Ἡ ἱστορία ποὺ δὲν θὰ σοῦ ποῦν ποτέ...
«Πρὶν τὸν Χριστό...
Πρὶν τὶς αὐτοκρατορίες τῆς Δύσης...
Ὑπῆρχε ἕνας Θεὸς καὶ ἕνας Βασιλιᾶς...
ποὺ τόλμησαν νὰ ἑνώσουν τὸν κόσμο .»
Ἦταν καιρός ποὺ θεοὶ πορεύονταν ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο.
Ὁ Διόνυσος, γιὸς τοῦ Διὸς καὶ τῆς Σεμέλης,ἔφερε στὴν Ἀσία τὸ κρασί, τὸ πάθος, τὴ μέθη καὶ τὴν λύτρωση.
Ὅπου ἐπάτησε, ἡ ἄγρια γῆ διέδωσε πολιτισμό, τέχνη... καὶ τρέλα .»
«Ὁ Διόνυσος, μὲ κρασὶ καὶ ὅραμα,
Λέγουν πὼς διέσχισε τὴν Ἀσίαν μὲ σατύρους καὶ Μαινάδες· ὅπου ἐπέρασε, ἡ ἄγρια φύσις ἠμέρωσε, τὰ θηρία ἐγέλασαν, καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔμαθε τὸ κρασί
Ὁ Διόνυσος δὲν ἦταν θεὸς πολέμου· ἦταν θεὸς ἐνώσεως. Ἕνουσε ἄνθρωπο καὶ φύσιν, ζωήν καὶ θάνατον, Ἀνατολὴν καὶ Δύσιν.
Αἰῶνες ὕστερα, ἕνας ἄνθρωπος ἀπὸ τὴ Μακεδονία
ἀκολούθησε τὰ ἴχνη τοῦ θεοῦ.
Ἔλεγαν πὼς ἐκεῖ ποὺ ἔφθανε ὁ Διόνυσος,
ἐκεῖ θὰ ἔφθανε καὶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος.
«μὲ φωτιὰ καὶ σπαθί,
ἕνωσε Ἀνατολὴ καὶ Δύση κάτω ἀπὸ τὸ ἴδιο ὄνειρο .»
Ὅπως ὁ Διόνυσος διέσχισε τὴν Ἀσίαν, ἔτσι καὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἀνέβηκε πέρα τῆς Μακεδονίας, πέρα τῆς Ἑλλάδος.
Κάθε πόλις ποὺ ἐπέρασε ἐθεώρει τὸν βασιλέα ὡς ἀντίγραφο τοῦ θεοῦ. Τὰ ὅρια τῆς γῆς δὲν ἦσαν πλέον ὅρια· ἦσαν σκιές μπροστά στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἐπεκταθῇ.
«Ἦταν ἁπλῶς κατακτητές;
Ἢ οἱ πρῶτοι παγκοσμιοποιητὲς στὴν Ἱστορία ;»
Οὔτε ὁ θεὸς, οὔτε ὁ βασιλεὺς ἐφοβήθηκαν τὰ ὅρια.
Ἦταν, ἴσως, οἱ πρῶτοι ποὺ ἐζήτησαν ἕναν παγκόσμιον ἄνθρωπον.
🔥 «Διόνυσος & Μέγας Ἀλέξανδρος – Οἱ Ἕλληνες ποὺ ἕνωσαν τὸν κόσμο πρὶν αὐτὸς ὑπάρξει .»
«Δύο πορεῖες, χωρισμένες ἀπὸ αἰῶνες,
κι ὅμως δεμένες μὲ τὴν ἴδια μέθη τῆς δόξας.
Ὁ Διόνυσος, ὁ θεὸς ποὺ ταξίδεψε ὡς τὴν ἄκρη τῆς γῆς
γιὰ νὰ διδάξει στοὺς ἀνθρώπους τὴ χαρὰ καὶ τὸ μυστήριο.
Καὶ ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ βασιλιᾶς ποὺ ἀκολούθησε τὰ ἴχνη του
μέσα στὶς ἴδιες ἐρήμους, κάτω ἀπὸ τοὺς ἴδιους οὐρανούς.»
"Πρὶν ὑπάρξει ἡ λέξη "παγκοσμιοποίηση ”,
οἱ Ἕλληνες εἶχαν ἤδη ἑνώσει τὸν κόσμο .
🍷 Ὁ Διόνυσος ταξίδεψε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ὡς τὴν Ἰνδία,
διδάσκοντας τέχνη, γιορτὴ καὶ ἐλευθερία .
⚔️ Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἀκολούθησε τὰ βήματά του,
σμιλεύοντας ἕναν κοινὸ πολιτισμὸ ἀπὸ τὴ Μακεδονία ὡς τὸν Ἰνδὸ ποταμό .
Ἦταν ἁπλῶς ἥρωες... ἢ φορεῖς ἑνὸς θεϊκοῦ σχεδίου ;
1. Εἰσαγωγὴ / Ἐρώτημα
«Πρὶν ὑπάρξουν αὐτοκρατορίες...
Πρὶν ἡ λέξη ‘κόσμος’ σήμαινε κάτι μεγάλο...
Ὑπῆρξαν δύο δυνάμεις ποὺ τόλμησαν νὰ ἑνώσουν ἀνθρώπους καὶ πολιτισμούς...
Ὁ ἕνας θεός, ὁ ἄλλος ἄνθρωπος.
Ὁ Διόνυσος καὶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος .»
Ἦταν ὁ Διόνυσος μῦθος – ἢ μήπως προφητεία;
Κι ὁ Ἀλέξανδρος... πολεμιστὴς ἢ διάδοχος θεοῦ;
Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ γίνει σύμβολο ἑνότητας,
ἢ μήπως κάθε θεὸς χρειάζεται θνητὸ σῶμα γιὰ νὰ φανερωθεῖ;
2. Ὁ Μῦθος τοῦ Διονύσου
«Ὁ Διόνυσος... ὁ Θεὸς τοῦ κρασιοῦ, τῆς τέχνης καὶ τῆς ἀπελευθέρωσης.
«Ὁ Διόνυσος δὲν γεννήθηκε ἁπλῶς·
ἀναστήθηκε ἀπὸ τὴ φωτιὰ τοῦ ἴδιου τοῦ Δία.
Γιὸς ἀνθρώπινης μητέρας καὶ θεοῦ,
ἔφερε μέσα του τὸ σπέρμα τῆς ἕνωσης·
τὸ σύμβολο τοῦ θείου καὶ τοῦ θνητοῦ.»
Δὲν περιορίστηκε στὴν Ἑλλάδα.
Κινούμενος μὲ πομπές, θορύβους καὶ μυστήρια, διέσχισε βουνὰ καὶ ποτάμια,
μεταφέροντας τὸ πνεῦμα τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς τρέλας.
Κάθε κρασί, κάθε γιορτή, κάθε μῦθος ποὺ ἄφησε πίσω του, ἦταν ἕνας κόκκος τοῦ ὁράματος του:
Ἕνας κόσμος ἑνωμένος, μακριὰ ἀπὸ φόβο καὶ περιορισμούς .»
«Ὁ Διόνυσος ἄφησε ἴχνη σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ κόσμου... πρὶν κἂν ὑπάρξει ἡ λέξη ‘παγκοσμιοποίηση ’».
«Ὁ θεὸς δὲν ἔμεινε ποτὲ σὲ ἕναν τόπο.
Πέρασε ἀπὸ τὴ Θήβα στὴ Φρυγία,
ἀπὸ τὴ Λιβύη ὡς τὶς ὄχθες τοῦ Ἰνδοῦ.
Δὲν κατακτοῦσε μὲ ὅπλα·
μάγευε μὲ χορό, μὲ μουσική, μὲ κρασί.
Ἐκεῖ ὅπου πήγαινε, οἱ λαοὶ ξεχνοῦσαν τὶς διαφορές τους·
ἔπιναν ἀπ’ τὸ ἴδιο κύπελλο καὶ γίνονταν ἕνα.»
.Στην Ἰνδία κυριάρχησε ἀφοῦ ἔδωσε μάχη μὲ τὸν βασιλιᾶ Μύρρανο. Ὅμως, ἐπειδὴ ἐστράτευε μὲ μεγάλη εὐταξία,ευνομία καὶ φιλανθρωπία,αποδεικνύοντας πὼς στρατεύει γιὰ νὰ τιμωρήσει τοὺς κακοὺς καὶ νὰ εὐεργετήσει τοὺς καλούς,τον ἐδέχοντω παντοῦ φιλοφρόνως,δίδοντές τοῦ προθύμως καὶ ὅλα τὰ ἀναγκαῖα καὶ συστρατευόμενοι μαζί του.
«Πολλοὺς αἰῶνες μετά... ἕνας ἄνθρωπος γεννήθηκε γιὰ νὰ γίνει θρῦλος.
Μὲ φωτιὰ στὰ μάτια καὶ ὅραμα στὴν καρδιά, ξεκίνησε νὰ ἑνώσει τὸν κόσμο.
Ἡ πορεία του ἦταν γεμάτη μάχες, ἀλλὰ καὶ πολιτισμό.
Δὲν κατακτοῦσε μόνο χῶρες... Ἕνωσε ἰδέες, θρησκεῖες, τέχνες .»
Ἐπὶ τοῦ ὁνόματός του, ὁ κόσμος ἀνέπνεε φόβον καὶ θαυμασμό.
Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος.
Οὐκ ἦτο μόνος· ἦτο ἀπέραντος ὄνειρος τῆς Ἑλλάδος.
Ὅπὼς ὁ Διόνυσος πορεύθηκε πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς Ἀσίας,
ἔτσι καὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἀνέβηκε πέρα τῆς Μακεδονίας, πέρα τῆς Ἑλλάδος.
Πλούταρχος στὶς Βίοι Παράλληλοι ἔγραψε:
«Ὁ Ἀλέξανδρος ὥσπερ θὲὸς ἐβαδίσεν, καὶ οὐδὲν ἐφόβηται ὅσα τὰ ὅρια τῶν ἀνθρώπων.
Μὰζὶ μὲ τὸ ξίφος καὶ τὴν ἀσπίδα, κουβαλοῦσε ἕνα ὅραμα: νὰ ἑνώσει Ἀνατολὴ καὶ Δύση,
νὰ φέρει πολιτισμὸ ὅπου ὑπῆρχε χάος,
νὰ διαδώσει τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, τὶς τέχνες, τὴ γνώση,
ὅπως εἶχε κάνει πρὶν αὐτὸς ἕνας θεός
Τὰ ὅρια τῆς γῆς δὲν ἦσαν πλέον ὅρια· ἦσαν σκιὲς μπρὸστὰ στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἐπεκταθῇ.
Ἡ Περσικὴ ἀυτοκρατορία, ἡ Αἴγυπτος, ἡ Βακτριανὴ — ὅλος ὁ κόσμος ἐγένετο πεδίον τοῦ μεγαλείου του.
Ἀλλὰ ὁ Ἀλέξανδρος δὲν ἦτο μόνο στρατηγός.
Ἦτὸ ὁ πνευματικὸς κληρονόμος τοῦ Διονύσου,
ὁ πὸὺ ἐζήτησε νὰ ἑνὼσῃ ἀνθρώπους, γλῶσσες, καὶ πολιτισμούς.
Ὁ Ἀλέξανδρος διέσχισε ἐρήμους καὶ ποτάμια,
ὑπεράνθρωπη στρατιωτικὴ ἰσχύ, ἀλλὰ καὶ διπλωματία.
Κάθε μάχη δὲν ἦτο μόνο τὰ ὅπλα·
ἦτο διάλογος μεταξὺ ἀνθρώπων καὶ πολιτισμῶν.
Ὁ Ἀλέξανδρος ἔμοιαζε νὰ λέγει:
«Ἡ γῆ εἶναι μία, καὶ ὁ πολιτισμὸς ἡ γλώσσα, καὶ ὁ λόγος, δύναται νὰ τὴν ἐνώσει.»
Δὲν κατέκτησε ἁπλῶς χῶρες...
Ἕνωσε λαούς, πολιτισμούς, ἰδέες.
Πόλεις ἱδρύθηκαν, ναοὶ ὑψώθηκαν,
τὰ γράμματα καὶ οἱ ἐπιστῆμες ταξίδεψαν μαζὶ μὲ τὰ στρατεύματά του.
«Κι ὅπου περνοῦσε ὁ Ἀλέξανδρος, ἡ σκιὰ τοῦ Διονύσου τὸν ἀκολουθοῦσε.
Τὸ ἴδιο ὅραμα· ἡ ἴδια ἐπιθυμία:
νὰ ἑνώσουν τὸν κόσμο κάτω ἀπὸ ἕνα φῶς,
νὰ κάνουν θνητὸ καὶ θεὸ σύμβολα τῆς ἑνότητας.»
μὲ τὴν στρατιὰ του, μὲ τὰ άλογα καὶ τὰ ὅπλα,
ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Διονύσου, ποὺ ἀκολουθοῦσε ἐν σιωπῇ.
ὁ βασιλεὺς ἐνσάρκωνε τὸ μυστὴριον τοῦ Διονύσου:
ὁ πολιτισμὸς δὲν ἦτο ἔδαφος, ἀλλὰ πνεῦμα·
ἡ γλῶσσα, ἡ τέχνη, καὶ ὁ λόγος ἦσαν ὁ χάρτης τῆς ἑνώσεως.
«Οὐχ ἡ σιδηρὰ ἐξουσία μόνη· ἀλλὰ ἡ ἰδέα τοῦ πολιτισμοῦ, ὁ λόγος καὶ ἡ γλῶσσα, ἡτοίμαζεν τὰ ἔθνη πρὸς ἕνωσιν.»
ὁ θεὸς ποὺ φέρνει τὴν ἰδέα τῆς ἑνώσεως, τὸ κρασί, τὴ μέθη, καὶ τὴ χαρὰ
τὰ ποτάμια καὶ τὰ δάση, τὰ θηρία καὶ τὸν λαὸν, ὅλα ἐν ἀρμονίᾳ.
Καὶ ἔνιωσε ὅτι ὁ Διόνυσος ποὺ ἦλθε πρῶτος ἐκεῖ,
διδάσκοντας τὴν ἑνότητα, ζῶνταν μέσα στὸν ίδιον.
ἦτο διάλογος μεταξὺ ἀνθρώπων, θεῶν, καὶ ὑλῶν πολιτισμῶν.
Ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ στρατηγὸς καὶ ὁ πνευματικὸς κληρονόμος τοῦ Διονύσου,
ἐζήτησε νὰ διδάξει ὅτι ὁ κόσμος δύναται νὰ ἑνωθῇ κάτω ἀπὸ τὸν Λόγον, τὴ γλῶσσα, καὶ τὴν τέχνη.
4. Ο Αλέξανδρος ως Ενσάρκωση του Θεού (9:00–12:00)
🎙️ Voice-over:
«Ἡ σκιὰ τοῦ Διονύσου ἀκολουθοῦσε τὸν Ἀλέξανδρο.
Ὁ Διόνυσος ἔφερε τὴν ἰδέαν τῆς ἑνώσεως μὲ τὴν μέθη, τὸ πάθος, καὶ τὴν ἱερὴ χαρά·
Ὁ Ἀλέξανδρος ἐπάτησε τὴν γῆ μὲ τὴν στρατιὰ, τὴ δύναμη, καὶ τὴν διορατικότητα·
καὶ ἔκαμαν ἀντικρυστὰ τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ τὸν κόσμον ἕνα πεδίον συνάντησης.
Πλούταρχος γράφει:
«Ὁ Ἀλέξανδρος οὐχὶ μόνον τὴν γῆν ἐκατέκτησεν, ἀλλὰ καὶ τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων.»Κάθε πόλη ποὺ ἵδρυε, κάθε πολιτιστικὴ ἕνωση, κάθε μῦθος ποὺ γεννιόταν,
ἦταν κομμάτι μιᾶς θεϊκῆς κληρονομιᾶς.
Ὁ θνητὸς ἔγινε φορέας τοῦ θείου,
ὁ βασιλιᾶς ἐνσάρκωσε τὸ ὅραμα τοῦ θεοῦ.»
Ὁ θεὸς εἶχε ἤδη ἀνοίξει τὸν δρόμο.
Ὁ Ἀλέξανδρος δὲν ἦταν μόνο στρατηγός... ἦταν ἡ ἐνσάρκωση ἑνὸς μυστικοῦ σχεδίου.
Κάθε πόλη ποὺ ἱδρύθηκε, κάθε πολιτιστικὴ ἕνωση, κάθε θρῦλος ποὺ δημιουργήθηκε, ἦταν ἕνα κομμάτι τῆς θεϊκῆς κληρονομιᾶς.
»
Κορύφωση:
Παράλληλα πλάνα Διονύσου και Αλεξάνδρου: ένας θεός, ένας θνητός που γίνονται ένα σύμβολο ενότητας.
5. Ἡ Παγκόσμια Ἰδέα
Διόνυσος καὶ Ἀλέξανδρος — μῦθος καὶ ἱστορία —
ἔδειξαν ὅτι ὁ κόσμος δύναται νὰ γίνῃ μία ὁλότητα,
ὅτι θνητοὶ καὶ θεοὶ, ἀνθρώποι καὶ φύσις,
ἀν ἐνώσουν τὰ πνεύματα, ἡ ἰδέα τῆς παγκόσμιας ἑνώσεως δὲν εἶναι ὄνειρο.Καθὼς ἐπεκτεινόταν ἡ στρατιά του,
ὁ μῦθος καὶ ἡ ἱστορία συναντῶνταν.
Ὁ Διόνυσος ζῶνταν μέσα στὴν πορεία τοῦ βασιλέα·
καὶ ἡ γη ἔμοιαζε ὡς χάρτης ὁποῦ ὁ θνητός καὶ ὁ θεός γινόταν ἕνα.«Καὶ οἱ δύο εἶχαν τὸ ἴδιο ὅραμα:
Ἕνας κόσμος χωρὶς σύνορα, χωρὶς φόβο, ὅπου ἡ τέχνη, ἡ γνώση καὶ ἡ ἐλευθερία ταξιδεύουν μαζὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο.
Νόννος στὸ Διόνυσια ἀναφέρει:
«Ὁ θεὸς πορεύεται μὲ τὴν μέθην· ὁ βασιλεὺς μὲ τὴν στρατηγικήν·
καὶ ἐκεῖ ποὺ συναντῶνται, ἡ γῆ καὶ ὁ νοῦς ἔνιαι μία ὁλότητα.»- Καὶ ὅπως ὁ Διόνυσος ἦλθε πρῶτος,
ἔτσι καὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἀκολούθησε,
ἐνσωματώνοντας τὸ μῦθο στὴν πραγματικότητα,
καὶ δημιουργώντας τὸ πρότυπο τοῦ κόσμου ποὺ δύναται νὰ ἑνωθῇ.Πρὶν ἀπὸ τὴν τεχνολογία, πρὶν ἀπὸ αὐτοκρατορίες... ὑπῆρξαν δύο Ἕλληνες ποὺ ὁραματίστηκαν τὴν παγκόσμια κοινωνία .»
«Ὁ Διόνυσος ἄνοιξε τὸ δρόμο... ὁ Ἀλέξανδρος τὸν περπάτησε .»
6. Τὸ Τίμημα
🎙️:
«Ἀλλὰ «Ἡ ἑνότητα ἔχει πάντα τίμημα.
Ὁ Ἀλέξανδρος δὲν ἔζησε γιὰ νὰ δεῖ τὴν πλήρη ἁρμονία τῶν λαῶν του.
Κάθε νίκη συνοδευόταν ἀπὸ θυσίες, κάθε πόλη ἀπὸ πόνο,
κάθε ἰδέα ἀπὸ σύγκρουση.
Ὁ θνητὸς κουβαλοῦσε τὸ βάρος τοῦ θεϊκοῦ ὁράματος.» ἡ ἕνωση τοῦ κόσμου εἶχε τίμημα...
Ὁ Ἀλέξανδρος δὲν ἐπέζησε γιὰ νὰ δεῖ τὴν πλήρη ἑνότητα.
Ὁ Διόνυσος γνώριζε τὴν μοῖρα τοῦ θνητοῦ …
Καὶ ὅμως, ὁ κόσμος τους ἄλλαξε γιὰ πάντα .
«Ὁ βασιλιᾶς γνώριζε τὴ μοῖρα του.
Τὸ ὅραμα ἀπαιτοῦσε θυσίες·
φίλοι ἔπεφταν, λαοὶ ὑποτάσσονταν,
καὶ ὁ ἴδιος πληγωνόταν ἀπὸ τὸ βάρος τῆς εὐθύνης.
Ὅμως, κάθε πόνος, κάθε μάχη, ἦταν μέρος ἑνὸς σχεδίου ποὺ ξεκινοῦσε ἀπὸ τὸν θεό.»
Κάθε πόλη, κάθε ἔθνος, κάθε πολιτισμὸς ποὺ συναντοῦσε,
ἦταν μιὰ μαρτυρία πὼς ἡ ἑνότητα ἀπαιτεῖ καὶ θάνατο, καὶ γέννηση.»
7. Ἐπίλογος – Τὸ Ὅραμα Ζεῖ Ἀκόμα
«Οἱ Πρῶτοι Παγκοσμιοποιητές... Ἕλληνες ποὺ ἕνωσαν τὸν κόσμο μὲ τέχνη, γνώση καὶ δύναμη .
Ὁ Διόνυσος καὶ ὁ Ἀλέξανδρος, θεὸς καὶ θνητός, μῦθος καὶ ἱστορία, ἀφήνουν τὸ μήνυμα:
Τὸ ὅραμα τῆς ἑνότητας δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ὄνειρο.
Εἶναι ἡ κληρονομιά μας.»
«ποὺ ζεῖ ἀκόμα στὶς πόλεις, στοὺς ναούς, στὶς ἰδέες.
Κι ἡ ἱστορία θυμᾶται πὼς ἡ ἑνότητα ἀπαιτεῖ θάρρος, θυσία καὶ ὅραμα.»
«Ἡ σκιά τους δὲν ἔσβησε.
Διόνυσος καὶ Ἀλέξανδρος, θεὸς καὶ θνητός, μῦθος καὶ ἱστορία,
ἄφησαν ἕνα μήνυμα ποὺ ταξιδεύει αἰῶνες:
ἡ ἑνότητα εἶναι ἐφικτή, ἡ γνώση καὶ ἡ τέχνη μποροῦν νὰ ἑνώσουν τὸν κόσμο.»
Ἡ γῆ φωτίζεται, ἀστέρια, μονοπάτια ποὺ ἑνώνουν ἤπειρους .
Κάθε πόλις ποὺ κατέκτησε, κάθε ποτάμι ποὺ διέσχισε, κάθε θρόνος ποὺ καθίσε,
ὁ Ἀλέξανδρος ἐνσάρκωνε τὸν Διονυσιακὸ μῦθο:
ὁ κόσμος δύναται νὰ γίνῃ ἕνας, κάτω ἀπὸ τὸν Λόγον, τὴν γλῶσσα, καὶ τὴν τέχνη.
Πλούταρχος ἀναφέρει:
«Οὐχ ἡ δύναμις τῶν χεριῶν μόνη· ἀλλὰ ἡ δύναμις τοῦ νοὸς καὶ τῆς ἐπιρροῆς τῶν ἰδεῶν ἐξέτεινεν τὸν ἄνθρωπον πέρα τὰ ὅρια τῆς γῆς.»
ἄφησε μυστήρια καὶ μέθη στὴ γῆ,
καὶ δίδαξε τὴν ἰδέα ὅτι ἄνθρωποι καὶ φύσις μπορούν νὰ ἐνωθοῦν.
ἀκολούθησε τὸν δρόμον αὐτὸν μὲ τὴ δύναμη τοῦ, τὴ στρατηγική, καὶ τὴ διορατικότητα.
ἔτσι καὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἀπέδειξε ὅτι ὁ κόσμος ποὺ ἄφησαν πίσω
εἶναι πρὸς ἀνάμνησιν, μάθησιν, καὶ ὁδηγὸς γιὰ τὸν μέλλοντα.
Δύο πορείες, ἕνας σκοπός· ἡ ἕνωσις ἀνθρώπων, πολιτισμῶν, καὶ πνευμάτων.
Δὲν ἦσαν μόνο κατακτητές· ἦσαν οἱ πρῶτοι ποὺ ἐτόλμησαν νὰ σκεφθοῦν παγκόσμια.
Ὁ μῦθος τοῦ θεοῦ καὶ ἡ πράξις τοῦ ἀνθρώπου ἔγιναν ἕνα.
Ἀπὸ τὸ κρασί τοῦ Διονύσου ἕως τὴν δόξα τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἡ Ἑλλάς ἔδειξε ὅτι τὸ πνεῦμα μπορεῖ νὰ ἑνώσῃ ὅλον τὸν κόσμον.
Ἔτσι ἀρχίζει ἡ ἀληθινὴ παγκοσμιοποίησις.
Εάν σας άρεσε το βίντεο κάντε εγγραφή πατήστε λάικ κάντε κοινοποίηση σε άτομα που τους αρέσει η ιστορία και Σχολιάστε το θέμα Ευχαριστώ
Καλός ήλθατε καί πάλι στο κανάλι μας, Σήμερα θά βάλουμε ΄΄ενα ερώτημα ο Διόνυσος και ο Αλέξανδρος ήσαν η πρώτοι παγκοσμιοπιοητές
