ΣΕΙΡΙΟΣ: ΠΙΘΑΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ…

Σήμερα γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀστεριῶν εἶναι μεγάλος, ἀλλὰ ὄχι ἄπειρος, κι ἕνας παρατηρητὴς μὲ ὀξὺ μάτι μπορεῖ νὰ μετρήσει τὸ πολὺ 25.000 ἄστρα, ὅταν οἱ ἀτμοσφαιρικὲς συνθῆκες εἶναι καλές.
Ἡ ἀπεραντοσύνη ὅμως τοῦ οὐρανοῦ, ἀκόμη καὶ κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τῆς σύγχρονης γνώσης, εἶναι δεδομένη καὶ πάντα προκαλοῦσε κι ἐξακολουθεῖ νὰ προκαλεῖ δέος σιον ἄνθρωπο. Γι" αὐτὸ τὸ λόγο ἄλλωστε, ἡ γνώση τῶν ἄστρων καὶ τῶν ἀστερισμῶν καὶ ἡ ἐπίκληση τους μὲ συγκεκριμένα ὀνόματα, δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο ἕνα αἴσθημα ἀσφάλειας καὶ ἱκανοποίησης.
Πολλὰ ἀπὸ τὰ ὀνόματα τῶν ἀστεριῶν ποὺ χρησιμοποιοῦμε ἀκόμη καὶ σήμερα εἶναι Ἑλληνικά. Καὶ οἱ Ἕλληνες ἦταν ἴσως οἱ πρῶτοι ποὺ ἔδωσαν ὀνόματα σὲ συστάδες ἀστεριων καὶ δημιούργησαν καταλόγους ἀστέρων. Γιὰ αὐτόν το λόγο μποροῦμε νὰ δηλώσουμε μὲ βεβαιότητα πὼς ἡ ἱστορία τῆς ἀστρονομίας ἄρχισε στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα.


Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ἄλλωστε ὅτι κατὰ τὴ μυθολογία, ὁ Ἕλληνας θεὸς Ἑρμῆς ἦταν ὁ πρῶτος ποὺ παρατήρησε τὴν τάξη στὰ πράγματα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὑπολόγισε τὴ διάταξη τῶν ἄστρων καὶ τὰ διαστήματα τῶν ἐποχῶν.
Ἡ πρώτη σαφὴς ἀναφορὰ γιὰ τὴν ἔστω καὶ στοιχειώδη γνώση τῶν ὀνομάτων κάποιων ἄστρων καὶ ἀστερισμῶν προέρχεται ἀπὸ τὸν Ὅμηρο καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὰ ἐπικὰ ἔργα του Ἰλιάδα καὶ Ὀδύσσεια, ποὺ γράφθηκαν τον 8οΠ.Χ. αἰῶνα. Στὴν Ἰλιάδα, περιγράφοντας τὴν ἀσπίδα τοῦ Ἀχιλλέα, ὁ Ὅμηρος κατονομάζει τίς Πλειάδες, τίς Ὑάδες, τὸν Ωρίωνα καὶ τὴ Μεγάλη Ἄρκτο. Ἐπίσης, παρομοιάζει τὴν ἀπαστράπτουσα περικεφαλαία καὶ τὴν ἀσπίδα τοῦ Διομήδη μὲ τὸ «φθινοπωρινὸ ἀστέρα», δηλαδή το Σείριο. Ὁ Σείριος, ὡς «κύων τοῦ Ωρίωνος» λόγῳ τῆς θέσης τοῦ κοντὰ στὸν ἀστερισμὸ αὐτό, χρησιμοποιεῖται καὶ σὲ παρομοιώσεις ποὺ ἀφοροῦν τὸν Ἀχιλλέα καὶ τὸν Ἕκτορα.
Στὴν Ὀδύσσεια, ὑπάρχουν ἀναφορὲς σὲ ὅλους τοὺς παραπάνω ἀστέρες καὶ ἀστερισμούς, π.χ. τὸν Βοώτη. Ἐπίσης, σὲ αὐτὸ τὸ ἔπος συναντᾶμε καὶ μιὰ σαφέστατη ἀναφορὰ στὶς τροπὲς τοῦ Ἥλιου «τροπαὶ ἠελιοιο». Ἀπὸ τίς ἀναφορὲς λοιπὸν τοῦ Ὁμήρου μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε πὼς ἤδη τὸν 8ο π.Χ. αἰῶνα, κάποιοι ἀστερισμοί, ἀλλὰ καὶ κάποια οὐράνια φαινόμενα ἦταν γνωστὰ στοὺς Ἕλληνες. Διάφοροι ἀστέρες εἶχαν κατονομαστεὶ καὶ μάλιστα θεώρούνταν τόσο οἰκεῖοι, ὥστε νὰ χρησιμοποιηθοῦν σὲ παρομοιώσεις ποὺ ἀφοροῦσαν θεοὺς καὶ ἀνθρώπους.

Ἴσως οἱ πλανῆτες νὰ μὴν εἶχαν ἀκόμη διαφοροποιηθεῖ, μιὰ καὶ δὲν ὑπάρχουν ἐνδείξεις γιὰ κάτι τέτοιο, ὡστόσο θὰ πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι δὲν ὑπάρχουν καὶ ἐνδείξεις ποὺ νὰ ὑποδηλώνουν ὅτι κάτι τέτοιο δὲν εἶχε συμβεῖ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ὑπάρχουν πολλὲς ἐνδείξεις ἱκανὲς νὰ μᾶς πείσουν όϊι ἡ συσχέτιση τῆς κατάστασης τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου στὴ γῆ ἦταν εὐρέως γνωστά, βάσει παρατηρήσεων. Τὴν ἴδια ἐποχὴ μὲ τὸν Ὅμηρο ἢ λίγο ἀργότερα, ὁ Ἡσίοδος, στὸ βιβλίο του Ἔργα καὶ Ἡμέραι, ἀναφέρει πολλοὺς ἐπίσης ἀστερισμούς, ποὺ ὁ γεωργὸς πρέπει νὰ συμβουλευτεῖ γιὰ τίς καθημερινὲς ἀσχολίες του. Γιὰ παράδειγμα, συνιστᾷ νὰ ἀρχίζει ὁ θερισμὸς ὅταν ἀνατέλλουν οἱ Πλειάδες καὶ ἡ σπορὰ ὅταν πλησιάζουν σιη δύση τούς.
Ὁ Ἡσίοδος κάνει ἀναφορὰ σὲ ὅλους τοὺς ἀστέρες καὶ ἀστερισμοὺς ποὺ εἶχε κατονομάσει καὶ ὁ Ὅμηρος, κάνοντας ἰδιαίτερη μνεία στὸ Σείριο καὶ στὸν Ἀρκτοῦρο. Στὸ Ἔργα καὶ Ἡμέραι ὑπάρχουν ἐπίσης τρεῖς ἀναφορὲς στὰ ἡλιοστάσια. Μιὰ φήμη μάλιστα λέει ὅτι ὁ Ἡσίοδος ἔγραψε κι ἕνα ἔργο ἀποκλειστικὰ γιὰ τοὺς ἀστερισμούς, ποὺ ὅμως χάθηκε ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα ἀπὸ τὰ ἔργα του. Θὰ πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε ὀτι Σείριος εἶναι τὸ ἀστέρι ποὺ ἀναφέρεται σὲ ὅλες τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου μὲ τὰ ὀνόματα Σείριος, Σούρια, Σούρ, Σήειρ, Ὀσιρις κ.α.
Ἀπὸ τὸ Περοῦ καὶ τὸ Μεξικὸ μέχρι τὴν Αὐστραλία καὶ Ἰαπωνία καὶ ἀπὸ τὴν Ἰσλανδία μέχρι τὴν Ν. Ἀφρική, μιὰ παράδοση ζεῖ χιλιάδες χρόνια, παρὰ τίς προσπάθειες ἐξαλείψεως της, γιὰ νὰ θυμίζει στὸν ἄνθρωπο τὴν σχέση του μὲ τὸ μακρινὸ ἀστέρι καὶ πὼς οἱ θεοί-βασιλιᾶδες ἐποικιστές, ἔφεραν τὸ σπέρμα τῆς ζωῆς στὸν ἀπόμακρο τοῦτο πλανήτη τοῦ γαλαξία μας.
θὰ γίνει προσπάθεια συσχετισμοῦ τῆς ζωῆς τῆς γῆς μὲ τὸ μυστηριῶδες ἀστέρι, ὅσο πιὸ πειστικά, μὲ βάση τὰ στοιχεῖα ἀπὸ τίς παραδόσεις τῶν λαῶν τῆς γῆς. Αὐτοὶ οἱ λαοὶ παρὰ τὴν τεράστια ἀπόσταση τοῦ ἄστρου ἀπό την γῆ, ἤτοι κατὰ τοὺς ἀστρονόμους 8,8 ἔτη φωτὸς ἢ 83.255.040.000.000 χιλιόμετρα, γνωρίζουν παραδόξως πάρα πολλὰ γι" αὐτὸ τὸ ἄστρο, ποὺ ἀποτέλεσε ἀντικείμενο λατρείας τῶν ἀρχαίων λαῶν. Ἀφετηρία ἐκκινήσεως, τῶν θεῶν ποὺ ἐποίκησαν την γῆ ὑπῆρξε ὁ Σείριος χωρὶς νὰ ἀποκλείουμε καὶ τὴν συμμετοχὴ πιὸ μακρυνῶν ἄστρων. Ἀφετηρία τῶν θεῶν Θεωρεῖται ὁ Σείριος καὶ ὄχι κάποιο ἄλλο ἄστρο. Αὐτὸ δικαιολογεῖται ἀφοῦ σὲ παγκόσμια κλίμακα ὁ Σείριος ἀποτέλεσε ἀντικείμενο λατρείας, λατρεία ποὺ χρονολογεῖται ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐμφάνιση τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὴν γῆ.
Παρὰ τὴν τεράστια γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα ἀπόσταση, ὁ Σείριος εἶναι ἕνα πολὺ κοντινὸ ἄστρο γιὰ τὰ συμπαντικὰ δεδομένα καὶ τοὺς θεούς. Παρακάτω ἀναφέρονται τὰ οὐράνια σώματα ποὺ ἀποτελοῦν τὸ ἀστρικὸ σύστημα τοῦ Σείριου καὶ πληροφορίες ποὺ τὰ ἀφοροῦν, σύμφωνα μὲ τὰ τελευταῖα ἐπιστημονικὰ δεδομένα.
(Σείριος Ἀ΄) εἶναι ἕνα ἄστρο τεραστίων διαστάσεων, ἥλιος-γίγαντας σὲ σχέση μὲ τὸν ἥλιο τοῦ ἡλιακοῦ μᾶς συστήματος.εῖναι ἕνα πολὺ λαμπερὸ ἀστέρι. Ἔχει ἀκτῖνα 1,5 φορὰ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸν ἥλιο, ἡ μᾶζα του εἶναι 2,5 φορὲς μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν μᾶζα ἴου ἥλιου καὶ 35,5 φορὲς φωτεινότερος ἀπὸ αὐτόν. Ἔχει θερμοκρασία ἐπιφανείας 11.200C τόση ὅση εἶναι σὲ χιλιόμετρα ἡ ἀπόσταση μεταξὺ Πυραμίδων Χέοπος καὶ Γιουκατὰν Μεξικοῦ, ἀλλὰ τόση εἶναι σὲ μέτρα ἀνὰ δευτερόλεπτο καὶ ἡ ταχύτητα διαφυγῆς τῶν σωμάτων ἀπὸ τὴν ἕλξῃ τῆς γῆς.
(Σείριος Β") Εἶναι βαρὺ ἀστέρι, ἄσπρος νᾶνος, ἔχει χρῶμα ἄσπρο καὶ εἶναι ἀόρατος μὲ γυμνὸ ὀφθαλμό. Ἀνακαλύφθηκε ΜΟΛΙΣ τὸ 1862 μὲ ἰσχυρὸ τηλεσκόπιο καὶ τονίζω τὸ ἔτος γιατί θὰ χρειαστεῖ πιὸ κάτω. Ἐπὶ 50 χρόνια καλύπτεται ἀπὸ τὸν Σείριο «Α» καὶ ἡ ὁρατὴ περίοδος τοῦ εἶναι ἄλλα πενῆντα (50) χρόνια. Εἶναι 65.000 φορὲς πυκνότερος ἀπὸ τὸν δικό μας ἥλιο καὶ ἔχει τὸ 95% τῆς μάζας αὐτοῦ ἐνῶ εἶναι 10.000 φορὲς πιὸ σκοτεινὸς ἀπὸ τὸν Σείριο «Α».
(Σείριος Γ") ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΣΤΡΟ Ὁ ἀστρονόμος Φὸξ ἰσχυρίζεται ὅτι εἶδε τὸν Σείριο Γ» τὸ 1920. Εἶναι τέσσερις φορὲς ἐλαφρύτερος ἀπὸ τὸν Σείριο «Α» καὶ κινεῖται ὅπως ὁ Σείριος «Β». Ἔχει ἕναν δορυφόρο «Ε» ποὺ εἶναι ὁ πλανήτης τοῦ συστήματος ποὺ κατοικεῖται καὶ ἀπὸ αὐτὸν ξεκίνησε ὁ ἐποικισμὸς τῆς γῆς.
Ὁ πλανήτης αὐτὸς ἐπηρεάζεται καθ" ὁλοκληρία ἀπὸ τὸν Συνοδό. Τὰ πενῆντα χρόνια τῆς περιόδου τοῦ Συνοδοῦ εἶναι διάχυτα στὴν Ἑλληνικὴ παράδοση. H ὕπαρξη τοῦ Σείριου ἦταν γνωστὴ σὲ ἀρχαίους πολιτισμούς, ΠΡΙΝ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ὅπως μαρτυροῦν ἀρχαῖα κείμενα καὶ ἀρχαῖες παραστάσεις.
Τὸ «περίεργο» τῆς ὅλης ὑπόθεσης, ἔγκειται στὸ ὀτι ὁ Σείριος Β΄ καὶ ὁ Σείριος Γ΄ δὲν φαίνονται μὲ «γυμνὸ μάτι», γεγονὸς ποὺ προϋποθέτει τὴν ὕπαρξη φακοῦ, τηλεσκοπίου ἢ κάποιου ἄλλου τεχνολογικοῦ ἐπιτεύγματος γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ ἡ ὕπαρξή τους, ἢ κάποια ἐπαφὴ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας μὲ ἐξωγήϊνους καί -γιατί ὄχι;- τὴν πιθανὴ καταγωγὴ τοὺς ἀπο αὐτούς...
Τὸ Ἑλληνικὸ γράμμα E ὑπῆρχε στὴν μετώπη τοῦ ἱεροῦ του Ἀπόλλωνα, θεοῦ φωτός, στοὺς Δελφοὺς καὶ συνέδεε τὴν θεϊκὴ ἐπιλογὴ τοῦ χώρου μὲ τὴν φυλὴ ποὺ τὸν λάτρευε, τὴν θεϊκὴ φυλὴ τῶν Ἑλλήνων οἱ ρίζες τῆς ὁποίας ὑπάρχουν στὸν οὐρανὸ στὸ ἄστρο E τοῦ Σείριου. Ἀνπάρουμε τὴν τροχιὰ τοῦ ἀστερισμοῦ Σείριου «Β» καὶ τὴν συνδέσουμε μὲ τίς τρεῖς ὁριακὲς θέσεις του μὲ τὸν Σείριο «Α» τὸ γίγαντα ἄστρο τοῦ συστήματος, τότε ἔχουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Ἑλληνικοῦ γράμματος E. Οἱ τρεῖς θέσεις ποὺ ἐπιλέχτηκαν εἶναι ὁριακὲς θέσεις, ἀνατολή-δύση-ζενὶθ τοῦ Σείριου «Β», ἐπειδὴ ἀποτελοῦν καθοριστικὰ σημεῖα τῆς ὁρατῆς τροχιᾶς του γύρω ἀπὸ τον «Α» ποὺ διαρκεῖ 50 χρόνια.


Ὁ τελευταῖος θεϊκὸς ἐποικισμὸς τῆς γῆς ἔγινε ἀπὸ τὸν Δία τὸ 25.000 πχ καὶ εἶχε ἀφετηρία τὸ ἄστρο E τοῦ Σείριου ποὺ οἱ Ντόκον ὀνομάζουν «Ἀστρο τῆς Δημιουργίας», τυχαῖο; ἀδύνατον. Ἐὰν δὲν τοὺς εἶχε δοθεῖ δὲν ὑπῆρχε οὔτε μία πιθανότητα στὶς χίλιες νὰ τὸ γνώριζαν. Ἡ ἀστρικὴ ἀποστολή του Δία καὶ ἡ ἀστροπολιτεία του ἔπρεπε νὰ δείχνουν τὸ ἄστρο ἐκκίνησης τοὺς καὶ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ κυρίαρχη εἰκόνα γιὰ λόγους ἀσφαλείας καὶ ἀναγνώρισης.
Οἱ ΗΠΑ ἔστειλαν στὸ φεγγάρι την ἀστερόεσσα, ἡ ΕΟΚ τὴν σημαία τῶν 15 ἀστέρων ὅπου κάθε ἕνα δηλώνει καὶ ἕνα κράτος. Τὸ ἄστρο E τοῦ Σείριου εἶχε σὰν ἔμβλημα του τὰ 8 ἢ 6 ἔψιλον ποὺ συμβάλλουν στὸ κέντρο τοῦ γίντα «Α». Ἔτσι δήλωναν τὴν ἀφετηρία τῆς ἀστρικὴς κοινωνίας τοῦ Σείριου.
Ὅταν ἡ ΝΑSΑ τὸ 1972 ἐκτόξευσε τὸν «Πάϊονηρ-10″ γιὰ ταξίδι στὸ ἄπειρο καὶ στὸν χρόνο, τοποθέτησε τὴν παρακάτω πλακέτα μὲ τὰ ἑξῆς στοιχεῖα:
- Σχηματικὴ παράσταση δύο ἀτόμων ὑδρογόνου.
- Εἰκόνα ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς σὲ ἀδαμιαία περιβολή.
- Τὸ ἡλιακὸ σύστημα μὲ τοὺς πλανῆτες του, τὴν ἀφετηρία καὶ πορεία τοῦ διαστημοπλοίου.
- Δέκα πέντε ἀκτῖνες ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ κέντρο, οἱ δεκα-τέσσαρες εἴνα μαρκαρισμένες.\

Πῶς νὰ συνδεθεῖτε μὲ τὴν Οὐράνια Μουσικὴ τῶν Σφαιρῶν τοῦ Δία

 

Ἡ μουσικὴ τῶν Οὐράνιων Σφαιρῶν 

Ξεκλειδώνοντας τὰ Μυστήρια τῆς Οὐράνιας Μουσικῆς τοῦ Δία 

Ἔχετε ἀναρωτηθεῖ ποτὲ γιὰ τὴ μαγευτικὴ μουσικὴ ποὺ ἀντηχεῖ μέσα ἀπὸ τὶς οὐράνιες σφαῖρες τοῦ Δία, τοῦ βασιλιᾶ τῶν θεῶν; 

Στὴν ἑλληνικὴ μυθολογία, ὁ Δίας δὲν εἶναι μόνο γνωστὸς γιὰ τοὺς δυνατοὺς κεραυνοὺς καὶ τὴν ὑπέρτατη δύναμή του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν οὐράνια μουσικὴ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἐπικράτειά του. 

Αὐτὴ ἡ θεϊκὴ μουσική, γνωστὴ ὡς «μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Δία» ἢ «μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Δία», λέγεται ὅτι ἔχει ἀπέραντη δύναμη καὶ ὀμορφιά. 

Ἡ προέλευση τῆς Οὐράνιας Μουσικῆς τοῦ Δία 

Σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχαῖες ἑλληνικὲς πεποιθήσεις, ὁ Δίας, ὁ ἡγεμόνας τοῦ Ὀλύμπου, περιβάλλεται ἀπὸ μιὰ οὐράνια σφαῖρα ποὺ παράγει ἁρμονικὴ καὶ οὐράνια μουσική. 

Αὐτὴ ἡ μουσικὴ λέγεται ὅτι εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τῆς θεϊκῆς ἁρμονίας καὶ τάξης στὸ σύμπαν. Πιστεύεται ὅτι ἡ οὐράνια μουσικὴ τοῦ Δία δημιουργεῖται ἀπὸ τὴν κίνηση τῶν πλανητῶν, τῶν ἀστεριῶν καὶ ἄλλων οὐράνιων σωμάτων σὲ τέλεια εὐθυγράμμιση, δημιουργῶντας μιὰ συμφωνία ποὺ ὑπερβαίνει τὴ θνητὴ κατανόηση. 

Ἡ δύναμη τῆς μουσικῆς τοῦ Δία 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Δία δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ πηγὴ ὀμορφιᾶς καὶ θαύματος, ἀλλὰ ἔχει καὶ τεράστια δύναμη. 

Λέγεται ὅτι ὅσοι εἶναι συντονισμένοι μὲ αὐτὴ τὴν οὐράνια μουσικὴ μποροῦν νὰ ἔχουν πρόσβαση σὲ ὑψηλότερα βασίλεια συνείδησης καὶ νὰ συνδεθοῦν μὲ τὸ θεῖο. 

Ἡ ἀκρόαση αὐτῆς τῆς οὐράνιας μουσικῆς πιστεύεται ὅτι ἔχει βαθιὰ ἐπίδραση στὴν ψυχή, φέρνοντας εἰρήνη, ἁρμονία καὶ φώτιση. 

Πῶς νὰ συνδεθεῖτε μὲ τὴν Οὐράνια Μουσικὴ τοῦ Δία 

Ἐνῷ ἡ οὐράνια μουσικὴ τοῦ Δία λέγεται ὅτι εἶναι πέρα ἀπὸ τὴ θνητὴ ἐμβέλεια, ὑπάρχουν τρόποι νὰ συντονιστεῖτε μὲ τὶς συχνότητές της. 

Ὁ διαλογισμὸς κάτω ἀπὸ τὸν νυχτερινὸ οὐρανό, ἡ ἀκρόαση τῶν ἤχων τῆς φύσης καὶ τὸ ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς σας στὴν ὀμορφιὰ τοῦ σύμπαντος εἶναι ὅλοι τρόποι γιὰ νὰ συνδεθεῖτε μὲ τὴ θεϊκὴ μουσικὴ τοῦ Δία. 

Ἠρεμῶντας τὸ μυαλό σας καὶ συντονίζεστε στὶς λεπτὲς δονήσεις του.. 

 

Πολλοὺς αἰῶνες πρὶν ἡ ΝΑΣΑ ἀποδείξει τὴν ὕπαρξη τὴν Μουσικῆς στὸ Σύμπαν, ὁ Πλάτων ὀνόμαζε τὴν μουσικὴ ὡς τὴν ὀμορφιὰ τοῦ Σύμπαντος κι ἔλεγε ὅτι ἡ «ἡ Μουσικὴ εἶναι ἡ κίνηση τοῦ ἤχου γιὰ νὰ φτάσει τὴν ψυχὴ καὶ νὰ τῆς διδάξει τὴν ἀρετή», ὅτι «ἡ μουσικὴ εἶναι ἕνας ἠθικὸς κανόνας. 

Δίνει ψυχὴ στὸ σύμπαν, φτερὰ στὴ σκέψη, ἀπογειώνει τὴ φαντασία, χαρίζει χαρὰ στὴ λύπη καὶ ζωὴ στὰ πάντα". 

Πιὸ πρὶν ὅμως ὁ Πυθαγόρας ὁ Σάμιος, αὐτὸς ὁ μέγιστος τῶν μεγίστων φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης καὶ μουσικός, εἶχε φτάσει σὲ τέτοιο ἐπίπεδο εὐαισθησίας ὥστε ν’ ἀκούει (ὄχι βέβαια μὲ τὰ φυσικὰ αὐτιὰ) τὴ συμφωνία τοῦ οὐρανοῦ, τὴ μουσικὴ τῶν οὐράνιων σφαιρῶν καὶ 6 αἰῶνες π.Χ. ἀπὸ τὸν Κρότωνα τῆς Ἰταλίας αὐτὸς καὶ οἱ μαθητές του " θεμελίωναν τὴν θεωρία τους γιὰ τοὺς ἀριθμούς. «κατὰ δὴ τὸὺς Πυθαγορικοὺς πρεσβευτέα τὰ τῶν ἀριθμῶν ὡς ἀρχὴ καὶ πὴγὴ καὶ ῥἴζα τῶν πάντων» 

.

Ἀνακάλυπταν τὶς ἁρμονικὲς σχέσεις τῶν ἀριθμῶν στὴ μουσικὴ καὶ βάσει αὐτῶν ἑρμήνευσαν τὸν Σύμπαντα Κόσμο. Ἡ μουσικὴ γιὰ τοὺς Πυθαγόρειους ἦταν πάνω ἀπὸ ὅλα μαθηματικά. 

 Ἡ τεράστια σημασία τῆς μουσικῆς γιὰ τοὺς Πυθαγόρειους). 

Ἡ οὐσία της ἦταν οἱ ἀριθμοὶ καὶ ἡ ὀμορφιά της ἡ ἔκφραση τῶν ἁρμονικῶν σχέσεων τῶν ἀριθμῶν, «τὸὺς ἐν τοῖς ἀριθμοῖς ἁρμονικοὺς λόγους ἐννοῶν καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς ἀκουστὸν ἀκούειν ἔλεγε τῆς ἁρμονίας». 

Ἡ μουσικὴ ἦταν ἀκόμα ἡ εἰκόνα τῆς οὐράνιας ἁρμονίας.

 Οἱ ἁρμονικὲς σχέσεις τῶν ἀριθμῶν μεταφέρονταν στοὺς πλανῆτες. Οἱ πλανῆτες καθὼς περιστρέφονται – δίδασκε – παράγουν διάφορους μουσικοὺς ἤχους, «ἁρμονία τῶν σφαιρῶν», ποὺ δὲν τοὺς ἀκοῦμε" : «Ἐστὶν οὗν ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων ἁρμονία καὶ ἀριθμὸς σφαιρῶν στρεφομένων»!! 

2.500+ ἔτη μετά, στὸ σήμερα, ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ἔχει ἀπόδειξη μέχρι κεραίας ὅλα ὅσα ἔλεγαν ὁ Πλάτων καὶ ὁ Πυθαγόρας γιὰ τὴν μουσικὴ τῶν οὐράνιων σφαιρῶν. 

Ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἰάμβλιχος, στὸ «Περὶ Πυθαγόρειου βίου, 938 – 958», ὁ Πυθαγόρας χρησιμοποιῶντας κάποιον ἄρρητο καὶ δυσκολονόητο θεϊκὸ τρόπο, τέντωνε τὴν ἀκοή του καὶ προσήλωνε τὸν νοῦ του στὶς «μεταρσίαις» (ὑπερκόσμιες) «τοῦ κόσμου συμφωνίαις», ἀκούοντας μυστικά, ὅπως ἔδειχνε, μόνον αὐτὸς καὶ κατανοῶντας τὴν καθολικὴ τῶν σφαιρῶν καὶ τῶν κατ’ αὐτὰς κινούμενων ἀστέρων ἁρμονία, ποὺ ἦταν κάτι πληρέστερο ἀπὸ ἐκείνη τῶν θνητῶν καὶ ἀπέδιδε «κατακορέστερον μέλος». 

Ἡ ὑπερκόσμια αὐτὴ συμφωνία, ἔλεγε, εἶναι ἀποτέλεσμα «ἐξ ἀνομοίων μὲν καὶ ποικίλως διαφερόντων ῥοἰζημάτων ταχῶν τε καὶ μεγεθῶν καὶ ἐποχήσεων» (ἐξ ἀνόμοιων μὲν καὶ ποικίλων ταχύτατων ἤχων καὶ μεγεθῶν καὶ συνακόλουθων στοιχείων), ποὺ ἔχουν ἀναμεταξύ τους ἐναρμονισθεῖ μὲ κάποια μουσικὴ διάταξη, ἀποτελούμενη ἀπὸ κίνηση καὶ μελωδικότητα περιστροφὴ ἅμα καὶ ποικιλόμορφη ὡραιότητα. 

Ἀπὸ τὴν ὑπερκόσμια αὐτὴ συμφωνία ἐμπνεόμενος, σὰν νὰ εἶχε βάλει σὲ τάξη καὶ αὐτὴ λογικὴ τοῦ νοῦ του, ὅπως ὅταν μιλοῦμε γιὰ ἄσκηση σωματική, ἐπινοοῦσε ὅσο ἦταν δυνατὸν κάποιες εἰκόνες ἴδιες μὲ αὐτὲς ποὺ ἔβλεπε, τὶς ὁποῖες παρεῖχε στοὺς μαθητές του μιμούμενος μὲ τὰ μουσικὰ ὄργανα καὶ τὴν φωνὴ τὴν ὑπερκόσμια συμφωνία. 

Γιατί σὲ αὐτὸν μόνον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς θεωροῦσε ὅτι ἦταν κατανοητοὶ καὶ μποροῦσε νὰ ἀκουσθοῦν οἱ κοσμικοὶ αὐτοὶ φθόγγοι. 

Ἐὰν σταθοῦμε γιὰ λίγο στὴν γεωμετρικὴ καὶ μαθηματικὴ πλευρὰ τοῦ θέματος θὰ παρατηρήσουμε ὅτι ὑπάρχουν 5 συμμετρικὰ πολύεδρα.

 Ὁ μέγας Πλάτων ἔλεγε ὅτι αὐτὰ τὰ πολύεδρα εἶναι οἱ βασικοὶ δομικοὶ κρίκοι, τὰ πλέον σημαντικὰ δομικὰ στοιχεῖα στὴν δημιουργία τοῦ σύμπαντος.

 Ὁ Kepler ποὺ μελέτησε τὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Πλάτωνα παρατήρησε μὲ τὶς μετέπειτα ἔρευνές του, ὅτι οἱ τροχιὲς τῶν πλανητῶν, καὶ φυσικὰ τῆς Χθονός – Γῆς, "γράφουν" τὴν περιφέρεια συγκεκριμένων πολυέδρων.

 Γιὰ παράδειγμα ἡ τροχιὰ τοῦ Ἄρεως γράφει τὴν περιφέρεια ἑνὸς τετράεδρου (Πῦρ). Ἡ τροχιὰ τοῦ Διὸς γράφει τὴν περιφέρεια ἑνὸς κύβου (γῆ). Ἡ τροχιὰ τῆς Ἀφροδίτης γράφει τὴν περιφέρεια ἑνὸς ὀκτάεδρου (Ἀήρ). Ἡ τροχιὰ τῆς Γῆς γράφει τὴν περιφέρεια ἑνὸς εἰκοσάεδρου (Ὕδωρ). 

Καὶ τὰ πράγματα δὲν σταματοῦν ἐκεῖ : οἱ ἀρχαίου 

Ἕλληνες ταύτιζαν τὰ οὐράνια σώματα ἢ ὀρθὰ τὶς τροχιές του μὲ τὶς νότες τῆς μουσικῆς, ἤτοι 

ΝΤΟ, ΡΕ, ΜΙ, ΦΑ, ΣΟΛ, ΛΑ ΣΙ, ΝΤΟ, δηλαδὴ μὲ τοὺς νόμους τῆς μουσικῆς.

 Κάτι ποὺ ἔχει ἐπαληθευθεῖ ἀπὸ σύγχρονους ἐπιστήμονες, ὅτι δηλαδὴ συγκεκριμένες νότες ἀποδίδουν συγκεκριμένα γεωμετρικὰ σχήματα – στερεά. 

Ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς ἤχους τῶν πλανητῶν μοιάζουν μὲ τοὺς ἤχους πουλιῶν , μὲ κύματα, μὲ ἀνέμους, μὲ δελφίνια, κρύσταλλα, κ.α 

καὶ εἶναι ὅμοιες ἀπόλυτα μὲ 7 νότες 

τῶν ἑπτὰ κύριων πλανητῶν μὲ τοὺς μουσικοὺς φθόγγου νότες ποὺ εἶναι 

1) Ἥλιος = Μί 

2) Ἀφροδίτη = φά 

3) Ἑρμῆς = Σόλ 

4) Σελίνι = Λά 

5) Κρόνος = Σί 

6) Ἄρης = Ρέ 

7) Δίας =Ντό 

Μετὰ 2.500 Χρόνια δικαιώνεται ὁ Πυθαγόρας ἀπο την 

  NASA

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Ἡλίου! 

οἱ ἀστρονόμοι τοῦ Τμήματος Ἡλιακῆς Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Σέφιλντ καταγράφουν τοὺς ἤχους ποὺ παράγουν τὰ μαγνητικὰ κυκλώματα στὴν ἐξωτερικὴ στιβάδα τῆς ἀτμόσφαιρας τοῦ ἥλιου ποὺ πάλλονται σὰν χορδὲς μουσικῶν ὀργάνων! Οἱ ἀστρονόμοι κατάφεραν νὰ μετατρέψουν αὐτοὺς τοὺς Παλμοὺς σὲ ἤχους καὶ ἰδοὺ τὸ ἀποτέλεσμα στὸ παραπάνω βίντεο. 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τῆς Γῆς! 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Πλούτωνα! 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Δία! 

Συναρπαστικὴ καταγραφὴ τῶν ἤχων τοῦ Δία (ἠλεκτρομαγνητικὲς «φὼνὲς») ἀπὸ τὸ Voyager τῆς NASA. Οἱ σύνθετες ἀλληλεπιδράσεις ἠλεκτρομαγνητικὰ φορτισμένων σωματιδίων πὸὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἡλιακὸ ἄνεμο, τὴν πλανητικὴ μαγνητόσφαιρα κλπ. δημιουργοῦν «ἠχοτόπους δονήσεων».

 Φαίνεται πὸλὺ ἐνδιαφέρον, ἀκόμα καὶ τρομακτικό. ὁ Δίας ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀποτελεῖται ἀπὸ ὑδρογόνο καὶ ἥλιο. ὁλόκληρος ὁ πλανήτης, εἶναι κατασκευασμένος ἀπὸ ἀέριο, καὶ δὲν ἔχει στερεὴ ἐπιφάνεια κάτω ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα. Οἱ πιέσεις καὶ θερμοκρασίες στὸ βάθος τοῦ Δία εἶναι τόσο ὑψηλὲς πὸὺ τὰ ἀέρια ὑφίστανται μὶὰ σταδιακὴ μετατροπὴ σὲ ὑγρὰ πὸὺ μὲ τὴν σειρά τους συμπυκνώνονται σταδιακὰ σὲ ἕνα μεταλλικὸ "πλάσμα" στὸ ὁποῖο τὰ μόρια ἔχουν χάσει τὰ ἐξωτερικά τους ἠλεκτρόνια . 

Οἱ ἄνεμοι τοῦ Δία ἔχουν ταχύτητα χίλια μέτρα ἀνὰ δευτερόλεπτο σὲ σχέση μὲ τὸ περιστρεφόμενο ἐσωτερικό. Τὸ μαγνητικὸ πεδίο τοῦ Δία εἶναι τέσσερις χιλιάδες φορὲς ἰσχυρότερο ἀπὸ τῆς Γῆς, καὶ ἔχει κλίση 11° μοιρῶν ἀπο τὸν ἄξονα περιστροφῆς. 

Αὐτὸ προκαλεῖ μιὰ ταλάντωση τοῦ μαγνητικοῦ πεδίου, ἡ ὁποία ἔχει μιὰ βαθιὰ ἐπίδραση στὰ παγιδευμένα ἠλεκτρονικὰ φορτισμένα σωματίδια. 

Αὐτὸ τὸ πλάσμα φορτισμένων σωματιδίων ἐπιταχύνεται πέρα ἀπὸ τὴν μαγνητόσφαιρα τοῦ Δία, μὲ ταχύτητες δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων ἀνὰ δευτερόλεπτο. Εἶναι οἱ ταλαντώσεις αὐτῶν τῶν μαγνητικῶν σωματιδίων ποὺ δημιουργοῦν μερικοὺς ἀπὸ τοὺς ἤχους ποὺ ἀκοῦτε σὲ αὐτὴ τὴν ἐγγραφή. From an original CD: JUPITER NASA-VOYAGER SPACE SOUNDS (1990) BRAIN/MIND Research. 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τῆς Ἰοῦς (δορυφόρος τοῦ Δία)! 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Κρόνου! 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας τοῦ Οὐρανοῦ! 

Ἡ μουσικὴ τῆς οὐράνιας σφαίρας της Μιράντας (δορυφόρος τοῦ Οὐρανοῦ) !

Ὁλόκληρο τὸ Σύμπαν δονεῖται ἀπὸ ἤχους, ἀπὸ μουσικοὺς φθόγγους ποὺ ἑνωμένοι φτειάχνουν μουσική. Αὐτὸ κατέδειξαν, αὐτὸ κατέγραψαν οἱ ἔρευνες τῆς ΝΑΣΑ . Δεῖτε καὶ Ἀκοῦστε : 

Ἡ συμφωνία τῶν Πλανητῶν – Νό.2!

Ἡ "Μουσικὴ τῶν Οὐράνιων Σφαιρῶν" δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ θεωρία γιὰ τὴν κίνηση τῶν πλανητῶν, ἀλλὰ καὶ μιὰ βαθιὰ φιλοσοφικὴ ἰδέα ποὺ ἐκφράζει τὴ σύνδεση τῆς φύσης μὲ τὸ θεῖο καὶ τὴν ἁρμονία ποὺ διέπει τὸν κόσμο. Ἀντιπροσωπεύει τὴν ἰδέα ὅτι τὸ σύμπαν δὲν εἶναι χαοτικὸ ἀλλὰ διέπεται ἀπὸ τάξη, ἰσορροπία καὶ ὀμορφιά. 

Αὐτὴ ἡ μουσικὴ εἶναι ἡ κοσμικὴ μελωδία ποὺ οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι πίστευαν ὅτι μποροῦσε νὰ συνδεθεῖ μὲ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή, προσφέροντας ἕναν δρόμο γιὰ τὴν κατανόηση τῆς θεϊκῆς φύσης τοῦ κόσμου. 

«Δὲν μποροῦν νὰ κρύψουν πλέον την οὐράνια καταγωγή τῶν Ἑλλήνων!»

Ἑλληνικό Ἰχώρ: Ἐπιστήμονες ἀποφάνθηκαν ὅτι το DNA τῶν Ἑλλήνων εἶναι διαφορετικό!
Ἰχώρ, μύθευμα ᾗ ἱστορία;

Ποιοί ἦταν πραγματικά οἱ Θεοί της Ἀρχαίας Ἑλλάδας, ἦταν ἁπλῶς σύμβολα ἡ ἀληθινά ὑπερδύναμα ὄντα; Η ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὑπάρχουν ἀρκετὰ ἐπιχειρήματα ἱκανὰ νὰ μας πείσουν ὅτι οἱ θεοί τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων ἦταν σύμβολα, ὅπως ὑποστήριζε καὶ μία μεγάλη μερίδα φιλοσόφων, οἱ Στωικοί, οἱ ὁποῖοι πίστευαν ὅτι οἱ μῦθοι δὲν ἔχουν κυριολεκτική σημασία ἀλλὰ ἀντίθετα παρουσιάζουν ἀλληγορικές διηγήσεις, χρήσιμες γιὰ την καθημερινότητα τῶν ἀνθρώπων.

Ὑπάρχει περίπτωση νὰ ἰσχύει το ἀντίθετο; Σε ὁλόκληρη την Ἑλληνική γραμματεία, ὁποιοσδήποτε μπορεῖ νὰ ἀνακαλύψει μία ἀτελείωτη σειρά ἀπὸ παράδοξες καὶ μεταφυσικές ἐμπειρίες, ποῦ οἱ θνητοί πρόγονοί μας τις ἀπέδωσαν στοὺς ἀθάνατους θεούς τους. Ἐπίσης ὑπάρχει μία παραφυσική λεπτομέρια ποῦ ἴσως ἀποτελεῖ κλειδί γιὰ την διατύπωση της ἀληθινῆς φύσης των ἀρχαίων θεῶν.

Μέσα στὴν μυθολογία ὑπάρχουν ἀμέτρητες ἀναφορές σχετικά με μιά οὐσία ὀνόματι Ἰχώρ ποῦ ἔρρεε στὶς φλέβες τῶν Θεῶν καὶ ἦταν γαλαζόχρωμη.Ἡ οὐσία Ἰχώρ ἀναφέρεται ἀπὸ τον Ὅμηρο, τον Πλάτωνα, τον Ἀπολλώνιο τον Ῥόδιο, τον Ἰουλιανό,τον Ἀριστοτέλη,τον Πυθαγόρα κ.α.

Ὁ Ὅμηρος ἀναφέρει: (Ἰλιάς Ε 340 καὶ Ὀδύσσεια 405). «ρέε δ’ ἄμβροτον αἷμα θεῖο, ἰχώρ, οἷς περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν».

Ὁ Πλάτωνας (Πλάτων, Τίμαιος, 39, 3) «ὁ ἰχώρ, το ὑγρὸν, ὁ ὀρὸς του αἵματος εἶναι ἁπαλὸς της μαύρης καὶ της ὀξείας χωλῆς εἷναι δριμύς, ὅταν ἀναμειγνύεται ἕνεκα θερμότητας με ἁλμυρὰ συστατικά, τότε το ὀνομάζουμε ὀξὺ φλέγμα».

Ὁ Πυθαγόρας ἐπίσης ἀναφέρει περί «θείας οὐσίας» στὸ αἷμα τῶν Ἑλλήνων πού προστατεύει τους

φέροντες ἀπὸ ἀλλοίωση ἡ μετάλλαξη του γενετικοῦ τους κώδικα.

Ἐπίσης, στὴν μυθολογία γίνεται μία ἀναφορά γιὰ ἕναν μυθικό φύλακα της Κρήτης,τον Τᾶλω, ποῦ ἦταν κατασκευασμένος ἀπὸ χαλκό ἀπό τον θεό Ἥφαιστο καὶ μέσα του ἔρεε ἰχώρ (θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν ἕνα εἶδος καυσίμου;)!

Πρόκειται σύμφωνα με ἀναφορές γιὰ μία ζωογόνο οὐσία ποῦ εἶναι ἀθάνατη, ἄφθαρτη, δὲν ὑπόκειται στούς νόμους σύνθεσης καὶ ἀποσύνθεσης, ἔχει την ἰδιότητα νὰ πυρακτώνεται, νὰ παρέχει τεράστια δύναμη καὶ δύναται νὰ κληροδοτηθεῖ ἀπὸ τον πατέρα.

Ἔτσι, ἄν θεωρήσουμε ὅτι οἱ θεοί ἦταν ὄντα ὑπαρκτὰ καὶ ἑνώθηκαν με τους ἀνθρώπους τότε σύμφωνα με τις ἀναφορές, τα παιδία ποῦ προέκυπταν ἀπὸ την ἕνωση θεῶν καὶ θνητῶν εἶχαν εἷτε γαλάζιο αἷμα εἴτε κόκκινο. Ὅσα παιδιά εἶχαν γαλάζιο αἷμα,ἦταν ἡμίθεοι καὶ ὅσα παιδιά εἶχαν κόκκινο, διέθεταν ἀνενεργό ἰχώρ, ὅπως ἐξακολουθοῦν νὰ ἔχουν καὶ σήμερα οἱ ἀπόγονοι της ἕνωσης τῶν ἀνθρώπων με τους θεοὺς, οἱ Ἕλληνες. Ο ἰχώρ ἀκόμη, λέγεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἐνεργοποιηθεῖ στὸ αἷμα καὶ νὰ το μετατρέψει ἀπὸ κόκκινο σε γαλάζιο (ποῖα θὰ ἦταν ἡ συνέπεια;).

Μάλιστα, τον τελευταῖο καιρό Γάλλοι βιολόγοι ἀποφάνθηκαν ὅτι στό DNA (γενετική σύσταση) τῶν Ἑλλήνων ὑπάρχουν κάποια χρωματοσώματα ποὺ τους καθιστούς διαφορετικούς (θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν ὁ Ἰχώρ;). Ἐπίσης σύμφωνα με ἔρευνα τῶν Πανεπιστημίων του Στάνφορντ τῶν ΗΠΑ καὶ της Παβίας της Ἰταλίας, τό DNA τῶν Ἑλλήνων καταδεικνύει πῶς σε ποσοστό 99,5% πρόκειται γιὰ καθαρά φυλή πού δὲν ἔχει ἐπηρεασθεῖ ἀπὸ τους Σλάβους οὔτε ἀπὸ τους Τούρκους.


Οἱ ἰδιαιτερότητες του Ἑλληνικοῦ DNA

Ὁ ἰατρός καὶ καθηγητής Μανώλης Λαμπράκης μας ἐνημερώνει γιὰ τις ἰδιαιτερότητες του Ἑλληνικού DNA. Τα στοιχεῖα προέρχονται ἀπὸ τον
καθηγητή Σταματογιαννόπουλο, τα ὁποῖα ἀνακοινώθηκαν στο BBC
Ἀκοῦστε τι μας εἶπε:






Ἄκρως ἐντυπωσιακὰ εἶναι τὰ στοιχεῖα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τίς γενετικὲς ἔρευνες στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) καὶ σὲ ἄλλα εὐρωπαϊκὰ ἱδρύματα, συμπληρώματος τὸ πὰζλ γιὰ τὴν καταγωγὴ τῶν Ἑλλήνων.


Tὸ Eλληνικὸ γενετικὸ ὑλικὸ «μοιάζει» πολὺ μὲ αὐτὸ τῶν Ἰταλῶν, λιγότερο μὲ τῶν Γάλλων καὶ μὲ ἕνα ποσοστὸ τῶν Ἱσπανῶν, ὄχι ὅμως καί με τῶν Τούρκων.
Στὸ βιβλίο του, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν παράθεση δεδομένων, ὁ καταξιωμένος ἐπιστήμονας συγκρίνει τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν Ἑλλήνων μὲ ἀντίστοιχα στοιχεῖα λαῶν τῆς Βαλκανικῆς, τῆς Εὐρώπης, τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Ἀφρικῆς.



Οἱ νέες ἔρευνες, ποὺ βασίζονται στὴ μελέτη τοῦ DNA καὶ ὄχι στὶς ἀναλύσεις αἵματος ὅπως παλιότερα, ὁδηγοῦν σὲ πιὸ ἔγκυρα συμπεράσματα καὶ ἀναμένεται νὰ δώσουν νέες πληροφορίες γιὰ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ τῶν Ἑλλήνων, ἐκτιμᾷ ὁ κ. Τριανταφυλλίδης. «Τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπέχουμε γενετικὰ ἀπὸ τοὺς Σλάβους τὸ εἴχαμε διαπιστώσει καὶ παλιότερα, μελετῶντας τίς ὁμάδες αἵματος.


Πλέον ἔχουμε στοιχεῖα ἀπὸ 300.000 γονίδια καὶ γενετικοὺς δεῖκτες γιὰ νὰ ἀποδείξουμε ὅτι δὲν ἰσχύουν, γιὰ παράδειγμα, ἰσχυρισμοὶ ὅπως ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔχουν ἀφρικανικὴ καταγωγή, ὅπως εἶχαν ὑποστηρίξει ἐσφαλμένα, τελικά, οἱ Σκοπιανοί», ὑπογραμμίζει ὁ καθηγητής.



«Συγκρίνοντας τὸ DNA τῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδας καὶ εἰδικότερα τῆς Πελοποννήσου, μὲ τὸ DNA τῶν κατοίκων τῆς νότιας Ἰταλίας, διαπιστώνεται ὅτι σὲ μεγάλο ποσοστὸ εἶναι ἴδιο. Ἡ γενετικὴ συμβολὴ τῶν Ἑλλήνων στὴ γενετικὴ σύσταση τῶν σημερινῶν κατοίκων τῆς Σικελίας καὶ τῆς Νότιας Ἰταλίας ἀνέρχεται στὸ 37,3% καὶ 10%, ἀντίστοιχα. Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ περιοχὲς τῆς Μεγάλης Ἑλλάδας, στὴ νότια Ἰταλία, ἀποτελοῦνται κυρίως ἀπὸ ἑλληνικοὺς πληθυσμούς, ἀλλὰ τὸ πιὸ ἐντυπωσιακὸ εἶναι ὅτι τὸ γενετικὸ ἀποτύπωμα ἐξακολουθεῖ νὰ ἀποκαλύπτεται σήμερα, μετὰ ἀπὸ 2.500 χρόνια!», παρατηρεῖ ὁ κ. Τριανταφυλλίδης.


Τὸ Ἑλληνικὸ DNA δὲν ἔχει ἐπηρεαστεῖ οὔτε στὸ ἐλάχιστο.


Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους, καὶ οἱ Βούλγαροι, Σλάβοι τῆς ΠΓΔΜ καὶ Ἀλβανοὶ διαφέρουν στὴ γενετική τους σύσταση ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Ἐπιπλέον, τὰ γενετικὰ δεδομένα ἀπορρίπτουν ὡς ἐσφαλμένη τὴ θεωρία τοῦ Φαλμεράϋερ περὶ τῆς καταγωγῆς τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ἀποδεικνύεται ὅτι ὁμαδοποιοῦνται γενετικὰ μὲ εὐρωπαϊκοὺς λαούς.
Ἡ DNA ὑπογραφὴ τῶν Ἑλλήνων ἀντικατοπτρίζει, ἀκόμη καὶ σήμερα, τὴν ἐξάπλωση τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ ἀποδεικνύει τὴ συνέχεια τῶν Ἑλλήνων στὸν χῶρο καὶ στὸν χρόνο.


Tο ἐπιστημονικὸ αὐτὸ κείμενο ἀπευθύνεται, ὄχι μόνο στοὺς εἰδικοὺς ἐπιστήμονες, ἀλλὰ καὶ σὲ ἕνα εὐρύτερο κοινὸ ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἐνημερωθεῖ μὲ τρόπο ὑπεύθυνο γιὰ τὰ εὐαίσθητα ζητήματα τῆς γενετικῆς ταυτότητας καὶ ἱστορίας τῶν Ἑλλήνων.


Στὸ νέο βιβλίο του, ὁ καθηγητὴς Κωνσταντῖνος Τριανταφυλλίδης παντρεύει τὴ Γενετικὴ μὲ τὴν Ἱστορία, τὴν Ἀρχαιολογία, τὴ Γλωσσολογία, τὴν Ἀνθρωπολογία, τὴν Παλαιοντολογία καὶ τὴ Μυθολογία, δίνοντας ἐπιστημονικὲς ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα γιὰ τὴν ταυτότητα καὶ τὴν καταγωγὴ τῶν σημερινῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδας.




Τὸ ἑλληνικὸ DNA μέσῳ Ἀξιοῦ καὶ Δούναβη



Ἐνα ἀπὸ τὰ βασικὰ συμπεράσματα τῶν πολυετῶν μελετῶν τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ των Ἑλλήνων εἶναι ὅτι οἱ Ἑλληνες μετέφεραν τὸν πολιτισμό τους καὶ τὸ DNA τους στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη, μέσῳ τῆς κοιλάδας του Ἀξιοῦ καὶ κατόπιν τοῦ Δούναβη. Ἡ μετακίνηση τῶν ἐποίκων ξεκίνησε δηλαδὴ ἀπὸ τίς περιοχὲς τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς κεντρικῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θεσσαλίας.


Ὀπως περιγράφει, οἱ ἐπιστήμονες δίνουν μεγάλη σημασία στὸ γεγονὸς ὅτι μετὰ ἀπὸ δεκάδες ἔρευνες δὲν ἀνακαλύφθηκε μογγολικὴ προέλευση στὸ DNA τῶν Ἑλλήνων. Ἐξηγεῖ ὅτι, παρὰ τὴν τουρκικὴ κατοχὴ στὴν Ἑλλάδα, δὲν ἀποδεικνύεται, ὅπως ἀναμενόταν, κάποια σχέση στὸ DNA τῶν δύο λαῶν. Τὸ ἑλληνικὸ DNA δὲν ἔχει ἐπηρεαστεῖ οὔτε στὸ ἐλάχιστο, ἐνῶ τὸ ἴδιο δὲν ἰσχύει, γιὰ παράδειγμα, γιὰ τοὺς σημερινοὺς Ἱσπανούς, οἱ ὁποῖοι σὲ σημαντικὸ ποσοστὸ ἔχουν ἀραβικὴ γενετικὴ προέλευση.

Η Σελήνη στὴν Ἑλληνική Μυθολογία

Η Σελήνη στὴν Ἑλληνική Μυθολογία



Η Σελήνη στὴν Ἑλληνική Μυθολογία

Τὸ ὄνομά της ἐτυμολογεῖται ἀπό το σέλας (φῶς).

Στὴν Ἑλληνική μυθολογία καὶ Ἑλληνική Ἐθνικὴ Θρησκεία ἡ Σελήνη, ἢ Μήν (ἀπὸ τὴ σεληνιακή μηνολόγηση) ἡ Πασιφᾶη (στὴν Λακωνία), εἶναι τιτανική ὀντότητα,

Κατά την Θεογονία του Ἡσιόδου ἡ Σελήνη εἶναι κόρη του Ὑπερίωνα καὶ της Θείας καὶ ἀδελφὴ της Ἠοῦς (Αὐγῆς), καὶ τοῦ Ἡλίου, ὁ ὁποῖος τὴ φωτίζει αἰώνια λόγῳ της ἀδελφότητάς τους.

Ἀπεικονίζεται συνήθως ὥς θηλυκή μορφή με μία ἡμισέληνο ὡς στέμμα καὶ ἔφιππη ἡ ὁδηγῶντας χάρμα με φτερωτούς ἵπποις. Ἄλλοτε οἱ περιγραφές την θέλουν νὰ ὁδηγεῖ
μία ἀγέλη βοῶν καὶ το ἡμισεληνιακὸ της στέμμα συσχετισμένο με τα κέρατα του ταύρου. Διασχίζει


κυκλοτερῶς τὸν οὐρανό ὅμοια με τον ἀδελφὸ της, πάνω σε ἅρμα ποὺ σέρνουν δύο ἡμίονοι, ἵπποι ἢ ταῦροι, κατά τὸ ἕνα μέρος τους λευκοί καὶ κατά το ἄλλο μαύρη, ἀλληγορία του ὅτι μόνο ἡ μία πλευρά τὴς σεληνιακῆς ἐπιφάνειας φωτίζεται ἀπὸ το ἡλιακὸ φῶς.


Σύμφωνα με διάφορες τοπικές παραδόσεις, ἔσμιξε με τον Ἀέρα με τον ὁποῖο καὶ γέννησε μία μόνο θυγατέρα, τὴ Δρόσο, με τον Θεό Δία (σύμφωνα με την ἀττικὴ παράδοση) ἀπὸ τον ὁποῖο γέννησε την Πανδία (ἐκ του παν-δίος, δηλ. πανθειοτᾶτη), με τον Θεό Πάνα (σύμφωνα με την ἀρκαδική λατρεία της ἐπὶ τοῦ Λυκαῖου ὀρούς), με τον θνητό Ἐνδυμίωνα με τον ὁποῖο γέννησε 50 κόρες, ὅσοι καὶ οἱ σεληνιακοί μῆνες της κάθε Ὀλυμπιάδας καὶ, τέλος, με τον ἀδελφὸ της Ἥλιο (μία παράδοση της ὕστερης ἀρχαιότητας ποὺ διασώζει ὁ Κόιντος ὁ Σμυρναῖος).


Στὸ θεολογικό καὶ συμβολικό ἐπίπεδο, ἡ Θεά Σελήνη ἀποτελεῖ τὴ θηλυκή ἀρχὴ της δημιουργίας του Κόσμου, καθώς καὶ την πόρτα πρὸς την ἀπόκρυφη φύση της ἀνθρωπότητος καὶ του Σύμπαντος, πρὸς ἐκεῖνο δηλαδή ποὺ μένει ἄφατο στὴν συνηθισμένη θέαση της Φύσεως. Ὑπὸ αὐτή την ἔννοιά θεωρεῖται ὅτι στοιχειώνει ἄμεσα το φαντασιακό καῆ το ὑποσυνείδητο.


Ἀποτελεῖ ἐπίσης ἡ Σελήνη τὴ σελασφόρο εἰκόνα του κυκλικοῦ χρόνου, εἶναι δηλαδή μία μικρογραφία της ροῆς του παντός. Οἵ ἄπειρες νέες σελῆνες συμβολίζουν τα ἄπειρα χρονικά σημεῖα του κάθε πέρατος ποὺ αὐτομάτως σηματοδοτεῖ μία νέα ἀρχή. Ἡ σκοτεινή σελήνη ἐπιτρέπει σὲ ὅλες τις ἐνέργειες νὰ κατακαθίσουν καὶ νὰ ἠρεμήσουν. Τὸ Σύμπαν ἀπεκδύεται τὸ πολλοστό νεκρό παλαιό καὶ ξεκινάει ξανά, φορῶντας ἐπάνω του το ἐπίσης πολλοστό ἑπόμενο νέο. Ὁ διος κύκλος με τὰ ἀνθρώπινα γυναικεία ἒμμηνα καὶ ὁ ἴδιος συμβολισμός.


Οἱ ἄπειρες πανσέληνοι ἀπὸ τὴν ἄλλη, συμβολίζουν τα ἄπειρα χρονικά σημεῖα της κορύφωσης των ἐνεργειῶν στὸ συμπαντικό μάξιμουμ. Στὴν ἀθηναϊκή της λατρεία τῆς προσέφεραν σπονδές καθαροῦ ὕδατος καὶ μικρούς ἄρτους σε σχῆμα ἡμισελήνου (σελήνιοι πλακοῦντες). Ἱερὸ χρῶμα της το ἀσημένιο καὶ το λευκό, καὶ ἱερὸ της μέταλλο ὁ ἀργυρός.


Εἶναι ἡ πρώτη καῆ ἡ μόνη σεληνιακή Θεά στὴν ἀρχαιότερη ποίηση. Τα ἐπίθετά ποὺ της ἀποδίδονται εἶναι Αἴγλη, Πασιφάη, Μήνη καὶ Φοίβη. Με την ἐξελίξη της μυθολογίας καὶ ἄλλες Θεές συσχετίσθηκαν με τὴ Σελήνη, ὅπως ἡ Ἐκάτη, ἡ Ἄρτεμις, καὶ ἡ Ἤρα.