιὰ λίγο τὰ ἡνία της θαλασσοκράτορος.

Ὁ Κόνων ὕστερα κατασκεύασε ἐκ νέου τὰ Μακρὰ Τείχη ποὺ εἶχαν καταστραφεῖ κατά

τὸ τέλος τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου.

Μετὰ τὴν ἧττα τους τὸ 404 π.Χ., οἱ Ἀθηναῖοι γρήγορα ἀνέκτησαν μέρος ἀπὸ τὴν ἰσχύ
καὶ τὴν αὐτονομία τους, καὶ μέχρι τὸ 403 π.Χ. εἶχαν ἀνατρέψει τοὺς ἡγέτες πού τοὺς εἶχαν

ἐπιβάλει οἱ Σπαρτιᾶτες.

Μέχρι τὸ 395 π.Χ, οἱ Ἀθηναῖοι ἦταν ἀρκετὰ ἰσχυροὶ γιὰ νὰ εἰσέλθουν στὸν Κορινθιακό
Πόλεμο ὡς σύμμαχοι μὲ τὸ Ἄργος, τὴν Κόρινθο καὶ τὴ Θήβα.

Γιὰ τοὺς Ἀθηναίους, τὸ πλέον σημαντικὸ γεγονὸς αὐτοῦ τοῦ πολέμου ἦταν
ἡ ἐπανακατασκευὴ τῶν Μακρῶν Τειχῶν.

Μέχρι τὸ 395 π.Χ. εἶχε ξεκινήσει ἡ ἐπανακατασκευὴ τῆς ὀχύρωσης καὶ σύμφωνα μέ
τὸν Ἀθηναῖο στρατηγὸ Κόνωνα, ἡ κατασκευὴ τῶν τειχῶν εἶχε φτάσει στὰ τελικ 

   τῆς στάδια μέχρι τὸ 391 π.Χ..

Τὸ 394 π.Χ. Ἀθηναϊκὸς στόλος ὑπό του Κόνωνος ἐπικράτησε ἀποφασιστικά
τῶν Σπαρτιατῶν στὴν Κνίδο, καί, ἀμέσως μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴ νίκη, ἔφερε
τὸ στόλο πίσω στὴν Ἀθήνα, ὅπου παρεῖχε βοήθεια καὶ προστασία ἐν ὅσῳτὰ Μακρὰ Τείχη χτιζόταν ξανά.



ΟΙ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ]

🎵 Ὁ ἥλιος δύει πάνω σὲ μιὰ θάλασσα ἀπὸ στάχτη.

Ὁ Κόνων στέκεται στὸ κατάστρωμά του.
Τὰ μάτια του βλέπουν πέρα ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα —
ἐκεῖ ποὺ κάποτε βρισκόταν ἡ δόξα τῆς Σπάρτης.







Ἡ ἐκδίκηση... ὁλοκληρώθηκε.

Μὰ ἡ Ἱστορία δὲν ἔχει νικητές.

Μόνο κύματα ποὺ σβήνουν τ’ ὄνομά σου ἀπ’ τὴν ἄμμο.

Ὁ Ἀγησίλαος ἐπιστρέφει στὴ Σπάρτη,

μὲ τὸ κεφάλι σκυφτό.

Ἀπὸ τότε, τίποτα δὲν θὰ εἶναι πιὰ τὸ ἴδιο.

«Ἡ μάχη κράτησε ὧρες.
Ὁ Πείσανδρος πολέμησε γενναῖα,
ἀλλὰ ὅταν τὸ πλοῖο του περικυκλώθηκε,
ἀρνήθηκε νὰ ἐγκαταλείψει.
Ἔπεσε μαχόμενος ἐπάνω στὸ κατάστρωμα τοῦ πλοίου του,
ἐνῷ γύρω του ἡ θάλασσα γινόταν κόκκινη .»

«Ἡ Σπάρτη ἔχασε ὁλόκληρο τὸν στόλο της.

Ἡ θάλασσα – ποὺ κάποτε φοβόταν τὸ ὄνομά της –

ἔγινε ὁ τάφος τῆς δόξας της .»

Ἔτσι, μέχρι τὸ τέλος τοῦ πολέμου, οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν ἐπανακτήσει τὴν ἀσυλία τους

ἀπὸ χερσαία ἐπέμβαση ποὺ τοὺς εἶχαν πάρει οἱ Σπαρτιᾶτες στὸ τέλος του

Πελοποννησιακοῦ Πολέμου.
Τὰ ἀνακατασκευασμένα τείχη παρέμειναν γιὰ πολλά

χρόνια, καὶ δὲν ἀναφέρθηκε ποτὲ πὼς εἶχαν ἐνσωματωθεῖ στὸν ἀμυντικό

σχεδιασμὸ τῆς Ἀθήνας μέχρι μετὰ τὴ δεκαετία τοῦ 340 π.Χ 

ΚΕΦ. Ζ – Ἡ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ –

Ἡ Ναυμαχία της Κνίδου...

δὲν ἦταν μόνο τὸ τέλος μιᾶς δύναμης.

Ἦταν τὸ τέλος μιᾶς ἐποχῆς.

Ὁ Κόνων ἐπιστρέφει στὴν Ἀθήνα.

Μὲ τὸν χρυσό της Περσίας,

ξαναχτίζει τὰ Μακρὰ Τείχη.

Γιὰ λίγο, ἡ πόλη ξαναβρίσκει το φῶς της.


Μὰ οἱ Ἕλληνες...

δὲν μποροῦν νὰ ξεχάσουν πῶς νὰ πολεμοῦν μεταξύ τους.


Κι ἔτσι, ἡ Περσία ξαναγίνεται ἀφέντης τῶν θαλασσῶν.

Ἡ Σπάρτη σβήνει.

Ἡ Θήβα θὰ τὴ συντρίψει στὰ Λεύκτρα.

Καὶ τὸ Αἰγαῖο...

θὰ θυμᾶται πάντα τὴ μέρα

ποὺ οἱ φλόγες της Κνίδου κατάπιαν τὴ δόξα της.

Ὅλα βυθίζονται... μὰ ἡ Ἱστορία θυμᾶται.

(τελευταῖο τύμπανο – σιωπή)

«Ἡ ἧττα στὴν Κνίδο δὲν ἦταν ἁπλῶς μιὰ ναυμαχία.

Ἦταν τὸ τέλος μιᾶς ἐποχῆς.

Ὁ Κόνων, ὡς νικητής, ἐπέστρεψε στὴν Ἀθήνα καὶ ἀνοικοδόμησε τὰ Μακρὰ Τείχη.

Οἱ Ἀθηναῖοι ξαναβρῆκαν τὴν περηφάνια τους.

Οἱ Πέρσες ξανακέρδισαν τὴν ἐπιρροή τους στὸ Αἰγαῖο.

Καὶ ἡ Σπάρτη... ἔχασε γιὰ πάντα τὴ θάλασσα .»




Τὸ 390 π.Χ. ἀκολούθησε ἡ μάχη του Λέχαιου μὲ τὴ μεγάλη νίκη των πελταστών

τοῦ Ἰφικράτη ἀπέναντι στὸ στρατὸ τῆς Σπάρτης. Τὸ 386 π.Χ. ὑπογράφτηκε

ἡ Ἀνταλκίδειος εἰρήνη ποὺ τερμάτιζε τὸν Κορινθιακὸ πόλεμο.
🕯️ ΕΠΙΛΟΓΟΣ


«Καμιὰ αὐτοκρατορία δὲν πέφτει ἀπὸ ξίφος,

ἀλλὰ ἀπὸ την ίδια της τὴ μοῖρα.

Ἡ Ναυμαχία της Κνίδου ἦταν τὸ κῦμα ποὺ ἔσβησε τὴ φλόγα τῆς Σπάρτης.

Κι ἔτσι, μέσα στὸν καπνὸ καὶ τὴ θάλασσα,

γεννήθηκε ξανὰ τὸ ἑλληνικὸ φῶς .»

Οἱ Μύριοι – Ἡ Ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν Κόλαση τῆς Ἀνατολῆς .

 

🎵Δέκα χιλιάδες…

Δέκα χιλιάδες ψυχές…
χαμένες στὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς .

🎵 Πῆγαν νὰ πολεμήσουν γιὰ τὸν Κῦρο …

μὰ βρέθηκαν νὰ πολεμοῦν γιὰ τὴν ἴδια τους τὴ ζωή .

Στὰ πεδία των Κούναξα, 

ἡ νίκη ἔγινε ἧττα... 

κι ἡ ἐλπίδα, στάχτη. 

🎵Ὁ στρατηγός τους, νεκρός. 

     Οἱ σύμμαχοι, προδότες. 

   Μόνοι... 

    περικυκλωμένοι ἀπὸ τὴν ἀπέραντη Περσικὴ αὐτοκρατορία. 

🎵 Κι όμως…  δεν λύγισαν.

Ένας άνδρας υψώθηκε μέσα στο χάος…

Ο Ξενοφών.    

🎵Μὲ λόγια καὶ θάρρος, 

ὁδήγησε τοὺς Μυρίους σὲ μιὰ πορεία θανάτου... καὶ δόξας. 

Ἀπὸ βουνὰ σκεπασμένα μὲ χιόνι, 

μέσα ἀπὸ ἐρήμους καὶ φωτιά, 

διέσχισαν μιὰ αὐτοκρατορία γιὰ νὰ γυρίσουν σπίτι. 

🎵Κι ὅταν εἶδαν μπροστά τους τὸν Εὔξεινο Πόντο... 

           ἡ κραυγὴ ἀντήχησε στοὺς αἰῶνες: 

ΘΑΛΑΤΤΑ! ΘΑΛΑΤΤΑ!

🎵Ἦταν ἡ κραυγὴ τῶν ζωντανῶν …

🎵Οἱ Μύριοι – Ἡ Ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν Κόλαση τῆς Ἀνατολῆς .

 Στὸ κανάλι ΕΛΛΑΔΑ ΕΛ — 

                               ἐκεῖ ὅπου ἡ Ἱστορία...   ἀνασαίνει ξανά. 

 

🎵Οἱ Μύριοι – Ἡ Ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν Κόλαση τῆς Ἀνατολῆς .

🔥Οἱ Μύριοι ἦταν σῶμα μισθοφόρων ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Κύρου. Στὸ σῶμα αὐτὸ ὑπηρέτησε ὁ Ξενοφῶν, ὁ ὁποῖος καὶ κατέγραψε τὴν πορεία τῶν συμπολεμιστῶν του στὴ μάχη στὰ Κούναξα καὶ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Ἑλλάδα. 

Ἡ μάχη στὰ Κούναξα ἦταν πολεμικὴ σύγκρουση μεταξὺ τοῦ βασιλιᾶ Ἀρταξέρξη Β' καὶ τοῦ ἀδερφοῦ τοῦ Κύρου γιὰ τὴν κυριαρχία στὴν περσικὴ αὐτοκρατορία. Ἔλαβε χώρα στὰ τέλη τοῦ καλοκαιριοῦ τοῦ 401 π.Χ. κοντὰ στὴν ὁμώνυμη πόλη τῆς Μεσοποταμίας, περίπου 70 χλμ. βορείως τῆς Βαβυλώνας. 

Oἱ λόγοι τῆς μάχης καὶ ἡ κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε

Τὸ 404 π.Χ. πέθανε ὁ Ἀχαιμενίδης βασιλιᾶς, Δαρεῖος Β' καὶ τὸν διαδέχθηκε ὁ γιὸς τοῦ, Ἀρταξέρξης Β' πρὸς ἀπογοήτευση τοῦ δεύτερου γιοῦ του, Κύρου τοῦ Νεότερου γεγονὸς ποὺ ὁδήγησε σὲ ἄγριο ἀνταγωνισμὸ καὶ σὲ μία ἀναμέτρηση στὰ Κούναξα, κοντὰ στὴ Βαβυλῶνα, τὸ 401 π.Χ..




Ὁ Ἀρταξέρξης, γνωστὸς καὶ ὡς Ἀρσάκης, ἦταν ὁ πρῶτος ἐκ τῶν δυὸ παιδιῶν του Δαρείου καὶ τῆς Παρυσάτιδος. Ἡ Παρυσάτιδα εὐνοοῦσε τὸν ἀδερφό του Κῦρο, λόγῳ τοῦ ὅτι γεννήθηκε ἀφοῦ ὁ Δαρεῖος εἶχε γίνει βασιλιᾶς, ἐνῷ ὁ Ἀρταξέρξης εἶχε γεννηθεῖ ὅταν ὁ Δαρεῖος ἦταν ἀκόμη πρίγκηπας. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς στέψης του Ἀρταξέρξη, ὁ Κῦρος συνελήφθη γιὰ ἀπόπειρα δολοφονίας κατὰ τοῦ ἀδερφοῦ του καὶ καταδικάστηκε σὲ θάνατο.

Μετὰ τὴ μεσολάβηση τῆς μητέρας του ἀφέθηκε ἐλεύθερος καὶ ἐπέστρεψε στὶς Σάρδεις, μὲ σκοπὸ νὰ καταστρώσει νέα συνωμοσία κατὰ τοῦ Ἀρταξέρξη. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Πελοποννησιακοῦ Πολέμου ὁ Κῦρος βοήθησε τοὺς Σπαρτιᾶτες νὰ νικήσουν τοὺς Ἀθηναίους καὶ αὐτοὶ ἀνταποδίδοντας τὴ χάρη ἀπέστειλαν μία μεγάλη δύναμη 10.400 μισθοφόρων.



Ὁ Κῦρος θέλοντας νὰ κρατήσει μυστικὲς τὶς προθέσεις του, συνέχισε νὰ πληρώνει τοὺς φόρους του καὶ δικαιολόγησε τὴν συγκέντρωση τῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων λέγοντας ὅτι εἶχε διαμάχη μὲ τὸν σατράπη τῆς Ἰωνίας, Τισσαφέρνη. Οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες, ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Σπαρτιάτη στρατηγοῦ Κλέαρχου συγκεντρώθηκαν χωρὶς νὰ γνωρίζουν τὸ λόγο τῆς ἐκστρατείας καὶ ἀκόμη καὶ ὅταν τὸν ἔμαθαν, ὁ Κῦρος κατάφερε νὰ τοὺς πείσει μὲ τὴν ὑπόσχεση περισσοτέρων χρημάτων.

Ὁ Ἀρταξέρξης εἶχε ἐνημερωθεῖ γιὰ τὰ πλάνα τοῦ Κύρου ἀπὸ τὸν Τισσαφέρνη. Καταστρώνοντας τὰ σχέδια τοῦ εἶχε ὡς βοήθεια τὸν Ἕλληνα ἐμπειρογνώμονα Φαλίνο, ὁ ὁποῖος - σύμφωνα μὲ τὸν Ξενοφῶντα - ἐργαζόταν γιὰ τὸν Τισσαφέρνη καὶ θεωρεῖτο γνώστης τῶν τακτικῶν τοῦ πεζικοῦ.

Οἱ ἀντιμαχόμενες δυνάμεις Οἱ δύο δυνάμεις διέφεραν κατὰ πολὺ καὶ εἶχαν διαφορετικὰ πλεονεκτήματα ὁ ἕνας συγκρινόμενος τοῦ ἄλλου. Ὁ Κῦρος εἶχε ὡς πλεονέκτημα τὴν ποιότητα τοῦ στρατεύματος του, καθὼς διέθετε 10.400 βαριὰ ὁπλισμένους Ἕλληνες ὁπλῖτες, ἀποδεδειγμένα ἀνώτερους ἀπὸ τοὺς Πέρσες ὁμόλογους τους. Ἐπίσης, διέθετε 2.500 μισθοφόρους πελταστές, 1.000 Παφλαγόνες ἱππεῖς, 100.000 Ἀσιατικὰ στρατεύματα καὶ 600 ἐπίλεκτους ἱππεῖς ὡς σωματοφυλακή.

Ἄντ' αὐτοῦ, ὁ Ἀρταξέρξης εἶχε ἀριθμητικὸ πλεονέκτημα καθὼς διέθετε 400.000 πεζικάριους καὶ 150 μὲ 200 δρεπανηφόρα ἅρματα, καθὼς καὶ 6.000 ἱππεῖς ὡς σωματοφυλακή. Ἐπίσης, ὁ Ἀρταξέρξης εἶχε τὸ πλεονέκτημα ὅτι περίμενε τὸν Κῦρο καὶ προετοίμασε τὸν στρατό του ὅσο τὸ δυνατὸν καλύτερα, ἐνῷ ὁ Κῦρος ἐξασθένισε τὸ στρατό του μέσῳ μιᾶς μεγάλης πορείας.
Ἡ παράταξη τῶν δύο στρατευμάτων

Ὁ Κῦρος περίμενε ὅτι ἡ ἀρχικὴ συνάντηση θὰ πραγματοποιοῦνταν στὴν τάφρο ποὺ εἶχε διανοίξει ὁ Ἀρταξέρξης ἀλλὰ ἐξεπλάγη ὅταν πλησιάζοντας πρὸς τὸ ὄρυγμα συνειδητοποίησε ὅτι δὲν ὑπῆρχε κανείς. Ἡ παράταξη τοῦ Κύρου, συνέχισε τὴν προέλαση τῆς μὲ τοὺς Ἕλληνες μισθοφόρους, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Κλέαρχου, στὴν δεξιὰ πλευρὰ μὲ τὸν ποταμὸ Εὐφράτη νὰ προστατεύει τὰ δεξιά τους.

Στὸ ἀριστερὸ ἄκρο τῆς ἑλληνικῆς πτέρυγας τοποθετήθηκαν 2.500 πελταστὲς μὲ 1.000 Παφλαγόνες ἐλαφροὺς ἱππεῖς ἀπὸ πίσω τους. Στὸ κέντρο τοῦ στρατεύματος του, βρισκόταν ὁ Κῦρος μὲ τοὺς 600 βαριὰ ὁπλισμένους φρουρούς του. Στὸ ἀριστερὸ ἄκρο τῆς παράταξης βρισκόταν οἱ 100.000 Ἀσιᾶτες στρατιῶτες μὲ 20 δραπανηφόρα ἅρματα ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Πέρση διοικητῆ Ἀριαίου. 

Ὁ στρατὸς τοῦ Κύρου προχωροῦσε σὲ σχηματισμὸ πορείας, ὅταν γύρω στὸ μεσημέρι οἱ ἀνιχνευτές του ἀνέφεραν τὴν προσέγγιση τοῦ βασιλικοῦ στρατοῦ. Ὁ στρατός του Ἀρταξέρξη βρισκόταν σὲ βαθὺ σχηματισμὸ μὲ τὸν Ἀρταξέρξη στὸ κέντρο. Κοντὰ στὸν Εὐφράτη εἶχε τοποθετηθεῖ τὸ ἱππικό του Τισσαφέρνη. Στὰ δεξιὰ τοῦ ἱππικοῦ τάχθηκε τὸ βαρὺ περσικὸ πεζικὸ καὶ στὰ ἀριστερά του τὸ αἰγυπτιακὸ βαρὺ πεζικό, ἐνῷ πίσω τους βρισκόταν ἱππικὸ καὶ τοξότες σὲ μεγάλο βάθος.




Ὁ Ξενοφῶν ἀναφέρει ὅτι ὁ Κῦρος διέταξε τὸν Κλέαρχο νὰ παραταχθεῖ στὸ κέντρο, ἀπέναντι ἀπὸ τὸν Ἀρταξέρξη ἀλλὰ ὁ Σπαρτιάτης στρατηγὸς ἀρνήθηκε φοβούμενος περικύκλωση ἀπὸ τὸν πολυάριθμο στρατὸ τοῦ Πέρση βασιλιᾶ. Ἐπίσης, ἀναφέρει ὅτι ἡ μάχη ξεκίνησε νωρὶς τὸ ἀπόγευμα ὁπότε οἱ δύο δυνάμεις εἶχαν πολὺ χρόνο γιὰ νὰ ἀνασυνταχθοῦν. 

Νίκη Ελλήνων αλλά τελική ήττα του Κύρου

 

Μετὰ τὴ  μάχη στά Κούναξα,

ὅπου ὁ Κῦρος σκοτώθηκε, οἱ Μύριοι βρέθηκαν βαθιὰ μέσα στὴν Περσικὴ αὐτοκρατορία, ἀποκομμένοι καὶ κυνηγημένοι. Τότε ἀνέλαβε πρωταγωνιστικὸ ρόλο οΞενοφῶν,ὁ ὁποῖος ἡγήθηκε στὴν ἐπικὴ επιστροφή τους προς την Ελλάδα, πορεία γνωστὴ ὡς ἡΚάθοδος των Μυρίων. Τὴν κατέγραψε ὁ ἴδιος στὸ ἔργο τοῦ «Κύρου Ἀνάβασις».

Οἱ δύο δυνάμεις βρίσκονταν σὲ ἀπόσταση περίπου μισοῦ χιλιομέτρου, ὅταν ὁ Κῦρος ἔδωσε τὸ σύνθημα γιὰ ἐπίθεση. Ἡ ἑλληνικὴ πλευρὰ τοῦ στρατεύματος τοῦ προχωροῦσε τραγουδῶντας τὸν πολεμικὸ παιᾶνα ποὺ ἔδινε συντονισμὸ στὸ βάδισμα καὶ ταυτόχρονα ἀποσκοποῦσε στὸν ἐκφοβισμὸ τοῦ ἀντιπάλου. Ἀπὸ τὴν πλευρά του Ἀρταξέρξη, πρῶτα ἐπιτέθηκαν τὰ δραπανηφόρα ἅρματα. Σύμφωνα μὲ τὸν Ξενοφῶντα, μερικὰ ἀπὸ τὰ ἐν λόγῳ ἅρματα διαπέρασαν κατὰ λάθος τὸ δικό τους στράτευμα ἐνῷ ἄλλα πέρασαν τὶς γραμμὲς τοῦ Κύρου, ἀκυβέρνητα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν καταφέρουν νὰ διασπάσουν τὴν ἑλληνικὴ φάλαγγα.

Μέτα τὰ δραπανηφόρα ἅρματα, ἦταν παραταγμένο τὸ περσικὸ καὶ αἰγυπτιακὸ ἱππικὸ τὸ ὁποῖο ὑποχώρησε ἄτακτα, μὲ τοὺς Ἕλληνες νὰ τοὺς ἀκολουθοῦν γιὰ μία περίπου ὥρα, κρατῶντας τὸν σχηματισμό τους. Τὴν ἴδια στιγμή, ἡ ἀριστερὴ πλευρὰ τοῦ Κύρου ὑπερφαλαγγίστηκε ἀπὸ τὴ δεξιά του Ἀρταξέρξη.




Ὁ Τισσαφέρνης, βλέποντας τὸ κενὸ στὴν δεξιὰ πλευρὰ τοῦ Κύρου, ἀφοῦ οἱ Σπαρτιᾶτες εἶχαν προχωρήσει σχεδὸν 6 χιλιόμετρα ἔχοντας ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη γραμμή, κατευθύνθηκε πρὸς τὸ ἑλληνικὸ στρατόπεδο διασκορπίζοντας τοὺς Παφλαγόνες ἱππεῖς καὶ χωρὶς νὰ προσπαθήσει νὰ ἐπιτεθεῖ στοὺς Ἕλληνες ὁπλῖτες ἄδραξε τὴν εὐκαιρία, νὰ ἐπιτεθεῖ ἀπὸ πλάγια, στὸν Κῦρο. 

Ὁ Κῦρος βλέποντας ὅτι δὲν εἶχε ἐπιλογὲς μετὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν Σπαρτιατῶν, ἐπιτίθεται μὲ τὴ φρουρά του κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ του. Ἡ φρουρά του Ἀρταξέρξη διαλύεται σχεδὸν ἀμέσως ἀφοῦ ὁ διοικητὴς τῶν 6.000 φρουρῶν του Ἀρταξέρξη, Ἀρταγέρσης σκοτώνεται ἀπὸ τὴ σφοδρὴ ἐπίθεση τοῦ Κύρου. Ἀμέσως μετὰ ἐπιτίθεται κατὰ τοῦ ἴδιου του Ἀρταξέρξη χωρὶς νὰ ἔχει ἀνασυντάξει τὸ ἱππικό του. Ὁ Πλούταρχος ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἀρταξέρξης ἐπιτέθηκε μὲ τὸ ἀκόντιο του, ἀλλὰ πέτυχε τὸν φίλο τοῦ Κύρου, Σαλτιφέρνη. Ὁ Κῦρος κατάφερε νὰ πληγώσει τον Ἀρταξέρξη, ἀλλὰ στὴ σφοδρὴ μάχη μὲ τοὺς βασιλικοὺς σωματοφύλακες σκοτώθηκε.

  Τὸ ἀποτέλεσμα τῆς μάχηςἩ νίκη τοῦ ἑλληνικοῦ στρατεύματος ὄχι μόνο δὲν ὠφέλησε τὸν Κῦρο, ἀλλὰ ἄφησε ἐκτεθειμένη τὴ δεξιὰ πλευρά του ἔτσι ὥστε νὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ διεισδύσει τὸ ἱππικό του Ἀρταξέρξη. Ἡ ἀδύναμη ἀριστερὴ πλευρά του Ἀρταξέρξη ὀπισθοχώρησε καὶ προφανῶς δὲν ὑπῆρξε σωστὸς συντονισμὸς ἀπὸ τὸν Κῦρο ἢ τὸν Κλέαρχο γιὰ τὸ τί πρέπει νὰ κάνουν οἱ Ἕλληνες μετὰ ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ συμβάν.

Ὁ ἀριθμὸς τῶν νεκρῶν, ἦταν πολὺ μικρὸς γιὰ τὰ μεγέθη τῶν στρατευμάτων ποὺ συγκρούσθηκαν. Ὁ Πλούταρχος ἀναφέρει δύο πιθανὰ νούμερα: 9.000 σύμφωνα μὲ τὸν Κτησία ἢ 25.000 σύμφωνα μὲ τὸν Δείνωνα.



Μετὰ τὴν μάχη, ὁ Ἀρταξέρξης ἀπέδωσε στὸν Τισσαφέρνη τὴν ὑψηλότερη βασιλικὴ εὔνοια, δίνοντάς του τὴν κόρη του γιὰ σύζυγο. Ἐπίσης, ὁ Τισσαφέρνης ἀνέλαβε τὴ διοίκηση τῶν ἐπαρχιῶν τοῦ Κύρου.




Τέλος, νὰ ἀναφέρουμε ὅτι οἱ πολιτιστικὲς διαφορὲς Ἑλλήνων καὶ Περσῶν ὁδήγησαν στὴ σύγκρουση τῶν δύο πλευρῶν καὶ στὴν μαχητικὴ ἀποχώρηση τοῦ στρατεύματος τοῦ Κλέαρχου ποὺ ἔγινε γνωστὴ ὡς ἡ Κάθοδος τῶν Μυρίων. Ἡ ἡρωικὴ αὐτὴ πορεία ἦταν ποὺ κατέδειξε τὶς ἀδυναμίες τῆς Περσικῆς Αὐτοκρατορίας στὸν Φίλιππο καὶ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο.

 

Σύμφωνα μὲ τὸν Ξενοφῶντα ἡ σύνθεση τοῦ σώματος ἀποτελεῖτο ἀπό

4.000 ὁπλῖτες ὑπὸ τὶς διαταγές του Ξενία ἀπὸ τὴν Ἀρκαδία (ἀπὸ τὴν Παρρασία)

1.500 ὁπλῖτες καὶ 500 γυμνῆτες (ἐλαφρὺ πεζικὸ) ὑπὸ τὶς διαταγές του Πρόξενου ἀπὸ τὴ Βοιωτία (ἀπὸ τὴ Θήβα)

  1.000 ὁπλῖτες ὑπὸ τὶς διαταγές του Σοφαίνετου τοῦ Στυμφάλιου (ἀπὸ τὴ Στύμφηλο)

• 500 ὁπλῖτες ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Σωκράτη ἀπὸ τὴν Ἀχαΐα          

•   300 ὁπλῖτες καὶ 300 πελταστὲς μὲ ἀρχηγό τον Πασίωνα ἀπὸ τὰ Μέγαρα
• 1.000 ὁπλῖτες, 800 Θρᾶκες πελταστὲς καὶ 200 Κρῆτες τοξότες μὲ ἀρχηγό τον Κλέαρχο ἀπὸ τὴ Σπάρτη, σὺν πάνω ἀπὸ 2.000 ἄνδρες ἀπὸ τὸ σῶμα του Ξενία καὶ τοῦ Πρόξενου ὅταν αὐτοὶ λιποτάκτησαν 
1.000 ὁπλῖτες ὑπό τον Σοφαίνετο τὸν Ἀρκάδα.

‐300 ὁπλῖτες μὲ ἀρχηγό τον Σώσι ἀπὸ τὶς Συρακοῦσες 

700 ὁπλῖτες ὑπό τον Χειρίσοφο ἀπὸ τὴ Σπάρτη 

1.000 ὁπλῖτες καὶ 500 πελταστὲς ὑπό τον Μένωνα ἀπὸ τὴ Θεσσαλία (ἀπὸ τὴ Φάρσαλο) 

καὶ τέλος 400 Ἕλληνες μισθοφόροι, λιποτάκτες τοῦ στρατοῦ του Ἀρταξέρξη

Οἱ Μύριοι συνοδεύονταν ἀπὸ 35 τριήρεις ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Πυθαγόρα τοῦ Λακεδαιμόνιου καὶ 25 ἄλλες τριήρεις μὲ ἀρχηγὸ τὸν Αἰγύπτιο ναύαρχο Ταμώ. Συνοδεύονταν δὲ ἀρχικῶς ἀπὸ ἄλλους 100.000 Πέρσες μὲ ἀρχηγό τον Ἀριαῖο, ἐνῷ σύγχρονοι ἱστορικοὶ ὑπολογίζουν ὅτι ἡ δύναμη αὐτῶν τῶν Περσῶν δὲν ξεπερνοῦσε τὶς 20.000.

    

Καθόλη τὴ διάρκεια καὶ μέχρι καὶ λίγο μετὰ τὴ μάχη στὰ Κούναξα, ἀρχηγὸς τῶν Μυρίων ἦταν ὁ Σπαρτιάτης στρατηγὸς Κλέαρχος. Τότε ὁ Τισσαφέρνης αἰχμαλώτισε καὶ θανάτωσε τοὺς Κλέαρχο, Πρόξενο, Μένωνα, Ἁγία τον Ἀρκά, καὶ Σωκράτη. Τὴ διοίκηση ἀνέλαβαν κατόπιν οἱ: Ξενοφῶν ὁ Ἀθηναῖος, Τιμασίων ὁ Δαρδάνιος, Ξανθικλὴς ὁ Ἀχαιός, Κλεάνωρ ὁ Ὀρχομένιος, καὶ Φιλήσιος ὁ Ἀχαιός, μὲ γενικὸ στρατηγό τους τον Χειρίσοφο.

Στὴν ἀρχὴ τῆς ἐκστρατείας τὸ 401 π.Χ. ὁ Ξενοφῶν ἀναφέρει ὅτι τὸ σῶμα τῶν Μυρίων εἶχε δύναμη γύρω στοὺς 10.400 πολεμιστές, ἐνῷ τὸ 399 π.Χ. εἶχε μειωθεῖ στοὺς 6.000.

 
⚔️ Οἱ Μύριοι δὲν γύρισαν πίσω γιὰ δόξα... γύρισαν γιὰ Ἐλευθερία.

                               Ἂν ἤσουν κι ἐσὺ ἐκεῖ, θὰ ἄντεχες τὴν Κάθοδο; 

🔔 Call to

Οἱ Μύριοι – Ἡ Ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν Κόλαση τῆς Ἀνατολῆς.

Ἔρχεται στὸ "Ἑλλάδα ΕΛ" — ἐκεῖ ὅπου ἡ Ἱστορία ἀνασαίνει ξανά .»

 Μιὰ ἀληθινὴ ἱστορία ἀνδρείας καὶ ἐπιβίωσης... Χαραγμένη στὴν Κύρου Ἀνάβαση. 

👉 Κάνε ΕΓΓΡΑΦΗ γιὰ νὰ μὴ χάσεις τὰ ἑπόμενα ἱστορικὰ ἐπεισόδια  

📜 Ἐπικὲς ἱστορίες, ξεχασμένες μάχες, μυστικὰ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.

📅 Νέο ἐπεισόδιο κάθε ἑβδομάδα. 
📽️ Πάτα το 🔔 γιὰ εἰδοποιήσεις !

✍️ Γράψε στὰ σχόλια:
«ΘΑΛΑΤΤΑ» 🌊 — καὶ δὲς πόσοι Ἕλληνες ἀκόμη θυμούντα ι.

« Ὁ Στρατηγὸς ποὺ Τόλμησε νὰ Σπάσει τὴ Σπάρτη»

 

Πελοπίδας ὁ Θηβαῖος –

Λίγοι γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα δὲν ἀνῆκε μόνο στὴν Ἀθήνα καὶ στὴ Σπάρτη.

 Στὴ σκιὰ τῶν δύο ὑπερδυνάμεων, ἕνας ἄνθρωπος ἀπὸ τὴ Θήβα ἄλλαξε γιὰ πάντα τὴν πορεία τῆς ἱστορίας: ὁ Πελοπίδας


Ἀθήνα καὶ Σπάρτη... δύο ὀνόματα ποὺ σφράγισαν τὴν Ἱστορία. Ὅμως, ἀνάμεσά τους, ὑπῆρχε μιὰ πόλη ποὺ γιὰ λίγο ἔλαμψε πιὸ δυνατὰ ἀπ’ ὅλες:       ἡ Θήβα. Καὶ στὴν καρδιὰ αὐτῆς τῆς δόξας, βρισκόταν ἕνας ἄνδρας... ὁ Πελοπίδας.

 Ἕνας στρατηγός, ἕνας ἥρωας, ἕνας θρῦλος.»


Ἡ ἱστορία του εἶναι ἱστορία θάρρους, θυσίας καὶ στρατηγικῆς ἰδιοφυΐας. Καὶ τώρα, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὴν ξαναζήσεις. 

👉 Δὲς τὸ νέο μας βίντεο στὸ YouTube: https://youtu.be/AmLlp2_YJLI      «Πελοπίδας ὁ Θηβαῖος – Ὁ Στρατηγὸς ποὺ Ἔσπασε τὴ Σπάρτη» 

 👉 Μεῖνε συντονισμένος στὸ blog μας γιὰ ἀκόμη περισσότερους σκοτεινοὺς καὶ ἡρωικοὺς θρύλους τῆς ἀρχαιότητας. 

Ὁ Πελοπίδας δὲν ἦταν ἁπλᾶ ἕνας στρατηγός. Ἦταν ὁ ἡγέτης ποὺ ἕνωσε τοὺς Θηβαίους, ἔσπασε τὴν πανίσχυρη φάλαγγα τῶν Σπαρτιατῶν στὴ Λεύκτρα (371 π.Χ.), καὶ ἀνέδειξε τὴ Θήβα σὲ ἡγεμονικὴ δύναμη. Δίπλα στὸν φίλο του Ἐπαμεινώνδα, ἔγραψαν ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ δραματικὰ κεφάλαια τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας. 

Ὁ Πελοπίδας (410 π.Χ. 364 π.Χ) ἦταν Θηβαῖος στρατηγός, πολιτικὸς καὶ διοικητὴς τοῦ Ἱεροῦ Λόχου. Μαζὶ μὲ τὸν συμπολίτη καὶ φίλο του Ἐπαμεινώνδα κατέστησαν τὴ Θήβα ὡς μιὰ ἰσχυρὴ δύναμη, συμβάλλοντας τὰ μέγιστα στὴν ἐπιβολὴ τῆς Θηβαϊκῆς ἡγεμονίας στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο.

Πατέρας του ἦταν ὁ Ἱπποκλής, ἕνας Θηβαῖος εὐγενής. 

Ἂν καὶ μεγάλωσε μέσα σὲ πλούτη, ὁ Πελοπίδας ἀνέπτυξε ἀκέραιο χαρακτῆρα, ἀκολουθῶντας λιτὸ καὶ ἁπλὸ βίο. Γυμναζόταν συχνά, καὶ ἀπὸ τὶς ἀγαπημένες του ἀσχολίες ἦταν ἡ πάλη καὶ τὸ κυνήγι, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πλούταρχος.

Διέθετε ὅλο του τὸ χρόνο του γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς πόλης του, γεγονὸς ποὺ οὐσιαστικὰ δὲν τοῦ ἄφηνε περιθώρια νὰ διαχειριστεῖ ἐπικερδῶς τὴν περιουσία του, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτὴ νὰ συρρικνωθεῖ, ἂν καὶ οὐδόλως φαίνεται νὰ τὸν ἐνδιέφερε κάτι τέτοιο. Ἐπιπλέον βοηθοῦσε ἀφειδῶς τοὺς φτωχούς.

Χαρακτηριστικά, καταγράφεται ἕνα περιστατικὸ ὅπου οἱ φίλοι του τὸν νουθετοῦσαν ὅτι παραμελεῖ τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα εἶναι κάτι ἀναγκαῖο. Τότε αὐτός τους ἔδειξε τὸν Νικόδημο, ἕναν κουτσὸ καὶ τυφλό, καὶ εἶπε: "Αὐτοὺς εἶναι ἀναγκαῖο νὰ μὴν παραμελοῦμε".

Ἡ φιλία μὲ τὸν Ἐπαμεινώνδα.

«Ἐκεῖ ἐμφανίζεται ὁ Πελοπίδας. Γενναῖος πολεμιστής, μὰ καὶ ἄνθρωπος τοῦ καθήκοντος. Δίπλα του, ὁ φίλος καὶ σύμμαχός του, ὁ Ἐπαμεινώνδας. Μαζὶ ὁραματίστηκαν μιὰ Θήβα ἐλεύθερη καὶ ἰσχυρή.»

🎙 «Το 379 π.Χ.,μὲ τόλμη καὶ κίνδυνο θανάτου, οἱ δύο ἄνδρες ἀπελευθέρωσαν τὴ Θήβα ἀπὸ τοὺς τυράννους καὶ ἔδιωξαν τοὺς Σπαρτιᾶτες.»


Ἀπὸ νωρὶς συνδέθηκε μέσῳ στενῆς φιλίας μὲ τὸν Ἐπαμεινώνδα. Συμπλήρωναν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ὡς προσωπικότητες καὶ τοὺς ἕνωνε μιὰ κοινὴ φιλοδοξία, ἡ καταξίωση τῆς πόλης τους στὸ πολιτικὸ στερέωμα τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας.

Ἡ φιλία τους ἔγινε πιὸ δυνατὴ κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ἐκστρατείας τῶν Σπαρτιατῶν στὴν Ἀρκαδία, τὸ 385 π.Χ. Ἡ Θήβα, σύμμαχος τῆς Σπάρτης τότε, εἶχε συνδράμει τοὺς Λακεδαιμόνιους μὲ ἕνα στρατιωτικὸ σῶμα, στὸ ὁποῖο ἐντάσσονταν ὁ Πελοπίδας καὶ ὁ Ἐπαμεινώνδας. Στὴ Μαντίνεια διεξήχθη μάχη, στὴν ὁποία ὁ Πελοπίδας δεχόμενος ἑπτὰ τραύματα ἔπεσε στὸ ἔδαφος.




Ὁ Ἐπαμεινώνδας, παρ' ὅλο ποὺ τὸν θεώρησε νεκρό, ἔσπευσε νὰ τὸν ὑπερασπιστεῖ, μόνος ἐναντίον πλήθους ἐχθρῶν. Σύντομα καὶ ὁ ἴδιος πληγώθηκε ἀπὸ λόγχη στὸ στῆθος καὶ ἀπὸ ξίφος στὸν βραχίονα. Ὡστόσο ἡ ἀνέλπιστη παρέμβαση τοῦ Σπαρτιάτη βασιλιᾶ Ἀγησιπόλιδος, ὁ ὁποῖος ἀφίχθη στὸ σημεῖο, τοὺς ἔσωσε ἀπὸ βέβαιο θάνατο.

 

Ἡ Θήβα πρὶν τὸν Πελοπίδα.

«Στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα π.Χ., ἡ Θήβα δὲν ἦταν ἐλεύθερη. Οἱ Σπαρτιᾶτες εἶχαν ἐπιβάλει φρουρὰ μέσα στὴν ἴδια τήν πόλη, κρατῶντας τοὺς Θηβαίους σκλαβωμένους. Ὁ λαὸς ἔβραζε ἀπὸ ἀγανάκτηση. Χρειαζόταν ἕναν ἡγέτη γιὰ νὰ ξεσηκωθε ί.»






Ἡ ἄνοδος τοῦ Πελοπίδα

Το 382 π.Χ. τρεῖς Θηβαῖοι ὀλιγαρχικοί, ὁ Ἀρχίας, ὁ Λεοντίδας καὶ ὁ Φίλιππος προσκάλεσαν τὸν Σπαρτιάτη στρατηγὸ Φοιβίδα νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία. Ὁ Φοιβίδας πράγματι πείσθηκε καὶ κατέλαβε αἰφνιδιαστικά την Καδμεία, ἀκρόπολη τῆς Θήβας, τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς των Θεσμοφορίων.

Στὴν πόλη ἐγκαθιδρύθηκε ὀλιγαρχία, ἐνῷ ἡ δημοκρατικὴ μερίδα, στὴν ὁποία ἀνῆκε ὁ Πελοπίδας, ὑπέστη διώξεις. Ὁ Ἰσμηνίας, ἕνας ἐκ τῶν ἡγετῶν της, μεταφέρθηκε αἰχμάλωτος στὴ Σπάρτη. Ὁ Πελοπίδας καὶ ἄλλα μέλη της κατέφυγαν στὴν Ἀθήνα. Στὴν Καδμεία παρέμεινε σπαρτιατικὴ φρουρά .

Στὶς ἀρχὲς τῆς ἄνοιξης τοῦ 379 π.Χ. ὁ Πελοπίδας καὶ ἄλλοι δημοκρατικοὶ ὀργάνωσαν συνωμοσία γιὰ τὴν ἀνατροπὴ τῶν ὀλιγαρχικῶν. Εἰσερχόμενοι ἐν μέσῳ χιονοθύελλας στὴ Θήβα μεταμφιεσμένοι σὲ γεωργοὺς καὶ κυνηγοὺς καὶ ἀρχικὰ κρύφτηκαν σὲ φιλικὰ σπίτια. Μιὰ νύχτα τὸ σχέδιο τοὺς ἐτέθη σὲ ἐφαρμογή.


Ἡ ὁμάδα του Πελοπίδα ἀνέλαβε τὸ δύσκολο ἔργο νὰ δολοφονήσει τον Λεοντιάδα, ὁ ὁποῖος περιγράφεται ὡς νηφάλιος καὶ ἀνδρεῖος. Φτάνοντας στὴν οἰκεία του, χτύπησαν γιὰ ἀρκετὴ ὥρα τὴν πόρτα καὶ ὅταν ἕνας ὑπηρέτης τους ἄνοιξε, εἰσέβαλλαν.




Ὁ Λεοντιάδας ξύπνησε ἀπὸ τὸν θόρυβο καὶ ἀντιλαμβανόμενος τὰ τεκτενόμενα σηκώθηκε, ὁπλίστηκε καὶ ἐπιτέθηκε στὸν πρῶτο ποὺ συνάντησε, τὸν Κιφησόδωρο, σκοτώνοντας τον. Ἀμέσως μετὰ συνεπλάκη μὲ τὸν ἑπόμενο, ποὺ ἔτυχε νὰ εἶναι ὁ Πελοπίδας. Μετὰ ἀπὸ σκληρὴ μονομαχία, λόγῳ τῆς στενότητας τοῦ χώρου καὶ τοῦ νεκροῦ ποὺ ἀποτελοῦσε ἐμπόδιο, ὁ Πελοπίδας φόνευσε τὸν Λεοντιάδα. Τῆς ἰδίας μοίρας ἔτυχαν καὶ οἱ ἄλλοι ὀλιγαρχικοί.

Τὴν ἑπομένη ἡμέρα ἐπικυρώθηκε καὶ τυπικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου ἡ ἀποκατάσταση τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος. Ὁ Πελοπίδας ἀκολούθως ἔλαβε τὸ ἀξίωμα τοῦ Βοιωτάρχη καὶ πολιόρκησε τὴν σπαρτιατικὴ φρουρὰ στὴν Καδμεία. Καθότι σύντομα ἔφθασαν νέα πὼς ὁ σπαρτιατικὸς στρατὸς βρισκόταν στὰ Μέγαρα, στοὺς πολιορκημένους ἐπετράπη ἡ ἀποχώρηση, ἔπειτα ἀπὸ συμφωνία. Ἔκτοτε ἡ ἐκτίμηση τῶν συμπολιτῶν του πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ ἦταν ἔκδηλη, καθὼς δὲν πέρασε ἔτος ὡς τὸν θάνατο του, ποὺ νὰ μὴν τὸν ἐκλέξουν εἴτε Βοιωτάρχη εἴτε διοικητὴ τοῦ Ἱεροῦ Λόχου.

Ἡ τροπὴ τῶν ἐξελίξεων κατέστησε τὴ σύγκρουση μὲ τὴ Σπάρτη ἀναπόφευκτη. Παρ' ὅτι οἱ Σπαρτιᾶτες θεωροῦνταν οἱ καλύτεροι πολεμιστὲς τῆς Ἑλλάδας ἐκείνη τὴν ἐποχή, τὸ ἑπόμενο διάστημα οἱ Θηβαῖοι σημείωσαν κάποιες σποραδικὲς ἐπιτυχίες στὴ Βοιωτία ἐναντίον τους. Σὺν τοῖς ἄλλοις ὁ Πελοπίδας μὲ τέχνασμα πέτυχε νὰ στρέψει τοὺς Ἀθηναίους κατὰ τῶν Σπαρτιατῶν.

Μετὰ τὴ μάχη της Τεγύρας τὸ 375 π.Χ., στὴν ὁποία ὁ Πελοπίδας ἐπί κεφαλῆς τοῦ Ἱεροῦ Λόχου ἐπέδειξε ἀπαράμιλλο θάρρος καὶ γενναιότητα νικῶντας ὑπέρτερες δυνάμεις, οἱ Σπαρτιᾶτες, ἀποφασισμένοι νὰ ἀπαντήσουν δυναμικά, καὶ μὲ ἀφορμὴ τὶς ἡγεμονικὲς ἀξιώσεις τῶν Θηβαίων ἐπὶ τῶν ὑπολοίπων Βοιωτῶν εἰσέβαλλαν στὴ Βοιωτία μὲ τὸν βασιλιᾶ Κλεόμβροτο.

Οἱ Θηβαῖοι προετοιμάστηκαν γιὰ τὴν κρίσιμη μάχη ποὺ θὰ ἐπακολουθοῦσε. Ὅταν ὁ Πελοπίδας ἔφευγε, ἡ σύζυγος τοῦ γνωρίζοντας τὸν ὁρμητικό του χαρακτῆρα στὴ μάχη τὸν παρακάλεσε δακρυσμένη νὰ προσέξει τὴ ζωή του. Ἐκεῖνος τῆς ἀπάντησε " γι' αὐτό, γυναῖκα, πρέπει νὰ παρακινεῖς τοὺς στρατιῶτες, τοὺς ἄρχοντες ὅμως (νὰ τοὺς παρακινεῖς) νὰ σώζουν τοὺς ἄλλους".




Προσερχόμενος στὸ στρατόπεδο τῶν Βοιωτῶν ὑποστήριξε τὴ γνώμη του Ἐπαμεινώνδα γιὰ διαξαγωγὴ μάχης, τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ ὑπόλοιποι εἶχαν διχαστεῖ καὶ κυριευθεῖ ἀπὸ ἡττοπάθεια. Ἡ συνηγορία του ὑπὲρ τῆς μάχης τους ἐνέπνευσε ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα. Στὴ μάχη των Λεύκτρων τὸ 371 π.Χ. ποὺ ἀκολούθησε, οἱ Θηβαῖοι ἐπικράτησαν.

Ὁ Πελοπίδας εἶχε μέγιστη συνεισφορὰ πολεμῶντας μὲ ὁρμὴ καὶ ἀνδρεῖα, διασπῶντας ὡς ἀρχηγὸς τοῦ Ἱεροῦ Λόχου τὶς γραμμὲς τῶν Σπαρτιατῶν ὁπλιτῶν καὶ προκαλῶντας τους μεγάλες ἀπώλειες. Ἡ νίκη στὰ Λεύκτρα ἔθραυσε συντριπτικὰ τὴν δύναμη τῆς Σπάρτης καὶ ἀνέδειξε τὴ Θήβα ὡς τὴν ἰσχυρότερη πόλη-κράτος στὴν Ἑλλάδα, σηματοδοτῶντας τὴν ἀρχὴ τῆς περιόδου τῆς Θηβαϊκῆς ἡγεμονίας.


Ἡ ἀναγέννηση τῆς Θηβαϊκῆς Δύναμης


🎙 «Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση, ἡ Θήβα δὲν ἔμεινε ἀδύναμη. Ὁ Πελοπίδας καὶ ὁ Ἐπαμεινώνδας ἀναδιοργάνωσαν τὸν στρατό. Δημιούργησαν τὸν περίφημο Ἱερὸ Λόχο, μιὰ ἐλὶτ μονάδα 300 ἀνδρῶν, δεμένων μὲ ὅρκο πίστης μέχρι θανάτου .»

🎙 «Αὐτὴ ἡ δύναμη ἔμελλε νὰ γράψει ἱστορία .»


Ἡ δράση του κατὰ τὴν περίοδο τῆς Θηβαϊκῆς ἡγεμονίας

Κατὰ τὸ 370 π.Χ. μαζὶ μὲ τὸν Ἐπαμεινώνδα εἰσέβαλλαν στὴν Πελοπόννησο μὲ ἰσχυρὸ στρατό, γιὰ νὰ ὑποστηρίξουν τὸ νεοσύστατο Κοινὸ τῶν Ἀρκάδων, οἱ ὁποῖοι μετὰ τὰ Λεύκτρα ἀποφάσισαν νὰ ἀνεξαρτητοποιηθοῦν, ἐνῷ καὶ ἄλλα μέλη τῆς Πελοποννησιακῆς Συμμαχίας, ἡγέτιδα τῆς ὁποίας ἦταν ἀνέκαθεν ἡ Σπάρτη, ὁδηγήθηκαν σὲ ἀποστασία, ὅπως ἡ Ἠλεία καὶ τὸ Ἄργος.




Ἐπίσης, τὸν ἑπόμενο χρόνο συνέβαλλαν καὶ στὴν ἐπανασύσταση τοῦ κράτους των Μεσσηνίων, ποὺ οἱ Σπαρτιᾶτες εἶχαν καταλύσει ἀπὸ τὸν καιρὸ τῶν Μεσσηνιακῶν Πολέμων. Ἀκολούθως ὁ Πελοπίδας καὶ ὁ Ἐπαμεινώνδας κατηγορήθηκαν ἀπὸ ἀντιπάλους τους, ἐπειδὴ κατὰ τὴν ἐκστρατεία αὐτὴ διατήρησαν τὸ ἀξίωμα τοῦ Βοιωτάρχη γιὰ τέσσερις ἐπιπλέον μῆνες μετὰ τὴ λήξη τῆς θητείας τους. Γι' αὐτὸ τὸ λόγο δικάστηκαν ἀλλὰ τελικῶς ἀφέθησαν ἐλεύθεροι.

Τὸ 369 π.Χ. ἀντιπρόσωποι θεσσαλικῶν πόλεων ἔφθασαν στὴ Θήβα, ζητῶντας βοήθεια ἐναντίον τοῦ τυράννου των Φερῶν Ἀλεξάνδρου. Ὁ Πελοπίδας ἐξεστράτευσε μὲ δύναμη στὴ Θεσσαλία, ἀπωθῶντας τὸν Ἀλέξανδρο καὶ σώζοντας προσωρινά τους Θεσσαλοὺς ἀπὸ τὴν ἐπιθετικότητα καὶ τὴ σκληρότητα του. Ἀφοῦ διευθέτησε πρὸς ὥρας τὰ θέματα τῆς Θεσσαλίας, ἔλαβε πρόσκληση νὰ μεσολαβήσει στὴ διαμάχη γιὰ τὸν θρόνο τῆς Μακεδονίας, ποὺ εἶχε ξεσπάσει μεταξὺ τοῦ Ἀλεξάνδρου Β' καὶ τοῦ σφετεριστῆ Πτολεμαίου.

Ἀξιοσημείωτο εἶναι πὼς ἀφοῦ ἐπέλυσε τὴ διαμάχη, γιὰ νὰ διασφαλίσει τὴν τήρηση τῶν συμφωνηθέντων πῆρε στὴ Θήβα τριάντα νέους, γόνους εὐγενῶν, ὡς ὁμήρους. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν καὶ ὁ μελλοντικὸς βασιλιᾶς Φίλιππος Β', πατέρας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.

Σύντομα ἔφθασαν νέα πὼς ὁ Ἀλέξανδρος τῶν Φερῶν ἐπανέλαβε τὶς ἐπιθέσεις του κατὰ θεσσαλικῶν πόλεων. Ὁ Πελοπίδας ἔσπευσε καὶ πάλι στὴ Θεσσαλία, χωρὶς στρατὸ αὐτὴ τὴ φορά, μὲ σκοπὸ νὰ ὀργανώσει τοὺς ἰδίους τους Θεσσαλοὺς κατὰ τοῦ τυράννου.




Παράλληλα ὅμως πληροφορήθηκε πὼς ὁ Πτολεμαῖος δολοφόνησε τὸν Ἀλέξανδρο Β' καὶ ἅρπαξε τὸ θρόνο τῆς Μακεδονίας. Ὁ Πελοπίδας τότε συγκέντρωσε ἕνα στρατὸ μισθοφόρων καὶ κινήθηκε κατὰ τοῦ Πτολεμαίου, ἐκεῖνος ὅμως τοὺς ἐξαγόρασε ὁδηγῶντας τους σὲ λιποταξία.




Ὡστόσο φοβούμενος τὴ δύναμη τῆς Θήβας καὶ τὴ φήμη του Πελοπίδα, ὁ Πτολεμαῖος προέτεινε νὰ παραμείνει ὡς ἀντιβασιλέας, διαφυλάσσοντας τὸν θρόνο γιὰ τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ δολοφονηθέντος βασιλιᾶ, καὶ φυσικὰ σύμμαχος τῶν Θηβαίων. Ἐπίσης, παρέδωσε τὸν υἱὸ τοῦ Φιλόξενο ὡς ὅμηρο στὸν Πελοπίδα, μαζὶ μὲ ἄλλους πενῆντα παῖδες φίλων του ὡς ἐγγύηση.

Ἐπιστρέφοντας ὁ Πελοπίδας στὴ Θεσσαλία πληροφορήθηκε πὼς οἱ οἰκογένειες τῶν λιποτακτῶν μισθοφόρων τοῦ βρίσκονταν στὴ Φάρσαλο. Κατερχόμενος ἐκεῖ μὲ ὁρισμένους ἄοπλους Θεσσαλοὺς συναντήθηκε μὲ τὸν Ἀλέξανδρο τῶν Φερῶν καὶ τοὺς στρατιῶτες του. Ἐκεῖνος, ἐκμεταλευόμενος τὴν περίσταση, κατέλαβε τὴν Φάρσαλο καὶ συνέλαβε τὸν Πελοπίδα, ὁδηγῶντας τον στὶς Φερὲς ὅπου τὸν φυλάκισε.

Οἱ Θηβαῖοι ὀργάνωσαν ἐκστρατεία γιὰ νὰ τὸν ἀπελευθερώσουν, ὅμως ἀπέβη ἄκαρπη ἀφοῦ οἱ ἀρχηγοί της ἀπεδείχθησαν κατώτεροι τῶν περιστάσεων. Ἔτσι ὀργανώθηκε δεύτερη ἐκστρατεία, μὲ ἐπί κεφαλῆς τον Ἐπαμεινώνδα αὐτὴ τὴ φορά. Τὸ ὄνομα καὶ ἡ φήμη του ξεσήκωσε τὴν Θεσσαλία καὶ πάλι κατὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου των Φερῶν, ὁ ὁποῖος τελικὰ ἀναγκάσθηκε νὰ ἔλθει σὲ συμφωνία μαζί του, ἀπελευθερώνοντας τὸν Πελοπίδα.




Τὸ 365 π.Χ. ἐπισκέφθηκε ὡς ἀντιπρόσωπος τῆς Θήβας τὸν Πέρση βασιλιᾶ Ἀρταξέρξη Β' ὅπου ἐξασφάλισε χρηματοδότηση τῆς πόλης του. Μὲ τὰ χρήματα αὐτὰ οἱ Θηβαῖοι ἔφτιαξαν ἰσχυρὸ στόλο μὲ τὸν ὁποῖο ἀπέσπασαν περιοχὲς ποὺ ἄνηκαν στὴν δεύτερη Ἀθηναϊκὴ συμμαχία.
Ἡ μάχη της Λεύκτρας


🎙 «371 π.Χ. –Στὸ πεδίο της Λεύκτρας, ἡ Θήβα στέκεται ἀπέναντι στὴ Σπάρτη. Γιὰ πρώτη φορά, οἱ πανίσχυροι Σπαρτιᾶτες τρέμουν. Ὁ Ἐπαμεινώνδας ἐφαρμόζει μιὰ νέα στρατηγική: ἀντὶ γιὰ ἰσομερῆ παράταξη, συγκεντρώνει τὶς δυνάμεις του σὲ μιὰ γωνία συντριβῆς .»

🎙 «Στὴν πρώτη γραμμή, ὁ Πελοπίδας μὲ τὸν Ἱερὸ Λόχο. Ἡ μάχη εἶναι λυσσαλέα. Μὰ στὸ τέλος... οἱ Σπαρτιᾶτες νικιοῦνται. Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία, ἡ Σπάρτη χάνει σὲ μάχη σῶμα μὲ σῶμα. »




🎙 «Ἡ Θήβα θριαμβεύει. Ὁ κόσμος ἀλλάζει .»



Ο θάνατος του Πελοπίδα

🎙 «Ἀλλὰ ἡ μοῖρα δὲν ἄφησε τὸν Πελοπίδα νὰ χαρεῖ τὴ δόξα του γιὰ πολύ. Σὲ ἐκστρατεία στὴ Θεσσαλία, τὸ 364 π.Χ., ἔπεσε νεκρὸς στὴ μάχη. Οἱ Θηβαῖοι θρήνησαν τὸν ἥρωά τους. Ἔχασαν τὸν πολεμιστὴ ποὺ τοὺς εἶχε ὁδηγήσει στὴ νίκη .»
Ὁ θάνατος του

Μὲ τὴν ἐπάνοδο τοῦ στὴ Θήβα, ἔφθασαν καὶ πάλι πρέσβεις ἀπὸ τὴν Θεσσαλία ζητῶντας ξανὰ τὴ βοήθεια του, καθὼς ὁ τύραννος τῶν Φερῶν Ἀλέξανδρος κατέστρεφε καὶ ὑποδούλωνε τὶς πόλεις τους. Ἔτσι τὸ 364 π.Χ. ὁ Πελοπίδας ἑτοιμάστηκε νὰ ἐκστρατεύσει ξανὰ ἐναντίον του. Κατὰ τὴν ἀναχώρηση τοῦ σημειώθηκε ἔκλειψη ἡλίου. Καταφθάνοντας στὴ Θεσσαλία, συγκέντρωσε τὶς δυνάμεις των Θεσσαλῶν στὰ Φάρσαλα καὶ ἀμέσως κινήθηκε κατὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου.

Οἱ δύο ἀντίπαλοι συγκρούστηκαν στὶς Κυνὸς Κεφαλὲς τῆς Θεσσαλίας. Ὁ Πελοπίδας, ὁ ὁποῖος ἔτρεφε μεγάλη ὀργὴ καὶ μῖσος γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸν εἶχε φυλακίσει, προσπάθησε κατὰ τὴ διάρκεια τῆς μάχης νὰ τὸν συναντήσει καὶ νὰ τὸν σκοτώσει. Ὁ Ἀλέξανδρος ἀναζήτησε προστασία μεταξὺ τῶν σωματοφυλάκων του.




Ὁ Πελοπίδας τοὺς ἐπιτέθηκε, σκοτώνοντας καὶ τραυματίζοντας μερικούς, δέχθηκε καὶ ὁ ἴδιος ὅμως ἀρκετὰ πλήγματα ἀπὸ τὰ δόρατα τους. Παρ' ὅτι ὁ στρατός του τελικὰ ἐπικράτησε, ὁ ἴδιος πέθανε. Ὁ θάνατος τοῦ λύπησε βαθιὰ τοὺς Θηβαίους ἀλλὰ καὶ τοὺς Θεσσαλούς, οἱ ὁποῖοι ζήτησαν ἐκεῖνοι νὰ τὸν θαψουν, αἴτημα ποὺ ἔγινε δεκτό. Τοῦ ἀπεδώθησαν μεγάλες νεκρικὲς τιμές, ἐνῷ ἐπίσης ἐστήθη καὶ μεγάλος ἀνδριάντας στοὺς Δελφοὺς πρὸς τιμήν του.
Η Κληρονομιά

🎙 «Ἡ Θήβα ἔζησε γιὰ λίγο τὴν ἡγεμονία τῆς Ἑλλάδας. Μὰ χωρίς τον Πελοπίδα, καὶ λίγο ἀργότερα χωρίς τον Ἐπαμεινώνδα, ἡ δόξα της ἔσβησε. Κι ὅμως, ἡ ἱστορία κράτησε ζωντανὴ τὴ μνήμη ἐκείνων ποὺ τόλμησαν νὰ ἀναμετρηθοῦν μὲ τοὺς Σπαρτιᾶτες... καὶ νὰ νικήσουν .»

🎙 «Ὁ Πελοπίδας δὲν ἦταν ἁπλῶς στρατηγός. Ἦταν ἡ φωνὴ μιᾶς πόλης ποὺ ἀρνήθηκε νὰ ὑποταχθεῖ. Ἕνας ἥρωας ποὺ ἄλλαξε τὴν ἱστορία. Ἂν θὲς νὰ μάθεις περισσότερα γιὰ τοὺς θρύλους τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας... κάνε ἐγγραφή, πάτα τὸ καμπανάκι, καὶ μπὲς μαζί μας στὰ σκοτεινὰ μονοπάτια τοῦ παρελθόντος. »

👉 Μεῖνε συντονισμένος στὸ blog μας γιὰ ἀκόμη περισσότερους σκοτεινοὺς καὶ ἡρωικοὺς θρύλους της ἀρχαιότητα

Βιβλιογραφία: Βίοι Παράλληλοι Ἠθικά