Πῶς μεταφέρθηκε ἡ νέα σελήνη ἀπὸ την θέση κατασκευῆς της στὴ γῆ

 


Πῶς μεταφέρθηκε ἡ νέα σελήνη ἀπὸ την θέση κατασκευῆς της στὴ γῆ

Πῶς μεταφέρθηκε ἡ νέα σελήνη ἀπὸ την θέση κατασκευῆς της στὴ γῆ

Πῶς μεταφέρθηκε ἡ νέα σελήνη ἀπὸ την θέση κατασκευῆς της στὴ γῆ

Πῶς μεταφέρθηκε ἡ νέα σελήνη ἀπὸ την θέση κατασκευῆς της στὴ γῆ





ΟΙ ΕΛ ΚΑΙ Ἡ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ
Ἡ Σελήνη κατασκευάστηκε μακριὰ ἀπὸ τὰ περίεργα μάτια τῶν Νεφελὶμ καὶ ἕξω ἀπὸ τὸ ἡλιακὸ σύστημα!

Ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων ἀποφάσισε γιὰ το πῶς θὰ μεταφέρει την Σελήνη μέσα στὸ ἡλιακό σύστημα σὰν 

δορυφόρο της Γῆς.
Δὲν εἶναι τυχαῖο το ὄνομα των διαστημοπλοίων της ΝΑΣΑ ποῦ πῆγαν ἐκεῖ!!



Ὁ πραγματικὸς δορυφόρος τῆς Γῆς ὀνομάζεται Λίλιθ καὶ ὀνομάστηκε ἔτσι ἀπὸ τὸν Ἐλοχὶμ Σεμιεζὰ 

τὸν ἀρχηγὸ τῶν 201 ἐκπεσόντων Ἐλοχίμ , πρὸς τιμὴν τῆς μεγάλης πόρνης τοῦ σύμπαντος καὶ μόνου 

θηλυκοῦ ἀνθρώπου , Λίλιθ Λαμασθοῦ. 

Ὁ Ἀπόλλων δημιούργησε τὴν τεχνητὴ Σελήνη καὶ τὴν ἔφερε μπροστὰ ἀπὸ τὴν Λίλιθ , τὸν φυσικὸ δορυφόρο τῆς Γῆς. 

Ἡ τροχιὰ τῆς Σελήνης καθὼς καὶ ἡ θέση περιστροφῆς καὶ περιφορᾶς της ἦταν καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι τέτοια , ποὺ ἐμποδίζει τοὺς κατοίκους τῆς Γῆς νὰ δοῦν την Λίλιθ , ἡ ὁποία βρίσκεται διαρκῶς πίσω ἀπὸ τὴν Σελήνη καὶ γι αὐτὸ δὲν βλέπουμε καὶ ποτὲ τὴν Ἀθέατη Πλευρὰ τῆς Σελήνης , ἀλλὰ ἐμποδίζει καὶ κάθε ὀπτικὴ ἐπαφή της Λίλιθ μὲ τὴν Γῆ. 

Αὐτὸ τὸ ἔκανε ὁ Ἀπόλλων , ἐπειδὴ ἡ Λίλιθ ἦταν ἕνα στρατηγικὸ σημεῖο στὸ διάστημα , ἀπὸ τὸ ὁποῖο μποροῦσαν νὰ χτυπηθοῦν στόχοι ἐγκαταστάσεων τῶν ΕΛ στὴν Γῆ , ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν χρησιμοποιοῦν οἱ ΕΛ τὴν Σελήνη , σὰν σημεῖο προσβολῆς στόχων πάνω στὴν Γῆ ἀλλὰ καὶ στὴν Λίλιθ. 

Ὑπῆρχαν δύο τρόποι γιὰ νὰ μεταφερθεῖ ἡ Σελήνη.

Ὁ ἕνας ἤτανε νὰ ταξιδέψει μέσα στὸ χάος ἀπὸ το σημεῖο κατασκευῆς μέχρι τὴ Γῆ. Αὐτό το ταξίδι,ὅσο γρήγορα καὶ νὰ γινότανε,θὰ διαρκοῦσε χιλιάδες χρόνια.

Ὁ ἄλλος ἦταν νὰ δημιουργήσουν μία ἀστρική πύλη τεραστίων διαστάσεων καὶ νὰ την μεταφέρουν στὴ θέση της. Ὡστόσο, ὁ κόσμος τῶν ὀνείρων μπορεῖ νὰ εἶναι ψεύτικος,ἀλλὰ ἀκολουθεῖ συγκεκριμένα πρότυπα,ποῦ ἐμεῖς τα ὀνομάζουμε νόμους της φύσης. Ἔτσι ἡ ἐμφάνιση της Σελήνης στὸν οὐρανό της Γῆς θὰ εἶχε σὰν συνέπεια την ἀλλαγή χιλιάδων παραμέτρων της ζωῆς πάνω στὸν πλανήτη μας.

Ὁ Ἀπόλλων βέβαια,δὲν ἦταν εἰδικός στὴν μουσική ἁρμονία της λύρας,ὅπως λένε τα παραμυθάκια της νέας ἀλλὰ και της παλιάς τάξης,ἀλλὰ εἰδήμων στὴν μουσική ἁρμονία του σύμπαντος.

Ἡ Λίλιθ πάνω ψηλὰ στὸν οὐρανό , ἀποτελοῦσε σημεῖο ἀναφορᾶς τῆς ὑπεροπλίας τῶν Νεφελίμ. 

Ἀπὸ ἐκεῖ μποροῦσαν νὰ ἔχουν τὸν ἔλεγχο τῆς Γῆς. 

Ὁ Ἀπόλλων τότε σὲ συνέδριο στὸν Ὄλυμπο πρότεινε νὰ δημιουργήσει μιὰ νέα Σελήνη καὶ νὰ τὴν τοποθετήσει ἀνάμεσα στὴν Γῆ καὶ τὴν Λίλιθ , τὸν φυσικὸ δορυφόρο τοῦ πλανήτη .

Ὁ Δίας θεώρησε ὅτι τὸ ἔργο αὐτὸ ἦταν δύσκολο ἂν ὄχι ἀδύνατον καὶ γιὰ νὰ φέρει σὲ δύσκολη θέση τὸ παιδί του , παρακινούμενος καὶ ἀπὸ τὴν Ἦρα ποὺ δὲν τὸν συμπαθοῦσε , τοῦ εἶπε τὸ ναί. 

Σκάφη τῶν ΕΛ , μυστικὰ καὶ ταχύτατα , μὲ τὴν μέθοδο τῆς δημιουργίας τῆς ἀστρικῆς πύλης , ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Γῆ καὶ πήγανε σὲ μέρη τοῦ κόσμου τῶν ὀνείρων , τοῦ ψεύτικου δηλαδὴ σύμπαντος , πιὸ παλιὰ ἀπὸ τὸ ἡλιακό μας σύστημα καὶ ἐκεῖ δημιούργησαν τὴν Νέα Σελήνη , μακριὰ ἀπὸ τὰ μάτια τῶν Νεφελίμ. 

Ἡ μέθοδος τῆς δημιουργίας της , ἦταν ἡ προσφιλὴς στοὺς θεούς , ἡ μέθοδος δηλαδὴ τῆς Ἐφαρμοσμένης Ἀρχιτεκτονικῆς Προδόμησης. 

Σύμφωνα μὲ τὴν τεχνολογία αὐτή , δημιουργούσανε ἕνα μοντέλο τοῦ ὑπὸ κατασκευὴν ἀντικειμένου καθὼς καὶ τοὺς δομικοὺς λίθους , τὰ κομμάτια δηλαδὴ τῶν διαφόρων ὑλικῶν ποὺ θὰ ἀπάρτιζαν τὸ ἀντικείμενο , ἀπὸ τὰ πιὸ μικρά , μέχρι τὰ πιὸ μεγάλα. 

Τὸ λεγόμενο ἀντικείμενο , μποροῦσε νὰ εἶναι ἕνα ἀγαλματίδιο , ἢ ἕνας τεράστιος τεχνητός , κούφιος σφαιρικὸς δορυφόρος , γεμᾶτος πόλεις καὶ ὁπλικὰ συστήματα ὅπως ἡ Νέα Σελήνη. 

Μόλις τελείωνε τὸ μοντέλο , τεράστιες μηχανές , ἀναλάμβαναν τὸ μοντάζ , ἀφοῦ πρῶτα δημιουργοῦσαν ὅλα τὰ ἀπαραίτητα κομμάτια. 

Ἀπὸ μιὰ μικρὴ βίδα , μέχρι τέραστιες ποσότητες βράχων ἢ μεταλλικῶν ἐπιφανειῶν μήκους ἑκατοντάδων χιλιομέτρων. 

Γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ τὸ μοντέλο , ὁ σχεδιαστὴς συνδεότανε πνευματικὰ μὲ ἕνα μηχάνημα ποὺ στὴν ἐποχή μας θὰ ὀνομάζαμε ὑπολογιστὴ καὶ ὁ ὑπολογιστὴς αὐτός , διάβαζε μὲ ἀπίστευτη ταχύτητα , τὴν σκέψη τοῦ σχεδιαστῆ. 

Παρόμοια περίπτωση ἔχουμε διαβάσει στὴν Ὀδύσσεια , γιὰ τὰ πλοῖα των Φαιάκων , ποὺ δὲν εἶχαν οὔτε πλήρωμα , οὔτε καπετάνιο , οὔτε τιμονιέρη , ἀλλὰ ζητοῦσαν ἀπὸ τοὺς ταξιδιῶτες τους , νὰ τοὺς ποῦνε σὲ ποιά πόλη καὶ σὲ ποιά χώρα μένανε καὶ ἀφοῦ τὸ ἔβαζαν στὴν μνήμη τους , τοὺς πήγαιναν πετῶντας στὸν προορισμό τους. 

Ἔτσι λοιπὸν ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων , ἀφοῦ μοίρασε στοὺς ἐπιστήμονες τῶν ΕΛ ποὺ εἶχε μαζί του τὶς ἐπι μέρους ἐργασίες , ἀνέλαβε ὁ ἴδιος τὴν ὁλικὴ δόμηση. 

Σὲ σχετικὰ ἐλάχιστο χρόνο ἡ προ-δόμηση , εἶχε ὁλοκληρωθεῖ καὶ τὰ τεράστια μηχανήματα τῶν ΕΛ , ἐργοστάσια οὐσιαστικά , ποὺ λειτουργοῦσαν αὐτοματοποιημένα παίρνοντας ὑλικὰ ἀπὸ τὸ παμπάλαιο ἄστρο ἡλικίας περίπου 8,2 δισεκατομμυρίων ἐτῶν , ὅπου πήγανε γιὰ κατασκευάσουν τὴν Νέα Σελήνη , ἦταν ἕτοιμα νὰ ἀρχίσουν τὸ τιτάνιο ἔργο. 

Ἡ ὅλη κατασκευὴ τῶν ἐπὶ μέρους χώρων , τόσο στὴν ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης , ὅσο καὶ στὸ ἐσωτερικό της , ἦταν τέτοια , ποὺ ἐπέτρεπε τὴν λειτουργία της , τόσο ἀπὸ τοὺς ΕΛ ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπινους συγγενεῖς τους , τοὺς ΕΛ-ληνές . 

Ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων , ἔδωσε τὴν ἐντολὴ καὶ ἡ προδομημένη Σελήνη , ἄρχισε νὰ δημιουργεῖται. 

Τὸ γενικὸ σκεπτικὸ τῆς δημιουργίας , ἦταν τὸ ὅτι ὁ ὑπερυπολογιστὴς κατεύθυνε τὰ προκατασκευασμένα τμήματα μὲ τηλεκίνηση καὶ τὰ ὁδηγοῦσε στὸ νὰ μονταριστοὺν σὲ χρόνο μηδέν , ὅπως εἶχε σχεδιάσει στὸ μυαλό του ὁ κατασκευαστής. 

Ἡ Σελήνη ὅπως λοιπὸν ἤδη ἀναφέρθηκε εἶναι κούφια. 

Μιλᾶμε γιὰ μιὰ κοίλη σφαιρικὴ κατασκευή , φτιαγμένη ἀπὸ τιτάνιο. 

Τὸ σφαιρικὸ σασί , κατὰ τὴν συνήθεια τῶν ΕΛ , καλύπτεται καὶ ἀπὸ μέσα καὶ ἀπὸ ἔξω, πλήρως ἀπὸ χαλκό. 

Τὸ ἔξω περίβλημα , ἐπιστρώθηκε μὲ βράχους καὶ χῶμα , ἐλαχίστου πάχους , στὶς πεδιάδες , ἑνὸς χιλιομέτρου. 

Αὐτὸ θὰ ἔδινε τὴν δυνατότητα ἀπορρόφησης τῶν κρούσεων τῶν μετεωριτῶν , ποὺ λόγῳ ἔλλειψης ἀτμόσφαιρας , θὰ ἔφταναν ὅλοι στὴν ἐπιφάνεια τῆς Νέας Σελήνης. 

Τὸ ἐσωτερικὸ σασί , εἶναι αὐτὸ ποὺ εὐθύνεται γιὰ τὸ ὅτι τὸ ἐσωτερικὸ ὅλων τῶν κρατήρων τῆς Σελήνης εἶναι ἐπίπεδο , ἀφοῦ δὲν ὑποχωρεῖ στὶς πιέσεις. 

Στὴν ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης , οἱ ΕΛ , ὅπως λέει καὶ ὁ Πρόκλος , ἔκαναν πολλὰ μεγάλα κτήρια , πολλὲς πόλεις καὶ πολλὰ βουνά , στὶς πλαγιὲς τῶν ὁποίων ἔκαναν καὶ τὶς περισσότερες στρατιωτικὲς ἐγκαταστάσεις. 

Οἱ πόλεις ἦταν ἀρκετὰ μεγάλες καὶ μποροῦσαν νὰ παρέχουν τὰ πάντα στοὺς Ἕλληνες , ποὺ εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ πολλὰ πράγματα σὰν ἀνθρώπινα ὄντα ποὺ ἦταν καὶ βέβαια νέκταρ καὶ ἀμβροσία στοὺς ΕΛ. 

Ἡ ἄμυνα τῶν ἐγκαταστάσεων ἀπέναντι στὰ ὅπλα τῶν Νεφελίμ , ἐπιτυγχανότανε μὲ πολλαπλᾶ στρώματα τεραστίων κρυστάλλων , ποὺ ἀπορροφοῦσαν τὴν ἐνέργεια τῶν ἐνεργειακῶν δεσμῶν τῶν ὅπλων τῶν Νεφελίμ , ἢ μὲ ἀκτῖνες ἐκτροπῆς ὑλικῶν σωμάτων , ποὺ ἐξέτρεπαν τοὺς μετεωρῖτες , ἢ τοὺς τεράστιους βράχους σὲ μέγεθος ὁλόκληρων βουνῶν ποὺ ἔριχναν οἱ Νεφελὶμ καὶ μὲ θόλους ἀπὸ ἀθραυστὸν ὕαλον , ἐνεργειακοὺς δηλαδὴ θόλους ποὺ μέσα στὸ πεδίο τους αἰωροῦνταν ἑκατομμύρια μικρῶν κρυστάλλων ποὺ συντονιζόμενοι ἀπορροφοῦσαν τὴν ποσότητα τῆς ὅποιας ἐνεργειακῆς δέσμης ἔπεφτε πάνω τους. 

Τὸ ἐσωτερικὸ τῆς Σελήνης , δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸ ἐξωτερικό , ὄχι μόνο ὡς πρὸς τὴν μορφή του , ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὴν χρήση του. 

Τὁ ἐξωτερικὸ μέρος μορφοποιήθηκε ἔτσι , ὥστε νὰ φιλοξενεῖ ὅλους ἐκείνους ποὺ θὰ λειτουργοῦσαν τὰ διάφορα συστήματα στρατιωτικῶν ἐφαρμογῶν , ἀλλὰ καὶ τὰ ἐργοστάσια κατασκευῆς ἀνταλλακτικῶν , τροφῶν καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλο μποροῦσαν νὰ ἔχουν ἀνάγκη οἱ κάτοικοι χειριστὲς τῆς Νέας Σελήνης. 

Τὸ ἐσωτερικὸ φτιάχτηκε , γιὰ νὰ λειτουργεῖ ἀνεξάρτητα καὶ αὐτόνομα , ἀκόμη καὶ ἂν ἡ Σελήνη ἔπεφτε στὴν κυριαρχία τῶν Νεφελὶμ ἢ ὁποιουδήποτε ἄλλου. 

Κανεὶς δὲν μποροῦσε καὶ δὲν μπορεῖ καὶ στὶς μέρες μᾶς , νὰ μπεῖ στὸ ἐσωτερικό. 

Εἶναι ἀπομονωμένο ὅπως καὶ τὰ Τάρταρα στὴν Γῆ. 

Τὸ ἐσωτερικὸ τῆς Σελήνης , περιέχει ὅλους ἐκείνους τους μηχανισμοὺς ποὺ τῆς δίνουν κίνηση , ποὺ διορθώνουν ἐφόσον χρειαστεῖ τὴν τροχιά της καὶ ποὺ ἐξασφαλίζουν τὴν θέση της στὸν χῶρο , ὥστε νὰ παραμένει ἡ Λίλιθ στὴν σκιὰ τῆς Σελήνης καὶ ποτὲ νὰ μὴν ἔρχεται σὲ ὀπτικὴ ἐπαφὴ μὲ τὴν Γῆ. 

Ἡ Σελήνη εἶναι σὲ τέτοια ἀπόσταση ἀπὸ τὴν Γῆ , ὥστε ἡ φαινόμενη διάμετρός της νὰ εἶναι ἴδια μὲ αὐτὴ τοῦ Ἥλιου καὶ ἐφόσον χρειαστεῖ , σὲ περίπτωση ἑνὸς ἔντονου φλὰς στὸ ὁρατὸ φάσμα , νὰ μπορεῖ νὰ δώσει σὲ μιὰ κατ΄επιλογήν περιοχή , ὁλικὴ ἔκλειψη Ἡλίου καὶ πλήρη προστασία τῶν ματιῶν τῶν κατοίκων της ἀπὸ τὸ ἔντονο φῶς. 

Ὅταν ἡ Σελήνη ἑτοιμάστηκε , ὁ Ἀπόλλων ἀποφάσισε γιὰ τὴν μέθοδο μεταφορᾶς καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὄνομα τῶν διαστημοπλοίων τῆς NASA ποὺ πήγανε ἐκεῖ , ἀφοῦ οἱ Νεφελὶμ στὶς τυπικότητες κρατοῦν τοὺς τύπους , ἀκόμα καὶ ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς τους. 

Τὸ κύριο πρόβλημα τοῦ Ἀπόλλωνα δηλαδή , δὲν ἦταν το πὼς θὰ διαχειριστεῖ τὴν δημιουργία , τὸ ἄνοιγμα καὶ τὸ κλείσιμο τῆς ἀστρικῆς πύλης στὸ σύστημα τοῦ παμπάλαιου ἄστρου κοντὰ στὸ ὁποῖο κατασκεύασε τὴν Σελήνη καὶ κατόπιν ἐδῶ ὅπου θὰ τὴν ἔφερνε , ἀλλὰ οἱ ἀλλαγὲς ἀπὸ πλευρᾶς ἰσορροπιῶν καὶ ἐπιδράσεων τῶν κανόνων τῆς οὐρανίου μηχανικῆς. 

Ἔτσι ἀποφάσισε τα παρακάτω:

1.Θὰ κατασκεύαζε την Σελήνη ἕξω ἀπὸ το ἡλιακό σύστημα ποῦ ἐπέλεξε καὶ ποῦ ἀπεῖχε περίπου 250 ἔτη φωτός ἀπὸ την Γῆ,ὥστε ἡ ὕπαρξη της ,νὰ μὴν ἐπηρεάσει καθόλου την δομή καὶ την δυναμική συμπεριφορά του.

2.Θά ἔβαζε τον Ἥφαιστο νὰ κατασκευάσει την ἀστρική πύλη κοντά στὴν Σελήνη καὶ πάνω στὸ μονοπάτι,της τροχιάς της,ὥστε νὰ την ὁδηγήσει κατ'εὐθεῖαν μέσα σε αὐτὴν.

3.Το ἄκρο της ἐξόδου της ἀστρικής πύλης, θὰ ἦταν ἕξω ἀπὸ το δικό μας ἡλιακό σύστημα.

4.Ἡ εἴσοδος στὸ ἡλιακό μας σύστημα,θὰ γινότανε με ὑψηλὴ ταχύτητα ποῦ θὰ μειωνότανε καθώς θὰ ἔφτανε στὴν ἐπιθυμητή τροχιά της γύρω ἀπὸ την Γῆ.

5.Ταυτόχρονα καὶ καθώς ἡ Σελήνη θὰ πλησίαζε, ἡ Λίλιθ θὰ μετέβαλε τὴ τροχιά της ὥστε νὰ μείνει συντονισμένη σε τροχιά ποῦ νὰ ἀντιστοιχεῖ,ὅπως καὶ αὐτὴ ποῦ θὰ εἶχε ἡ Σελήνη, στὸν γεωμετρικό τόπο του συνόλου των σημείων Lagrange(ὅπως τα ὀνομάζουμε σήμερα),τῶν σημείων ἰσορροπίας δηλαδή στὸ τριπλό πλέον σύστημα Γῆς,Σελήνης, Λίλιθ.

6.Τὸ τελευταῖο ποῦ χρειαζότανε,ἦταν ἡ σταδιακή προσαρμογή της Γῆς,ὅσον ἀφορᾶ την βαρυτική της ἀλληλεπίδραση με την Σελήνη. 

Αὐτὸ θὰ το ἔλυνε μετά το τέλος της ὅλης διαδικασίας καὶ ἦταν καὶ το τελευταῖο ποῦ τον ἀπασχολοῦσε,ἀφοῦ ἡ ἴδια ἡ ἕλξη της Λίλιθ πάνω στὴ σχετικά ἐλαφριά κούφια Σελήνη, θὰ την ἔκανε νὰ ἔχει φαινομενικά ἀκόμη μικρότερη μᾶζα,ἀφοῦ θὰ της ἀσκοῦσε ἕλξη ἀντίθετη ἀπὸ αὐτὴν της Γῆς.

Ἔτσι ἀποφάσισε,ἔτσι καὶ ἔπραξε.

Ἀπὸ την στιγμή ποῦ ὁ Ἀπόλλων ξεκίνησε ἀπὸ την Γῆ,μέχρι την στιγμή ποῦ η Σελήνη βρισκότανε σε τροχιά γύρω ἀπὸ αὐτὴν,πέρασαν 1061 ἡμέρες.

Ὅσος εἶναι καὶ ὁ λεξάριθμος του ὀνόματός του.

Ὅταν ἡ Σελήνη ἐμφανίστηκε ἔξω ἀπὸ τὸ ἡλιακὸ σύστημα καὶ ἄρχισε μὲ πολὺ μεγάλη ταχύτητα νὰ πλησιάζει πρὸς τὴν τροχιὰ τῆς Γῆς  ,ἀμέσως σκάφη τῶν Νεφελὶμ τὴν πλησίασαν καὶ διαπίστωσαν ὅτι πρόκειται γιὰ κατασκεύασμα ποὺ δὲν ἀνήκει σὲ αὐτὰ ποὺ ὀνομάζουμε φυσικὰ σώματα τοῦ κόσμου τῶν ὀνείρων , ἀλλὰ γιὰ κάτι τὸ τεχνητό. 

Οἱ πολιτεῖες καὶ ἐγκαταστάσεις ἐξάλλου πάνω της , τὸ ἔκαναν αὐτὸ ὁλοφάνερο. 

Τότε , ὁ Ἀπόλλων , ἐνημέρωσε τοὺς πάντες ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Δία σὲ ὅλα τὰ γένη τῶν Νεφελίμ. 

Κάτι στὸ ὁποῖο ὅλοι θὰ ἦταν εὐπρόσδεκτοι , γιὰ νὰ γίνει ὁ ἔλεγχος τῆς Γῆς πιὸ εὔκολος. 

Μέχρι νὰ μιλήσουν καὶ συνεννοηθοῦν μεταξύ τους οἱ ἀρχηγοὶ τῶν γενῶν ὅλων , ἡ Σελήνη εἶχε ἤδη πλησιάσει καὶ οἱ ΕΛ ἐν τῷ μεταξὺ εἶχαν δεχθεῖ ἀντιπροσωπεῖες ἀπὸ κάθε ἐνδιαφερόμενο πάνω στὴν Σελήνη , χωρὶς ὅμως νὰ τοὺς δώσουν ὁποιοδήποτε ἔλεγχο καὶ χωρὶς νὰ βάλουν κανέναν στὸ αὐτοματοποιημένο ἐσωτερικό της. 

Ἐπρόκειτο γιὰ ἐκεῖνο τὸ μικρὸ χρονικὸ διάστημα κατὰ τὸ ὁποῖο , οἱ Νεφελὶμ ὑποτίμησαν τὸν Δία καὶ τοὺς ΕΛ. 

Ἔκαναν λάθος καὶ τὸ πλήρωσαν. 

Ὁ ΠΡΩΤΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ 

Ὁ Πρῶτος Δούρειος Ἵππος , ὀνομάστηκε ἀπὸ τοὺς ΕΛ Σελήνη , ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους Μήνη καὶ εἶχε πράγματι πολλὰ βουνὰ καὶ πόλεις καὶ πολλὰ μεγάλα κτήρια (Πρόκλος ) . 

Ἀφοῦ εἴδαμε τὰ σχετικὰ γιὰ τὴν δημιουργία τῆς Σελήνης καὶ πὼς ἔφτασε ἐδῶ κοντὰ στὴν Γῆ μας ἂς δοῦμε τώρα μερικὲς ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα ὅπως εἶναι γιὰ παράδειγμα τὸ γιατί δὲν εἶναι ἴδιες ἡ ὁρατὴ καὶ ἡ ἀόρατη πλευρὰ τοῦ τεχνητοῦ δορυφόρου τῆς Γῆς. 

Ἡ Σελήνη μπῆκε σὲ τροχιὰ γύρω ἀπὸ τὴν Γῆ καὶ μόνο τὴν τελευταία στιγμὴ συνειδητοποίησαν , ὅτι ἡ Λίλιθ εἶχε ἀχρηστευθεῖ , ἀφοῦ κρυβότανε ἐντελῶς πίσω ἀπὸ τὴν νέα Σελήνη. 

Ἡ κίνηση ἦταν ΜΑΤ. 

Ὁ πόλεμος , ἡ Γιγαντομαχία , ἀναπόφευκτη. 

Ὅταν ἔγινε ὁ Πόλεμος τῶν Ἐλ μὲ τοὺς Νεφελίμ , ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς χιλιάδες χρόνια ὁ πόλεμος τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἀτλάντων , δὲν χτυπήθηκε μόνο ἡ Γῆ ἀπὸ τὶς βάσεις τῆς Σελήνης , ἀλλὰ ὅπως εἶναι λογικὸ καὶ οἱ βάσεις τῆς Σελήνης ἀπὸ τὴν Γῆ. 

Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ μεταξὺ Σελήνης καὶ Λίλιθ. 

Ἡ περιοχὴ τῆς Σελήνης ποὺ ἔβλεπε πρὸς τὴν Γῆ , λόγῳ τῶν ἀναγκῶν τῆς χρήσης της , εἶχε πολὺ περισσότερες ἐγκαταστάσεις καὶ εἶχε πολὺ περισσότερες πεδινὲς περιοχές. 

Ἦταν ὡς ἐκ τούτου καὶ πολὺ περισσότερο προστατευμένη ἀπὸ τὴν πτώση τῶν μετεωριτῶν . 

Ἔτσι , ἡ μὲν πλευρὰ ποὺ φαίνεται μόνο ἀπὸ τὴν Λίλιθ εἶναι γεμάτη κρατῆρες , εἴτε ἀπὸ τὴν πτώση μετεωριτῶν , εἴτε ἀπὸ τὶς ἐκρήξεις τῶν χτυπημάτων ποὺ δέχτηκε ἀπὸ τὴν Λίλιθ , ἡ δὲ πλευρὰ ποὺ βρίσκεται πρὸς τὴν Γῆ ἔχει πολὺ λιγότερους κρατῆρες , λόγῳ τῶν πολὺ λιγότερων χτυπημάτων ποὺ δέχτηκε , λόγῳ τῆς ὑψηλότερης προστασίας ποὺ διέθετε. 

Ἄλλη πιθανὴ ἐρώτηση εἶναι , γιατί δὲν καταστράφηκαν τὰ μηχανήματα πτήσης στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Σελήνης κατὰ τὴν Γιγαντομαχία. 

Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο κατάλαβαν ἀμέσως οἱ Νεφελίμ , ὅταν ἄρχισαν οἱ πρῶτες ἁψιμαχίες μὲ τοὺς ΕΛ , ἦταν ὅτι ἐαν καταστρεφότανε ὁ μηχανισμὸς πτήσης τῆς Σελήνης , αὐτὴ θὰ ἔπεφτε πάνω στὴν Γῆ καὶ δὲν θὰ ἔμενε τίποτε. 

Γιὰ τὸ λόγο αὐτό , ὅλες οἱ μάχες ποὺ δώθηκαν , ποτὲ δὲν εἶχαν σὰν στόχο τὴν καταστροφὴ τῆς Σελήνης καὶ κυρίως τὴν καταστροφὴ ἢ τὸ μπλοκάρισμα τῶν μηχανισμῶν πτήσης . 

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Γιγαντομαχίας , τοῦ πολέμου δηλαδὴ τῶν ΕΛ καὶ τῶν Νεφελίμ , ἀναρίθμητες ἀποστολὲς σχεδιάστηκαν , κυρίως ἀπὸ καταδρομεῖς Μισναβὰχ τοῦ γένους Μπαχομέχ , γιὰ νὰ μποῦν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Σελήνης , νὰ τὸ κυριεύσουν καὶ νὰ κατανοήσουν τὸν τρόπο λειτουργίας του , ὥστε νὰ πάρουν τὸν ἔλεγχό της. 

Πολλοὶ προσπάθησαν . 

Ὅλοι σκοτώθηκαν . 

Ἀντίστοιχες ἐπιχειρήσεις καὶ μάχες καὶ βομβαρδισμοὶ ἔγιναν κατὰ τὸν ἑλληνοατλαντικὸ πόλεμο. 

Στὸ τέλος , δὲν ἔμεινε κανεὶς ζωντανὸς πάνω στὴν Σελήνη. 

Ὁ αὐτοματοποιημένος μηχανισμὸς τοῦ Ἀπόλλωνα ὅμως , συνεχίζει νὰ λειτουργει καὶ ἡ Σελήνη συνεχίζει νὰ κρύβει την Λίλιθ ἀπὸ προσώπου Γῆς. 

Στὴν Λίλιθ καὶ τὴν Σελήνη σήμερα , ἐπικρατεῖ ἡ ἀπόλυτη καταστροφὴ καὶ ἡ ἀπόλυτη ἐγκατάλειψη. 

Ἐλάχιστες ἐγκαταστάσεις πλέον λειτουργοῦν , χωρὶς κανένα οὐσιαστικὸ ὤφελος γιὰ τοὺς Νεφελὶμ ποὺ τὶς συντηροῦν. 

Κατὰ τὸν πόλεμο Ἑλλήνων Ἀτλάντων , καταστράφηκαν τὰ πάντα. 

Κανεὶς δὲν ἐπιχείρησε μετὰ τὸν Ἑλληνοατλαντικὸ πόλεμο νὰ μπεῖ στὸ ἐσωτερικὸ καὶ νὰ πάρει τὸν ἔλεγχο , ἀφοῦ κάθε τέτοια προσπάθεια θὰ ὁδηγοῦσε τὴν Σελήνη , σὲ ἀκαριαία σύγκρουση μὲ τὴν Γῆ ὅπως διευκρίνησε ὁ κατασκευαστὴς Φοῖβος Ἀπόλλων. 

Μὲ τὸ δεδομένο αὐτὸ ὁ τοπικὸς ρυθμιστὴς (LOCAL REGULATOR ) , ἐμποδίζει πλέον κάθε τέτοια προσπάθεια. 

Ἔτσι κατασκευάστηκε καὶ μεταφέρθηκε ἡ Σελήνη καὶ ἀποτελεῖ τον τεχνητό δορυφόρο της Γῆς. Ἔκτοτε κοσμεῖ τον ἔναστρο οὐρανό καὶ ἔχει γίνει ἡ ἀγαπημένη τῶν ἀνθρώπων μιᾶς καὶ φωτίζει τα σκοτεινά βράδια τους. Γι αὐτὸ κάθε φορά ποῦ σηκώνεις τα μάτια σου στὸν οὐρανό καὶ βλέπεις την Σελήνη σκέψου πόσα ἀκόμα μας κρύβει αὐτὸς ὁ ψεύτικος κόσμος!!

(Μῦθος ἀπὸ τὰς παλαιὰς Ἀρκαδικὰς γραφάς)

Ἐν ἀρχῇ ἦν σιγή. Καὶ οὐρανὸς κενὸς, ἄνευ τῆς φωτεινῆς συνοδίας τῆς νυκτός.
Ὁ Κρόνος ἐμέτρα τὰς ἡμέρας, ἀλλ᾿ ἡ Νύξ ἦν ἄσκοπος.

Τότε οἱ θεοποιοὶ, ἔχοντες τὴν τέχνην τοῦ αἰθέρος, ἔπλασαν ἐν τοῖς βάθεσιν τοῦ Τρίτου Οὐρανοῦ σφαῖραν κρυσταλλίνην — ἐκ πνεύματος, φωτός, καὶ ἀσημοῦ πυρός.

Ἡ Σελήνη — οὐχ ἁπλῶς σώμα, ἀλλ᾿ ὄργανον θείας μέτρησης — ἐγεννήθη.

Ἐντολὴ ἐδόθη ὑπὸ τῆς Ἀρτέμιδος:

«Καταβήτω ἡ θυγάτηρ μου ἐπὶ τὴν γῆν, ὡς λύχνος τῆς νυκτός καὶ φρουρὸς τῶν ὀνείρων τῶν ἀνθρώπων.»

Καὶ πνεῦμα τοῦ Ερμοῦ ἀνέλαβεν αὐτήν ἐπὶ φτερωτῆς ἁρμάτης.
Διέσχισαν αἰθέρες, διήνυσαν ὀμίχλας καὶ ἄφατα ρεύματα χρόνου.
Ἡ γῆ ἐσείσθη ὡς ἐδέχετο τὴν καινὴν Σελήνην εἰς τὴν τροχιὰν αὐτῆς.

Ἐκεί, ἀπὸ τότε, ἡ Σελήνη περιπολεῖ.
Οὐ μόνον φέγγος χαρίζεται — ἀλλὰ μνῆμην τῆς θεϊκῆς ἀρχῆς.

Μυθολογικὴ Ἐκδοχὴ – Προοίμιον

Ἐν ἀρχῇ ἦν τὸ Χάος, καὶ ἐκ τοῦ Χάους ἐγεννήθη φῶς, καὶ φῶς ἦν ἡ Σελήνη.
Ἀλλ᾿ οὐχ ἡ παλαιὰ Σελήνη, ἡ τῆς Νυκτὸς συνοδός, ἀλλ᾿ ἡ Νέα — πλασθεῖσα ὑπὸ χειρῶν θεϊκῶν, ἐν τόπῳ κρυπτῷ, πέραν τῶν ἄστρων.

Ἐν τῷ Ἀιθερίῳ ἐργαστηρίῳ τοῦ Ἡφαίστου, συνεβουλεύοντο οἱ θεοὶ, ὅπως πλάσωσι φῶς δεύτερον, καθαρὸν καὶ σοφὸν, ὅπερ φέρει ἐλπίδα εἰς τοὺς θνητοὺς ὅταν ἔλθῃ ἡ σκιὰ.
Καὶ ἔπλασεν ὁ Τεχνίτης τὴν Σελήνην ἐκ ἀργύρου καὶ φωνῆς τῆς Σοφίας — σφαῖραν φωτεινὴν, νοερὰν, ζῶσαν.

Ἀλλ᾿ ἡ Γῆ ἀπέχει τῶν οὐρανῶν· πῶς ἡ Σελήνη, ἐκ τοῦ Ὑπερουρανίου, ἐγγίζει τὴν θνητὴν χώραν;

Ἡ Μεταφορά

Ἐπικαλέσθη τότε ὁ Ἑρμῆς, φέρων τὰ φτερωτὰ σανδάλια, καὶ ὁ Ζεύς ἔταξε:

«Κατάβασον τὴν Σελήνην ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους·
μὴ ὡς ἄστρον ἀκίνητον, ἀλλ᾿ ὡς τροχὸν ἀέναον,
βλέπουσαν, ὡς μάρτυς, πάσας τὰς πράξεις τῶν βροτῶν.»

Καὶ ὁ Ἑρμῆς ἐλάλησεν ἐν γλώσσῃ τῶν κόσμων,
καὶ ἐκ τῆς ἀιθερίας οὐσίας,
ἡ Νέα Σελήνη ἐκατήλθεν, οὐκ ἐμπίπτουσα, ἀλλ᾿ ὑπερίπτατο,
ἀνὰ κύκλον θεσπισμένον — νύκτα τε καὶ ἡμέρα,
ἐκείνη ὁρᾷ, ἀλλ᾿ οὐ λέγει.

Ὁρισμένα στοιχεῖα τοῦ ἄρθρου προέρχονται ἀπὸ τὸν τομο 40 τῆς σειρᾶς ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ - "ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ! στὶς 12-13 Μαΐου 1821 Ο Κολοκοτρώνης δὲν ἄφηνε ὀθωμανικό ρουθούνι...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ! Ο Κολοκοτρώνης δὲν ἄφηνε ὀθωμανικό ρουθούνι...



Η μάχη του Βαλτετσίου σημειώθηκε στὶς 12-13 Μαΐου 1821 καὶ θεωρεῖται ὡς μία ἀπὸ τις πιὸ ἀποφασιστικές μάχες της Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης του 1821, ποὺ ὁδήγησε στὴν Ἅλωση της Τριπολιτσᾶς. Πρωτοστάτης της μάχης αὐτῆς ἦταν ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.




Το σχέδιο του Κολοκοτρώνη

Κατά τὴ διάρκεια της πολιορκίας της Τριπολιτσάς, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ὀργάνωσε στρατόπεδα στὰ ὑψώματα γύρω ἀπὸ την πόλη. Ἔτσι στὶς 16 Ἀπριλίου 1821 διέταξε την ὀχύρωση τεσσάρων λόφων δίπλα στὸ χωριό Βαλτέτσι.

Ταυτόχρονα, οἱ Τοῦρκοι, ποὺ ἦταν κλεισμένοι στὴν Τριπολιτσά, με ἀγωνία περίμεναν βοήθεια ἀπὸ τον Χουρσίτ, ποὺ βρισκόταν στὰ Γιάννενα καὶ πολεμοῦσε τον Ἁλή Πασᾶ. Ο Χουρσίτ ἔστειλε ἰσχυρὸ στράτευμα με ἐπὶ κεφαλῆς τον Κιοσέ Μεχμέτ, ὁ ὁποῖος το χώρισε σε δύο τμήματα. Στὸ πρῶτο ἡγήθηκε ὁ ἴδιος με τον Ὁμέρ Βρυώνη, με 14.000 στρατό]καὶ κατευθύνθηκε ἀνατολικά. Το δεύτερο, ποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ 3.500 Ἀλβανούς, κατευθύνθηκε πρὸς τὴ δυτική Ἑλλάδα, ὑπὸ την ἡγεσία του Κεχαγιάμπεη Μουσταφά.

Ὁ στρατός του Κεχαγιάμπεη πέρασε το Ἀντίρριο χωρίς ἀπώλειες. Πέρασε ἀπὸ την Πάτρα, πυρπόλησε τὴ Βοστίτσα (Αἴγιο) καὶ στὴ συνέχεια ἔλησε τις ἑλληνικές πολιορκίες σε Κόρινθο καὶ Ἀργός, γιὰ νὰ μπεῖ,τελικά, στὴν Τριπολιτσά.




Η πρώτη μάχη




Στὶς 24 Ἀπριλίου, ὁ Κεχαγιάμπεης βγῆκε ἀπὸ την Τρίπολη με 4.000 ἄνδρες καὶ ἐπιτέθηκε στὸ Βαλτέτσι . Οἱ ὀλιγάριθμοι ὑπερασπιστές του ὑποχώρησαν, χάνοντας ζῶα καὶ προμήθειες. Η μάχη συνεχίστηκε βόρεια του χωριοῦ ὅπου ὁ Κυριακοῦλης Μαυρομιχάλης εἶχε βρεθεῖ σε πολύ δύσκολη θέση. Σε βοήθειά του ἔσπευσε ὁ Δημήτρης Πλαποῦτας χτυπῶντας τους Τούρκους ἀπὸ τα νῶτα. Οἱ Τοῦρκοι ἀναγκάστηκαν σε ὑποχώρηση καὶ ὁ Κολοκοτρώνης τους κυνήγησε μέχρι το χωριό Μάκρη.

Μετά τὴ μάχη, το στρατόπεδο ἁνασυγκροτήθηκε ταχύτατα με φρουρά 1.000 ἀνδρῶν καὶ ἐπικεφαλῆς τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη καὶ δημιουργήθηκαν ἐκ νέου ταμπούρια καὶ κατέφθασαν ἐνισχύσεις. Στὸ πρῶτο ταμποῦρι βρέθηκαν ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Κυριακούλης Μαυρομιχάλης με ὅλους τους Μανιάτες στὸ δεύτερο ο Μητροπέτροβας, ὁ Παπατσώνης, ὁ κεφάλας, ο Γιάννης Μαυρομιχάλης, ὁ Παναγιῶτης Κατριβάνος ἀπὸ το σαρι Μεγαλόπολης καὶ ὁ Θανάσης Δαγρές ἀπὸ τὴ Βρωμόβρυση Μεσσηνίας, με τους στρατιῶτες τους. Στὸ τρίτο ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Νικήτας Φλέσσας, ὁ Σιώρης, ὁ Νικηταράς καὶ πολλοί Λιονταρίτες καὶ Γορτύνιοι.



Η δεύτερη μάχη

Τα χαράματα της 12ης Μαΐου, ο Κεχαγιάμπεης βγῆκε ἀπὸ την Τρίπολη με 10.000 Τουρκαλβανοῦς με προορισμό την Καλαμάτα. Κάποιοι Βαρδουνιώτες,με σκοπό τὴ λαφυραγωγία καὶ με ἀρχηγὸ τον Βαρδουνιώτη Ρουμπή,ἀντιλήφθηκαν την παρουσία Ἑλλήνων στὸ Βαλτέτσι, ἀρχίσαν τις ἁψιμαχίες μαζί τους, γιὰ νὰ προστεθοῦν στὴ συνέχεια καὶ οἱ ἄλλοι]. Τότε κατέφθασε ὁ Κολοκοτρώνης,ἀφοῦ εἰδοποιήθηκε, με 700 ἄνδρες. Ο Ρουμπῆς, ποὺ βρέθηκε πλέον περικυκλωμένος, ζήτησε ἐνίσχυση ἀπὸ τον Κεχαγιάμπεη ποὺ μέχρι τότε παρακολουθοῦσε τὴ μάχη ἐπικεφαλίς 3.000 ἱππέων.

Το ἀπόγευμα ἔφτασε ὁ Δημήτρης Πλαπούτας, ὁ Κανέλλος Δεληγιάννης με 700 ἄνδρες]. Η μάχη συνεχίστηκε μέχρι τὴ νύχτα χωρίς νὰ ὑποχωρεῖ καμία πλευρά. Τα ξημερώματα της 13ης Μαΐου, οἱ Τοῦρκοι ξεκίνησαν νέα ἐπίθεσή.




1. Ἡ φυγή τῶν Τούρκων καὶ ἡ νίκη του Κολοκοτρώνη

Μετά ἀπὸ 4 ὧρες μάχης καὶ ἐνῶ ὁ Ρουμπής κινδύνευε, ὁ Κεχαγιάμπεης διέταξε ὑποχώρηση. Βλέποντας αὐτὴν την κίνηση, ὁ Κολοκοτρώνης ξεκίνησε γενική ἀντεπίθεση. Ἔτσι οἱ Τοῦρκοι τράπηκαν σε ἄτακτη φυγή, πετῶντας τα ὅπλα τους.

Συνολικά οἱ Τοῦρκοι εἶχαν 300 νεκρούς καὶ πάνω ἀπὸ 500 τραυματίες, ἐνῶ οἱ Ἕλληνές μόλις 2. Ἀνάμεσα στὰ λάφυρα τῶν ἐπαναστατῶν ἦταν πολλά τουφέκια, 1 πυροβόλο καὶ 8 σημαῖες]. Η μάχη ὑπῆρξε καθοριστική γιὰ το ἠθικὸ τῶν ἀντιμαχομένων. Οἱ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι πολέμησαν γιὰ πρώτη φορά κάτω ἀπὸ σωστή ὀργάνωση, πῆραν θάρρος συνειδητοποιῶντας την ἀνωτερότητά τους ἔναντι τῶν Τούρκων, ἐνῶ οἱ δεύτεροι κατάλαβαν ὅτι ἡ ἐπανάσταση ἦταν κάτι σοβαρότερο ἀπὸ μία ἁπλὴ ἐξέγερση ὀλιγάριθμων Ἑλλήνων.




Η λαϊκή μοῦσα τίμησε τὴ νίκη στὸ Βαλτέτσι με το ἀκόλουθο δημοτικό τραγούδι:




Τι ἔχεις, καημένε κόρακα, ποῦ σκούζεις καὶ φωνάζεις;

Μήπως διψᾶς γιὰ αἵματα, γιὰ τούρκικα κεφάλια;

Πέρασε ἀπὸ τα Τρίκορφα καὶ σῦρε στὸ Βαλτέτσι,

ὅπου είν' ὁ τόπος δυνατός καὶ δυνατά ταμπούρια,

ἐκεῖ θὰ βρεῖς τα αἵματα, τα τούρκικα κεφάλια,

Τρία μπαϊράκια κίνησαν ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὴ χώρα,

το ἕνα πάει στὰ Τρίκορφα, τ' ἄλλο στοὺς Ἁραχαμίτες,

κι αὐτὸς ὁ Κεχαγιάμπεης πηγαίνει στὸ Βαλτέτσι.

Ὁ Κυριακούλης του μιλάει κι ο Μπεζαντές του λέει:

«Πού πᾶς, βρὲ Κεχαγιάμπεη, τ' Ἀλή πασᾶ κοπέλι;

Ἐδῶ δὲν εἶναι Κόρινθος, δὲν εἶναι Πέρα Χώρα,

δὲν εἶναι τ' ἀργίτικα κρασιά, του Μπέλεση τα κριάρια.

Ἐδῶ είν' ὀρδὴ Καρύταινας, μανιάτικο ντουφέκι,

Κολοκοτρώνης ἀρχηγὸς με το Μαυρομιχάλη».

Ἀφῆστε τα ντουφέκια σας καὶ βγάλτε τα σπαθιά σας

βάλτε τους Τούρκους ἐμπροστὰ, σὰν πρόβατα, σὰν γίδια.

Μοιραστεῖτε το!Η λαϊκή μοῦσα τίμησε τὴ νίκη στὸ Βαλτέτσι με το ἀκόλουθο δημοτικό τραγούδι:




Τι ἔχεις, καημένε κόρακα, ποὺ σκούζεις καὶ φωνάζεις;

Μήπως διψᾶς γιὰ αἵματα, γιὰ τούρκικα κεφάλια;

Πέρασε ἀπὸ τα Τρίκορφα καὶ σῦρε στὸ Βαλτέτσι,

ὅπου είν' ὁ τόπος δυνατός καὶ δυνατά ταμπούρια,

ἐκεῖ θὰ βρεῖς τα αἵματα, τα τούρκικα κεφάλια,

Τρία μπαϊράκια κίνησαν ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὴ χώρα,

το ἕνα πάει στὰ Τρίκορφα, τ' ἄλλο στοὺς Ἁραχαμίτες,

κι αὐτὸς ὁ Κεχαγιάμπεης πηγαίνει στὸ Βαλτέτσι.

Ὁ Κυριακούλης του μιλάει κι ο Μπεζαντές του λέει:

«Πού πᾶς, βρὲ Κεχαγιάμπεη, τ' Ἀλή πασᾶ κοπέλι;

Ἐδῶ δὲν εἶναι Κόρινθος, δὲν εἶναι Πέρα Χώρα,

δὲν εἶναι τ' ἀργίτικα κρασιά, του Μπέλεση τα κριάρια.

Ἐδῶ είν' ὀρδὴ Καρύταινας, μανιάτικο ντουφέκι,

Κολοκοτρώνης ἀρχηγὸς με το Μαυρομιχάλη».

Ἀφῆστε τα ντουφέκια σας καὶ βγάλτε τα σπαθιά σας

βάλτε τους Τούρκους ἐμπροστά, σὰν πρόβατα, σὰν γίδια.

Μοιραστεῖτε το!τσίου σημειώθηκε στις 12-13 Μαΐου 1821 καὶ θεωρεῖται ὡς μία ἀπὸ τις πιὸ ἀποφασιστικές μάχες της Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης του 1821, ποὺ ὁδήγησε στὴν Ἄλωση της Τριπολιτσάς. Πρωτοστάτης της μάχης αὐτῆς ἦταν ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ




Εἶναι γνωστό ὅτι διάφορες αποκριάτικες ἐκδηλώσεις ποῦ γίνονται αὐτή την ἐποχῆ σε πολλά μέρη σχετίζονται, ἄλλοτε περισσότερο καί ἄλλοτε λιγότερο, με πανάρχαια θρησκευτικά δρώμενα ποῦ ἀνάγονται στήν ἀρχαιότητα Τις συναντοῦμε, π.χ., στὴ θρησκεία των Βαβυλωνίων, των Αἰγυπτίων, των Ἑλλήνων, των Ρωμαίων, ὅπως καί σε λαούς πρωτόγονους καί λιγότερο πολιτισμένους. Κύρια γνωρίσματά τους εἶναι οἱ μεταμφιέσεις των συμμετεχόντων σε αὐτές ποῦ καλύπτουν τα πρόσωπά τους με μάσκες, συνήθως δύσμορφες, οἱ θορυβώδεις χοροί με τραγούδια καί αἰσχρολογίες, ἡ οἰνοποσία κ.ά.

Ὁρισμένοι λαοί εἶχαν ἐνσωματώσει τέτοια στοιχεῖα σε τελετουργίες σχετικές με την ἔναρξη της νέας χρονιᾶς ἀποβλέποντας στό νὰ εἶναι εὐνοϊκή γι' αὐτούς Ἄλλοι πάλι τα συμπεριέλαβαν σε τελετές σχετικές με την ἄνοιξη καὶ προσδοκοῦσαν νὰ πετύχουν μ' αὐτά πλούσια σοδειά καὶ καλά γεννήματα. Πρωτόγονες κοινωνίες τα συσχέτιζαν με ποικίλες μαγικές δοξασίες. Ἀπὸ τις γιορτές της Ἑλληνορωμαϊκῆς ἀρχαιότητας ἀρκετές εἶναι αὐτές ποῦ παρουσιάζουν ὁμοιότητες με σύγχρονες ἀποκριάτικες ἐκδηλώσεις, ὅπως π.χ. διάφορες γιορτές του Διονύσου, τα Σατουρνάλια, τα Βακχανάλια, τα Λουπερκάλια, οἱ Καλένδες.

Θὰ ἀναφερθῶ στὰ Λουπερκάλια, γιὰ τα ὁποία ὁ Ν. Πολίτης πίστευε ὅτι παρουσιάζουν τις περισσότερες ὁμοιότητες Ἐπρόκειτο γιὰ μία γιορτή ποῦ σχετικά γρήγορα ἔχασε τον θρησκευτικό της χαρακτῆρα καὶ μεταμορφώθηκε σε μία καθαρά λαϊκή διασκέδαση ποῦ ἱκανοποιοῦσε καὶ τα δεισιδαιμονικά ἔνστικτα των πιστῶν της. Το ὄνομα τους το ὀφείλουν στόν θεό Λούπερκο, ἕναν θηριόμορφο εὐεργετικό δαίμονα της βλάστησης καὶ της εὐγονίας, ἰδιαίτερα ἀγαπητό σε ἀγρότες καὶ βοσκούς.

Τον λάτρευαν σε μία σπηλιά στίς ὑπώρειες του Παλατινού λόφου στὴ Ρώμη ὅπου, σύμφωνα με την παράδοση, μία λύκαινα εἶχε θηλάσει τους μυθικούς δίδυμους ἱδρυτές της πόλης Ρέμο καὶ Ρωμύλο. Τα Λουπερκάλια μεταξύ ἄλλων περιελάμβαναν θυσία, κυρίως με κατσίκια καὶ κριάρια, κοινή συνεστίαση ὅλων των μελῶν του

σωματείου ποῦ ἦταν ἐπιφορτισμένο με τή λατρεία του θεοῦ (Λούπερκοι), καθώς καὶ ὁδοιπορία των τελευταίων στοὺς δρόμους της Ρώμης.

Ξεκινοῦσαν ἀπό τή σπηλιά του θεοῦ τους καὶ κατέληγαν πάλι σ' αὐτήν ἔχοντας διασχίσει διάφορα τμήματα της πόλης, ἀπό τα ὁποία, σύμφωνα με την παράδοση, εἶχαν περάσει καὶ οἱ μυθικοί δίδυμοι ἱδρυτές της. Οἱ Λούπερκοι ἔτρεχαν γυμνοί φορῶντας μόνο το δέρμα των θυσιασθέντων θυμάτων τους καὶ ἔχοντας στό κεφάλι τους ἕνα στεφάνι.

Κρατῶντας μαστίγια καμωμένα ἀπό λουριά ποῦ εἶχαν κοπεῖ ἀπό τα δέρματα των ζώων ποῦ εἶχαν προσφέρει στόν θεό τους, κτυποῦσαν καθ' ὁδόν ὅσους συναντοῦσαν καὶ κυρίως γυναῖκες Προτιμοῦσαν τους γλουτούς τους, ἀφοῦ πίστευαν ὅτι με τον τρόπο αὐτόν τις καθιστοῦσαν γόνιμες μητέρες. Η ὅλη γιορτή εἶχε φτάσει σε ἀκρότητες, πρᾶγμα ποῦ ἀνάγκασε τον Αὔγουστο νὰ πάρει μέτρα. Ἀπαγόρευσε τή συμμετοχή σ' αὐτή παιδιῶν καὶ ἐφήβων, ἐνῶ ἡ πομπή των Λουπέρκων ὑποχρεωτικά ἔπρεπε νὰ συνοδεύεται ἀπό σῶμα ἱππέων ποῦ ἐπέβλεπε ὥστε τα τυχόν ἔκτροπα νὰ μήν ξεπερνοῦν κάποια ὅρια

Ἐν κατακλεῖδι τα Λουπερκάλια ἦταν μία γιορτή ἀγροτική καὶ ποιμενική ποῦ ἀποσκοπούσαμε νὰ συνδράμει στὴν εὐφορία της γῆς καὶ στὴ γονιμότητα των ἀνθρώπων καὶ των ζώων, ἐνῶ συγχρόνως βοηθοῦσε καὶ στὴν κάθαρση της πόλης. Ἔχοντας βαθιές ρίζες καὶ ἀπήχηση στίς λαϊκές μᾶζες συνέχισε νὰ εἶναι ἀγαπητή καὶ μετά την ἐπικράτηση του χριστιανισμοῦ ἀκόμη καὶ ἀνάμεσα σε πιστούς του Ναζωραίου!

Σίγουρα εἶναι ἀξιοθαύμαστο το πώς τέτοια πανάρχαια δρώμενα ἀπέζησαν ὥς τις μέρες μας ἀκόμη καὶ σε λαούς με ὑψηλό πολιτισμικό ἐπίπεδο Πολύ περισσότερο μάλιστα ἀφοῦ οἱ θρησκεῖες ποῦ ἐπικράτησαν, ὅπως π.χ. ὁ χριστιανισμός, προσπάθησαν με κάθε μέσο νὰ ἐξαφανίσουν τις «εἰδωλολατρικές» αὐτές τελετές. Κάτι ποῦ τελικά δέν ἔγινε κατορθωτό. Ἔτη Δύση μάλιστα ἔχουμε περιπτώσεις ποῦ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία ἐνίσχυσε, συνέδραμε καὶ συμμετεῖχε ἐνεργά σε τέτοιες ἐκδηλώσεις, προκειμένου νὰ εὐθυγραμμιστεῖ με τή λαϊκή θέληση καὶ νὰ ἐξυπηρετήσει σκοπιμότητες! Ἐπέζησαν ἔτσι τα ἔθιμά αὐτά ἐπειδὴ εἶναι βαθιά ριζωμένα στὴν ἀνθρώπινη φύση.

Πρόκειται γιὰ γιορτές ποῦ ἀρχικὰ

ἀποσκοποῦσαν στὴ διαιώνιση της ἴδιας της ζωῆς, ἐνῶ ἀργότερα περιεβλήθησαν καὶ με κοινωνικά ὁράματα Τα Saturnalia π.χ., μία γιορτή με ἀνάλογες ἐκδηλώσεις, ἦταν ἀφιερωμένη στόν θεό Saturnus, τον ἀντίστοιχο του Ἑλληνικοῦ Κρόνου, τον θεό του χρυσοῦ αἰῶνα, στὴ διάρκεια του ὁποίου δέν ὑπῆρχε ταξική διαφοροποίηση, δέν ὑπῆρχαν δοῦλοι, δέν ὑπῆρχε ἀτομική ἰδιοκτησία Ἔτσι καὶ στὴ γιορτή του, ποῦ ἔφτασε νὰ διαρκεῖ ἀκόμη καὶ ἑπτά ὁλόκληρες μέρες, ἐπικρατοῦσε πραγματική ἰσότητα

Οἱ κρατοῦντες, οἱ πλούσιοι, οἱ φτωχοί, οἱ δοῦλοι, ἐξαφάνιζαν κάθε ἐξωτερικό διακριτικό τους γνώρισμα καὶ συμπεριφέρονταν ὅλοι ὥς ἰσότιμοι Ὅσο διαρκοῦσε ὁ ἑορτασμός της, ἀπαγορευόταν κάθε τι ποῦ θά μποροῦσε νὰ προκαλέσει λύπη, σταματοῦσαν οἱ πολεμικές ἐπιχειρήσεις καὶ οἱ δίκες στὰ δικαστήρια, καταδικασμένοι ἔπαιρναν ἀμνηστία, ἀποφυλακίζονταν δοῦλοι Τέτοιες γιορτές δέν ξεχνιοῦνται Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ σήμερα, ἀποτελοῦν ζωογόνες ψυχαγωγικές δυνάμεις καὶ ἡ ψυχαγωγία, ὥς κοινωνική ἀνάγκη, δύσκολα παραμερίζεται.

Ὁ «ἀφανισμός» τῶν Τουρκαλβανών τῆς Πελοποννήσου. Η ἄνοδος καὶ η πτώση τῶν «Λαλαίων»

 

Ὁ «ἀφανισμός» τῶν Τουρκαλβανών τῆς Πελοποννήσου. Η ἄνοδος καὶ η πτώση τῶν «Λαλαίων»

Δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ διαβάσει κανείς γιὰ τὴν «Ἑλληνική ἐθνεγερσίας τοῦ ΄21» καὶ νὰ μὴν

 συναντήσει, ευθείς εξ΄ ἀρχῆς, ἀναφορές ὄτι τὸ χωριό Λάλα καί τοὺς κατοίκους του, τοὺς 

«Λαλαίους», ποῦ γιά τέσσερεις περίπου αἰῶνες ζήσαν στον Μόριά καί διαδραμάτισαν 

πρωταγωνιστικό ρόλο κατά το πρῶτο έτος τὴς ἐπανάστασης Άνθρωποι σκληροί καί 

πολεμοχαρείς, ὅπως ἄλλωστε «πρόσταζε» ἡ ἐποχὴ, κλήθηκαν νὰ σηκώσουν το βάρος τὴς

 καταστολής τὴς Ἐπαναστάσεως στήν Ἡλεῖα, ἀλά καί εν μερη την παρενόχληση τῶν ἑλληνικῶν 

δυνάμεων ποῦ πολιορκοῦσαν την πρωτεύουσα του Μωριᾶ, την Τριπολιτσά. 

Όντας ας ὁ φόβος καί ὁ τρόμος στήν δυτική Πελοπόννησο, αδιαφορούσαν γιά τὴς προσταγές 

τῶν Τούρκων καί θεωρῶντας τοὺς «ραγιᾶδες» τίποτα περισσότερο ἀπὸ σκλάβοι ἐφρόντισαν νὰ 

συμπεριφέρονται ἀνάλογα στοὺς τοπικούς πληθυσμούς.

 Κατά τήν διάρκεια τῶν αἰώνων τὴς δουλείας καί ὲν μέσῳ πολλῶν κακουχιῶν καί ἀποτυχιῶν, 

ὁ φόβος του «Ραγιά» ἔγινε ἀπελπισία καί ἡ ἀπελπισία ἀπύθμενη ὀργὴ ποῦ ἀργὰ ἡ γρήγορα 

θὰ ἔπεφτε καί στὰ κεφάλια τῶν Λαλαίων, ἀναγκάζοντας τοὺς νὰ ἐγκαταλείψουν τον Μωριᾶ 

Ἀλλά ἂς πάρουμε καλύτερα τα πράγματα ἀπὸ τήν ἀρχή. 

 Ὁ ἐποικισμός τοῦ Λάλα καί τα προεπαναστατικά χρόνια. 

Ὁ «Λάλας» εἶναι οἰκισμός τοῦ νομοῦ Ἠλείας χτισμένος σέ υψόμετρο 600 μέτρων.

 Πρωτοκατοικήθηκε τον 14ο αἰώνα ἀπὸ Ἀλβανούς ποῦ ἔφερε ἀπὸ τα «Ἀκροκεραύνια Ὄρη, 

παράκτια ὀροσειρά τής νοτιο-δυτικής Ἀλβανίας, ὁ Μιχαήλ Δούκας. «Σούλι τοῦ Μοριά», 

χαρακτηρίζει τον Λάλα, ὁ Δημήτριος Φωτιάδης ποῦ γράφει ὅτι βρίσκεται στό ὀροπέδιο τοῦ 

Μπαστηρά, κοντά στήν ἀρχαῖα «Φολόη», στό ὅρος Ἐρύμανθος. 

Στὰ πόδια τοῦ ἀπλώνεται ὁ κάμπος τής Ἠλείας ποῦ διασχίσει ὁ ποταμός Ἀλφειός. 

Γιὰ πρώτη φορά ἐμφανίζεται ὡς αλβανόφωνο χωριό μὲ το ὄνομά σὲ ὀθωμανικό ἔγγραφο τοῦ 

15ου αἰώνα καί προέρχεται πιθανότατα ἀπὸ το ἀλβανικό ἐπώνυμο «Λάλα», ὁ ὁποῖος ἴσως ἦταν

 κάποιος ἀπὸ τοῦς πρώτους οἰκιστὲς τοῦ 

Οἱ Λαλαίοι ἦσαν μουσουλμάνοι ἀλβανικῆς καταγωγῆς. Τὸ πότε ἐγκατασταθήκαν στό Λάλα δὲν

 εἶναι ξεκάθαρα.

Ὁ Σπυρίδων Τρικούπης θεωρεῖ ὅτι το Λάλα κατοικήθηκε ἀπὸ Ἀλβανούς τῶν Βυζαντινῶν χρόνων

 καθώς καί τα «Μπαρδουνοχώρια», στὴ Λακωνία.

 Ὁ Κ. Ἡλιόπουλος γράφει ὅτι μετά τὴν Ἂλωση, στίφη Ἀλβανών ἐγκαταστάθηκαν στὸ Λάλα, 

ἐνῶ ο Γ. Χρυσανθακόπουλος ἀναφέρει ὅτι οἰκιστὲς ἦταν ὁ Ἱσμαήλ Ἀγάς μὲ ὁμάδα Ἀλβανών 

ποῦ εἶχαν καταλάβει τήν Μεθώνη ὴ τήν Κορώνη το 1438. 

Ὁ Άμβρόσιος Φρατζής ἀναφέρει ὅτι, «ὴ πόλις τοῦ Λάλα ὑπήρξε κατά το 1714 καί ἐπληθύνθει 

μετά τα Ὀρλωφικά». 

Ὁ πληθυσμὸς τοῦ Λάλα κατ’ ἄλλους ἦταν 7.000, ἐνῶ κατά τίς παραμονὲς τοῦ ἀγώνα ὸ Φρατζής 

μᾶς πληροφορεῖ πῶς εἶχε περίπου 1.000 οἰκίες .

Ὅταν κατά το 1715 οι Βενετοί ἀποσύρθηκαν καί ὁλόκληρη ὴ Πελοπόννησος πέρασε στούς 

Τούρκους, τα πλούσια μέρη τής Ἠλείας δόθηκαν σεπρίγκιπες ἀπὸ τα σουλτανικά χαρέμια. 

Οἱ «Χοττομαναίοι» τής Γαστούνης, ὅπως ὀνομάστηκαν οι Ὀθωμανοί πρίγκιπες, χρησιμοποίησαν 

τοῦς Λαλαίους ποῦ συντηρούνταν ἀπὸ ἐπιδρομές σὲ Ἑλληνικά χωριά, γιά νά κρατοῦν ὑποταγμένα

 τα γειτονικά μέρη. 

Παράλληλα εἶχαν ἀρχίσει στὰ βουνὰ νὰ ἐμφανίζωνται οι πρῶτοι Ἕλληνες κλέφτες καί οι 

Λαλαίοι χρησιμοποιήθηκαν, κατά κόρον, ἐναντίον τοῦς Μετά τα Ὀρλωφικά, οι Λαλαίοι 

συνέπραξαν μὲ τοῦς Τουρκαλβανούς, οι ὁποίοι στάλθηκαν γιά τήν κατάπνιξη τοῦ κινήματος. 

Χιλιάδες Πελοποννήσιοι πλήρωσαν μὲ τὴ ζωή τοῦς τη συμμαχία αὐτή. 

Ὅμως Λαλαίοι καί Τουρκαλβανοί ἔγιναν ἐφιάλτες ἀκόμα καί γιά τοῦς Τούρκους μπέηδες καί 

ἀγάδες. 

Ἔτσι λοιπόν στάλθηκε στον Μωριᾶ ὸ φοβερός πασᾶς, Χασάν Τζεσαερλής, ὸ ὁποῖος μὲ τη 

βοήθεια 

Ἑλλήνων κλεφτῶν κατόρθωσε νὰ ἐξολοθρεύσει τοῦς νεοαφιχθέντες Τουρκαλβανούς, ἐνῶ ὅσοι

 ἀπὸ 

αὐτούς γλύτωσαν κατέφυγαν στον Λάλα καί κατ’ ἐπέκταση στήν ἀσφάλεια ποῦ τοῦς προσέφεραν

 οι ὅμοιοί τοῦς . 

          Σύντομα ἔγιναν τόσο ἱσχυροί ποῦ δέν ὑπολόγιζαν ούτε καί τον Τούρκο πασᾶ τής 

Τριπολιτσάς,  πρωτεύουσας  τότε τοῦ Μωριᾶ 

          Οἱ Λαλαίοι περιφρονοῦσαν τοῦς Τούρκους, ἐνῶ τοῦς Ἕλληνας τοῦς θεωροῦσαν σκλάβους.

          Οἱ Χοττομαναίοι ζοῦσαν τρυφηλά καί ἔδιναν τίς κόρες τοῦς στούς Λαλαίους γιά νὰ ἔχουν

 τὴ βοήθεια  τοῦς. 

      Αὐτοί ἀποκτοῦσαν κτήματα, εἴτε ὡς προῖκα εἴτε ἀγοράζοντας τα κι ἔτσι σύντομα ἔγιναν 

κυρίαρχοι τής Ἠλείας.

       Περί το τέλος τοῦ 18ου καί τίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰώνα ὴ οἰκονομικὴ ἰσχύς τῶν Λαλαίων

 λόγο τής   ληστείες μεγάλωσε, ὅπως καί ὴ στρατιωτικὴ τοῦς ἰσχὺ, μετά καί τήν πτώση τῶν 

  Χοτομαναίων ποῦ  κυριαρχοῦσαν στὴ Γαστούνη καί ἔτσι οι Ἀλβανοί εἰσχώρησαν στήν

 Ὀθωμανική εξουσία.

     Η Ὀθωμανική   Αὐτοκρατορία εἶχε λίγο στρατό στήν Πελοπόννησο. Περί τοῦς 2.500 

στρατιῶτες,  ἀπὸ τοῦς ὁποίους 500 ἦσαν στὴν Τρίπολη. 

     Γι’ αὐτό εἶχε ἀνάγκη τὴς στρατιωτικῆς βοήθειας τῶν Λαλαίων καὶ παραβλέπανε τίς  

βιαιοπραγίες τῶν  Τουρκαλβανών.

       Η περιουσιακή αὔξηση τῶν Λαλαίων αὔξησε καὶ τὴν ἐξουσία τοῦς στὴ Γαστούνη, τον 

Πύργο καί τα Καλάβρυτα. 

    Μὲ το ἐμπόριο δέν ἀνακατεύονταν, ἁντιθέτως το ἐμπόριο ἦταν στὰ χέρια τῶν Ἑλλήνων. 

    Περίφημος ἦταν ὸ ἀρχηγός τοῦς Ἀλή Φαρμάκης, τον ὁποῖο κατάφερε να διώξει ἀπὸ τήν

 Πελοπόννησο ὁ γιὸς τοῦ Ἀλή πασᾶ τῶν Ἰωαννίνων, Βελή πασᾶς μετά ἀπὸ μεγάλη εκστρατεία. 

    Ὡστόσο ἡ ἰσχύς τῶν Λαλαίων δὲν εἶχε μειωθεῖ καθόλου ως τὴν ἔκρηξη τής Ἐπανάστασης

 τοῦ  Στηριζόμενοι στὴ δύναμή τους καὶ μάλιστα κατά τήν ἐποχή τοῦ Ἀλή Φαρμάκη, ἀρνήθηκαν

 νὰ καταβάλουν  τον ἐπιβαλλόμενο φόρο στὴν Πόλη. 

    Αὐτό ἔκαμε το Σουλτάνο νά ὑποπτεύεται ὅτι οι Λαλαίοι μὲ τοῦς ἄλλους ὁμοεθνεῖς τους, 

θὰ προέβαιναν σε πράξεις ἀνεξαρτησίας κι ἐπεδίωξε τὴν ἐξόντωσή τους ή την ὑποταγῆ τους.

      Κατά τον Π. Παπατσώνη, ὁ Σουλτᾶνος, «ὑπέβλεπε τοῦς δυνατούς καὶ ἤθελε νὰ τους βγάλει 

από τήν ἀράδα». 

   Στὴν Πηνεία, ὁλόκληρα χωριά εἶχαν μεταβληθεῖ σε τσιφλίκια τῶν Λαλαίων. 

   Ἀκόμα καὶ στήν Ἀχαΐα, στήν ἐπαρχία Καρυταίνης καὶ του Φαναριού, οἱ Λαλαίοι προσπαθοῦσαν 

νὰ ἐπεκτείνουν τήν ἐπιρροή τους, ἐκμεταλλευόμενοι καὶ τις ἀντιπάθειες ποῦ εἶχαν οι Ἕλληνες 

προεστοί μεταξύ τους. 

    Ο Σ. Τρικούπης ἀναφέρει ὅτι οἱ ἀνδρείοι καὶ ἐμπειροπόλεμοι Λαλαίοι ζοῦσαν καταρχάς

 ὡς ληστές ἡ ὡς ὑπομίσθιοι τῶν Χοτομαναίων τής Γαστούνης. 

   Πολλές φορές Βλέπουμε συνεργασία Ἑλλήνων καὶ Ἀλβανών σὲ ορισμένες περιπτώσεις.

     Ὁ Κολοκοτρώνης εἶναι γνωστό ὅτι εἶχε σχέσεις με τοῦς Λαλαίους, ἄλλοι ἀπὸ αὐτοὺς 

ἦταν φίλοι του  καὶ ἄλλοι ἐχθροὶ του. 

Η Ἡλεῖα περνᾶ «διά πυρός καὶ σιδήρου». 

 Οἱ Λαλαίοι μὲ τὴ δύναμη ποῦ διέθεταν ἦταν ἕνας φοβερός ὑπολογίσιμος ἀντίπαλοι γιά κάθε

 ἐξέγερση. 

Ὅταν ξέσπασε ἡ Ἐπανάσταση ὅλοι οι Τοῦρκοι τοῦ Μωριά ἔπραξαν νὰ βροῦν καταφύγιο στὰ

 γειτονικά τους φρούρια ἡ στήν Τριπολιτσά. 

      Ἀνάμεσα τους καὶ οι φοβεροί «Μπαρδουνιώτες».

      Οἱ μόνοι ποῦ παρέμειναν ἕκτος τῶν τειχῶν τῶν φρουρίων ἦταν οἱ Λαλαίοι ποῦ ὑπολογίζεται

 ὅτι στίς ἀρχές τοῦ ἀγῶνα εἶχαν δύναμη 1.900 ἀνδρῶν, 400 ἀπὸ τους ὁποῖους ἦταν ἱππεῖς. 

    Οἱ Λαλαίοι κινητοποιήθηκαν γιά να βοηθήσουν τοῦς ὀμόθρησκούς τους, ἐνῶ παράλληλα 

ἀρχικά προσπάθησαν νὰ κρατήσουν τήν Ἡλεῖα ἕξω ἀπὸ τίς ἐπαναστατικές ἐνέργειες.

 Ὡστόσο οἱ Ἡλεῖοι ξεσηκώθηκαν ἀπὸ τις ἀρχὲς τοῦ Ἀγώνα.

     Ὅμως ἦταν ἀπειροπόλεμοι, ἐκτός ἀπὸ ὁρισμένους πού εἶχαν ὑπηρετήσει ὡς ἀξιωματικοὶ

 καί ὁπλίτες  στὰ ἀγγλικὰ τάγματα στὴ Ζάκυνθο. 

    Ἐπί κεφαλῆς τῶν προκρίτων τῆς Γαστούνης ἦταν ὁ Γεώργιος Σισίνης, ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίστηκε

 ἀμέσως  ὡς ἀρχηγός τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων ποῦ πολιόρκησαν τοῦς Τούρκους τὴς 

Γαστούνης.

     Ὅταν ὅμως μαθεύτηκε ὅτι σπεύδουν σὲ βοήθεια τῶν τελευταίων οι Λαλαίοι σχεδὸν ὅλοι οἱ

 ἐπαναστάτες  ἐγκατέλειψαν τον Σισίνη, μὲ ἐξαίρεση ἐλάχιστους ἄνδρες. 

     Ὁ Γεώργιος Σισίνης γεννήθηκε στὴ Γαστούνη τῆς Ἠλείας καί καταγόταν ἀπὸ πλούσια καί 

ἱστορικὴ οἰκογένειά τὴς περιοχῆς.

     Μετά τήν ἀναίμακτη αὐτὴ ἐπιτυχία τους, οι Λαλαίοι, ἄρχισαν τίς ἐπιδρομές σὲ ὅλη τήν 

πεπεριοχή τῆς 

Ἠλείας γιά νὰ ἀποτρέψουν ὁποιοδήποτε ἐνίσχυση τῶν Ἑλλήνων ποῦ πολιορκοῦσαν τήν Πάτρα.

        Ἐπρόκειτο γιά τὴ μοναδική ἀντίσταση τῶν Τούρκων τῆς Πελοποννήσου, ἐκτός βέβαια 

ἀπὸ ἐκείνες τῶν πολιορκημένων στὰ διάφορα κάστρα τῆς Πελοποννήσου. 

      Στὴ συνέχεια οι Λαλαίοι κινήθηκαν πρὸς το πλουσιότερο Ἑλληνικό κέντρο τῆς Ἠλείας, τον

 Πύργο μὲ σκοπό νὰ κυριεύσουν καί νὰ λεηλατήσουν τήν πόλη.

    Ὁ ἀρχηγός τῶν ἐπαναστατῶν του πύργου, ὁ Χαράλαμπος Βιλαέτης ἦταν ὁ μόνος ἐπαγγελματίας

 στρατιωτικός.

    Εἶχε ὑπηρετήσει στὰ ἀγγλικὰ τάγματα τῆς Ζακύνθου καί εἶχε λάβει τον βαθμό τοῦ Λοχαγού. 

    Στίς 2 Ἀπριλίου 1821 οι Λαλαίοι ἐμφανίστηκαν ἔξω ἀπὸ τον Πύργο καί ζήτησαν τήν ἄμεση 

παράδοσή του στήν πόλη ἐκείνη τη μέρα βρίσκονταν 100 Ζακυνθινοί, 70 πολεμιστές ἀπὸ τήν

 Ἀγουλινίτσα καί οι γιοὶ τοῦ Κολοκοτρώνη Πάνος καί Γενναῖος, ποῦ ἔρχονταν ἀπὸ τήν Ζάκυνθο μέ

 προορισμό τὴ Γορτυνία, μέ σκοπό νὰ συναντήσουν τον πατέρα τους. 

Ἔγινε πολεμικό συμβούλιο, στὸ ὁποῖο πήραν μέρος ὅλοι οι ὁπλαρχηγοί.

 Οἱ ὑπερασπιστές τοῦ Πύργου ἦταν 550 ἐνῶ οι Λαλαίοι 1.000. 

     Ὅμως οι Ἕλληνες ἦταν ἀπειροπόλεμοι καί ὁ Πύργος δέν εἶχε κάποια ἰσχυρή θέση. 

Η ἀξίωση ὅμως τῶν Λαλαίων γέμισε ὀργὴ τοὺς Ἕλληνες Ἔτσι συγκεντρώθηκαν στ’ ἀλώνια ἔξω ]

ἀπὸ τήν πόλη περιμένοντας τοὺς ἔχθροὺς ἐντελῶς ἀκάλυπτοι. 

      Οἱ Λαλαίοι τοὺς περικύκλωσαν διαιρεμένοι σε τρία σώματα.

       Μόνο 200 Ἕλληνες πρόλαβαν νὰ σωθοῦν τρέχοντας στὰ πρῶτα σπίτια τοῦ Πύργου ὅπου καί 

ὀχυρώθηκαν. Στὴν πόλη τοῦ Πύργου ἐπικράτησε πανικός. 

     Ὁ ἄμαχος πληθυσμὸς ἐγκατέλειψε τα σπίτια τοῦ Αἱ περισσότερα γυναικόπαιδα κατέφυγαν στὸ

 Κατάκολο καί στον  Αἰγίου Ἀνδρέα,   Απ’ ὅπου Ζακυνθινά πλοιάρια τοὺς μετέφεραν στο 

«φιόρο τοῦ Λεβάντε». 

     Τὴ διαφυγή τῶν γυναικόπαιδων, βοήθησε ἡ ἡρωική ἀντίσταση τῶν κλεισμένων στὰ σπίτια

 τοῦ Πύργου 200 ἐνόπλων, ἀνάμεσα στοῦς ὁποῖους καί ὁ 15χρονος, τότε Γενναῖος Κολοκοτρώνης

 καί ὁ 21χρονος ἀδελφὸς τοῦ Πάνος, ποῦ το 1824 δολοφονήθηκε ἀπὸ τοὺς κυβερνητικούς στὴ 

διάρκεια τοῦ ἐμφυλίου πολέμου.    ;

     Μετά ἀπὸ ὀχτάωρη πολιορκία, οι γενναῖoι ὑπερασπιστές τοῦ Πύργου ἀναγκάστηκαν νὰ

 ἀποχωρήσουν, καθώς οι Λαλαίοι ἄρχισαν νὰ βάζουν φωτιά στα ὀχυρωμένα σπίτια. 

Η ἔρημη πόλη, ἔμεινε ἕρμαιο στίς ἄγριες διαθέσεις τοῦ ἐχθρού. 

Η πρώτη ὑποχώρησή τῶν Λαλαίων. 

Στίς 24 Ἀπριλίου, οἱ Λαλαίοι ἐμφανίστηκαν μπροστά στη Ἀγουλινίτσα, το σημερινό Ἐπιτάλιο. 

Ἀρχηγὸς τῶν λίγων  ντόπιων, ἦταν Αἱ πρόκριτος Ἀλέξης Μοσχούλας, ποῦ μὲ 70 συμπολίτες 

του εἶχε πολεμήσει καί στον Πύργο.

     Ὀργάνωσε την ἄμυνα της κωμόπολης ὅσο καλύτερα μπορούσε, ἐνισχυόμενος ἀπὸ μερικούς 

Πυργιώτες που  βρέθηκαν κοντά.

 Παράλληλα, ἄλλοι 70 Πυργιώτες καί 70 μαχητὲς ἀπὸ τὴν Κυπαρισσία καί τα Φιλιατρά, 

κατέλαβαν τη στρατηγικῆς σημασίας θέση Κλειδί. 

     Οἱ Λαλαίοι παρέμειναν τη νύχτα στον Ἀλφειό καί τα ξημερώματα ἐπιτέθηκαν ἐναντίον τῆς

 Ἀγουλινίτσας. 

   Οἱ λιγοστοί ὑπερασπιστές της βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, ὡστόσο ἦταν ἀποφασισμένοι νὰ

 αμυνθούν μέχρι  τέλους.  

 Τότε ἔφτασαν γιά βοήθεια οι ὑπόλοιποι Ἕλληνες ἀπὸ το Κλειδί. 

    Στὸ βουνό Δάρβιζα, πάνω ἀπὸ την Ἀγουλινίτσα, βρῆκαν Τούρκους νὰ φρουροῦν τη θέση καὶ 

τοῦς  ἐπιτέθηκαν.

     Ἐκείνοι, βλέποντας πολλούς ἐπαναστάτες νὰ φοροῦν μαύρες βράκες, τους πέρασαν γιά 

Μανιάτες  καὶ ἔντρομοι ἔτρεξαν στὴν Ἀγουλινίτσα.    

 Ἀλλά καί οι Λαλαίοι, φοβήθηκαν ὅτι θὰ ἀποκλειστοῦν ἀπὸ ἱσχυρότερες ἑλληνικές δυνάμεις

 μέσα στην Ἀγουλινίτσα καί ὑποχώρησαν καταδιωκόμενοι ἀπὸ τον Μοσχούλα καί τους ἄντρες

 του, που κατόρθωσαν κοντά στον Ἀλφειό να σκοτώσουν ἐννιά καί να συλλάβουν δεκατρείς. 

Ἦταν η πρώτη φορά που οι Λαλαίοι ὑποχώρησαν μπροστά στους Ἕλληνες 

 Οἱ πλείοσι, ἦταν οι μόνοι ἀπὸ τους Πελοποννήσιους που ὑποχρεώθηκαν να ἀντιμετωπίσουν

 ἐχθρούς καί ὄχι ἀαμυνόμενους.

        Το μίσος μεταξύ Ἑλλήνων καί Λαλαίων, ἦταν ἀβυσσαλέο καί μακροχρόνιο. 

Ἦταν φανερό, ὅτι κάποιοι ἀπὸ τους δύο, στο τέλος της Ἐπανάστασης ἡ καί νωρίτερα, θὰ 

ἔπρεπε  να ἐγκαταλείπουν τον Μοριά.

     Ὁ «Ἀθανάσιος Διάκος» τῆς Ἠλείας  Γέρος μετά το πάθημά τους στήν Ἀγουλινίτσα, οι

 Λαλαίοι ἐπιτέθηκαν  ξανά ἐναντίον του ἔρημου Πύργου καί τῶν γειτονικῶν, πρὸς τον Ἀλφειό, 

χωριῶν τῆς Ὀλυμπίας. 

Ὁ Χαράλαμπος Βιλαέτης, στον ὁποῖο ἀναφερθήκαμε παραπάνω, κατέλαβε με 500 Πυργιώτες 

αἰφνιδιαστικά το χωριό Στρέφι.

     Στὸ κοντινὸ χωριό Λατζόι, τοποθέτησε μικρή φρουρά ἀπὸ Ζακυνθινούς καί Πυργιώτες, 

με ἐπικεφαλῆς τοῦς  ἀδελφούς Παναγιώτη καί Δημήτρη Καμπάση ἀπὸ τη Ζάκυνθο.

    Ἦταν ἡ πρώτη φορά ποῦ Ἕλληνες στρατοπέδευαν τόσο κοντά στον Λάλα. Στίς 10 Μαΐου 

1821, 1.000 Λαλαίοι περικύκλωσαν το Λατζόι.

    Η ὀρμή τους ἦταν φοβερὴ, ἀλλά καί οι Ἕλληνες μάχονταν ἡρωικά.

 Ὁ Βιλαέτης, ἀπὸ το Στρέφι ὅπου βρισκόταν, ξεκίνησε νά βοηθήσει τοὺς πολιορκημένους στό 

Λατζόι.

     Τόν ἀκολούθησαν μόνο 100 ἀπὸ τοὺς ἄντρες του. Θέλοντας νά φτάσει γρηγορότερα στό 

Λατζόι, 

δέν κινήθηκε ἀπὸ τα ὑψώματα τῶν χωριῶν Ἀρβανίτι καί Καράτουλα, ἀλλά ἀπὸ τον ἀκάλυπτο 

πεδινό δρόμο. 

Οἱ Λαλαίοι τοὺς ἀντιλήφθηκα καί κατάφεραν νά ἀποκόψουν τον Βιλαέτη ἀπὸ το κύριο μέρος

 τῶν ἀνδρῶν του.

 Μόνο 28 πολεμιστές ἔμειναν μαζί του.           Ὁ Βιλαέτης, αν καί μπορούσε νά διαφύγει, προτίμησε

 νά πολεμήσει  καί νά πράξει το Καθῆκον του πρὸς το Γένος.

         Οἱ Λαλαίοι ἄρχισαν νά χτυποῦν ἀπὸ παντοῦ Μία σφαίρα βρῆκε στό κεφάλι τον Βιλαέτη 

ποῦ ἄρχισε νά αἰμορραγεί, ὡστόσο συνέχισε νά πολεμᾶ Η ἄγρια συμπλοκή συνεχίστηκε κι

 ἔμειναν νά πολεμοῦν 

ὁ Βιλαέτης καί τρεῖς ἀκόμα γενναίους ἀγωνιστές. 

      Σὲ λίγο, ὁ Ἠλεῖος ἀρχηγὸς δέχθηκε βροχή ἀπὸ σφαῖρες ἔπεσε νεκρός. 

     Οἱ Λαλαίοι ἐενθουσιάστηκαν καί δέν ἀσχολήθηκαν ἄλλο με το Λατζόι καί το Στρέφι. 

    Ἔκοψαν το κεφάλι του Βιλαέτη, το κάρφωσαν σ’ ἔνα κοντάρι καί ἐπέστρεψαν πανηγυρικὰ 

στον Λάλα. 

 Γι’ αὐτοὺς, κάθε ἀντίσταση στήν Ἡλεῖα ἔπαψε με τον θάνατο του Βιλαέτη. 

Εἶναι ὅμως χαρακτηριστικό, ὅτι ἐνῶ οι Λαλαίοι περιφρονούσαν τοὺς πάντες, τον Βιλαέτη,

 ὅμως τον θαύμαζαν, ἀποκαλῶντας τον «Φραγκοπαλικάρι». 

Αὐτό ἦταν το ἡρωϊκό τέλος του Χαράλαμπου Βιλαέτη.

 Ὁ Νίκος Γιαννόπουλος, στό βιβλίο του «1821. 

Οἱ Μάχες τῶν Ἑλλήνων γιά την Ἐλευθερία», γράφει ὅτι του ἀρμόζει μιά θέση δίπλα στον 

Ἀθανάσιο Διάκο  καί τον Παπαφλέσσα καί δέν ἔχει ἄδικο. 

Νά σημειώσουμε ἐπίσης γιά τον Βιλαέτη, ὅτι ἦταν αὐτός ποῦ ὔψωσε τη σημαία τῆς 

Ἐπανάστασης στον Πύργο, στις 26 Μαρτίου 1821 καί πρίν τις συμπλοκές του με τοὺς Λαλαίους, 

εἶχε πολιορκήσει τοὺς Τούρκους στό κάστρο Χλεμούτσι. Τό κάστρο στό Χλεμούτσι το ὁποῖο

 χτίστηκε ἀπὸ τοὺς Γάλλους κατά την ἐποχῆ τῆς Φραγκοκρατίας καί ἀποτελοῦσε ἔνα ἀπὸ τα 

μεγαλύτερα τῆς Πελοποννήσου. 

Η συνεισφορά τῶν Ἐπτανήσιων. 

Ἐκείνη τήν κρίσιμη στιγμή ποῦ οι Ἡλείοι εἶχαν κυριευθεῖ ἀπὸ ἀπαισιοδοξία ἐμφανίστηκαν, 

«σαν ἀπὸ μηχανῆς θεοί», οι Κεφαλλονίτες Ἀνδρέας Μεταξᾶς καί Γεράσιμος Φωκάς, με 350 

ἄνδρες καί ὁ Βαγγέλης Πανάς με 100 ἄνδρες Νὰ θυμίσουμε ὅτι τα Ἐπτάνησα τότε ἦταν

 ἀγγλοκρατούμενα καί οι  «γνωστοὶ ἀνθέλληες», Βρετανοί ἔδειχναν μεγάλη αὐστηρότητα σὲ

 ὅσους Ἐπτανήσιους ἔσπευδαν νά  πολεμήσουν στό πλευρό τῶν ἐπαναστατημένων συμπατριωτῶν

 τοὺς Μάλιστα, οι Κεφαλλονίτες ἐμφανίστηκαν ὡς «ἀρχηγοί καί στρατηγοὶ τῶν Ἡνωμένων 

δυνάμεων τῆς Ἑπτανήσου» καί κυκλοφόρησαν φήμες ὅτι ἀποτελοῦν το πρῶτο τμῆμα μεγαλύτερου 

στρατεύματος.

 Ὁ Κωνσταντίνος Μεταξᾶς, ἀδελφὸς τοῦ Ἀνδρέα, ἀγόρασε στὶς 17 Μαΐου με δικά του χρήματα,

 δύο πεδινά τροχοφόρα πυροβόλα ἀπὸ ἕναν Κεφαλλονίτη πλοίαρχο. 

 Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοῦς χιλιάδες Ἕλληνες που ἔδωσαν μέρος της προσωπικής τοῦς περιουσίας

 γιά τον Ἀγώνα

 Πολλοί, ἀπὸ αὐτοὺς, πρίν το 1821 ἦταν πάμπλουτοι καί ἀφοῦ ἔδωσαν τα πάντα γιά τήν

 Επανάσταση, πέθαναν πάμφτωχοι καί ἀγνοημένοι.

            Στίς 20 Μαΐου 1821, οι Κεφαλλονίτες ξεκίνησαν με κατεύθυνση τον Πύργο. 

Στήν πορεία, ἑνώθηκαν  με πολλές ὁμάδες χωρικῶν με ντόπιους ἀρχηγούς Στὸν Πύργο,

 συναντήθηκαν με 160 Ζακυνθινούς, ὑπό τον Διονύσιο Σεμπρικό καί Πυργιώτες, ὑπό τον 

Νικόλαο Βιλαέτη, ἀδελφό του Χαράλαμπου. Ἔτσι στοὺς  Ἐπτανήσιους, προστέθηκαν καί

 700 περίπου Ἡλείοι, στοὺς ὁποίους συμπεριλαμβάνονταν καί  100 πολεμιστές ἀπὸ το χωριό 

Δίβρη, τη σημερινή Λάμπεια, ὑπό τοῦς Ἰωάννη καί Ἀγγελῆ Πετραλιά, 

ὁ ὁποῖος μισθοδοτούσε τοῦς ἀγωνιστές αὐτοὺς καί ξόδεψέ γιά τον Ἀγώνα 100.000 γρόσια. 

Στις 13 Μαΐου, 600 ἀγωνιστές ἀπὸ τήν Ὀλυμπία ὑπό τοῦς Τ. Χριστόπουλο καί Ν. Ζαριφόπουλο, 

600 Γορτύνιοι, ὑπό τον Γ. Πλαπούτα καί 250 ἄνδρες ἀπὸ τήν Κυπαρισσία, ὑπό τον Κ. Μέλλιο, 

κατέλαβαν τη θέση Συκιά. 

     Εἶχαν σταλεῖ ἀπὸ τον Θ. Κολοκοτρώνη γιά να ἐμποδίσουν τυχόν βοήθεια τῶν Λαλαίων 

πρός τήν πολιορκούμενη Τριπολιτσά. 

      Αὐτό ἀποτελεῖ δεῖγμα του πόσο ὑπολόγιζε τοῦς Λαλαίους ὁ «Γέρος του Μοριά». 

     Μᾶς εἶναί γνωστός ἕνας διάλογος ἀνάμεσα σε κάποιον σημαντικό ἀνάμεσα στοὺς Λαλαίους

 καί στον Κολοκοτρώνη ὅπου φαίνεται κάποιος ἀπὸ αὐτοὺς να λέει στον «Γέρο», 

«Αχ, βρε Κολοκοτρώνη, αν γινόσουν μουσουλμάνος, τέτοιο παλικάρι που εἶσαι, θα γινόσουν

 ἄρχοντας τρανός!». Ἐκεῖνος φέρεται να τον ρωτά, «Δηλαδή, θα ἔκανα καί σουνούτεμα», 

δηλαδή περιτομή. 

    Ὁ Λαλαίος του ἀπαντά πῶς, «Βέβαια αύτό εἶναί άπαραίτητο». 

    Τότε ὁ «Γέρος» τοῦ ἀπαντά με ἀφοπλιστική εὐθύτητα, «Ἄσε μπέη μου, δε γίνεται. 

    Ὅταν βαφτιζόμαστε ἐμεῖς οι Χριστιανοί, ὁ παπάς κόβει λίγο μαλλί απ΄ το κεφάλι μας καί 

το βάζει πίσω  ἀπὸ το εἰκόνισμα του Χριστοῦ, σημάδι ὅτι εἴμαστε δικοί του. Ἀν κάνω λοιπόν

 σουνούτεμα καί  γίνω μουσουλμάνος, θὰ ἔχει κι ὁ Μουχαμέτης το … αύτό καί ὅταν πεθάνω θα

 με θέλει να πάω στό  δικό του παράδεισο.

       Γιὰ σκέψου λοιπόν, να με τραβάει ὁ ἕνας ἀπὸ το μαλλί κι ὁ άλλος ἀπὸ τήν ψωλή. 

      Νὰ βάλω σε μάχη, γιά το χατίρι μου, τέτοιους μεγάλους προφητάδες; Θα βρῶ το μπελά μου… 

Ἄστο, καλύτερα!».

     Ὁ Δημήτρης Πλαπούτας ἦταν ἐπικεφαλῆς του ἀγῶνα στην Ἀρκαδία μαζί με τον Θεόδωρο

 Κολοκοτρώνη. Η ἐπίθεση στον Λάλα. Στίς 29 Μαΐου, το σῶμα τῶν Ἐπτανησίων, ξεκίνησε

 ἀπὸ το Στρέφι καί κατέλαβε το Γούμερο, ἐνῶ ὴ δύναμή του εἶχε αὐξηθεῖ σε 1.500 ἄτομον. 

Ἦταν ὴ πρώτη φορά που Ἕλληνες πλησίαζαν  τόσο πολύ κοντά στον Λάλα. 

Οἱ Λαλαίοι, γιά να τοῦς ἐμποδίσουν να καταλάβουν ὀχυρές θέσεις γύρω απ’ το χωριό τοῦς,

 ἔστειλαν ἔνα μέρος τῆς δύναμής τοῦς ἐναντίον τῶν Γορτυνίων καί τῶν Ὀλυμπίων, ἐνῶ οι

 περισσότεροι κινήθηκαν

 ἐναντίον τῶν Ἡλείων κα τῶν Ἐπτανησίων Ἔχοντας πλέον τοῦς Ἐπτανήσιους δίπλα τοῦς, οι

 Πελοποννήσιοι  αἰσθάνονταν σιγουριά καί ἀφοῦ κατέλαβαν ἕναν κοντινό λόφο πρός τη θέση

 «Μνῆμα του Μπουτίνη», τοποθέτησαν τα πυροβόλα καί ἄρχισαν να σφυροκοπούν τοῦς

 Λαλαίους.  

                                      Η μάχη κράτησε 7 ὧρες    

Οἱ   Λαλαίοι ὑποχώρησαν με βαριές ἀπώλειες, 70 ἀπὸ αὐτοὺς σκοτώθηκαν ἐνῶ οι Ἕλληνες 

ἔχασαν 14 ἄνδρες 

     Ἡ ἐπιτυχία αὐτή, τόνωσε το ἠθικὸ τῶν Ἑλλήνων, ἐνῶ οι Λαλαίοι θορυβήθηκαν ἰδιαίτερα 

Ἔβλεπαν γιά πρώτη φορά στα περίχωρά τοῦς ἕναν ἰσχυρὸ ἀντίπαλο Τό ἴδιο βράδυ, οι Ἕλληνες 

κατέλαβαν το χωριό Πούσι ποῦ ἀπεῖχε μισή ὥρα ἀπὸ τον Λάλα, ὅπου ἐπικρατοῦσε ταραχὴ

 Μάλιστα οι γυναῖκες τῶν Λαλαίων, ὡρύονταν καθώς ἔβλεπαν Ἕλληνες τόσο κοντά τοῦς 

       Ὁ Λάλας, γιά πρώτη φορά βρέθηκε πολιορκημένος. 

Αὐτό ὀφειλόταν κυρίως στοὺς Ἐπτανήσιους, ποῦ ἦταν πειθαρχημένοι καί άψογα ὀργανωμένοι, 

ἐνῶ εἶχαν  ἐξυπηρετήσει στα γαλλικά καί τα ἀγγλικὰ τάγματα τῆς Ἑπτανήσου Αἱ σύσκεψη ποῦ 

ἀκολουθοῦσαν, οι Ἐπτανήσιοι πρότειναν ἄμεση ἐπίθεση, ἀντίθετα οι Πελοποννήσιοι ,καθώς 

οι ἄνδρες τοῦς δὲν εἶχαν ἀρκετὰ πολεμοφόδια καί ὁ ὁπλισμός τοῦς ἦταν ἐλλιπής, ἀντέδρασαν.

      Μάλιστα, ὁρισμένοι πολεμιστές, μόλις πληροφορήθηκαν ὅτι ἐτοιμάζεται ἐπίθεση στον Λάλα, 

ἀποχώρησαν. 

Ξαφνικά, κυκλοφόρησαν φήμες ὅτι οι Λαλαίοι ἦταν πρόθυμοι να δεχτοῦν προτάσεις ἀπὸ τοῦς

 Κεφαλλονίτες γιά παράδοση. 

Οἱ φήμες αὐτές προκάλεσαν ἀναστάτωση στό επτανησιακό στρατόπεδο. Οἱ ἐπικεφαλῆς τῶν

 Ἐπτανησίων, γιά να ἀποφύγουν ἀποχώρηση τῶν ἀνδρών τοῦς, ἔστειλαν στὶς 2 Ἰουνίου ἐπιστολὴ 

στοὺς Λαλαίους  με προτάσεις γιά παράδοσή 

     Οἱ Λαλαίοι χρονοτριβούσαν. Ἔστειλαν μάλιστα εἰρωνική ἐπιστολὴ στον Ἀνδρέα Μεταξά, 

σύμφωνα με τήν ὁποία Θὰ του ἔδιναν μόνον, «ὀλίγα κεράσια του Λάλα (σήμερα θεωροῦνται 

τα καλύτερα τοῦ Μοριά)  καί δύο ρεβανιά δι’ ἀγάπην». 

    Η πτώση τοῦ Λάλα. Ἔτσι οι Ἕλληνες ἀποφάσισαν ἐπίθεση Ἀπὸ κακή συνεννόηση, 

ὁ Πλαπούτας με τοῦς ἄνδρες τοῦ ἐπιτέθηκαν μόνοι τοῦς στὶς 9 Ἰουνίου 

          Οἱ Λαλαίοι τοῦς ἐπιτέθηκαν καί τοῦς ἔτρεψαν Αἱ φυγή.

 Ὁ Γ. Πλαπούτας, μέσα στὴ γενική σύγχυση καί τον καύσωνα, ἔπαθε συμφόρηση καί πέθανε. 

Ὡστόσο, οι Λαλαίοι ἔχασαν 60 ἄνδρες, ἐνῶ οι Ἕλληνες εἶχαν 13 νεκρούς, 11 Πελοποννήσιους 

καί 2 Ἐπτανήσιους. 

     Οἱ Λαλαίοι βρίσκονταν Αἱ δεινή θέση. 

Η πολιορκία τῆς Τριπολιτσάς, εἶχε γίνει ἀσφυκτική, ὁ Ὀμέρ Βρυώνη καθηλώθηκε στὴ Βοιωτία,

 ἔτσι μποροῦσαν να ἐλπίζουν μόνο Αἱ βοήθεια ἀπὸ τήν Πάτρα.

    Ἔτσι ζήτησαν τη βοήθεια τοῦ Γιουσούφ πασᾶ, ὁ ὁποῖος ἐκστράτευσε προσωπικά, ἐπικεφαλῆς 

1.000 ἔως 1.500 ἀνδρών, μεταξύ τῶν ὁποίων 300 ἱππεῖς (ντελήδες). 

    Ὅταν ὴ δύναμη αὐτή πλησίασε στό Λάλα, στὶς 11 Ἰουνίου, οι Λαλαίοι ἐπεχείρησαν ἐπίθεση

 ἀπὸ τήν πλευρά τοῦς, με ἀποτέλεσμα οι Ἕλληνες νά βρεθοῦν ἀνάμεσα Αἱ δύο πυρά καί νά

 δώσουν τήν εὐκαιρία στον Γιουσούφ νά μπεῖ στό Λάλα. 

   Τελικά, ὁ Γιουσούφ ἐπιχείρησε ἐπίθεση στὶς 13 Ἰουνίου Θαρραλέα τοῦς ἀντιμετώπισαν 

οι Ὀλύμπιοι καί το σῶμα τῶν ἀνδρών τῆς Ἀνδρίτσαινας. 

     Ὁ κόμης Ἀνδρέας Μεταξᾶς ἦταν Κεφαλλονίτης ἀγωνιστής τῆς ἑλληνικῆς ἐπανάστασης

 του 1821, διπλωμάτης καί πολιτικός. Διετέλεσε πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τις 

3 Σεπτεμβρίου 1843 ἔως τι 16 Φεβρουαρίου του 1844. 

     Οἱ ὁπλαρχηγοί τοῦ 1821 τοῦ ἔδωσαν το παρωνύμιο Κόντε Λάλας ἔνεκα τοῦ τραυματισμού

 τοῦ κατά τη μάχη τοῦ Λάλα. 

   Ὁ Γιουσούφ προσπάθησε να καταλάβει τα πυροβόλα, ὅμως οι Ἐπτανήσιοι, ἄν καί με βαριές

 ἀπώλειες, κατάφεραν νά τα κρατήσουν.

     Ὁ Ἀνδρέας Μεταξᾶς τραυματίστηκε καί στά δύο χέρια. 

     Ὁ Γιουρούφ, με βαριές ἀπώλειες, ἀναφέρονται ἔως καί 200 νεκροὶ, ὑποχώρησε πρὸς τον

 Λάλα.

     Οἱ Ἕλληνες ποῦ ἔχασαν 22 Κεφαλλονίτες, 2 Ζακυνθινούς καί 60 Πελοποννήσιους, 

μετακινήθηκαν στήν ὀρεινή Δίβρη.

     Τὴν ἑπόμενη μέρα ὁ Γιουσούφ με ὅσους Λαλαίους εἶχαν ἀπομείνει καί τα γυναικόπαιδα, 

ἀφοῦ σούβλισαν μερικούς αἰχμαλώτους, έφυγαν γιά τὴν Πάτρα.

   Οἱ Ἕλληνες, μπῆκαν θριαμβευτές στον Λάλα καί ἔκαψαν το χωριό. ἄλλη ἐκδοχὴ, ὅπως 

σημειώνει 

ὁ Ν. Πολίτης, ἡ πυρπόληση τοῦ χωριοῦ ἔγινε ἀπὸ τους ἴδιους τους Λαλαίους κατά τήν ἀναχώρησή 

τους«ὥστε ἐλάχιστα ἀπέμειναν πρὸς λαφυραγωγίαν εις τους εἰσελθόντας ὕστερον Ἕλληνας»

     Οἱ Λαλαίοι, μπῆκαν σε πλοῖα στις 25 Ἰουνίου καί έφυγαν γιά τήν Ἀνατολή Ἀντίθετα, ἡ 

Γ. Κολλέκα γράφει ὅτι σκόρπισαν σε διάφορα ἀρβανιτοχώρια, κυρίως τῆς Ρούμελης καί τῆς

 Εὔβοιας Τά «καλύτερα

τουφέκια τοῦ Μοριά», οι Λαλαίοι, το φόβητρο τῆς Ἠλεία, καί ὄχι μόνο, δέν φάνηκαν ποτέ πια 

στήν Πελοπόννησο. 

Ἀποτίμηση καί ἐπίλογος ἦταν μεγάλη ἡ σημασία τῆς Ἑλληνικὴς νίκης, καθώς οι Λαλαίοι θεωροῦνταν

 «τα καλύτερα τουφέκια τοῦ Μοριά».

 Ἐκτὸς ἀπὸ τήν ἀνακούφιση ποῦ ἐπέφερε τους γειτονικούς ελληνικούς πληθυσμοῦς καί τήν 

ἀναπτέρωση τοῦ ἠθικοῦ τῶν Ἑλλήνων, τῶν ὁποίων ὁ ἀγῶνας ἄρχισε νά ἐδραιώνεται στη

 βορειοδυτική Πελοπόννησο, ἐπέφερε εὐνοϊκή ἐξέλιξη τοῦ ἀγώνα στό κέντρο τῆς Πελοποννήσου

 καί  τήν τελείως  διαφορετική στάση τῶν Ἀλβανῶν τῆς Τριπολιτσάς. 

Χωρίς τη βοήθεια τῶν Ἐπτανησίων, πολύ δύσκολα οι Πελοποννήσιοι Θά ἔδιωχναν τους Λαλαίους.

   Ὅμως, κατά τήν ἐπιστροφή τους στά Ἐπτάνησα, Ζακυνθινοί καί Κεφαλλονίτες ἀντιμετώπισαν 

τήν ἄκρως ἐχθρικὴ στάση τῶν Βρετανῶν. 

Ἀρμοστής τῶν Ἐπτανήσων τότε, ἦταν ὁ περιβόητος Τόμας Μέτλαντ, ὁ ἄνθρωπος ποῦ πούλησε, με

 ἔκπτωσή ὅπως εἴδαμε, τήν Πάργα στον Άλή πασᾶ Ἀποφασίστηκε δημεύση τῶν περιουσιών ὅσων 

πολέμησαν στον Μωριᾶ καθώς καί ποινές φυλάκισης. Παράλληλα, βρετανικά πλοῖα περιπολοῦσαν

 διαρκῶς γιά νά ἀποτρέψουν μετακινήσεις τῶν Ἐπτανησίων σε Δυτική Στερεά καί Μωριᾶ 

   Οἱ πολυμήχανοι Ἕλληνες ὅμως, ἔβρισκαν πάντα τρόπους νά ξεφεύγουν καί νά μάχονται δίπλα στους

 συμπατριῶτες τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ὁ Ζακυνθινός Διονύσιος Σεμπρικός ή Κατσιλίβας. 

πῆρε μέρος στὴ μάχη τοῦ Λάλα καί τραυματίστηκε. Ἐπέστρεψε στὴ Ζάκυνθο γιά νά θεραπευτεί. 

      Ὡστόσο, συνελήφθη καί φυλακίστηκε. Με τήν καταβολή μεγάλης χρηματικής ἐγγύηση, 

ἀφέθηκε ἐλεύθερος 

Μόλις θεραπεύτηκε, δραπέτευσε» πάλι γιά τήν Πελοπόννησο ὅπου συνέχισε νά μάχεται.

29η Μαΐου 1453- Η πραγματική προδοσία

Ποῖοι καὶ γιατί ὁδήγησαν στὴν πτώση της Βασιλεύουσας

Πολλά ἔχουν ἀκουστεῖ καὶ γραφτεῖ γιὰ την ἅλωση της Κωνσταντινούπολης. Το πιὸ γνωστό εἶναι το σενάριο της «κερκόπορτας», ἡ ὁποῖα ἀνοίχθηκε ἐκ των ἔσω ἀπὸ ἄτομα συγκεκριμένης καταγωγῆς καὶ θρησκείας. Σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκλειστεῖ, ἀλλὰ ἄς μελετήσουμε τα ἱστορικά δεδομένα ὅπως μας τα παραδίδουν παλαιοί καὶ σύγχρονου συγγραφεῖς ὅπως οἱ Φραντζής,Δούκας,Barbaro,Leonardo, Ρανσιμαν κλπ.
Βλέποντας κανείς την διάταξη των δυνάμεων των ἀμυνομένων στὸν χάρτη ἐκπλήσσεται γιατί βλέπει σχεδόν μόνο
ΔΥΤΙΚΟΥΣ :
-στὶς Βλαχερνες, ὁ Βενετος βαΐλος ΜΙΝΟΤΟ (ἀπέναντι στὸν ΖΑΓΑΝΟ-ΠΑΣΑ) καὶ δίπλα οἱ ἐπίσης Βενετοί ΜΠΟΚΚΙΑΡΝΤΙ κατά του ΚΑΡΑΤΖΑ-ΠΑΣΑ τῶν Τούρκων) -στὸ χερσαῖο τεῖχος, στὸ κέντρο (μεσοτειχιον) ὁ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ με τον Γενοβεζο ΤΖΟΥΣΤΙΝΙΑΝΙ δεξιά του καὶ τους ΜΑΝΟΥΕΛ, ΚΟΝΤΑΡΙΝΙ, ΘΕΟΦΙΛΟ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ καὶ ΚΑΝΤΑΚΟΥΖΗΝΟ στὰ ἀριστερά του ὡς κάτω στὸ νότο στὸ Ἐπταπυργιο.

-στὰ θαλάσσια τείχη, ὁ Καταλανός ΠΕΡΕ ΧΟΥΛΙΑ στὸν Ἱππόδρομο κι ὁ Ἕλληνας Καρδινάλιος ΙΣΊΔΩΡΟΣ (ἀπεσταλμένος του Πάπα Νικολάου με 200 τοξότες) στὴν βυζ. Ἀκρόπολη, ἐνῶ τα τείχη στὴν περιοχή της Ἁγία σοφίας ὑπεράσπιζε ὁ.. Ὀθωμανός ἐξωμότης ΟΡΧΑΝ...

-οἱ ἑλληνικές δυνάμεις με ἡγέτη τον πρωθυπουργό ΛΟΥΚΑ ΝΟΤΑΡΑ (ὁ ὁποῖος καὶ ἐπέζησε της μάχης..) τέθηκαν ὡς γενική ἐφεδρεία στὴν περιοχή Φαναρίου.

-ὁ βυζαντινός στόλος στὸν Κεράτιο με τα λίγα βενετικὰ καὶ γενοβέζικα πλοῖα, μαζί με καμιά δεκαριά του Παλαιολόγου, τα διοικοῦσε ὁ Βενετὸς ναύαρχος ΝΤΙΕΝΤΟ.

-κατά την ἀπογραφή του Φραντζη οἱ Ἕλληνες μαχητὲς ἦταν 4983(!) καὶ οἱ ξένοι(Βενετοί, Γενουατες, Καταλανοι) γύρω στοὺς 2000,σύνολο δηλαδή 7000 ἀμυνόμενοι κατά των 80-100.000 Τούρκων του Μωάμεθ του Πορθητή.

Συνεπῶς τίθεται το ἐξῆς ἐρώτημα: δεδομένου ὅτι ὁ τότε πληθυσμός της Κων/πολης ὑπερέβαινε τις 50-60.000, (45000 αἰχμαλώτους κατέγραψαν οἱ Ὀθωμανοί) σύμφωνα με τις μετριοπαθεῖς πηγές ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ?ΜΟΝΟ 5000 ΜΑΧΙΜΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΣΕΙ Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΑΠΟ 50-60000 ΠΛΗΘΥΣΜΟ?ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ?Οἱ τραγικές αὐτὲς ἐρωτήσεις μποροῦν νὰ ἀπαντηθοῦν ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ τεκμήριο: ἁπλά λιποτάκτησαν καὶ μάλιστα με την προτροπή του μετέπειτα πρώτου Πατριάρχη Γεωργίου -Γενναδίου Σχολάριου, ὁ ὁποῖος εἶχε καλέσει σε μαζική ἀποστασία τους Χριστιανούς μετά την ἀπογραφή της ἕνωσης τῶν δύο ἐκκλησιῶν ἀπὸ τον Παλαιολόγο στὶς 12 Δεκεμβρίου 1452.Κι ἔτσι πρὶν κἄν χαθεῖ ἡρωικά ὁ Παλαιολογος στὴν Πύλη του Ρωμανού, οἱ Ἀνθενωτικοί ἔσπευσαν νὰ ἀνοίξουν σε ἀρκετὲς συνοικίες (Φανάρι, Πετριον κλπ) τις πύλες στοὺς Ὀθωμανούς "σώζοντας" στὶς περιοχές αὐτὲς τους ναούς τους. Καὶ γιὰ του λόγου το ἀληθὲς, παρατίθεται καὶ ὁ χάρτης των σωζόμενων ἐκκλησιῶν ποῦ ἀποδεικνύει το πῶς ἄνοιξαν τα τείχη στὴν Πόλη.

                                                  

Ἡ ἱστορική ἔρευνα καί ὴ τεκμηρίωση τοῦ ζητήματος τῆς Γενοκτονίας,

Ἡ ἱστορική ἔρευνα καί ὴ τεκμηρίωση τοῦ ζητήματος τῆς Γενοκτονίας, ἀνέδειξε τίς ὁμοιότητες τοῦ Κεμαλισμού μέ τον Ναζισμό. Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι οι Νεότουρκοι καί οι
Κεμαλικοί ἀπετέλεσαν τοῦς “δασκάλους” τῶν Ναζί. Ὁ Χίτλερ ἦταν θαυμαστῆς τῶν Νεότουρκων- Κεμαλικών καί εἰδικότερα τοῦ Ταλάτ καί τοῦ Κεμὰλ, ἀκολουθώντας τίς πράξεις Γενοκτονίας τους, λέγοντας τό χαρακτηριστικό “ποιός θυμᾶμαι τοῦς Ἀρμένιος”, ὅταν ξεκινοῦσε τίς δικές τοῦ ἐγκληματικές πράξεις.
Ἡ ναζιστικὴ ἐφημερίδα «Völkischer Beobachter», ἔγραφε σχετικά τό 1921: «Σήμερα οι Τοῦρκοι εἶναι τό ποιό ζωντανὸ ἔθνος Τό γερμανικό ἔθνος δέν ἔχει ἄλλη ἐπιλογὴ ἀπὸ τό νά αναγράψει τίς τουρκικές μεθόδους, μιά μέρα».


Ὁ ἱστορικός Νίκος Ψυρρούκης, στὸ ἔργο τοῦ “Μικρασιατικὴ Καταστροφή” ἔγραφε ὅτι «ἡ προσεκτικότερη μελέτη τοῦ κεμαλισμού μᾶς πείθει ὅτι πρόκειται γιὰ βαθιά ἀντιλαϊκή καί ἀντιδημοκρατική θεωρία. Ὁ φιλοναζισμός καί ἄλλες ἀντιδραστικές δοξασίες εἶναι νομοτελειακή ἐξέλιξη τοῦ κεμαλισμού….” .
Επίσης ὁ Στέφαν Ίχριγκ, στὸ βιβλίο τοῦ «Ὁ Ατατούρκ, στη φαντασία τῶν Ναζί», ὑποστηρίζει πῶς “ο Κεμὰλ ὑπήρξε πηγή ἔμπνευσις γιά τόν Χίτλερ, τονίζοντας ὅτι ο Χίτλερ εἶχε μελετήσει τή δράση τοῦ Κεμὰλ καί εἶχε ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ τον τρόπο μέ τόν ὁποῖο εἶχε ἐξολοθρεύσει τοῦς Ἕλληνες, Ἀρμένιος καί Ἀσσύριους”.
Ἡ ἐπιτροπὴ τοῦ Τουρκικοῦ Κοινοβουλίου ποῦ φέρει τό ὄνομα τοῦ ἐγκληματία καί φασίστα Νεότουρκου Ταλάτ, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ δολοφόνησε ἑκατομμύρια Ἕλληνες καί Ἀρμένιος, ζήτησε νά εἰσπράξει (!) τίς ἀποζημιώσεις τῶν ἀσφαλιστηρίων ζωῆς τοῦς, προκαλεῖ νεκρούς καί ζωντανούς, όλους τοῦς λαοῦς καί τοῦς ἀνθρώπους, ζητώντας τήν κατάργηση τοῦ νόμου γιά τή Γενοκτονία. Παράλληλα οἱ συνεχιστὲς τοῦ Κεμαλικού φασισμοῦ, δίνουν συγχαρητήρια στοὺς ἀρνητές της Γενοκτονίας!
Δυστυχῶς ὅλα τά παραπάνω γίνονται μέ τήν ἀνοχή τῆς Ἑλληνικὴς Δημοκρατίας, καί μέ τη “συνηγορία” ψευτοπολιτικών, ψευτοιστορικών, ψευτοδιανοούμενων καί ψευτοκαθηγητῶν, ποῦ ταυτίζονται συχνὰ – πυκνὰ μέ τον ἐθνικισμό καί φασισμό, ὑπερασπίζοντας τῆν ἄρνηση καί ὑπονομεύοντας τῆν ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας.
Από τήν ἄλλη πλευρά, κανείς δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητήσει τό γεγονός
Παρόλα αὐτά ὅμως, παρά τον Κεμαλικό Ναζισμό στὴν Τουρκία καί τοῦς λάτρεις τοῦ φασισμού παρά τήν ὑπονόμευση καί τήν ἄρνηση, ὁ ἀγώνας γιά τήν ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας δέν σταματά. Παρά τά ἐμπόδια, καί τίς δυσκολίες θά νικήσουμε!




Προς την νομαρχία ΧαλεπίουΣύμφωνα μέ προγενέστερη κοινοποίηση η κυβέρνηση ἔχει ἀποφασίσει τήν ὁλοσχερῆ ἐξόντωσή τῶν διαβιούντων στὴ χώρα, Ἀρμενίων. Πᾶς ὅστις ἤθελε ἀντιταχθεῖ στὴ διαταγή αὐτὴ δἐν μπορεῖ πλέον ν΄ ἀποτελεῖ μέρος τῆς διοίκησης. Ἄνευ οὐδεμίας διάκρισης γιά τίς γυναῖκες, τά παιδιά καί τοὺς ἀναπήρους, ὁσονδήποτε τραγικὰ κί ἄν εἶναι τα μέσα ἐξόντωση καί ἀφοῦ καταπνιγεῖ ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως πρέπει νά τεθεῖ τέρμα στήν ὕπαρξη τους.
13 Σεπτεμβρίου 1915
Ὁ Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν
Μ. Ταλαάτ