"Ζεὺς καὶ Ἑλληνες: Ἡ Οὐράνια Καταγωγὴ ἑνὸς Μεγάλου Λαοῦ"

 

Ζεὺς καὶ Ἑλληνες: Ἡ Οὐράνια Καταγωγὴ ἑνὸς Μεγάλου Λαοῦ"

Ἡ Ἱερὴ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ
ἡ ἐπιβίωση τῶν Ἑλλήνων
                                                                                                          

Περί τῆς θείας καταγωγῆς τῶν Ἑλλήνων

<< Θεϊκόν το τῶν Ἑλλήνων γένος >> 

( ΚΙΚΕΡΩΝ)

                                        ( Ἀποδείξεις καὶ εὑρήματα μαρτυροῦν )

Προκειμένου νὰ διαπιστώσουμε ἀπὸ πότε κατοικεῖται ἡ πατρίδα μας , 

τὶ εὑρήματα εἶναι αὐτὰ ποῦ 

μαρτυροῦν τὴν αὐτοχθονία μας καὶ ποῖοι ἦσαν
οἱ πρῶτοι Ἕλληνες καὶ ὄχι τὸ ἡττοπαθές καὶ συμβατικὸ << προέλληνες >> , 

θεωρῶ σκόπιμο νὰ 

παρατεθοῦν στοιχεῖα ποῦ μαρτυροῦν πολλὰ μα πάρα πολλὰ, θὰ δοῦμε εὑρήματα 

ἀπὸ ὅλες τὶς περιοχές 

τῆς πατρίδος μας καὶ θὰ διαπιστωθοῦν ἀλήθειες ποῦ ὁρισμένοι φοβοῦνται ἡ

 ἀπαγορεύουν 

νὰ τὶς εἰποῦν,

 σχετικὸς μὲ τὴν καταγωγή μας .

                              Ἀποδείξεις καὶ μαρτυρίες στὸν εὐρύτερο Ἑλληνικὸ χώρο
. Ἐργαλεῖα Ἀνωτέρας Μειοκαῖνου Περιόδου ἡλικίας 12-11 ἐκατ. Ἐτῶν.

 Περιοχὴ Μικραλώνων 

( κοντὰ στὰ Πετράλωνα ) τῆς Χαλκιδικῆς.
Ἡ ἡλικία τῶν εὑρημάτων διεπιστώθη μὲ τὴν μέθοδο τοῦ << Παλαιομαγνητισμοῦ >> 

στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Νοτίου Καρολίνας τὸ 1979.

 Οἱ ἀνασκαφὲς στὴν περιοχὴ ἀπέδειξαν τὴν σημασία στὴ ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου τὴς 

Μακεδονικῆς γῆς .

Ὁ Ἀρχάνθρωπος τῆς Νέας Τρίγλιας στὴν Χαλκιδική, ἡλικίας 11- 10 ἐκατ. 

 Ἐτῶν. Τὸ ὀστῷ τῆς ἀνθρώπινης κνήμης εὑρέθη τὸν Σεμτέβριο τοῦ 1997 . 

Ἡ μεγάλη ἀνακάλυψις αὐτὴ τοῦ Καθηγητοῦ Ἄρη Πουλιανοῦ ἀνέτρεψε τὴν θεωρία

 << τῆς Ἀφρικῆς >>, διότι ἐντόπισε τὸ ἀληθινὸ σημεῖο ποῦ πρωτοεμφανίσθη ὁ ἄνθρωπος .
Οὐρανοπίθηκος Μακεδονικός, στὸ Ξηροχώρι θεσ/νίκης ἡλικίας 11-9 ἐκατ. Ἐτῶν .

 Ἡ ἀποκάλυψις ἔγινε ἀπὸ τούς Καθηγητάς, Γεώργιο Κουφό τοῦ Α.Π.Α καὶ Λουί ντέ Μπονίς

 τοῦ Πανεπιστημίου << Πουατιέ >> τῆς Γαλλίας , τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1989.   

βάσει τοῦ εὑρήματος κατέπεσε ἡ θεωρία << τῆς Ἀφρικῆς >> , πάλι, ποῦ ἔλεγε ὅτι ὁ 

<< Αὐστραλοπίθηκος ὁ Ἀφρικανικός >> ἔδιδε κοιτίδα στὴν Ἀφρική, μιᾶς καὶ ἐχρονολογήθη 

3 ἐκατ ἔτη.

 Οἱ ἐπιστήμονες χρονολόγησαν τὸν << Οὐρανοπίθηκο τὸν Μακεδονικό >> 7,5 ἐκατ, ἔτη!
Στὸ Ἀλιβέρι τῆς Εὔβοιας μᾶς ἀνευρέθη ὁ << ἑλλαδοπίθηκος ὁ ἡμιόρθιος >> ,

 χρονολογηθείς 10-9 ἐκατ. Ἔτη.
<< Ὁ Ἐλέφαντας τοῦ χωριοῦ Περδίκκα τοῦ Ν. Κοζᾶνης. Ἡλικίας 3 ἐκατ, ἐτῶν. 

Ἡ ἀνεύρεσις ἔγινε Ὀκτώβριο τοῦ 1977. Τὸ συγκλονιστικό εἶναι ὅτι κοντὰ του εὑρέθησαν

 καὶ ἐργαλεῖα τεμαχισμοῦ του ! Τὴν ἡλικία ποῦ ἀνάγεται στὴν << πλειόκαινο>> 

περίοδο μᾶς τήν ἐπιβεβαίωσε τὸ << ἐργαστήριο Παλαιομαγνητισμοῦ τῆς Γῆς >>

τοῦ Καθηγητοῦ Αlain Niarn.
Τὰ παλαιότερα ἴχνη στάχτης ^{( φωτιᾶς ) .} Εὑρέθησαν στὰ Πετράλωνα Χαλκιδικῆς 

καὶ χρονολογοῦνται 1 εκατ. Ἔτη . 

Συνεπῶς κατερρίφθη καὶ ἡ θεωρία << τῆς μὴ αὐτοχθονίας >> τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἑλλάδος.
Πρωτόγλυπτο Μακεδονίας. Ἡλικίας 800- 600 χιλ. Ἐτῶν , τὸ ὁποῖον ἀνευρέθη τὸ 1986 στὸ

 ἀνενεργό λιγνιτωρυχείο Καρδίας τοῦ Ν. Κοζάνης ! 

 Ὁ Μέγας Πουλιανός τὸ παρουσίασε τέλη τοῦ 1993. Ἡ ἡλικία του εὑρέθη λόγο τῆς

 στρωματογραφικῆς θέσεως του.
Κρανίο τῶν ἀρχανθρώπων τῶν Πετραλώνων ἡλικίας 700 χιλ. Ἐτῶν .

 Εὑρεθῆ τὸ 1960 ἀπὸ τὸν κάτοικο τῶν Πετραλώνων, Χρῆστο Σαρηγιαννίδη, καί 

οἱ ἀνασκαφές ξεκίνησαν τό 1965 ἀπὸ τόν μέγα Πουλιάνο ! 

 Οἱ ἔρευνες ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι ὁ ἀρχαιότερος Εὐρωπαῖος. 

 Ἡ ἡλικία δίδεται μέσα ἀπὸ τὴν λεπτομερῆ ἀνάλυση τῆς στρωματογραφίας , 

καθὼς καὶ ἀπὸ μελέτες τῶν πανάρχαιων παλαιολιθικῶν ἐργαλείων. 

Ἑως σήμερα ἀπεκαλύφθησαν 28 γεωλογικά στρώματα ! 

Ἡ χρονολόγησις τοῦ σκελετοῦ πραγματοποιήθηκε μὲ τὴν μέθοδο τῆς θεροφωταυγεῖας 

τῆς ἀντηχήσεως τοῦ SPIN ἠλεκτρονίων καθώς καὶ τοῦ παλαιομαγνητισμοῦ καὶ τῶν ἀμινοξέων.
Ἐργαλειακά σύνολα Κατώτερης Παλαιολιθικῆς περιόδου – Θεσσαλία .

 Ἡ ἡλικία τους βάσει τῶν ἀπολύτων μεθόδων, σὲ 400 χιλ. Ἔτη. Εὑρέθησαν στὶς ὄχθες 

τοῦ Πηνεῖου Ποταμοῦ .
Κρανία τοῦ << Homo sapiens praesaris - Σπήλαιον Ἀπόδημα τῆς μάνης. Τὰ δύο κρανία 

( ΛΑΟ151 , ΛΑΟ 152 ) εὑρέθησαν μέσα μὲ πλειστοκαινικό στρῶμα ὀστεοπᾶγους 

Ἐχρονολογήθησαν 300 χιλ ἔτη π.χ. Καὶ μὲ μορφολογικά κριτήρια, στὸ ἴδιο τόπο ποῦ ἀνήκει

 καὶ τὸ κρανίο τῶν σπηλαίων τῶν πετραλώνων στὴν χαλκιδική . - 

 Τὸ ἐπιστημονικό ἔργο στὸ σπήλαιο Ἀπήδημα τῆς Μάνης ξεκίνησε τὸ 1978 καὶ συνεχίζεται,
χειροπέλεκυς Ἀχελαῖας Περιόδου -- Καρδία Ν. Κοζάνης. 

 Ἐχρονολογήθη 300 χιλ ἔτη καί ἀνευρέθη πιό τὸ τὸν << Πρωτόγλυπτο >> ἀπὸ τὸν υἱὸ τοῦ

 μεγάλου Ἄρη Πουλιάνου τὸν ἐξαίρετο Δρά Νίκο Πουλιανό.
Διπρόσωπος λίθινος χειροπέλτης -- Παλαιόκαστρον Σιατίστης Ν. Κοζάνης Ἐχρονολογήθη 

150.000 ἔτη καὶ εἶναι ἀπὸ τὰ πανάρχαια παλαιολιθικά ἐργαλεῖα ποῦ εὑρέθησαν στὴν

 Πατρίδα μας.

 Εὑρέθη τὸ ἔτος 1963.
Σκελετός Homo sapiens , στὴν Κρήτη .

 Χρονολογεῖται στὰ 55 χιλ ἔτη. Ἡ ἀνακάλυψις καὶ ἀποκάλυψις τοῦ εὑρήματος ἀνακοινώθη 

στὸ 2⁰ παγκόσμιο συνέδριο Παλαιοανθρωπολογίας τοῦ Τορίνο Ἰταλίας ἀπὸ τὸν Ἰταλό

 Καθηγητῆ Τζ. Φακίνι. Ὅπως εἶπε χαρακτηριστικά ὁ Καθηγητὴς ὁ σκελετός παρουσιάζει 

τή μορφολογία τοῦ σύγχρονου καὶ ὄχι τοῦ Νεαντερταλεῖου ἀνθρώπου .
Παλαιολιθικοί οἰκισμοί Χωριά Κοκκινόπηλος -- Ἀσπροχάλικο τῆς κοιλάδας 

τοῦ Λοῦρου ποταμοῦ , ^{Ὁ ἀρχαῖος ποταμός Ἴναχος} Ν. Ἰωαννίνων Χρονολογοῦνται 50 χιλ ἔτη π.χ.

 καὶ ἀνευρέθησαν 800 παλαιολιθικά ἐργαλεῖα καὶ ἀπολεπίσματα ἀπὸ μεταμορφωμένο 

ἀσβεστόλιθο. 

 Στὸ Ἀσπροχάλικο εὑρέθησαν καὶ ἄλλα ἐργαλεῖα 35 χιλ ἐτῶν.
Παλαιολιθικά ἐργαλεῖα. Χ. Ἅγιος Γεώργιος , Ν. Ἰωαννίνων Πάμπολλα ἐργαλεῖα τὰ ὁποῖα 

χρονολογοῦνται στὰ 50.000 ετη,
Ἴχνη ποδῶν. Θεόπετρα Μετεώρων , Ν Τρικάλων Ἐχρονολογήθησαν μὲ τὴ μέθοδο τοῦ 

ἄνθρακος καὶ ἀνάγονται στὰ 5ο χιλ ἔτη. 

 Τὰ δὲ στρωματογραφικά εὑρήματα δηλώνουν, πασιφανῶς , πῶς ὁ ἄνθρωπος ζοῦσε συνεχῶς

 στὴν συγκεκριμένη περιοχή πρίν ἀπὸ τὴν παλαιολιθική καὶ ὡς τὴ Νεολιθικὴ περίοδο.

 Τὸ Σπήλαιο τῆς Θεόπετρας << φωτίζει >> !

 Εὑρέθησαν ἐπίσης : δύο ἀνθρώπινοι σκελετοὶ, ἀνδρικὸς ( 15 χιλ ἔτη ) καὶ γυναικεῖος

 ( 7 χιλ. Ἔτη ) καθώς καὶ διάφορα ἐργαλεῖα καὶ κοσμήματα. 

Σὲ στρώματα 

 Ὀψίμου Ἀνωτέρας Παλαιολιθικῆς περιόδου ἀνευρέθησαν τὰ Πρῶτα παλαιολιθικά 

ἀναρτήματα τοῦ σπηλαίου , τὰ ὁποῖα ἀπὸ τὰ ὁπηϊα ( τρύπια ) δόντια ἐλαφιῶν, 

ποῦ χρησιμοποιήθησαν, μαρτυροῦν ὅτι τὸ κυνήγι καὶ ἡ γεωργία ἦσαν οἱ βασικὲς ἀσχολίες

 τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν .

 Τὰ εὑρήματα κατέρριψαν τὴ συμβατικὴ ἄποψη ὅτι ἡ Θεσσαλία κατοικεῖτο μόνο

 τὴν Νεολιθική περίοδο καὶ ἀπέδειξαν τὴν κατοίκηση στὴν περιοχή ἀπὸ τὴν Παλαιολιθική 

ἐποχή!
Λιθοτεχνία. Χ. Κοκκινοπηλός, Ν. Ἰωαννίνων . 

 Ἡ ἀρχαιότερη λιθοτεχνία στὸν κόσμο! Τὰ εὑρήματα ἦλθαν στὸ φῶς μέσα ἀπὸ στρῶμα

 καὶ εἶναι κατασκευασμένη, ἡ λιθοτεχνία, ἀπὸ μικρές στομωμένες λεπίδες!

 Ἀνάγονται στὰ 35 χιλ. Ἔτη !
Πανάρχαια ἁλιεία . 

 Σπήλαιον, Κύκλωπος , νήσου Γιοῦρα Ἀλοννήσου , Ν. Σποράδων. Εὑρέθησαν μεγάλοι 

ὄγκοι ἰχθύων ἐντὸς τοῦ σπηλαίου καὶ 60 ( περίπου ) ἀκγίστρια !!

 Ἡ χρονολόγησις τῶν εὑρημάτων ἔγινε μὰ τὴ μέθοδο τῆς Στρωματογραφίας ,

 μᾶς δίδει τούς ἀριθμούς 8500 --- 7000 ἔτη, προϊστάμενος τῶν ἀνασκαφῶν 

ὁ Ἔφορος Ἀρχαιοτήτων, ὁ ἐξαίρετος Ἀδαμάντιος Σάψων ! 

 Τέτοια εὑρήματα δὲν ὑπάρχουν πουθενά, ὡς σήμερα, στὴ Μεσόγειο ! Καὶ νὰ εὑρεθοῦν,

 θὰ γεννηθοῦν ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς Ἱερᾶς Ἑλληνικῆς Γῆς !

Ἐπίσης στὴν ἴδια περιοχὴ ὑπάρχουν ἐνδείξεις ἐξημερώσεως ζώων ( χοίρων ) στὸ 8 χιλ π.χ. !!

Πανάρχαια ναυσιπλοΐα. Σπήλαιον Φράχθι, Ν. Ἀργολίδος . 

 Οἱ ἀνασκαφές στὸ σπήλαιο ἀπεκάλυψαν : Ὑπολείμματα προϊστορικῆς ἁλιείας καὶ ἀρκετὰ 

κομμάτια ὁψιανοῦ λίθου ^{7 Σκληρό ὑαλῶδες ἡφαιστειακό ὑλικὸ ποῦ εὑρίσκεται Μόνο στὴν περιοχῇ τῆς} 

^{Φυλοκοπής τῆς νήσου Μήλου.} καθὼς καὶ τήν ἀρχαιότερη ταφή στὴν Εὐρώπη ( 10 χιλ ἔτη )! ... 

Προϊστάμενος τῶν ἀνασκαφῶν , ὁ Καθηγητής Τόμας Γιάκομπσεν. 

 Ἡ συγκλονιστική αὐτή ἀνακάλυψη , ἔγινε σὲ στρῶμα τοῦ 8 χιλ π.Χ. Τὸ ὁποῖον μᾶς μαρτυρεῖ

 ὕπαρξη ἐμπορίου τουλάχιστον 10 χιλ ἔτη πρὶν τὴν ἐποχῆ μας . 

 Εἰρησθώ ἕν παρόδω ὅτι : Ὁψιδιάνος τῆς ἴδιας χρονολογίας εὑρέθη στὴν Χαλκιδική 

καὶ στὴν Χοιροκιτία τῆς Κύπρου .

Πανάρχαια γεωργική καλλιέργεια. Χ. Νέα Νικομήδεια , Ν. Ἡμαθίας . 

 Ἐκτός τῶν διαφόρων εὑρημάτων ποῦ ἀνακαλύφθησαν, ὑπάρχουν καὶ 2 χιλ ( περίπου )

 ἀπαθρακομένοι σπόροι σίτου, τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι οἱ Ἕλληνες ἐκείνης τῆς ἐποχῆς

 καλλιεργοῦσαν τὴν Ἱερά γῆ ἀπὸ τὴν ^7η χιλιετία π.χ. Τὴν ἴδια ἐποχῆ ὑπάρχει μεγάλη ἀκμή

 στὴν κνωσσό, Ἄργισσα κ.α., ὅπως ἐπίσης ὑπάρχη καὶ ἀκμή στὸ προκεραμικό στάδιο !

Ὁ Πανάρχαιος Πολιτισμός τοῦ Σέσκλου . Προκεραμική Νεολιθική ἐποχῆ ( 7.000-6.500 π.χ. )

 Θεσσαλία. 

Οἱ ἀρχαιολογικές ἔρευνες ( 1956- 1977 ) στὸν λόφο Καστράκι, ὅπως καὶ στὰ πέριξ, 

ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ περιοχή ἐκατοικεῖτο ἀπὸ τὴν Προκεραμική Νεολιθική ἕως τὴν 

Ὕστερη ἐποχῆ τοῦ χαλκοῦ , δηλαδή στὰ μέσα τῆς ^2ης Χιλιετίας π.Χ. 

 Ὁ Πανάρχαιος πολιτισμός τοῦ Σέσκλου μὲ τῆς ἀκροπόλεις , μᾶς << προδίδεται >> ἀπὸ τοὺς

 γηλόφους καὶ τὴν ὄμορφη κεραμική διακοσμητική μὲ τὰ <<Γραμμικὰ κοσμήματα >> 

καὶ τὶς λίθινες σφραγίδες μὲ τὰ ..... Μαιανδροειδή (!) Γεωμετρικά σύμβαλα. 

Μὴ λησμονήσουμε καὶ τὴν <<Γραπτή κεραμική >> στὴν ἀκρόπολη τοῦ Σέσκλου.

Ψευδόστομος ἀμφορέας - Ὁρχομενός , Ν. Βοιωτίας . Ἐχρονολογήθη στὰ ⁶ χιλ ἔτη π.Χ 

ἀπὸ τούς Γερμανούς Καθηγητάς : Ἔριχ Μπούλε , Ἔμιλ Κούντσε, Γουίλ Ντάιρπφελντ

 καὶ Ἄντολφ Φουρτβαινγκλερ, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἀρχηγοί τῶν ἐπιστημονικῶν ἀποστολῶν 

κατὰ καιρούς.

Ὁ ψευδόστομος ἀμφορέας φέρει τὴν ἕως σήμερα ἀρχαιότερη ἐπιγραφή στὸ χῶρο τῆς 

ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος , ποῦ ὀνομάσθηκε << σύμβολο κεραμέως >> .
Πανάρχαιος οἰκισμός ( οἱ ) - Χοιροκιτία , σημερινή ἐπαρχία Κιτίου τῆς Κύπρου. Βάσει τῆς

 μεθόδου τοῦ ἄνθρακος ^{(ἐνθ. Α.,η΄-1 )} C , ἡ χρονολογία ποῦ δίδεται στοὺς οἰκισμούς 

εἶναι 6.000 ἔτη π.Χ Εὑρίσκονται στὴν περιοχή Καλαβασός (Τεντα ).

Ὁ παλαιότερος λιμναῖος οἰκισμός τῆς Εὐρώπης - Χ. Δισπήλιο , Ν. Καστοριάς. 

Ἡ μεγάλη  αὐτὴ ἀνασκαφική ἀνακάλυψη ἔγινε ἀπὸ τὸν ἐξαίρετο Καθηγητὴ τοῦ

 Α.Π.Θ. Γεώργιο Χουρμουζιάδη. 

 Οἱ ἔρευνες ἔφεραν στὸ φῶς τὴν περίφημη ξύλινη ἐνεπίγραφη πινακίδα, ἡ ὁποῖα μὲ τὴν 

μέθοδο ^{(ἐνθ. Α.,η΄-1 )} C ⁹ ἐχρονολογήθη ὅτι εἶναι ἡλικίας 7.250 ἔτη π,Χ.

 Ὁ δὲ οἰκισμός ἀνάγεται στὸ 6.000 – 5.700 π.Χ. 

Ἡ ἀνακάλυψη τῆς πινακίδος κατέρριψε, ὅπως καὶ χιλιάδες ἄλλες στὴν 

Ἑλλάδα τὴν ἄποψη τοῦ << φοινικικοῦ ἀλφαβήτου >> ἡ τὴν, γιὰ γέλωτες ,

 << ἱνδοευρωπαϊκή >> θεωρία. 

 Ἡ ἀνακάλυψη , ἐπίσης , μᾶς ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Ἑλλάς εἶναι μοναδική κοιτίδα τῆς γραφῆς

 καὶ τοῦ πολιτισμοῦ. 

Ἐπίσης : Ἡ ἀρχαιολογική σκαπάνη ἔφερε στὸ φῶς καὶ τὴν περίφημη << ὀστείνη - φλογέρα >>

 καθὼς καὶ ἕνα λίθινο ἀγαλματίδιο τῆς ἴδιας ἐποχῆς ( 6.000 – 5.700 π.Χ.                                       

Νεολιθικὸς οἰκισμός - Χ. Διμήνιον Θεσσαλίας .

 Ὁ οἰκισμός ἀνάγεται στὸ 5.000 - 4.800 π.Χ καὶ βάση τῶν χαρακτηριστικῶν στοιχείων τοῦ

 οἰκισμοῦ ἀρχιτεκτονική , ἐργαλεῖα, εἰδώλια , κεραμική κ.λ.π. , εἴχαμε γιὰ πλήρη εἰκόνα 

τῆς Νεωτέρας Νεολιθικῆς 

Ἀνευρέθησαν: κοσμήματα, ἀπὸ ὄστρεο σπονδύλου , δακτυλιόσχημα ἐνώτα ( σκουλαρίκια ) 

καὶ αἰχμές βελῶν ἀπὸ ὁψιδιανό τῆς Μήλου.

Ἐπίσης : Ἀνευρέθη κεραμικὸς κλίβανος ἐργαστηρίου κεραμικῆς !       2, στὴν Θεσσαλία .

Νεολιθικὸς οἰκισμός - Περ. Φτελιάς τῆς νήσου Μυκόνου: 5.000 ἔτη π.Χ. Μεγάλης

 ἀρχαιολογικῆς καὶ ἱστορικῆς ἀξίας ἡ ἀνακάλυψη τοῦ οἰκισμοῦ .

 Κι ἐδῶ << ἔδρασε >> ὁ ἐξαίρετός κ. Ἀδαμάντιος Σάψων !                           

 Στὰ πολλὰ καὶ σημαντικὰ εὑρήματα συμπεριλαμβανόνται ἑκατοντάδες αἰχμές ( μύτες ) 

ἀπὸ βέλη καὶ καμάκια τὸ ὁποῖον μᾶς δηλώνη ἁλιευτικὲς δραστηριότητες καὶ κυνήγι. 

 Οἱ ἐρευνητές μελετοῦν τὰ ὀστᾶ ζωῶν , τοὺς ἀπανθρακωμένους σπὸρους καὶ τέλος , 

τὸ παλαιοπεριβάλλον της περιοχῆς γενικῶς.

Ἀρχαιότερο ἀποτύπωμα ὑφαντοῦ - Χ. Ἀλεπότρυπα Μάνης ( 4.500) Εὑρέθησαν δύο βάσεις

 πήλινων ἀγγείων τῆς Τελικῆς Νεολιθικῆς Ἐποχῆς , στὸν οἰκισμὸ Ἀλεπότρυπα Μάνης. 

Διακρίνονται καθαρότατα ἀποτυπώματα ψάθας .

 Προφανὲς εἶναι ὅτι τὰ ἀγγεῖα ἐτοποθετήθησαν ἀπάνω στὰ ὡς ἄνω ὑλικὰ ( πιθανῶς ) γιὰ νὰ 

στεγνώσουν .

<< Σύμβολα κεραμέων >> σὲ ἀγγεῖα τῆς Μήλου ( 3^η χιλιετία π.Χ. ) Στὰ 1998 εὑρέθησαν στὴν

 Μῆλο ἀμέτρητα ἀγγεῖα ἀπὸ τάφο τῆς Πρωτοκυκλαδικὴς περιόδου ( 3^η χιλ. π.Χ )
 Τὰ <<σύμβολα >> ποῦ εἶναι γραμμένα στὰ ἀγγεῖα εἶναι τά : Μ, Χ, Ν, Ξ, Π, Ο, Ε, ποῦ 

ἀνάγονται στὴν Πρωτοελλάδικη Ἐποχῆ ( 3^η χιλ π,Χ, ) καθώς καὶ στὴν Μεσοελλαδικὴ 

Ἐποχῆ ( 2^η χιλ π.Χ. ) . << Δράστης >> ποιὸς ἀπὸ τὸν θαυμάσιο ἐπιστήμονα 

κ. Ἀδαμάντιο Σάψων !
Ἀρχαιότερο μεταλλεῖο ἀργυροῦ στὴν Εὐρώπη - Λαύριο, Ν Ἀττικῆς ( 3.000 π.Χ ) 

Τὰ νεότερα ἀνασκαφικὰ εὑρήματα μαρτυροῦν ὅτι ἡ λειτουργία τῶν μεταλλείων ἄρχισε

 τὸ 3.000 π.Χ.

 Ἑπομένος κατὰ λάθος (; ) ἀπέδοσαν κάποιοι στοὺς φοίνικες τὴν τεχνογνωσία τῆς κατεργασίας

 καὶ τῆς ἐκμεταλλεύσεως τῶν μετάλλων, τὴν ὁποία << ἐφήρμοσαν >> οἱ φοίνικες γύρω 

στὸ 1.000 π,Χ. δηλαδὴ δυὸ χιλιάδες χρόνια ἀργότερα ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες !
 Ὁ Ἀργυρός τοῦ Λαυρίου, ἔδωσε στὴν Ἀθήνα τὴν δύναμη τῆς παρουσίας της καὶ φυσικὰ 

τὴν ὕπαρξη της .

Ἐπιγραφές << Γραμμικῆς Γραφῆς Α΄ >> Νῆσος Ἰθάκη ( 2.700 π.Χ. ) 

 Οἱ ἐπιγραφές εὑρέθησαν τὸ 1935 στὴν περιοχή Πηλικάτα τῆς νήσου . 

 Καὶ οἱ δύο ἔχουν ἰδεογράμματα καὶ σύμβολα τῆς << Γ.Γ.Α. >> . Ὁ Πῶλ Φωρ καθηγητὴς

 τῆς ἀρχαιολογίας, τὸ ὑπεστήριξε σὲ ἀνακοίνωσή του στὸ περιοδικό <<ΝΕΣΤΩΡ >>

τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἰνδιάνα τῶν Η.Π.Α. Ἡ πρώτη ἐπιγραφή ἀναφέρει : 

<<ἰδοῦ τὶ ἐγώ ἡ Ἀρεδάτις δίδω εἰς τὴν Ἀνάσαν, τὴν θεὰν, Ρέαν , 100 αἴγας 10 πρόβατα 3

 χοίρους >>!
Ἀρχαία χειρουργικὴ ἐπέμβασις ( ! ) - Χ , Ἀράχνες , Κρήτης ( χρονολογία ἀδιευκρίνιστη ).

 Πρόκειται τὸ εὕρημα γιὰ ἕνα κρανίο Μινωικό μὲ ἐπουλωμένα σημάδια ἐξοστώσεως , 

^{Ἀφαιρέσεις τμήματος ἐκ τοῦ βρεγματικοῦ ὁστέος} προκειμένου ὁ ἀρχαῖος χειροῦργος νὰ ἀποκτήσει 

πρόσβαση στὸν ἐγκέφαλο τοῦ ἀσθενοῦς . Τὸ ὅτι τὰ σημάδια ἐπουλώθησαν, δηλοῖ ὅτι ὁ 

ἀσθενής ἐπέζησε !

 Γλυκιά μας Ἑλλάδα.......

Ἀρχαιότερο δεῖγμα <<Γραμμικῆς Γραφῆς Β΄ >> - Ὀλυμπία 2.000π.Χ). 

Ἡ ἀνασκαφὴ στὴν Ὀλυμπία, μὲ προϊστάμενο τὴν κα Ξένη Ἀραπογιάννη, ἔφερε στὸ φῶς

 ἕνα βότσαλο μὲ τὸ ἀρχαιότερο δεῖγμα τῆς Μυναϊκῆς Γ.Γ.Β΄

Ὁ Μινωικὸς μικροκέφαλος - Χ, Ζάκρος, Κρῆτη ( 2.000 π.Χ ) 

Ἀνεκαλύφθη στὶς μινωικὲς ἀνασκαφές τοῦ χωρίου Ζάκρος τὸ 1970 . Τὸ κρανίο ἀνήκει 

σὲ ἄνδρα 20 ἐτῶν, τῆς Μινωικὴς Δυναστείας καὶ ὁ ὄγκος τοῦ ἐγκεφάλου δὲν ξεπέρνα τὰ 

528 κυβικά ἑκατοστὰ. Ἡ γενετικὴ αὐτὴ ἀπόκλιση ὀφείλεται σὲ μακρὰ ἀπομόνωση 

καὶ ἐνδογαμία τῶν Μινωιτῶν.

Ὁ ἀρχαιότερος χάρτης τοῦ δυτικοῦ κόσμου . Εἶναι ὁ μόνος διασωθεῖς ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ

 Ἕλληνος γεωγράφου Ἀρτεμιδώρου καὶ οἱ ἐπιστήμονες θεωροῦν ὅτι εἶναι ὁ μοναδικὸς

 ἀξιόλογος διατηρημένος χάρτης τοῦ κλασικοῦ κόσμου . Ἐπάνω σὲ αἰγυπτιακὸ πάπυρο

 μήκους 2,5 μέτρων , ἔχουν σχεδιαστεῖ μὲ μαύρη μελάνη :

 Πόλεις, Χωρία , δρόμοι καὶ ἄλλα γεωγραφικὰ στοιχεῖα τῆς Βορείου καὶ ἀνατολικῆς 

<< Χώρας τοῦ Πανός >> ESPANA, Ἱσπανίας !

Επίσης

Ἀπολιθώματα ζωῶν ( 9-5 ἐκατομ. Ἔτη ) - Πεδιάδα Ν. Σερρῶν .

 Οἱ ἔρευνες ποῦ ἐπραγματοποιήθησαν στὴν ὡς ἄνω περιοχὴ μας ἀπεκάλυψαν ἀπολιθωμένα 

ὀστᾶ πολλῶν ζώων. 

 Ἦταν καλοκαίρι του 1997 . Ἀντιλόπες καμηλοπαρδάλεις καὶ κοντόσωμα ἄλογα με.....τρία 

δάκτυλα σὲ κάθε πόδι κ.α. Τὰ ζῶα πιθανῶν μετὰ ἀπὸ κάποια καταστροφὴ, παρεσύρθησαν μὰ 

ἀποτέλεσμα τὰ ὀστᾶ τους νά μετατραποῦν σὲ ἀπολιθώματα. 

Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1998 οἱ ἐπιστήμονες τοῦ Α.Π.Θ., μετὰ ἀπὸ προκαταρκτικὲς ἔρευνες

 ἀνεκάλυψαν ἕνα πλοῦτο πανίδος . 

 Ἡ δὲ ἡλικία τῆς πανίδος ἀνάγεται στὴν Ἀνώτερη Μειόκαινο Ἐποχῆ . 

 Παρόμοια ὀστᾶ εὑρέθησαν στὴν πεδιάδα τοῦ Ἀξιοῦ στὴν Σάμο , τὸ Πικέρμι τοῦ Ν. Ἀττικῆς ,

 στὴν Κρυοπηγῆ Χαλκιδικής καὶ σὲ ἄλλες περιοχές τῆς πατρίδας.

Παλαιολιθικό ὀρυχεῖο ὥχρας - θέσις Τζίνες , νήσου θάσου ( 20χιλ. π.Χ ).
τὸ ὀρυχεῖο ἐντοπίσθηκε τὸ 1981 σὲ πρόγραμμα μεγάλων ἀρχαιομεταλλουργικῶν ἐρευνῶν 

στὴν προαναφεροῦσα περιοχή. 

 Ἡ ἐντόπιση κολλαγόνου σὲ δεῖγμα ὀστέϊνου ἐργαλείου ἔκανε θεμιτὴ τὴν χρονολόγηση μὲ τὴν

 μέθοδο τοῦ ἄνθρακος ^{( ἐνθ. Α,.. η' -1 ).} C         ἐπιβεβαιώνοντας τὴν χρονολογικὴ τοποθέτηση 

τοῦ ὀρυχείου στὴ Νεώτερη Παλαιολιθική Ἐποχῆ ( 20.000 ἔτη π.Χ ). 

 Στὸ ὀρυχεῖο αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἡ πρωιμότερη ἐξορυκτική δραστηριότητα τοῦ ἀνθρώπου 

καὶ λογικὰ , ἡ πρώτη του γνωριμία μετὰ μέταλλα. 

 Αὐτὰ εἶναι κάποια δείγματα ποῦ μαρτυροῦν, τὸν αὐτοχθονισμὸ μας καὶ ὅτι κατοικοῦμε 

ἀπὸ χιλιάδες χιλιάδων ἐτῶν, στὴν Ἱερὰ γῆ ποῦ ὀνομάζεται Ἑλ-λάς ! Καὶ ἐπειδή πρέπει 

νὰ ἐξηγηθεῖ ἐτυμολογικὰ τὶ σημαίνει Ἑλλὰς. 

 Προχωρῶ στὴ θεῖα πράγματι , καταγωγὴ μας μέσου τῆς ἀποκαλύψεως ποῦ ἔχει ὡς ἐξῆς

                                         

                                                           ΛΑΑΣ = πέτρα ἔδρα

•                                                           ΕΛΛΑΣ = ΘΕΙΚΗ ΕΔΡΑ !!!!
•                                                           ΕΛ = ψηλὰ, ἐπάνω, Ἥλιος, θεὸς
  
  
  

                                            Ἡ ΘΕΙΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

                                                               ΠΕΛΑΣΓΟΙ

Αχιλλέας:

«Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικέ, τηλόθι ναίων Δωδώνης μ δέον 

δυσχειμέρου∙ ἀμφὶ δε Σελλοὶ σοι ναίουσι ὑποφῆται ἀνιπτόποδες 

χαμαιεῦναι»

                                                                                                                     

    << Γηγεννές οἱ Πελασγοί >>

Ομήρου Ηλίαδα ΙΙ         

Τὸ ὅτι Πελασγοί ἦταν πανάρχαιοι, αὐτόχθονες καὶ γηγενεῖς, μας τὸ καταμαρτυροῦν χιλιάδες

 ἀναφορές ἀρχαῖων φιλοσόφων καὶ συγγραμμάτων, καθὼς καὶ τὰ ἀναρίθμητα εὑρήματα στὴν

 Ἑλλάδα μας .
Ἁπλῶς ν΄ ἀναφερθοῦμε ἐπιπροσθέτως στὴν Πολιόχνη τῆς Λήμνου μας , ὅπου ὁ πανάρχαιος

 οἰκισμός της ἀποκαλύπτει βουλευτήριον , ναυτιλιακό, ἐμπορικό καὶ ἀξιόλογο ἀστικό κέντρο.
Ὁ Ὅμηρος   ^{ΟΜΗΡΟΣ   <<Ἱλίας >>   ρ Β΄, ΣΤ  681 -Β΄, ΣΤ. 840  ΚΑῚ  <<  ὈΔΎΣΣΕΙΑ  >>  ρ  Τστ.177}  

                μᾶς ἀναφέρει τοὺς Πελασγούς ὡς ἀρχαῖους κατοίκους τῆς Ἑλλάδας , τῆς Κρήτης 

καὶ Ἰωνίας.
Συμβιώνουν μὲ Ἀχαιούς , Κύδωνες , Ἐτεόκρητες , Δωριεῖς.
Ἐπίσης στὴν Ἰλιάδα ἔχουμε τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἀχιλλέως πρὸς τὸν << Δωδωναῖον Πελασγικὸν

 Δία >>. ^{ἔνθ.Ἀ..ρΠ΄, στ.233-234} 

 Ὁ Παυσανίας ὁ Περιηγητής, μας ἀναφέρει τὴν << γηγένεση >> τοῦ Πελασγοῦ καὶ συνεχίζει

 πῶς αὐτὲς ἐδίδαξε στοὺς ἀνθρώπους νὰ κτίζουν, νὰ φτιάχνουν ἐνδύματα, διότι τότε ἐνεδύοντο

 ( ντύνονταν , τὸ θεωρῶ βαρ- βαρικὸν ) μὲ προβιές.
Αὐτὸ μᾶς δίδει νὰ καταλάβουμε ὅτι ὁ Παυσανίας ἀναφέρεται σὲ πανάρχαια χρόνια.
Γιός τοῦ Πελασγοῦ δὲ, ἦτο ὁ Λυκάων ὁ ὁποῖος ἵδρυσε τὴν Πρώτη πόλη στὸν κόσμο - στὸ ὅρος

 Λύκαιον - τὴν Λυκοσοῦρα. ^{ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ << Ἀρκαδικά , 38 καὶ 1,5} 

 Μᾶς ἀναφέρει ἐπίσης, πῶς ἦσαν πανάρχαιοι γηγενεῖς, μὲ κοιτίδα τὴν Ἀρκαδία καὶ ζοῦσαν 

σὲ ὅλη τὴν Ἑλληνική ἐπικράτεια.        

  

Θὰ ἀναφέρω λίγες μαρτυρίες ἀκόμη

α) Ὁ Στράβων << Αὐτόχθονες οἱ Πελασγοί >> \Στράβων << Γεωγραφικὸ >> VII, 327
β) Δινίσιος ὁ Ἀλικαρνασσεύς << τῶν Πελασγῶν τὸ γένος ...
Ἐκ Πελοποννήσου τὸ ἀρχαίο ΔΙΟΝ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΕΥΣ Ρωμ. Ἀρχαιολογία 1,17
γ) Ὁ Αἰσχύλος << τοῦ γηγενοῦς γάρ εἰμή ἐγώ Παλαίχθονος ἴνις Πελασγός τήσδε γῆς 

ἀρχηγέτης >>
Ἡ συμβατικὴ ἱστορία ποῦ βολεύει μᾶς <<λέγει πῶς τὸ ὄνομα αυτὸ ἐδόθη ἀπὸ τοῦς 

μεταγενέστερους.
Ἄς τοῦς διαψεύσουμε γιὰ πολλοστὴ φορά , διότι ἡ ἐτυμολογία τοῦ ὀνόματος ἀποκαλύπτει 

ὅτι οἱ ἴδιοι - ὁ Πελασγοί - ἀπεκαλοῦντο ἔτσι μεταξύ τους Ἅς δοῦμε λοιπὸν δύο καταπληκτικές

 ἀπόψεις δύο Ἑλλήνων Γιγάντων. Τοῦ Κ. Γεωργίου Γεωργαλά καὶ τοῦ κ. Γεωργίου Πετρόπουλου .
Θὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸν κ. Γεωργαλὰ , συγγραφέα Ἱστορικὸ

  α) Ὁ Στράβων <<αὐτόχθονες οἱ Πελασγοῖ >> (15 ΣΤΡΑΒΩΝ << Γεωγραφικά v ΙΙ , 327 )

Ἄς δοῦμε , λοιπόν, δύο καταπληκτικές ἀπόψεις, δύο Ἑλλήνων Γιγάντων : 

τοῦ Κ. Γεωργίου Γεωργαλά καὶ τοῦ Κ. Γεωργίου Πετρόπουλου.

Θὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸν κ. Γεωργαλά συγραφέα Ἱστορικό:

α) Πέλας = πλησίον . Πελασγός = ὁ κοντινός, ὁ δικὸς μας.
β) Πέληος = παλαιός. Ἄργος = χώρα. Πελασγός = ὁ παλαιός κάτοικος τῆς χώρας.
( ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΓΕΩΡΓΑΛΑΣ : << ποιοί ἦσαν >> σειρά << ρίζες >> , 111, ἐκδόσεις

 << Πελασγός >> Ἀθῆναι 1999, σελίς 21).
Συγκλονιστικός ὁ κ. Γεώργιος Πετρόπουλος, συγραφέας καὶ συνεργάτης, τοῦ περιοδικοῦ 

<<Δαυλός >> , μᾶς λέγει, λοιπόν σὲ ἄρθρο του στὸ ἐξαίρετο Ἑλληνοπρεπές περιοδικό 

<< Ἱερά Ἑλλάς >> τεῦχος ^13 ον ( ΝΟΕ-- ΔΕΚ 2000) σελίς 17) τὰ ἐξῆς :

ἀπὸ τὸ ρῆμα δημαγωγέω ( δημαγωγῶ ) προέρχεται τὸ συστατικό δημαγωγός. 

Ἀπὸ ρῆμα δημιουργέω ( δημιουργῶ ) προέρχεται ὁ δημιουργός κ.λ.π

Κατ΄ ἀναλογίαν καὶ ὁ Πελασγός δύναται νὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ << ξεχασμένο >> 

ρῆμα Πελασγέω ( Πελασγῶ ) , τὸ ὁποῖον ὅμως παραμένει ἀνερμήνευτο.

Στὴ <<Ὁμηρική γραμματικὴ, ὅμως , τὸ ἐ-εψιλον ἐκτείνεται σὲ ἦτα ! ^{Εὐάγγελος κοφινιώτης}

 ^{<< γραμματική τῆς ὁμηρικῆς διαλέκτου >> ἐκδόσεις <<ἐλεύθεροι σκέψης Ἀθήνα 2000 σελὶς 6} 

Συνεπῶς : ἡ πρώτη συλλαβή μεταλλάσσεται σὲ ( Πη-). Στὴ διάλεκτο τῆς Θεσσαλίας, 

τῆς Βοιωτίας, τῆς Λέσβου καὶ ἀλλοῦ , τὸ ἄλφα τῆς ἀρχαιοελληνικῆς, ὁποιασδήποτε 

προελεύσεώς καὶ ἄν εἶναι τρέπεται σὲ Ὁ-μικρον !

Αὐτὸ συμβαίνει ὅποτε κινεῖτε πλησίον ὑγρῶν συμφώνων (λ,ρ,) ^{ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡ. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΣ} 

^{<< ἱστορική γραμματική τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς >> σελ. 34}

Ἄρα ἔχουμε τὸ ρῆμα μας Λοσγέω . 

 Ὅλο τώρα μᾶς δίδει: πηλογέω ( πηλασγώ), ποῦ σημαίνει : ἀσχολοῦμαι μὲ τὸ πηλό.

 Ὅποτε παραγόμενο οὐσιαστικό εἶναι τὸ << πηλασγός >> , αὐτὸς ποῦ χρησιμοποιεῖ τὸν πηλό!

Τὸ προσηγορικό ὄνομα << πελασγός >>, ποῦ ἀργότερα μετεξελίχθη σὲ κύριο δηλωτικό 

Ἔθνους, δὲν εἶναι Ἑλληνικό. Εἶναι ἙΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ!

Ὅπως διαπιστώνεται ἀπὸ τὰ εὑρήματα καὶ τήν Ἱερὰ Ἑλληνική παράδοση, οἱ Πελασγοῖ ἦσαν

 ἀδελφοί λαοί.

Ἡ ἀνθρωπολογία μας ἀναφέρει ὅτι εἶναι λευκοὶ μὲ διάφορους τύπους , ὅπως : Δολιχοκέφαλοι ,

 μεσοκέφαλοι , βραχυκέφαλοι, καὶ διακρίνουμε μελαχρινούς, καὶ ξανθούς, ψηλούς , κοντούς.

Κυρίαρχος εἶναι ὁ λεγόμενος << μεσογειακός >> τύπος : λεπτός μετρίου ἀναστήματος, πρός 

τὸ μελαχρινό χρῶμα τῆς κώμης, εὐφυής, ἀνήσυχος καὶ μὲ τάση πρός τὰ καλλιτεχνικά. Δηλαδή ,

 οἱ ΑΙΓΑΙΟΙ!

Ἡ ἐξάπλωσις τους εἶναι ἀκτινοειδῆς καί ὅσα ἐξαπλώνονται τόσο διαφοροποιοῦνται . 

Ὑπάρχουν πάντοτε οἱ ἰσχυροί δεσμοί τῆς συγγένειας .

 Οἱ τρόποι ζωῆς ( ἤθη – ἔθιμα ), γραφές , εἶναι ἴδια ὅπως καὶ ἡ θρησκεία τους καὶ ἡ παράδοσή 

τους . Ζοῦνε στὴν ἠπειρωτική καὶ νησιώτικη Ἑλλάδα , παντοῦ σὲ ὅλο τὸν Αἱγαιακαὶ καὶ πέριξ

 χῶρο. 

 Στὸν χῶρο αὐτὸν ὑπῆρχαν καὶ ἄλλο ἀδελφικά φῦλα μὲ τὰ ἴδια θρησκεία, γλῶσσα, τρόπο

 ζωῆς καί ἴδιο αἷμα ! Οἱ διαφορές ἦσαν κάποιες μικρές λεπτομέρειες σὲ ἤθη, 

ἔθιμα καὶ γλῶσσα ^{Ἰδοῦ ¨ἡ μεγάλη ἀπόδειξι καὶ σήμερα ! Ἄν ἕνας Μακεδόνας πάει στή Τσακωνιά στὸ Λεωνίδιο}

 ^{τοῦ νομοῦ Ν. Ἀρκαδίας δὲν θὰ πολυκαταλάβει τους Τσάκωνες ὅταν θὰ μιλοῦν τὰ << Τσακώνικα>>} .                         

   Νὰ ἀναφέρουμε κάποια ἀπὸ τὰ φῦλα αὐτά: Μινύες , Τελχίνες , Ἕφυροι, κουρήτες , Λέλεγες ,

 Φλεγύες , Ἄονες, κα.... καὶ ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ Κων/νος Παπαρηγόπουλος στὸ ἔργο του ,  

            << Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους >> : <<ἐπισημότατη τῶν φυλῶν τοῦτον ἦτο ἡ τῶν

 Πελασγῶν , ὅθεν καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ πανάρχαια 

ἐποχῆ ὀνομάσθη Πελασγική >>. Ὅλη, λοιπόν εἶχαν κοινή ὀνομασία << πελασγοί >> 

. Ἕνα παράδειγμα γιά σήμερα εἶναι ἄν δοῦμε τίς ὀνομασίες Μακεδόνας , Πελοποννήσιος 

εἶναι Ἕλληνες .                   

 Οἱ πελασγοί , λοιπόν ἀφοῦ ἦσαν τό κυρίαρχο φῦλο ἔδιδαν τὴν ὀνομασία σέ ὅλους τούς

 συγγενεῖς τους.                                                                             

  Ὁ Στράβων στά << Γεωγραφικά του ( ΙΒ 620-621 ) ἀναφέρει << Πελασγοί μέγα ἥν ἔθνος >>! 

Καὶ πώς νὰ μὴν εἶναι μέγα ἔθνος ἀφοῦ στὴν Πελοπόννησο οἱ Πελασγοί πῆραν τὸ ὄνομα 

Δαναοί ( Στράβων : Ε,β ) καὶ Ἴωνες << Πελασγικὸν γένος >> ( ἐθν, Ἄν, 95 ) 

καὶ χαρακτηρίζει τούς Ἴωνες << Πελασγικὸν γένος >> ( ἔνθ. Ἄν Α΄, 56 ) . 

 Ἑπομένως , οἱ Πελασγοῖ εἶναι οἱ πρῶτοι Ἕλληνες, αὐτόχθονες, οἱ ὁποῖοι διεμορφώθησαν

 ὡς ἱστορικός λαὸς καὶ ἄς χαϊδεύουν τὸ σκότος διάφοροι τῶν << Ὀμιχλοειδῶν Θεωριῶν >>

                                                              Ἡ Γενεολογία μᾶς

Δὲν εἴμαστε ἀπόγονοι οἱ Ἕλληνες κανενός Ἀβραάμ, καμιᾶς Σᾶρρας , καὶ ὅπως λέγει

 ὁ σοφός λαός μας κανενός κακοῦ συνεπαντήματος αὐτὸν π.χ τοῦ Μαλαχία , τοῦ Αὐνάν κ.α.

 τέτοιων...

Εἴμαστε ἀπόγονοι Ἀληθινῶν ἀνθρώπων καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν θεῖα Γενεαλογία μας

 καὶ τούς Προπάτορες Μας .

Ἡ Ἑλλάς ἐπέρασε τρεῖς κατακλυσμούς καὶ ἐπέζησε ! Παρ΄ ὅλα αὐτὰ << κάποιοι >>

 ἄλλοι μᾶς περιέγραψαν βροχοῦλα καὶ προσπάθησαν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι καταγώμεθα ἀπ΄

 αὐτούς !

 Ὁ Δευκαλίων ἕν ἀντιθέσει μὲ τὸν Ἀβραάμ, δὲν προήγαγε τὴν πύρρα γιὰ νὰ πάρει

 << χρυσίον, καμήλους κ.α>> !

Ὁ Δευκαλίων μετὰ τὸν κατακλυσμό του 9.654 π.Χ ^{Ἄς διαβάσουμε -μελετίσουμε τόν << Τίμαιο >>}

 ^{τοῦ Πλάτωνος καὶ θὰ δοῦμε τί λέγει ὁ Αἰγύπτιος Ἀρχιερεύς στὸν Σόλωνα γιὰ Δευκαλίωνα καὶ Πύρρα γιὰ τὸ} 

^{πότε ἔγινε ὁ κατακλυσμός κ.α. πολλά πάρα πολλά}         καὶ ὄχι τὴν βροχοῦλα του Νῶε

 ( ἐκ τοῦ Ἑλληνικοῦ Νόος =Νοῦς ) ποὺ ὄντως ἔπεσε γύρω στὸ 1200 π.Χ , ὅπως οἱ ἴδιοι μᾶς

 λένε, ὁ Δευκαλίων , λοιπὸν , δὲν τὸ <<ἔριξε >> στὸ κρασί νὰ μεθύσει ἀπὸ τὴν χαρά του ὅπως

 ἔκανε ὁ Νῶε ( ἐάν ὑπῆρξε , διότι βγῆκαν πολλὰ στὸ φῶς τὰ τελευταῖα χρόνια )! 

 Καὶ ὁρίστε ἡ ρίζα μας , οἱ Προπάτορες μας, μὲ γενεαλογίες καὶ ὄχι << κλεμμένα >>

 ὀνόματα , μὲ παράδοση καὶ ὄχι ἀντιγραφές ἀπὸ ἄλλους!

 Μπορεῖ κάποιοι νὰ ποῦνε τώρα ,ὅτι αὐτὰ εἶναι << Μυθολογία καὶ μῦθοι >>. 

Μὰ φυσικὰ εἶναι Μυθολογία καὶ μῦθοι διότι δὲν ξέρουμε παρα-μυθάκια δηλαδὴ ψέματα .

 Καὶ θὰ τούς ἐξηγήσουμε ἔτσι ἁπλᾶ ὅτι :            

Μυθολογία =Παράδοση , διότι : Ἀνοίγουμε τὸ λεξικὸ τὸ << Λεξικὸν Ἑρμηνευτικὸν τῶν 

ἐνδοξοτάτων Ἑλλήνων ποιητῶν καὶ Συγγραφέων >> τοῦ Γρηγορίου Βερναδάκη καὶ μαθαίνει

 καθεὶς καὶ ἱδικῶς οἱ << ἔξυπνοι >> καὶ δῆθεν ἐρευνηταῖς καὶ εἰδικοί :          

ΜΥΘΟΣ =Οὐσιαστικὸν . Παράγεται ἀπὸ σύνθετο ρῆμα μυ-θέω ἡ μυ-θέομαι . 

Τὸ πρῶτο συνθετικὸ ἡ ρίζα του , εἶναι τὸ μόριο << μῦ >> καὶ τὸ δεύτερο , τὸ θέμα του, 

ἡ ρίζα θέομαι. Τὸ << μυ >> σημαίνει διηγοῦμαι, μιλῶ . Τὸ <<θέω >> ἡ τὸ << θεόμαι >>

 διηγοῦμαι ἐπὶ τροχάδην.

 Ἑπομένος , Μῦθος - διηγοῦμαι ἐπὶ τροχάδην ἀληθινὰ γεγονότα! Καὶ γιὰ << κάποιους >> 

ποῦ δὲν τοὺς φτάνει ἄς ἀνοίξουν τὸ λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς, Γλώσσης >> τοῦ Ἄνθιμου Γαζή !                         

       Σὲ τελικὴ ἀνάλυση ὁ Πλάτων εἶναι σαφέστατος καὶ ἔχει τὸ ἀνάστημα ἄς τὸ διαψεύσει. 

<<..... οἱ πρῶτοι τὰ ὀνόματα τιθέμενοι οὗ φαῦλοι εἶναι ἀλλά μετεωρολόγοι καὶ ἀδολέσχαι 

τίνες >> δηλαδὴ << αὐτοὶ ποῦ πρῶτοι ἔθεσαν ( ὅρισαν ) τὰ ὀνόματα ( ἕν τοὺς μυθολόγους )

 δὲν εἶναι τυχαῖο ἀλλὰ μελετητὲς τῶν οὐρανίων σωμάτων καὶ ὄχι φλύαροι >>

 ^{Πλατων <<Κρατόλος 401β}     ( ῥῆμα - ἀδολεσχέω -ὧ (ἀδολέσχης ) = φλυαρῶ .

 Μετὰ τὴ μικρὴ παρένθεση, συνεχίζουμε μὲ τὴν Ἱερὰ Γενεολογία τῶν Προπατόρων μας.

                                                                        ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Εἶναι ὁ Γενάρχης καὶ ἐπώνυμος τῶν Πελασγῶν, τῶν πανάρχαιων κατοίκων τῆς Ἑλλάδος. 

 Κατὰ τὸν θεῖο Ἡσίοδο, ὁ Πελασγός ἦτο αὐτόχθων. ^{ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ Βιβλιοθήκη >> γ,96}                     

       Κατὰ τὸν Ἀκουσίλαο, ὁ Πελασγὸς ἦτο γιὸς τοῦ Διός καὶ τῆς Νιόβης, ἡ πρώτη 

θνητὴ γυναῖκα μὲ τὴν ὁποῖα ἔσμιξε ὁ Ζεύς. ^{( ἐνθ. Ἄν β΄ 2 καὶ Γ΄. 96 )}

Σύζυγος τοῦ Πελασγοῦ ὑπῆρξε ἡ Μελίβοια κόρη τοῦ Ὠκεανοῦ, μὲ τὴν ὁποῖα ἔκαναν δύο γιούς .

 Τὸν Λυκάονα καὶ τὸν Δῶτο. Ὅταν ἡ θεά Δήμητρα ἀναζητοῦσε τὴν Περσεφόνη, 

ὁ Πελασγὸς τὴν ἐφιλοξένησε, στὸ σπίτι του ! 

 Μιλᾶμε γιὰ ἀπωτάτους χρόνους. Ὁ Πελασγὸς πρὸς τιμὴν τῆς θεὰς Δήμητρας ἵδρυσέ 

τὸ Ναὸ τῆς << Πελασγίδος Δήμητρος >> στὸ Ἄργος ^{ΠΑΥΣΑΝΊΑΣ << Ἕλλ. Περιήγ.>> β΄ 22,1,}  

      Ὁ Πελασγὸς εἶχε κόρη τὴν Λάρισα, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἔδωσε στὴν Ἀκρόπολη τοῦ Ἄργους.         

                                                                ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ

Ὁ Δευκαλίων ἦτο γιὸς τοῦ Προμηθέως καὶ τῆς Κελαινοῦς ἡ ὁποῖα ἦτο μία ἀπὸ τὶς ἑπτὰ

 Πλειάδες.

Πρίν τὸν κατακλυσμό ὁ Δευκαλίων προειδοποιήθηκε ἀπὸ τὸν πατέρα του Προμηθέα καὶ

 κατασκεύασε μία λάρνακα καὶ ἔτσι ἐσώθη.                                                                                  

 Σύζυγος τοῦ Δευκαλίωνος ἦτο ἡ θεῖα Πῦρρα καὶ τὰ παιδία τους ἦσαν ὁ Ἕλλην καὶ ἡ πανδώρα.

Ὁ Δευκαλίων ἐθεωρεῖτο ἀγαθὸς καὶ θεοσεβὴς ἄνθρωπος , ὁ ὁποῖος << πρῶτος >> 

ἔκτισε πόλεις καὶ ναούς καὶ ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἀπολλώνιος ὁ Ῥόδιος 

<< Πρῶτος δὲ καὶ ἀνθρώπων ἐβασίλευσεν >>. ^{απολλ. ροδιος << Ἀργοναυτικα}       
Αὐτῶν ποιὰ εἶναι ἡ γενεαλογία τους ; Π.χ τοῦ Νῶε τοῦ Ἀβραάμ κ.λ.π. 

Ἔτσι νὰ πληροφορηθοῦμε κάτι γιὰ τὴν Ἱστορία τους, ἄν ὑπῆρξαν ἡ τὶ κάνανε .


                                                                        ΠΥΡΡΑ

Ἡ Πύρρα ἦτο κόρη τοῦ Ἐπιμηθέως καὶ τῆς Πανδώρας, ἡ ὁποῖα Πανδώρα ἦτο ἡ πρώτη 

γυναῖκα ποῦ ἔπλασε ὁ Ἥφαιστος καὶ ἡ Ἀθηνᾶ κατ' ἐντολὴν τοῦ Διός ! 
 Ἡ Πύρρα ἔδωσε τὸ ὄνομα της στὴν Θεσσαλονίκη πόλη Πύρρα . Πυρραῖα , πάντως 

ὠνομάζετο παλαιά καὶ Θεσσαλία ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ μέγας γεωγράφος Στράβων : 

<< Ἀπὸ Πύρρας τῆς Δευκαλίωνος γυναικός >> . ^{ΣΤΡΑΒΩΝ <<Γεωγραγικά>> Θ΄  443}    

Ὁρίστε, ποῖοι εἶναι ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ μὲ ὀνόματα καὶ ἀποδείξεις καὶ ὄχι παραλείψεις 

ἡ ὁτιδήποτε ἄλλο .  

                                                     Ἡ Συνέχεια τοῦ Αἵματος

Οἱ Πελασγοί λοιπὸν, Δευκαλίων καὶ Πύρρα εἶναι οἵ Γενάρχες μας καὶ Ἱεροί 

προπάτορες μας 

. Ἐγέννησαν δὲ τὸν Ἕλληνα καὶ τὴν Πανδώρα.

Ἀπὸ τὸν ἕλληνα ἐγενήθησαν ὁ Δώρος ὁ Ξοῦθος καὶ ὁ Αἴολος, ἀπὸ τὴν Πανδώρα 

δὲ ὁ Γραίκος καὶ ὁ Μακέδων! ^{20 Ἰδού ¨ἡ μεγάλη ἀπόδειξη καὶ σήμερα ! Ἄν ἕνας Μακεδόνας} 

^{πάει στὴν Τσακωνία,}

 ^{στὸ Λεώντιο τοῦ Ν. Ἀρκαδίας , δὲν θὰ πολυκαταλάβει τοῦς Τσάκωνες ὅταν μιλοῦν τὰ << Τσακώνικα >>} 

Ἀπὸ τὸν Ξοῦθο ἐγεννήθησαν ὁ Ἴων καὶ ὁ Ἀχαιός Συνεπῶς ὅλα τὰ ἑλληνικὰ φύλλα 

ἐγενήθησαν ἀπὸ τοὺς πελασγοῦς ( Μακεδόνες , Δωριεῖς , Ἴωνες , Αἰτολεῖς, κ.λ.π )! 

 Προηγουμένως ἀναφέρθη ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως ΕΛ-ΛΑΣ ποῦ σημαίνει θεϊκὴ ἔδρα, 

ὁ θρόνος ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός . Γενικός , ἡ λέξις << Ἑλλάς >> χάνεται στὴν ἀπώτατη 

ἐποχῆ καὶ στὴν ἱστορική παράδοση . Ὁ λαμπρός Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει : 

 << Τῆς νῦν Ἑλλάδος , πρότερον δὲ Πελασγίης καλούμενη ( Ζ ΄ 95 -Η 23-1 56 ) .

Τώρα Οἱ Ἱερεῖς τοῦ μαντείου τοῦ Διός στὴν Δωδώνη ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν 

πανάρχαια Δωδώνη 

στὸν Ὄλυμπο -ὀνομάζοντο ΣΕΛ-ΛΟΙ καὶ διῆγαν ἀσκητική ζωή. Ἡ λέξις << Σελλοί >> 

εὑρίσκετε δασυνόμενη , ὥς ΕΛΛΟΙ ποῦ σημαίνη : Οἱ Ἱεροί ἄνθρωποι ποῦ ἐγενήθησαν

 ἀπὸ πέτρες ( λίθους -λάας ) . Οἱ Ἕλληνες ἱερεῖς τοῦ Διός .

 Ὁ ποιητής Πίνδαρος μᾶς ἀναφέρει ὅτι οἱ λέξεις << Σελλοί >> καὶ <<Ἑλλοί >> 

εἶναι συγγενεῖς λέξεις τοῦ Ἕλληνος ! Ὁ δὲ Ἀριστοφάνης λέγει << Ἑλλήνων Ζεῦ >> 

^{30 ἈΡΙΣΤΟΦΆΝΗΣ <<Ἱππής >> στ. 1253}

Καὶ ἂς ταράξουμε τὴν ἡσυχία ὁρισμένων << εἰδικῶν >> ποῦ , εἷτε προσπαθοῦν νὰ μᾶς 

<< κάνουν >> ὅλους ἴδιους ἡ ἴσους ( ἄν καὶ ὅλοι δὲν εἴμαστε ψηλοί ἡ ξανθοί ἡ λευκή. 

Αὐτοί ἐπιμένουν ἐνάντια στούς φυσικούς νόμους ) , μέσο τοῦ Πλάτωνος στὸ ἔργο τοῦ 

<<ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ >>. Μᾶς λέγει, λοιπόν, ὁ Ἀριστοκλῆς ( αὐτὸ ἦτο τὸ πραγματικό 

ὄνομα του ) 

ὅτι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐνεφανίσθη κοντὰ στὴ λίμνη Κωπαΐδα, προτοῦ ὑπάρξει

 κἄν ἡ Σελήνη . 

Ὁ Στράβων, τέλος εἶναι καταλυτικός :

<< Ἡ Αἱγηίς ὑπῆρξε τόπος ἀνθρωπογενέσεως , διότι εἶχε ὅλες τὶς προϋποθέσεις . 

 Πολλὰ νερά , μεγάλες ἀξιόλογες πεδινές καὶ εὔκρατο κλίμα Πυρῆνας τῆς δὲ

 ἦτο ἡ ἀρχαιότερη

 χέρσα ἐπιφάνεια τῆς γῆς >> . Ἐκάλυπτε δὲ, ὡς ἑνιαία ξηρά τὸ Ἰόνιο τὴν Ἑλληνικὴ

 Χερσόνησο , 

τὸ Αἰγαῖο, τήν Κρήτη καὶ τὴν Κύπρο. 

 Τὴν διέσχιζαν οἱ ποταμοὶ. Ἀνδριάς καὶ Αἰγαῖος . Ὁ ἄνθρωπος ἐδῶ ἀκολούθησε 

ἀνοδικὴ πορεία . 

Τὰ ὡς ἄνω παραταθέντα ἐπιβεβαιώνουν τὴν πανάρχαια παρουσία τοῦ ἀνθρώπου 

στὸν χῶρο αὐτὸ , σὲ συνδυασμό μὲ τὸ πλῆθος τῶν εὑρημάτων ποῦ ἐγέννησε ἡ Ἱερὰ Γῆ .

                                                                           

                                       Θεογονία Καὶ Προκατακλυσμιαῖοι Ἕλληνες

Ἡ << Θεογονία τοῦ Ἡσίοδο εἶναι ἔργο πανάρχαιο καὶ σίγουρα προκατακλυσμαῖο .                 

    Ἐγράφη πρὶν τὸν κατακλυσμό τοῦ Δευκαλίωνος ( 9.654 π.Χ. ) .                                                         

 Ὁ Ἡσίοδος εἶναι ὁ νεότερος ἐκδότης της. Αὐτὸ 

ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ὅτι στὸ ἔργο δὲν ἀναφέρεται ὁ κατακλυσμός καὶ ἡ Θεσσαλία 

ἀναφέρεται ὡς λίμνη. Τὰ δὲ ὀνόματα καὶ ἡ ἐτυμολογία τους εἶναι ἀρχαιοτάτων ἐποχῶν

 καὶ... 

παραπάνω. Ἡ πανθάλασσα ἐκάλυπτε τὴ Γῆ καὶ ἡ πρώτη ξηρά ποῦ ξεπρόβαλε ,

 ἦτο Ἑλλοπία ,

 ἡ Πίνδος δηλαδή . Οἱ πρώτη ἄνθρωποι ἦσαν οἱ Ἕλλοπες . Αὐτὰ ἐπιβεβαιώνει 

ἡ Γεωλογία 

καὶ δὲν εἶναι ἁπλῶς κάποιες ἀπόψεις.                                                         

 Οἱ προκατακλυσμαίοι Ἕλληνες , ἦσαν τὸ << ὡραιότερον καὶ ἄριστον μεταξύ 

τῶν ἀνθρώπων

 γένος >>. Λόγια τοῦ Ἀρχιερέως τῆς Αἰγύπτου στὸν Σόλωνα

 ( << Τίμαιος >> , << Κριτίας >>,

 του Πλάτωνος ) . Μετὰ τὸν κατακλυσμὸ διεσώθησαν λίγοι ἄνθρωποι καὶ πάλι 

ἀπὸ τὴν ἀρχή . 

Διάδοχοι τῶν Ἑλλόπων καὶ τὸν διαδόχων τοῦ Κυκλώπων,        

Μερόπων, Οὑρανιώνων καὶ 

Τιτάνων εἶναι οἱ Πελασγοί ! Ἡ Ἱστορία πηγαίνει χιλιάδες χιλιάδων ἐτῶν πρὸς 

τὰ πίσω, ὅπως 

καταλαβαίνεται . Δὲν εἴμαστε τυχαῖοι ἡ κατασκευασμένη ἀπὸ ἄλλους ποῦ δὲν εἶχαν 

ἡ δὲν ἔχουν ρίζα.... Οἱ πρῶτοι 115 στίχοι τῆς << θεογονίας >> ἀποτελοῦν, 

κυριολεκτικὰ,

 μία πραγματική μύηση! 

Ὅπως ἀποδείξαμε , ὅλα τὰ Ἑλληνικά Φῦλα προέκυψαν ἀπὸ τούς 

Πελασγούς . Ὅσο γιὰ τὴν γλῶσσα ποῦ μιλοῦσαν, δὲν τὴν ἔμαθαν (!), οὔτε τὴν

 ἔφεραν ἀπὸ   πουθενά. Τὴν << μετέμαθαν >> (μετεξέλιξαν ) ὅπως μᾶς ἀναφέρει 

ὁ λαμπρός 

Ἡρόδοτος. ^{32 ἩΡΟΔΟΤΟΣ <<Ἱστορία Α΄ ,57}         Ἄς δοῦμε ποιοὶ ἦσαν οἱ Προκατακλύμικοί

 Ἕλληνες, οἱ πρόγονοι τῶν Πελασγῶν καὶ θὰ ἐκπλαγεῖτε μὲ τὸ πόσο πανάρχαια εἶναι ἡ 

καταγωγὴ , ρίζα μας καὶ ἡ παρουσία στὴν Γῆ.

                                                         ΕΛΛΟΠΕΣ


Ἦσαν οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι ποῦ ἐνεφανίσθησαν στὴν Ἑλλάδα – Πίνδο. 

Καὶ Κυνηγοῦσαν 

καὶ προστατεύοντο μὲ δέρματα. Δὲν εἶχαν διαμορφώσει ἔναρθρο λόγο κάτι τὸ ὁποῖο 

ἔγινε  ἀργότερα σιγά -σιγά, ἀφοῦ ἄρχισαν νὰ μιμοῦνται τούς φυσικούς ἤχους Π.χ . 

ὁ ἀέρας

 ὀνομάσθηκε << οὖρ >> , λόγο τοῦ ἤχου ποῦ ἔρχεται ἀπὸ τὰ βουνά.                     

Τὰ δὲ βουνά τὰ ὀνόμασαν << οὔρεα -ὄρη >> , λόγο τοῦ ὅτι ὁ ἀέρας ἔρχεται ἀπὸ ἐκεῖ. 

Συνεπῶς. Ὁ οὐρανός ἀπεκλήθη τοιουτοτρόπως διότι εἶναι ἄνω τῶν ὀρέων ( οὔρεα καὶ ἄνω.     

 Ὅταν ἄρχισαν νὰ ἐξημερώνουν διάφορα ζῶα, ἔπρεπε, ὡς κτηνοτρόφοι, νὰ κτίσουν στάνες 

γιὰ νὰ προφυλάξουν τὸν ἑαυτὸ τους καὶ τὰ ζῶα τους . 

 Ἔτσι κατασκεύασαν κυκλικός τὶς στάνες τους.       

  Ἀπ΄ ἐδῶ πῆραν τὴν ὀνομασία οἱ << Κύκλωπες >> ! Αὐτὸ μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ τὰ εὑρήματα 

τῶν οἰκισμῶν στὴν Ἑλλάδα, ὁποῦ διαβλέπουμε τὴν συνέχεια τῶν συνηθειῶν κ.λ.π.           

  ( Οἱ Κύκλωπες ἔγιναν οἱ πρῶτοι τεχνολόγοι τῆς Ἀνθρωπότητας. ἀφοῦ ἐβοήθησαν τὸν 

Δία στὸν 

πόλεμο κατὰ τῶν Τιτάνων, δίδοντας του ὑπερσύγχρονα ὅπλα ) .                                                        

   Οἱ θεϊκοὶ Κύκλωπες ἀφοῦ ἦσαν παιδιά τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γαῖας , ζοῦσαν σὲ ἐργαστήρια 

κάτω ἀπὸ τὴν Γῆ καὶ χρησιμοποιοῦσαν 

τὴν ἐνέργεια τῶν ἡφαιστείων . Ἀδέλφια των ἦσαν οἱ << χειρογάστορες >> Κύκλωπες , 

οἱ ὁποῖοι ἔφτιαξαν τὶς περίφημες μεγαλιθικὲς κατασκευές , τὰ περίφημα << Κυκλώπεια 

οἰκοδομήματα. 

 Τὸ ὅτι ἦσαν περίφημοι τεχνολόγοι συνάγεται ἀπὸ τὴ μελέτη κειμένων, ὅπου βλέπουμε 

περικεφαλαῖες ποῦ κάνουν ἀνθρώπους ἀόρατους , τρίαινα τοῦ Ποσειδῶνος κ.α. πολλὰ 

^{33Ἀπολλοδωρος << βιβλιοθήκη >> Α΄ 1-6 καὶ Ἡσίοδος << θεογονία στ. 139} 

                                                                    ΜΕΡΟΠΕΣ


Ἡ ζωή συνεχίζεται καὶ ἐξελίσσεται ὅπως καὶ ἡ πρόοδος τῶν ἀνθρώπων . Ἀρχίζουν καὶ 

καλλιεργοῦν τὴ γῆ.                           Ὁ Ἱξίων , δίδει στὸν ἄνθρωπο τὸν ἄξονα. Ὁ Περίθους

 τὸ τροχό.  ^{ρῆμα περιθέω -τρέχωκυκλικῶς}   καὶ οἱ δύο εἶναι τέκνα τοῦ Φλέγυος καὶ Κλεοφήμης. 

Ἐξαπλώνεται πλέον , ὁ ἄνθρωπος σὲ μεγαλύτερες ἐκτάσεις καὶ ἐκτὸς ἀπὸ οἰκοδόμηση πόλεων 

καὶ ὀχυρωματίκα ἔργα, οἱ φυλὲς γίνονται μεγάλες σὲ ἀριθμὸ ἀνθρώπων. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ 

γεγονός ὅτι, ἡ νῆσος Κῶς παλαιότερα ἐλέγετο Μερόπις καὶ οἱ κάτοικοι μέροπες καὶ 

πανάρχαιος βασιλεύς της ὑπῆρξε ὁ Μέροψ ( γηγενής ) . ^{Ἀπὸ Στέφανο Βυζάντιο :} 

^{<< ἘΘΝΙΚΑ}      Ἑπομένως , οἱ μνῆμες στὴν Ἑλλάδα ποτὲ δὲν ἐχάθησαν ( βλ. ἀστερίσκο τῆς 

παραπομπῆς )^{ἈΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ: << Βιβλιοθήκη>> Α΄ 1-6 καὶ ἩΣΙΟΔΟΣ << Θεογονία στ. 139}    


                                                                       ΟΥΡΑΝΙΩΝΕΣ

                          Ἡ ἐξέλιξις τῶν ἀνθρώπων συνεχίζεται.                    

Ἀρχίζουν νὰ διοικοῦν οἱ πρῶτοι βασιλεῖς ( βάσις + λαός ) , οἱ ἄνθρωποι στρέφονται πρὸς 

τὸ θεῖον, ὑπάρχουν, Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς κ.λ.π .                              

 Ὁ Ἡσύχιος στὸ << λεξικόν >> του μᾶς λέγει πῶς , οἱ Οὐρανίωνες εἶναι οἱ ἄνθρωποι 

<< ὑπὸ τὴν Οὐρανοῦ ἀρχὴν τεταγμένου >> .                                             

Ἡ λέξις Οὐρανός μᾶς δηλοῖ τίτλο ἀνωτάτου κυβερνήτου τῶν Οὐρανιώνων. Οἱ ἀρχαῖοι 

θεωροῦσαν πώς ὁ Οὐρανός ἦτο ἱστορικό πρόσωπο.          

Γιὰ νὰ τὸ ἐρευνήσουμε τὸ θέμα : Ὁ Ἡσύχιος στὸ << Λεξικόν >> του μᾶς λέγει πῶς οἱ 

Οὐρανίωνες εἶναι οἱ ἄνθρωποι << ὑπὸ τὴν Οὐρανοῦ ἀρχήν τεταγμένου>>.                                         

  Ἡ λέξις Οὐρανός μᾶς δηλοῖ τίτλο ἀνωτάτου κυβερνήτου τῶν Οὐρανίωνων .

 Οἱ ἀρχαῖοι θεωροῦσαν πῶς ὁ οὐρανός ἦτο ἱστορικό πρόσωπο . 

Γιὰ νὰ ἐρευνήσουμε τὸ θέμα .         

 Ὁ Ἡσίοδος μᾶς ἀναφέρει περὶ τοῦ οὐρανοῦ , ὅτι ἦτο γιός τῆς Γαῖας .  

^{ἩΣΙΟΔΟΣ << Θεογονία >> στ. 126}            Οἱ Ὀρφικοί τὸ ἀποδίδουν ως <<υἱόν τῆς Νυκτός >> 

ἐνῶ κατὰ τὴν ἄποψη ἄλλον : << Γιός τοῦ Αἰθέρος καὶ τῆς Ἡμέρας .                   

  Ἔχουμε πάντως καὶ τὶς ἀπόψεις τοῦ Ἀπολλοδώρου ^{ἈΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ << Βιβλιοθήκη >>}

 ^{Α΄. 1,} καὶ τοῦ Διοδώρου ^{ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ << Ἱστορία Βιβλ. 56,3-57}  

Τοῦ Σικελιώτου ὅπου :          << Ὁ Οὐρανός ἦτο ὑπαρκτὸς ὡς ἄνθρωπος καὶ πρῶτος 

βασιλεύς τοῦ Σύμπαντος >> .               

Ὁ Ἡσίοδος μᾶς ἀναφέρει πῶς , οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν σὰν σὰν θεοί μὲ ἀσφάλεια , εἰρήνη καὶ 

εὐημερία .           Ἐκείνη τὴν ἐποχῆ οἱ Οὐρανίωνες ἔκαναν μεγάλες ἐφευρέσεις , ὅπως ἡ 

μεταλλουργία , κατασκεύασαν πολλὰ τεχνικὰ ἔργα .

 Ἐπεξεργάσθηκαν τὸ σίδηρο καὶ ἐπραγματοποίησαν πολλὰ ταξίδια. Μερικὰ ὀνόματα τῶν 

Οὐρανιώνων α) Οἱ περίφημοι <<Ἐκατόγχειρες >> βριάρεως Γύγης καὶ Κόττος . Ἦσαν οἱ

 τεχνολόγοι -τεχνοκράτες τῆς ἐποχῆς . ^{ἩΣΙΟΔΟΣ <<Θεογονία >> στ. 147 καὶ ἈΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ :} 

^{<< Βιβλ.στ. 265}     β) Ὁ Ἥφαιστος , ὁ ὁποῖος ἐφηύρε τὴν μεταλλουργία , κ.α. πολλά. 

Γειά τοὺς ἐκατόγχειρες πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι τὰ ὀνόματα τους σημαίνουν;

 Ἰσχυρός , Ὀργισμένος καὶ Γίγαντας . Ἕνας ἄλλος Οὐρανίων ἦτο ὁ Θαύμας , γιός τοῦ

 πόντου καὶ τῆς Γαῖας , σύζυγος της       

 Ἠλέκτρας μὲ τὴν ὁποῖα ἀπέκτησαν τὴν Ἴριδα καὶ τίς Ἀρπυϊες . ^{Οἱ Ἄρπιες -ἦσαν ἡ Ἀελλῶ καὶ ἡ} 

^{Ὡκυπέτη.} Πραγματοποίησε θαυμαστὰ ἔργα. ^{ἈΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ << Βιβλιοθήκη >> Α΄ 10 καὶ} 

^{<< ΘΕΟΓΟΝΙΑ>> Ἡσιόδου στ. 265}      Βλέπεται ποῦ μποροῦν νὰ φτάσουμε ἐρευνῶντας τὸ 

γενεαλογικὸ μας δένδρο, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ; Φθάνουμε , πράγματί , σὲ πανάρχαιους χρόνους

 τοῦ ἀπωτάτου παρελθόντος μας .

 Καὶ ἐπειδὴ δὲν θὰ σὰς ἀφήσω σὲ ἀπορία , θὰ σᾶς ἀναφέρω κάτι τὸ συγκλονιστικό γιά νὰ 

διαπιστώσετε τὴν θεῖα καταγωγῇ μας καὶ πόσο πανάρχαια εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ ρίζα καὶ φυλή :

 Βάσει τῶν ἀστρονομικῶν στοιχείων ποῦ μᾶς ἀναφέρει ὁ Νόννος, ἡ Σελήνη ἔγινε δορυφόρος 

τῆς Γῆς τὸ 26.147 π.Χ.  ^{ΝΟΝΝΟΣ << ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ>>, Α 176-197 ΚΑῚ Β΄ 654-659}    

 Ὁ Πλάτων ὀνομάζει τοὺς πρώτους κατοίκους στὴν Κωπαῒδα , ἀλλὰ καὶ στὴν 

Ἀρκαδία γενικῶςστὴν Ἑλλάδα ΠΡΟΣΕΛΗΝΟΥΣ, δηλαδὴ κατοικοῦσαν πρόγονοί μας 

ἐδῶ στὴν Ἱερά Γῆς

 ( Ἰδέ διάλογον τοῦ Πλάτωνος : << Μενέξενος >>) . 

 Τὶ συμπεράσματα ἐβγῆκαν τώρα ! Σημασία ἔχει πῶς οἱ Πελασγοί καὶ ὉΛΟΙ

 οἱ Πρωτοέλληνες

 καὶ ὄχι προέλληνες · ἦσαν γηγενεῖς αὐτόχθονες καὶ ἡ ἐξέλιξις τοῦ ἀνθρώπου ἄρχισε 

ἀπὸ ἐδῶ 

γιὰ τοὺς

 λόγους ποῦ προαναφέρθησαν , δηλαδὴ εὔφορη γῆ καὶ σὲ τελικὴ ἀνάλυση ὁ Θεὸς γνώριζε 

πολύ

 καλὰ ποιόν θὰ ἔκανε πρῶτον ἄνθρωπο καὶ ποῦ θὰ τὸν τοποθετοῦσε !

 Ἔχουμε τὴν << θεογονία τοῦ Ἡσιόδου .                  

Τὸ ἀποδείξαμε μὲ στοιχεῖα ἤδη . Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι 'κ τοῦ πονηροῦ , τῆς ἡμιμαθείας 

καὶ τοῦ Μισελληνισμοῦ. Ἡ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἔχει ἀρχίσει . Θὰ βρεῖ ἐμπρὸς του 

πολλὰ ἐμπόδια ἀλλὰ << διά πυρός καὶ σιδήρου >>       

Θὰ ζήσει στοὺς αἰῶνες διότι οἱ Ἕλληνες ἤμαστε τὰ Ἱερὰ τέκνα τῶν Πανάρχαιων καὶ 

Ἐνδόξων προγόνων μας καὶ αὐτὸ δὲν ἀλλάζει οὔτε μὲ μεταλλαγμένα τρόφιμα οὔτε μὲ 

ψεκασμοὺς οὔτε μὲ γρίππες άσιατοαφρικανικοῦ τύπου οὔτε μὲ παγκοσμιοποιήσεις καὶ 

τέτοια φαιδρά .                                  

 Ἄς ἀκολουθήσουμε τοὺς Προγόνους μας στὴν πορεία τους καὶ νά δοῦμε καθὼς καὶ νὰ

 παραδειγματισθοῦμε , πῶς ἐπέζησαν <<διά πυρός καὶ σιδήρου >> οὕτως ὥστε νὰ 

συνεχίσουμε κῖ ἐμεῖς..  

Ποιὰ Θεά ὁ Ζεὺς Μεταμόρφωσε σε Ζωύφιο καὶ τὴν Κατάπιε;

 

Γιατί ὁ Δίας μεταμόρφωσε σὲ ζωύφιο τὴν πρώτη του γυναῖκα Μήτιδα καὶ τὴν κατάπιε

"Μὲ τὴν Μήτιδα ὁ Δίας ἀπέκτησε τὴν Ἀθηνᾶ πολιοῦχο τῆς πόλης τῶν Ἀθηνῶν θεὰ τῆς σοφίας καὶ τοῦ πνεύματος κατὰ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες.

Εικόνα © Αρχαία Ελληνικά

Ἡ Μήτις ἦταν κατὰ τὸν Ἡσίοδο, κόρη τοῦ Ὠκεανοῦ καὶ τῆς Τηθύος καὶ πρώτη σύζυγος τοῦ Δία.

Σύμφωνα με τη μυθολογία

Κατὰ τὸν Ἀκουσίλαο ἡ Μήτις γεννήθηκε μαζὶ μὲ τὸν Ἔρωτα καὶ τὸν Αἰθέρα, ἀπὸ τὴν ἕνωση τοῦ Ἐρέβους καὶ τῆς Νύχτας, ποὺ προῆλθαν ἀπὸ τὸ Χάος.

Θεωροῦνταν θεὰ τῆς σοφίας καὶ τῆς φρόνησης, ἰδιότητες ποὺ κληροδότησε στὴν κόρη της, τὴ θεὰ Ἀθηνᾶ. Ἡ Μήτιδα ἦταν ἡ προσωποποίηση γιὰ τοὺς ἀρχαίους ὄχι ἁπλὰ τῆς σοφίας καὶ τῆς φρόνησης ἀλλὰ τοῦ εἴδους τῆς πονηριᾶς καὶ τῆς ἐπαγρύπνησης ποὺ ἐκπροσωπεῖ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ὁ Ὀδυσσέας καὶ ἀπὸ τὰ ζῶα ἡ ἀλεποῦ.

Ἡ Μήτις εἶναι αὐτὴ ποὺ γιὰ νὰ βοηθήσει τὸ Δία προσέφερε στὸν Κρόνο τὸ ἐμετικὸ φάρμακο ποὺ θὰ τὸν ἐξαναγκάσει νὰ ξεράσει τὰ παιδιά του ποὺ εἶχε καταπιεῖ. Μετὰ τὴ νίκη του στὴν Τιτανομαχία ὁ Δίας ἀρχίζει τὴ βασιλεία του μὲ τὸν γάμο του μὲ τὴ Μήτιδα, ποὺ τοῦ προσφέρει μιὰ πολύτιμη συμμαχία.

Σύμφωνα μὲ ἕναν χρησμὸ ἡ Μήτις θὰ γεννοῦσε πρῶτα μιὰ κόρη καὶ ἔπειτα ἕναν γιὸ ποὺ θὰ καταλάμβανε τὴν ἐξουσία καὶ θὰ κυβερνοῦσε θεοὺς καὶ ἀνθρώπους. Μόλις ὁ Ζεὺς πληροφορήθηκε τὸν χρησμό, φοβούμενος μὴν πάθει ὅτι καὶ ὁ πατέρας του Κρόνος, κατάπιε τὴ Μήτιδα, ἐνῷ κυοφοροῦσε ἀκόμη τὴν Ἀθηνᾶ. Ἔπειτα μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἡφαίστου, ὁ Δίας γέννησε τὴν Ἀθηνᾶ, ἐνῷ ἡ Μήτις παρέμεινε μέσα του.




Τὸ παιδί της Μήτιδος, ἡ Ἀθηνᾶ ἐπίσης θεὰ τῆς σοφίας γεννήθηκε πάνοπλο καὶ τρομερὸ ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ Δία μὲ τὴ βοήθεια μιᾶς τσεκουριὰς τοῦ Ἡφαίστου.




Χαρακτηριστικά της Μήτιδας




Ἐν ἀντιθέσει μὲ τὴ Θέμιδα τὴ δεύτερη σύζυγο τοῦ Δία, ἡ Μήτις ἀντιπροσωπεύει μιὰ πιὸ πρωτόγονη ἐποχή, ὅπου ὁ ἀδύνατος γιὰ νὰ γλιτώσει ἀπὸ τὸν δυνατότερο πρέπει νὰ χρησιμοποιήσει τὴν πονηριά του. Ἡ ἐπαγρύπνηση ἀλλὰ καὶ ἡ ἀλλαγὴ τῶν μορφῶν ἄλλωστε εἶναι χαρακτηριστικὸ πολλῶν θαλάσσιων θεοτήτων, ὅπως ὁ Πρωτέας καὶ ἡ Θέτιδα. Ἡ Μήτις δὲν ἦταν καθαυτὸ θαλάσσια θεότητα ἀλλὰ ὅμως ἦταν κόρη δύο μυθολογικῶν θαλασσῶν. Καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο ἀφοῦ τὸ θαλάσσιο περιβάλλον εἶναι γεμᾶτο ὀργανισμοὺς ποὺ συμπεριφέρονται μὲ τὸν ἴδιο τρόπο.

Ὁ μῦθος

Ἡ Μήτις παντρεύτηκε τὸν Δία σὲ μιὰ μεγάλη γιορτή. Ἡ ὀμορφιὰ καὶ ἡ σοφία της, μεγαλύτερες ἀπὸ ἐκεῖνες κάθε θνητῆς ἢ ἀθάνατης, καὶ ἦταν ἕνα καλὸ συμπλήρωμα στὴν προσωπικότητα τοῦ συζύγου της. Στὴν ἀρχή, φάνηκε ὅτι θὰ ἦταν μεταξὺ τῶν καλύτερων καὶ πιὸ ἀξιόπιστων συμβούλων τοῦ Δία, ἀλλὰ στὴ συνέχεια ἔγινε μιὰ ἀπροσδόκητη ἀπειλὴ γι 'αὐτὸν μέσῳ μιᾶς προφητείας ποὺ ἐκφωνήθηκε ἀπὸ τὸ μαντεῖο τῆς Γαίας. Ἡ προφητεία ἀποκάλυψε ὅτι ἡ Μήτις θὰ γεννοῦσε δύο πολὺ ἰσχυρὰ παιδιά. Ἡ πρώτη θὰ ἦταν ἡ Ἀθηνᾶ καὶ ἡ δεύτερη ἕνας ἀνώνυμος μυστηριώδης γιὸς ποὺ θὰ ἐπαναλάμβανε τὸν κύκλο τῆς προδοσίας, ἀνατρέποντας τὸν πατέρα του καὶ καταλαμβάνοντας τὸ θρόνο τῶν θεῶν. Ὁ Δίας δὲν διέφερε πολὺ ἀπὸ τοὺς προγόνους του καὶ ὅταν ἦρθε ὁ φόβος του ὅτι θὰ τὸν σφετεριστεῖ ὁ γιός του, ἔπρεπε νὰ βρεῖ ἕναν τρόπο γιὰ νὰ τὸ σταματήσει.

Καὶ τότε ὑπῆρχε ἐπίσης αὐτὴ ἡ ἐκνευριστικὴ νέα συνήθεια ποὺ ἀνέπτυξε ἡ Μήτις γιὰ νὰ ἀποφύγει τὸ κρεβάτι τοῦ Δία. Εἶχε γίνει ὅλο καὶ πιὸ ντροπαλὴ καὶ συγκρατημένη. Ἡ Μήτις ὑποψειάζονταν, ἀφοῦ παρατήρησε τὶς μεταμορφώσεις τοῦ Δία σὲ ζῶα, ὅτι θὰ πήγαινε καὶ μὲ ἄλλες γυναῖκες. Σκέφτηκε ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ κάνει τὸ ἴδιο, καθὼς καὶ ἡ ἴδια μποροῦσε νὰ κάνει μιὰ πετυχημένη ἀλλαγὴ σχήματος. Γιὰ τὴν Μήτις, ἡ καλύτερη ἐκδίκηση γιὰ τὶς ἀπιστίες του ἦταν νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ διαφορετικὸ πλάσμα καὶ στὴ συνέχεια νὰ πετάξει, νὰ γλιστρήσει, νὰ καλπάζει ἢ νὰ κολυμπήσει ὅποτε νὰ κατευθύνει τὶς προόδους του πρὸς αὐτήν. Ὁ Δίας σύντομα θύμωσε μὲ αὐτὸ τὸ κόλπο. Ὑπῆρχε μιὰ προφητεία ὅτι θὰ εἶχε ἕναν γιὸ ποὺ θὰ τὸν σφετεριζόταν, ἀλλὰ πῶς θὰ μποροῦσε νὰ συμβεῖ αὐτὸ ἀκόμη ὅταν ἡ γυναῖκα του τὸν ἀπέφευγε. Κάτι ἔπρεπε νὰ γίνει γιὰ τὴν Μήτις.




Μιὰ μέρα ὁ Δίας χλεύασε τὴν Μήτις μὲ σκοπὸ νὰ τὴν ξεγελάσει. Τὴν προκάλεσε σὲ μιὰ μονομαχία ποὺ θὰ ἄλλαζαν σχῆμα. Οἱ δυό τους μεταμορφώθηκαν σὲ ὑπέροχα πλάσματα, χωρὶς κανεὶς νὰ μπορέσει νὰ κερδίσει τὸ παιχνίδι.




Τελικά, ὁ Δίας καὶ ἡ Μήτις κατέρρευσαν ἐξαντλημένοι. Συγχαίροντας τὴν γιὰ ἐξυπνάδα της νὰ μεταμορφώνεται μὲ μεγάλα ζῶα, τὴν προκάλεσε νὰ βρεῖ τὸν τρόπο νὰ τὸν νικήσει ὡς ἕνα μικροσκοπικὸ ἔντομο. Ἡ Μήτις, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι θεοί, ἦταν περήφανη καὶ ἤξερε ὅτι ἦταν πιὸ ἔξυπνη ἀπὸ τὸν Δία. Δέχτηκε αὐτὴ τὴν πρόκληση καὶ τοῦ ἐπέτρεψε νὰ τὴ μετατρέψει σὲ μύγα, ἀλλὰ δὲν συνειδητοποίησε τὴν ἔκταση αὐτοῦ τοῦ λάθους μέχρι ποὺ τὴν ἔπιασε στὸ χέρι, καταλήγοντας στὸ στομάχι τοῦ Δία. Τελικὰ εἶχε νικήσει τὴ Μήτις στὸ δικό της παιχνίδι, δύο φορές: μία μὲ ἀλλαγὴ σχήματος καὶ τὴν ἄλλη μὲ ἐξυπνάδα. Ἴσως τώρα νὰ ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἀναζητήσει μιὰ ἄλλη γυναῖκα...

                                                        

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΦΑΕΘΩΝ. Ἡ ἐπίδρασις τοῦ Φαέθων εἰς τὸν πολιτισμὸν τῆς λευκῆς φυλῆς

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΦΑΕΘΩΝ- Ἡ ἱστορια τῆς λευκῆς φυλῆς

Στὸν Τίμαιο τοῦ Πλάτωνος ὁ αἰγύπτιος ἱερέας ἀναφέρει τὴν καταστροφὴ ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὸ μῦθο τοῦ Φαέθοντα τοῦ γιοῦ τοῦ ἥλιου ποὺ πῆρε τὸ ἅρμα τοῦ πατέρα του καὶ κατευθύνθηκε σὲ λάθος διαδρομή.
Τὸ ἀποτέλεσμα νὰ κατακάψει τὰ πάντα ἀπ' ὅπου πέρναγε καὶ νὰ βρεὶ τραγικὸ τέλος ἀπὸ τὸν Δία"κεραυνωθεὶς διεφθάρῃ"- πέφτοντας τὸ σῶμα τοῦ κάπου στὸν Ἠριδανὸ ποταμό!

Ὁ Λουκιανὸς μιλᾷ στὴν "ἀληθινὴ ἱστορία" ξανὰ γιὰ τὸν Φαέθοντα ὡς ἀρχηγὸ τῶν Ἡλιακῶν θεῶν ἐνάντια στοὺς Ἀτλαντες!
Οἱ Ἰνδοὶ στὴ Μαχαμπαράτα ἀναφέρουν τὴ σύγκρουση Ἡλιακῶν μὲ Σεληνιακοὺς θεοὺς καὶ τὴ χρήση ,καλὰ περιγραφέντων,πυρηνικῶν ὅπλων!
Ἡ Ἀτλαντίδα μᾶλλον καὶ ἡ καταστροφή της ,ὅμως δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν καταστροφὴ τοῦ Φαέθοντα ,παρ,ὅλα ὅσα ἰσχυρίστηκαν ἀξιόλογοι ἐρευνητὲς ὅπως ὁ μακαρίτης Θ.Αξιώτης.
Εἶναι ἕνα πολὺ μεταγενέστερο γεγονὸς τοῦ 18ου π.χ.αιώνα,περίπου, ἐνῶ αὐτὸ τοῦ Φαέοντα πιθανὰ ἀντιστοιχεῖ στοὺς ἀστεροειδεὶς ποὺ ἔπληξαν τη Γῆ πρὸ 65.000.000 χρόνια καὶ ἔφεραν τὸ τὸ τέλος τῶν δεινοσαύρων.

Πολλοὶ ἐρευνητὲς ὅπως ὁ ἀζέρος Ζαχαρίας Σίτσιν ,o Ντέϊβιντ Ἄικι ἀλλὰ καὶ ὁ Θ.Αξιώτης ,τοῦ ἀποδίδουν την 5η ἐλλειπτικὴ τροχιὰ στὸ ἡλιακό μας σύστημα,ἀνάμεσα στὸν Ἄρη καί το Δία.

Τὸν ἀποκαλοῦσαν-Τιαμάτ- οἱ μυστηριώδεις Σουμμμέριοι(ἴσως οἱ πρόγονοι τῶν Σαμαρειτῶν τῆς Ἰουδαίας) καὶ τὸν συσχέτιζαν μὲ τοὺς Ἀνουνάκι ἕνα εἶδος βασιλικῶν δαιμόνων-ἠμίθεων ποὺ ἕλκουν καταγωγὴ ἀπὸ τὸν πλανήτη Νιμπίρου ,μιὰ ἄλλη ἀναφορὰ στὸν χαμένο πλανήτη Φαέθοντα.

Τὸ ὄνομα ΑΝΟΥ-ΝΑ-Κι δείχνει προέλευση ἀπὸ ΑΝΩ καὶ πιθανὰ νὰ ὑπάρχει κάποια ἀλήθεια σὲ αὐτό ,ὅπως καὶ μὲ τοὺς Νεφελέϊμ καὶ Ἐλοχεὶμ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης!Ἀλλοι ἀποδίδουν τὸν πλανήτη Μαρδοὺκ τῶν βαβυλωνίων σὲ αὐτὸ τὸν πλανήτη.

Οἱ Ἑλβετοὶ ἔχουν σὲ κάποια χαρτονομίσματα τους εἰκόνες ψηλόλιγνων "ἀνουνάκι"-φαέθοντων καὶ τὸν πλανήτη σὲ μέγεθος μεγαλύτερο τῆς Γῆς σὲ τροχιὰ γύρω ἀπὸ τὸν ἥλιο.

Οἱ Ἑλβετοί ,θεωροῦνται οἱ κλειδοκράτορες τῶν μυστικῶν τῆς λευκῆς φυλῆς !
Ὁ ρωσοεβραῖος Ἐμμανουὴλ Βελιτσκόφσκι ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Φαέθων ἦταν κομήτης ποὺ εἰσῆλθε στό
ἡλιακὸ σύστημα,προκάλεσε καταστροφὲς στὸν Ἄρη,
τὴ Σελήνη καὶ τὴ Γῆ καὶ τελικὰ ἐτέθῃ σὲ τροχιὰ γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιο μὲ τὸ ὄνομα Ἀφροδίτη!
Ταιριάζει ἡ περιγραφὴ μὲ τὴν ἀνώμαλη πορεία τοῦ Φαεθοντικοῦ ἅρματος στὸν ἑλληνικὸ μῦθο,ὅμως ξεπερνᾷ τὸ μέτρο μιὰ τέτοια μεγάλη κοσμικὴ καταστροφὴ καὶ ὁ πλανήτης Ἀφροδίτη ὑπῆρχε ἐκεῖ
καὶ ἔχει βέβαια πολὺ μεγαλύτερο μέγεθος ἀπὸ ἕνα κομήτη!
Ἰάπωνες ἐπιστήμονες θεωροῦν πὼς πρέπει ὁ πλανήτης νὰ εἶχε καὶ ἀρκετοὺς δορυφόρους ,ἐνῶ ἡ ἐπίσημη ἐπιστημονικὴ θέση εἶναι ὅτι ὑπῆρξε ἐκεῖ ἕνας πρωτοπλανήτης πρὸ δισεκ/ρια χρόνια ἀλλὰ ἡ ἀσταθῆ κατάσταση τοῦ καὶ ἡ ἀσταθὴς τροχιὰ τὸν ὁδήγησε στὴ διάσπαση καὶ τὴ δημιουργία της ζώνῃς τῶν ἀστεροειδῶν!
Ὁ Πλάτων ὅμως καὶ ὁ Λουκιανὸς καὶ οἱ μυθολογίες τῶν λαῶν ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴ θέση αὐτή!
Ἡ μακρινὴ ἀπόσταση τοῦ πλανήτη ἀπὸ τὸν Ἠλιο διαμόρφωσε μᾶλλον μιὰ φυλὴ ὄντων στὸν Φαέθοντα μὲ ἔλλειψη μελανίνης,ἄρα τὰ λευκά-ξανθὰ μαλλιά,τὸ λευκὸ δέρμα καὶ τὰ γαλανὰ μάτια ἦταν ὁ πιθανότερος φαινότυπος.

Ὁ Θ.Πάσχος στὸ ἐξαντλημένο ἔργο "Οἱ Ἄτλαντες κ. Νταίνικεν καὶ ὄχι "οἱ θεοί"" μιλᾷ γιὰ ἀποίκηση τῶν πλανητῶν τοῦ ἡλιακοῦ συστήματος ἀπὸ τοὺς Ἄτλαντες,τὸ σωστὸ ὅμως ἦταν οἱ Φαέθοντες.
Εἶχαν ἀναπτύξει λοιπὸν οἱ κάτοικοι τοῦ πλανήτη αὐτοῦ πρὸ 65 ἑκατομ-μυρίων ἐτῶν ἕνα τέτοιο τεχνολογικὸ πολιτισμὸ ποὺ θὰ τοὺς ἐπέτρεψε τὴν ἀποίκηση τοῦ Ἄρη ἀλλὰ καὶ δορυφόρων τοῦ Δία ,ἴσως καὶ τοῦ Κρόνου .
Διόλου ἀπίθανη ἡ κατασκευὴ βάσεων στὴ Σελήνη ἢ ἀκόμη καὶ στὴ Γῆ!
Τὴν ἐποχὴ τῶν ἐξελιγμένων ὀρνιθόσαυρων στὴ Γῆ ,
ὁ Ἄρης εἶχε νερὸ σὲ μεγάλα ποτάμια καὶ λίμνες καὶ πυκνότερη ἀτμόσφαιρα ἔτσι οἱ Φαέθοντες εὔκολα θὰ ἀποίκιζαν τὸν πλανήτη.


Στὴ Γῆ εἶναι πιθανὸ νὰ ἦλθαν σὲ συμφωνία μὲ τοὺς ὀρνιθόσαυρους γιὰ τὴν ἐξόρυξη χρυσοῦ,ἀλουμινίου,οὐρανίου καὶ ἄλλων μετάλλων γιὰ τὴ βιομηχανία τους!

Στὴ Σελήνη ἀναφέρεται πὼς ἔχουν βρεθεῖ ἐρείπια ἀπὸ βάσεις τῶν Φαέθοντων.
Στὸ δορυφόρο Ἰαπετὸ εὑρέθηκαν στοιχεῖα ἀπὸ τὸ διαστημόπλοιο Casini ποὺ δείχνουν ὅτι ὅλος ὁ πλανήτης ,ἴσως ἦταν ἐσωτερικὴ βάση τῶν Φαέθοντων.


Πιθανὰ τὸ αὐτὸ ἰσχύει γιὰ τοὺς δορυφόρους Δεῖμο καὶ Φόβο τοῦ Ἄρη.στην Ἀφροδίτη μᾶλλον τὸ ἀφιλόξενο περιβάλλον τους ἐμπόδισε νὰ τὴν ἐποικίσουν.


Αὐτὸς ὁ ἐποικισμὸς τῶν πλανητῶν δεικνύεται στὴν ἐπικίνδυνη πορεία τοῦ φαεθοντικοῦ ἅρματος.
Ἕνας πολιτισμὸς μὲ τεράστια τεχνολογία ἀλλὰ ἰμπεριαλιστικὰ χαρακτηριστικά,ποὺ τελικὰ ὁδηγῇ-
θηκε ,ὅπως γίνεται πάντα μὲ τὴν ὑποχώρηση τῆς πνευματικότητας ,στὴν ἠθικὴ παρακμή.


Πιθανὴ ἡ χρήση σκλάβων ἀπό τη Γῆ ἤ τον Ἄρη ἀλλὰ καὶ ὑβριδίων ποὺ ἀνέπτυξαν μὲ τὴ γενετικὴ μηχανική!

Κάποια στιγμὴ λόγῳ τῆς ἀδυναμίας πιὸ πέρα ἐπέκτασης τῆς κυριαρχίας τους καὶ τῆς ἐκμετάλλευσης νέων "χωρῶν" πηγῶν ἐργατικῆς δύναμης,ἐμφάνισαν μιὰ οἰκονομικὴ κρίση,κρίση ταυτόχρονα κοινωνικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἑνὸς πλανητικοῦ γένους ποὺ εἶχε ἤδη παρηκμάσει πνευματικὰ καὶ ἠθικά.


Ἡ ἐπιθυμία νὰ ὁδηγήσει ὁ Φαέθων τὸ ἅρμα τοῦ Ἥλιου δείχνει τὴν ἀκόρεστη ἐπιθυμία αὐτῶν τῶν "ἀνθρώπων" νὰ ἐξουσιάσουν τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντες.
Τελικὰ ἡ κρίση βρῆκε διέξοδο σὲ πλανητικὸ πόλεμο ποὺ ἐπεκτάθηκε σὲ ὅλο τὸ ἡλιακὸ σύστημα.
Κάποιο ἐρευνητὲς μιλᾶνε γιὰ διακόρευση τοῦ πυρῆνα τοῦ Φαέθοντα πρὸς χρήση τῆς γεωθερμικὴς ἐνέργειας μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἔκρηξη τοῦ πλανήτη,ἄλλοι γιὰ ἁλυσιδωτὲς πυρηνικὲς ἐκρήξεις ἀπὸ χρήση πυρηνικῶν ὅπλων ποὺ ὁδήγησαν στὴ μαζικὴ ἔκρηξη τῶν ὠκεανῶν τοῦ πλανήτη.

Ὅπως καὶ νὰ ἔγινε οἱ χιλιάδες ἀστεροειδεὶς μείνανε μνημεῖα τοῦ πλανήτη Φαέθοντα.


Μὲ τὴν καταστροφὴ τοῦ πλανήτη,ἀστεροειδεὶς καὶ μετεωρῖτες χτύπησαν τὸν Ἄρη ,τὴ Σελήνη καί τη Γῆ ὅπου ἐπέφεραν τὸ τέλος τῶν Δεινοσαύρων.


Κάποιοι ὅπως πάντα ἐπέζησαν τῆς καταστροφῆς καὶ παρέμειναν σὲ βάσεις στὸν Ἄρη ἢ καὶ στὸ δορυφόρο Ἰαπετὸ ἢ καὶ σὲ ἄλλους πλανῆτες.
Ἴσως κάποιοι ἀπ' αὐτοὺς νὰ κατέφυγαν στὴ Γῆ καὶ νὰ ἐγκαταστάθηκαν σὲ ψυχρές ,ὀρεινὲς περιοχὲς τοῦ πλανήτη ὥστε νὰ ἐγκλιματισθοὺν καλύτερα.
Τέτοιες θὰ ἦταν τὰ Ἰμαλάϊα,ὁ Καύκασος,οἱ Ἄλπεις καὶ οἱ Ἄνδεις.
Τὰ ἐξωγενῆ αὐτὰ φύλλα στὴν Παλαιὰ διαθήκη ἀναφέρονται ὡς γένη Ἰάφεθ (ἰαπετικὰ) λέξη ποὺ θυμίζει τὸν Φαέθοντα καὶ εἶναι τὰ ἀνάλογα μὲ τὰ Ἀνουνάκι τῶν Σουμμερίων.
Ἐπίσης ἡ ἱστορία τῆς Ἰοῦς κόρη της Λευκάνῃς , γενάρχης τῶν Ἰώνων ποὺ περιγράφει ὁ Αἰσχύλος στὸν Προμηθέα δεσμώτη,ἀντιστοιχεῖ σὲ μιὰ τέτοια πορεία.
Ἡ Ἰω διωγμένη ἀπὸ τὸ Ἀργος(Ἄρης- ἄγος) καταφεύγει δια τοῦ Βοσπόρου (πέρασμα τοῦ στενοῦ Ἄρη-Γῆς) στὴ Σκυθία στὸν Καύκασο καὶ μετὰ στὴ Μ.Ασία,στὴν Ἰουδαία καὶ τὴν Αἴγυπτο ὅπου θὰ γεννιόταν ὁ Ἔπαφος,πρόγονος τῶν Δαναῶν.(ἀναφέρεται στὴν Αἴγυπτο φύλλο σκυθικὸ ποὺ λεγόταν Ὑκσὼς καὶ ἀντιστοιχεῖ μᾶλλον μὲ τοὺς Δαναοὺς Ἱκέτες τοῦ Αἰσχύλου).
Ἐπίσης ὁ Ἔπαφος φαίνεται νὰ ἀντιστοιχεῖ στὸν φιδόμορφο θεὸ Ἄποφι τὸν ἀρχαῖο μᾶλλον ὄφι τῆς Ἀποκάλυψης ποὺ ρίχτηκε στὴ Γῆ ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Μιχαὴλ (ἄγγελο τοῦ πυρός).

Ὁ Ἄγγελος Σικελιανὸς ἔβλεπε στὴν πορεία τῆς Ἰοῦς
τὴν ἱστορία τῆς λευκῆς φυλῆς καὶ τὴ συνέκρινε μὲ τὸ πέρασμα (πατισάχ-πάσχα) τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο(ὑπτίως Γῆς δηλαδὴ Ἄρης) δια τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας(ὁ Ἄρης λεγόταν Ἐρυθραῖα-Ἐρυθρὸς πλανήτης) στὴ νέα Γῆ τῆς ἐπαγγελίας(δηλαδὴ τὸν πλανήτη Γῆ).
Ὁ Ἴων γιὸς τοῦ Ξούθου (ἔξωθεν) εἶναι ὁ πρόγονος τῆς λευκῆς φυλῆς , μὲ ἀποικία στὴ Μ.Ασία μὲ τὴ δωδε-κάπολη στὴ χερσόνησο τῆς Ἐρυθραίας ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Χίο καὶ τὴν πόλη Ἐρυθραία-Ἐρυθρές ,ὅπου προφήτευε ἡ Σίβυλλα ποὺ ἀργότερα θὰ προφήτευε στοὺς Ρωμαίους ἀπὸ τὴν Κύμη τῆς Ἰταλίας(ἡ συνέχεια τοῦ ἱερατείου τῆς λευκῆς φυλῆς).
Ἡ Μίλητος ἡ πρώην πόλη τῶν μελαχρινῶν Καρῶν θὰ κατακτηθεῖ καὶ θὰ σφαγεῖ ὁ πληθυσμός της ἐνῶ ὅσοι ἐπέζησαν θὰ γίνουν δοῦλοι.
Αὐτὴ ἡ πόλη θὰ γίνει ἡ μητρόπολη τους.εκεὶ θὰ ἔφτανε στὴν ἀκμή του ὁ πρῶτος γήινος λευκὸς πολιτισμός,θὰ γεννιόταν ἡ φιλοσοφία καὶ οἱ ἄλλες φυσικὲς ἐπιστῆμες τοῦ καθαροῦ ἐπιστημονικοῦ ὑλισμοῦ.
Ἀριθμολεξικά ,μαντέψετε τί δίνει :
Ἡ Μιλητοσ=666!


Ἀνάλογοι θρῦλοι τῆς καταγωγῆς τῶν λευκῶν ἀπὸ τὰ ἄστρα ὑπάρχουν σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τοῦ πλανήτη.
Στὴ Βόρεια Ἰαπωνία ἀναφέρονται στὴ λευκὴ φυλὴ Ἀϊνοῦ ,ἐνῶ Ἰάπωνας ἐρευνητὴς εἶχε ἰσχυριστεῖ ὅτι κατεῖχε ἀγαλματίδιο ἀπὸ τὸν πλανήτη Φαέθοντα!


Εἶναι περίεργο πάντως τὸ πεπρωμένο αὐτὸ τοῦ λαοῦ τοῦ ἀνατέλλοντος Ἥλιου μὲ τίς πυρηνικὲς ἐκρήξεις τῆς Χιροσίμα,τοῦ Ναγκασάκι καὶ πρόσφατα τῆς Φουκουσίμα.
Μοιάζει τὸ κάρμα τῶν "λευκῶν" Ἰαπώνων νὰ ἔρχεται ἀπὸ πολὺ παλιὰ καὶ νὰ μὴν ἔχει ἀκόμη ἐξαντληθεῖ!

Ἡ Ἔλευσις στὴ Γῆ τῶν λευκῶν φαέθοντων δὲν ἀποκλείει τὴ γηγενῆ ὕπαρξη τῆς στὴ Γῆ.


Στὴν ἠπειρωτικὴ Εὐρώπη πρὸ χιλιάδων ἐτῶν ζοῦσαν οἱ νεαντερτάλιοι λευκοὶ πληθυσμοὶ στὰ δάση καὶ στὶς σπηλιές,στάσιμοι σχεδὸν ἐξελικτικά,ὅταν στὴν Ἀφρικὴ εἶχε ἤδη ἐξελιχθεῖ ὁ νεάντερταλ σὲ homo-sapiens-sapiens.


O εὐρωπαῖος νεάντερταλ λόγῳ τῆς ζωῆς του σε
σκιερὰ καὶ κρύα μέρη εἶχε ἔλλειψη τῆς μελανίνης μὲ ἀποτέλεσμα τὸν λευκὸ φαινότυπο!
Πιστεύω ὅτι ἦταν ὁ κατάλληλος πληθυσμὸς γιὰ διασταύρωση μὲ τοὺς ἐξωγενεῖς Φαέθοντες.


Ἡ τραγωδία "Ἰων" τοῦ Εὐριπίδη ἀφήνει κάποια ἴχνη.


Ὁ Ξοῦθος (ὁ ἔξωθεν λευκὸς) παντρεύεται τὴν γηγενῆ Κρέουσα ,κόρη τοῦ Ἐρεχθέως, (πιθανὰ ἐννοεῖ τοὺς γηγενεῖς λευκοὺς) καὶ μὲ πολλὴ δυσκολία καὶ ἀφοῦ ἐπέμβει ὁ θεὸς τῆς ἰατρικῆς Ἀπόλλων( ἐμφανὴς ἡ δυσκολία διασταύρωσης ποὺ λύθηκε ,μᾶλλον τεχνολογικά),γεννᾷ τὸν Ἴωνα,καὶ γιὰ ἄλλους τὸν Ἰανὸ τὸ διπρόσωπο Ρωμαῖο θεό ,το γενάρχη τῆς μεικτῆς πλέον λευκῆς φυλῆς.

Ἡ λευκὴ φυλὴ θὰ ἐπικρατήσει στὸ Βόρειο ἡμισφαίριο ἐκτὸς τῶν πόλων ὅπου θὰ παρα-μείνουν οἱ γηγενεῖς κ ἴτρινοι Ἐσκιμῶοι καὶ ἄλλοι Ἰνδιάνοι.
Μετὰ τὸν καταστροφικὸ ἀτλαντικὸ πόλεμο μεταξὺ τῶν γηγενῶν κίτρινων-Ἀτλάντων καὶ μαύρων-Ἀθηναίων,γύρῳ,γύρω στὸ 2000-1800 π.χ. θὰ δοθεῖ ἡ εὐκαιρία στοὺς ἀνανεωμένους γενετικὰ Ἴωνες ἀπὸ βόρεια νὰ κυριαρχήσουν σὲ ἀρκετὲς περιοχὲς καὶ στοὺς μυστηριώδεις Φοίνικες νὰ κυριαρχήσουν στὶς θάλασσες μέχρι καὶ τὴν Ἀμερική!


Ἡ ἐπικράτηση τῆς νέας λευκῆς φυλῆς δηλώνεται στὴ μάχη τῶν Λαπιθῶν μὲ τοὺς παλαιοὺς κάτοικους Κένταυρους.το Κένταυρος μᾶλλον εἶναι ἀλλοίωση τοῦ Gaia-Ταῦρος,δηλωτικὸ τῆς αὐτοχθονίας αὐτῆς τῆς μέλαινας φυλῆς.
Ὁ Σωκράτης παριστάνεται σὰν Κένταυρος στὸ νότιο ἀέτωμα τῆς Ἀκρόπολης νὰ παλεύει μὲ ἕνα Λάπιθα.
Ὁ ἀρχηγὸς τῶν Λαπιθῶν λέγεται Καινέας,δηλωτικὸς τῆς καινῆς-νέας φυλῆς τῶν Ἰώνων ἀλλὰ καὶ τῆς συγγένειας μὲ τοὺς Καινεάτες-Χαναναίους-Φοίνικες!

Οἱ Φοίνικες ἦταν ἕνας λαὸς συγγενὴς τῶν Ἰώνων,γιὰ τὴν ἀκρίβεια ,οἱ νότιοι Ἴωνες .
Ὁ Αἰσχύλος στὶς Ἱκέτιδες δίνει πολλὰ στοιχεῖα ,ταυτίζοντας οὐσιαστικὰ τοὺς Δαναοὺς μὲ τοὺς Φοίνικες.
Ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα στὴν Οὐγκαρὶτ ἐπιβεβαιώνουν τὸν Αἰσχύλο ,ὅπως τὰ χρυσᾶ νεκρικὰ προσω-πεία,παρόμοια μὲ αὐτὰ τῶν Μυκηνῶν.
Οἱ προσωπογραφίες Δαναῶν-Φοινίκων ταιριάζουν μὲ τοὺς Κέλτες βορειοευρωπαίους.
Ἡ μάχη στὴν Τροία ἔγινε μεταξὺ τῶν ξανθῶν Δαναῶν-Φοινίκων καὶ τῶν μελανοκίτρινων πελασγῶν του Ἴλιου μὲ βασιλιᾶ τὸ γηραιὸ Πρίαμο.
Ἡ παρεμβολὴ τοῦ Ἠμίθεου Ἀχιλλέα,μᾶλλον εἶναι ὁμηρικὸς ἀναχρονισμός.
Οἱ Δαναοὶ καὶ οἱ Φοίνικες γύρῳ,γύρω στὸ 1100 π.χ. ἀντιμετώπιζαν τὰ ὑπολείμματα τῶν κάποτε ἀνθηρῶν πολιτισμῶν τῶν μαύρων Ἀθηναίων καὶ τῶν κίτρινων Ἀτλάντων.
Ὅμοια τὸ 1400 π.χ. εἶχαν κατακτήσει ὅτι εἶχε μείνει ἀπὸ τὴν ἄλλοτε κραταιὰ ἀτλαντική-μινωικὴ αὐτο-κρατορία,ποὺ διαλύθηκε πρῶτα ἀπὸ τὸν μεγάλο πλανητικὸ ἀτλαντικὸ πόλεμο τοῦ 1800 π.χ.και μετὰ τὴν ἠφαιστιακὴ ἔκρηξη τῆς Σαντορίνης τὸ 1600 π.χ.
Ἔτσι κατάφεραν οἱ λευκοὶ δαναοί-φοίνικες μετέπειτα Ἴωνες νὰ κυριαρχήσουν στὴν Ἑλλάδα καὶ ὅλη τὴν Εὐρώπη!
Ἡ Αἴγυπτος ἀντιστάθηκε καὶ τελικὰ ἔδιωξε τοὺς Ὑκσὼς ἀπὸ τὰ ἐδάφη της.
Οἱ Δωριεῖς καὶ αἰολεὶς θὰ ἐκμεταλλευτοῦν την
ἐξασθένιση τῶν δαναῶν-Ἰώνων ἀπὸ τὴ πολυετῆ μάχη τῆς Τροίας γιὰ νὰ ἀνακαταλάβουν τὰ ἑλλαδικὰ ἐδάφη ἀπὸ τοὺς καταχτητές.(κάθοδος τῶν Δωριέων).
Ἡ λέξη Φοίνικες μᾶλλον προέρχεται ἀπὸ τὸ "φοινὸς" ποὺ σημαίνει πορφυρὸς δηλαδὴ κόκκινος.
Ἡ παντελὴς ἔλλειψη μελανίνης εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα τὸ κοκκίνισμα τοῦ δέρματος τους ἀπὸ τὸν Ἥλιο,ὅπως οἱ λευκοὶ βορειοευρωπαῖοι καὶ Ρῶσοι κοκκινίζουν ὅταν ἔρχονται τὸ καλοκαίρι στὴ Μεσόγειο!
Ἡ γλῶσσα τους ἦταν συγγενὴς τῶν Ἰλλυριῶν (σημερινῶν Ἀλβανῶν) καὶ τῶν Παιόνων τῆς Βόρειας Μακεδονίας(Σκοπίων).
Ἡ ταύτιση ἀπὸ τὸν Ντ. Ἄικι τῶν Οὐαλῶν-Κίμβρων μὲ τοὺς Γαλάτες ὡς συγγενεῖς τῶν Φοινίκων,εἶναι σωστή.
Πρόκειται λοιπὸν γιὰ δειναρικοὺς λαοὺς μὲ θεοὺς ποὺ ἦταν παρόμοιοι μὲ τοὺς σκανδιναυικούς, μυκηναικοὺς καὶ κέλτικους θεοὺς ὅπως ὁ Βάαλ-Μπέλ-Ἀπόλλων ἢ ὁ Χαντάτ-Δίας μὲ κεραυνό,ἡ Ἀστάρτη-Ἀφροδίτη κ.α.
Ὁ Μελκὰρτ δὲν ἀντιστοιχεῖ στὸν δωρικὸ ἡμίθεο καὶ γενάρχη Ἡρακλῆ ἀλλὰ στὸν Μελικέρτη γιὸ τῆς Ἰνοῦς(ΙΝΩ) καὶ ἐγγονὸ τοῦ Φοίνικα Κάδμου,ἀδελφὸ τῆς φοινικοπούλας Εὐρώπης.(τί ἄλλη ἀπόδειξη γιὰ τὴ φοινικικὴ καταγωγὴ ὅλων τῶν βορείων εὐρωπαικῶν,λαῶν)!Οι φοίνικες ἀναφέρεται ὅτι ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα(ξανὰ ὁ ἐρυθρὸς πλανήτης Ἄρης) καὶ κατοίκισαν στὴ Χαναὰν στὸ Λίβανο δηλαδή τη
νότια Ἰωνία!
Ἀποίκισαν ὅλη τὴ Μεσόγειο ἔφτασαν στὴ Βρεττανία καὶ πιθανὰ στὴν Ἀμερικὴ ἀκολουθῶντας το δρόμο τῶν ἀτλάντων!
Ἵδρυσαν τὴν Καρχηδόνα ὅπου ἀναπτύχθηκε τὸ τιμοκρατικό,ὀλιγαρχικὸ πολίτευμα ποὺ περιγράφει ὁ Ἀριστοτέλης,ἕνα πολίτευμα ποὺ εἶναι σχεδὸν παγκόσμιο σήμερα μὲ τὴν ἐπικράτηση λίγων πάμπλουτων οἰκογενειῶν ἐπὶ κάθε λαοῦ.
Αὐτοὶ θὰ λατρέψουν τὸν Βάαλ-Κρόνο ἀδελφὸ τοῦ Ἰαπετοῦ-Ἰάφεθ καὶ θὰ θυσιάζουν τὰ παιδιά τους σὲ αὐτὸν μαζικὰ λίγο πρὶν πέσει στοὺς Ρωμαίους τὸ 146 π.χ.
Οἱ Ἴωνες ἵδρυσαν ἀνατολικὰ τὴν Ἀθήνα,τὴ γενέτειρα τῶν ἀστῶν, ὥστε μὲ τίς 2 μητροπόλεις τους νὰ κυριαρχήσουν σὲ ὅλη τὴ Μεσόγειο.
Αὐτὸς ἦταν ὁ σκοπὸς τῆς Σικελικῆς ἐκστρατείας ποὺ σαμποτάρισε ἔντεχνα τὸ δωρικὸ ἱερατεῖο(γεγονὸς τῶν ἐρμοκοπιδῶν) μὲ τὸν μέγιστο Σωκράτη(ὁ μελαγ-χροινὸς Σωκράτης οὐδέποτε "μυήθηκε" στὰ φοινικικὰ ἐλευσίνια μυστήρια) καὶ τὸν ἡρωικὸ Ἀλκιβιάδη.
Ὁ Σωκράτης καὶ ὁ Ἀλκιβιάδης θὰ τὸ πληρώσουν ἀργότερα μέ το θάνατο τους! Ἡ Γέφυρα τῶν Ἀθηναίων-Καρχηδονίων ἀπέτυχε ἀλλιῶς θὰ εἶχαν ἤδη κυριαρχήσει σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀπὸ τότε!


Ὅλη ἡ ἱστορία τοῦ πλανήτη θὰ σημαδευτεῖ ἀπὸ τότε μὲ τὴν προσπάθεια τῆς λευκῆς φυλῆς νὰ κυριαρχήσει παντοῦ σὲ ὅλο τὸν πλανήτη.
Οἱ κονκισταδόροι Ἱσπανοὶ μὲ τὴ γενοκτονία τῶν ἰνδιάνων,οἱ ἀποικιοκράτες γάλλοι μὲ τὴ γενοκτονία τῶν ἀφρικανῶν,οἱ ἄγγλοι μὲ τὴ γενοκτονία τῶν Αὐστραλῶν καὶ τῶν Ἰνδῶν, οἱ Ὁλλανδοὶ μὲ τὴ γενοκτονία ἰνδονησίων,οἱ πορτογάλλοι μὲ τὴ γενοκτονία τῶν βραζιλιάνων κ.ὅ.κ.
Ὁ Χίτλερ θὰ ἐξιστορήσει τὴν καθαρότητα τῆς ἀρείας λευκῆς φυλῆς καὶ τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὴ Θούλη ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ὁ πλανήτης Φαέθων καὶ ἡ ἀποικία του Ἄρης.
Τὰ ὁλοκαυτώματα τῶν γηγενῶν κίτρινων χαζάρων(ἀζέρων) Ἰουδαίων καὶ ἄλλων κατώτερων φυλῶν εἶναι γνωστή.

Ἡ νίκη τοῦ κατώτερου μέλανα ἀμερικανοῦ Τζέσε Όουενς στοὺς ὀλυμπιακοὺς τοῦ Βερολίνου του στοίχισε πολύ!
Ἡ ἐπέμβαση τοῦ ἀφανοῦς δωρικοῦ ἱερατείου (κόκκινος στρατὸς καὶ Στάλιν) στὴν ἔκβαση τοῦ Β'Π'Πολέμου θὰ ἦταν ξανὰ τότε ἀποφασιστικὴ γιὰ τὸ μέλλον τοῦ πλανήτη καὶ γιὰ νὰ μπορεῖ σήμερα ὁ ἄνθρωπος νὰ μιλᾷ καὶ νὰ ἐκφράζεται ἐλεύθερα!
Οἱ λευκοὶ ἄνθρωποι ,ὅπως τοὺς ἔλεγαν οἱ γηγενεῖς Ἰνδιάνοι τῆς Ἀμερικῆς,ἔσφαξαν,ἐκμεταλεύτηκαν,κυριάρχησαν παντού.όμως ἡ φυλή τους σὰν ἐπέμβαση τῆς φύσης μοιάζει νὰ ἐξωθεῖται ἀπὸ τὸν πλανήτη.ο πολλαπλασιασμὸς τῶν γηγενῶν μαύρων καὶ κίτρινων πληθυσμῶν οἱ μεικτοὶ γάμοι μὲ τὴν ἀναγκαστικὴ ἐξάλειψη τοῦ ρατσισμοῦ, ὁδηγεῖ στὴν ἀργὴ καὶ σταθερὴ ἀφομοίωση τῆς λευκῆς φυλῆς ἀπὸ τίς γηγενεῖς καὶ τὴ δημιουργία μιᾶς ἑνιαίας πλανητικῆς φυλῆς ποὺ θὰ ἀντιπροσωπεύει τὴν παγκόσμια εἰρήνη καὶ ἁρμονία ὅλων τῶν κατοίκων τῆς Γῆς,ἀνεξαρτήτως χρώματος,γλώσσας,θρησκείας!

Σταυρός: Το Αρχαίο Ελληνικό σύμβολο του Θεού Ήλιου-Δία

 

Σταυρός: Το Αρχαίο Ελληνικό σύμβολο του Θεού Ήλιου-Δία

Το πανάρχαιο σύμβολο του σταυροῦ στὴν Κνωσό το 1600 π.Χ.


Ἀναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ἡ ἑλληνική σημαία φέρει ἰσοσκελή σταυρό καὶ ὄχι τον ἀνισοσκελή χριστιανικό;

Ἡ πιθανότερη ἀπάντηση εἶναι ὅτι οἱ κατασκευαστές του ἐθνικοῦ σύμβολου... πρέπει νὰ γνώριζαν περισσότερα ἀπὸ ὅτι νομίζαμε!

Ὁ ἰσοσκελής σταυρός ἦταν ἀνέκαθεν ἱερὸ σύμβολο τῶν θαλασσοπόρων Ἑλλήνων, μιᾶς καὶ συμβόλιζε τα τέσσερα σημεῖα του ὁρίζοντα.
Οἱ θαλασσοκράτορες Κρῆτες ἀλλὰ καὶ γενικότερα ἡ θαλασσινοί Ἕλληνες με τα ἀναρίθμητα νησιά καὶ τα ποντοπόρα ταξίδια τους, ὄφειλαν νὰ γνωρίζουν στοιχεῖα προσανατολισμοῦ με κάθε δυνατή λεπτομέρεια


.

Κάτι ποῦ ἴσως οἱ περισσότεροι δὲν γνωρίζουν σήμερα, εἶναι ὅτι ἡ Ἑλληνική σημαία στὴν σημερινή της μορφή ,ἀποτελοῦσε την σημαία τῶν Ἑλληνικῶν Πολεμικῶν πλοίων ποῦ καθοριστικέ με το Προεδρικό διάταγμα 540 στὶς 15 Μαρτίου 1822 . Μετά την κατάργηση της ἐμπορικῆς ναυτικῆς σημαίας το 1828 καθιερώθηκε ἕως Ναυτική σημαία της Ἑλλάδας.






Ἕνα ἀρχαίο σύμβολο των Σαρακατσάνων


Τό δεύτερο μέρος πού ἀποτελεῖ τό δεύτερο συνθετικό τῆς λέξεως Σαρακατσάνοι, εἶναι ἢ ρίζα -ΚΑΣ (-ΚΑΤΣ).
Η ρίζα ΚΑΣ ἐμπεριέχει δύο πανάρχαιες ἔνοιες μέ συμβολικό χαρακτῆρα. Στούς Σαρακατσάνους, ἡ ρίζα -ΚΑΣ ἐμπεριέχεται στή λέξη κατσοῦλα πού σημαίνει τό καλύβι, ἡ τό ἐπάνω κωνικό μέρος τοῦ παραδοσιακοῦ τους καλυβιοῦ, καί τά ξύλα πού ἀποτελοῦν τόν ὁπλισμὸ τής Κατσούλας, τά λένε κατσουλόξυλα. Τά κατσουλόξυλα σχηματίζουν ἕναν κῶνο καί ἑνώνονται στήν κορυφή σέ μία στεφάνη πού ἐμπεριέχει ἕναν σταυρό. Η ρίζα -ΚΑΣ διασώζεται ὡς σήμερα στό ρῆμα κατσιάζω δηλαδή ζαρώνω, σουφρώνω ὅπως τά καυσόξυλα σουφρώνουν πρός τήν κορυφή τῆς καλύβας σχηματίζοντας κῶνο.



Οἱ Σαρακατσάνοι, σταυρός σὰν ἀρχαϊκός παλαιότερα, ὅταν ἔλεγαν κατσοῦλα ἐνοούσαν ὅλο τό καλύβι τό ὄρθο. Κατσούλα ἐπίσης λένε καί τήν κωνική κουκούλα τῆς κάπας. Η λέξη κατσούλα προέρχεται ἀπὸ τήν λέξη κασούλα ὅπως ἀναγράφεται στίς Προκοπίου Ἱστορίαι (4, 26). Η λέξη ΚΑΣούλα ἐμπεριέχει τήν ρίζα -ΚΑΣ ἡ ὁποία μέ παραφθορά προφέρεται ΚΑΤΣ.
Ἡ ἐτυμολογική της σημασία εἶναι ὅτι ἐμπεριέχει τήν ἔνοια τοῦ ἑνώνω, τοῦ συγκεντρώνω, ταυτίζω, ἀδελφώνω ὅπως ὅλα τά κατσουλόξυλα στήν κορυφή τῆς κατσοῦλας – καλύβας στόν σταυρό.

Στόν Ὅμηρο ἡ ἔνοια τοῦ κασις ἀναφέρεται ὡς ἕνωση, ἀδέλφωμα, (ΙΛΙΑΔΑ Ζ430, Ο545, ΟΔΥΣΕΙΑ Δ155) κατά συνέπεια ἀποκαλοῦνται ἔτσι καί τά ἀδέλφια, ἐξ` οὗ καί ἡ Ὁμηρική λέξη κασίγνητοι (ΙΛΙΑΔΑ Δ155, Ε359). Οἱ Σαρακατσαναίοι διασώζουν αὐτή τήν πανάρχαια ἔνοια κάτσα (=ἡ ἕνωσή τῶν ποδιῶν, τό ὡκλαδῶν (σταυροπόδι), ἡ ἕνωσή δύο ἀτόμων, δηλ. ἡ ἀδελφό-ποίηση στά σταυραδέλφια, τό νῆμα πού προέρχεται ἀπὸ τήν ἕνωση δύο νημάτων στριμένων ἡ περισσότερων, τό ἀποκαλοῦν κατσελωτό. Η ρίζα -ΚΑΣ ἔχει προέλθει ἀπὸ τήν μητρική της ρίζα -ΚΑ μία πανάρχαια Ἑλληνοπελασγική ρίζα πού τή συναντοῦμε στίς ἀρχαιότερες Ἑλληνικές γραφές, στήν Γραμμική Α` καί Γραμμική Β` (Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ, τεῦχος 126, Ἰούνιος 1992, σελ. 5,6,7,8) τῆς Μινωικής καί Προμινωικής περιόδου. Ἀπὸ τήν ρίζα -ΚΑ προῆλθε η ρίζα -ΚΑΤΣ, κι` ἀπὸ αὐτή προῆλθε ἡ λέξη κατσούλα.





Στούς Σαρακατσάνους βρίσκουμε τόν κύκλο μέ τόν σταυρό σέ κίνηση, ὅπως ὁ τροχός στόν χῶρο ΚΑΤΣΑ ἡ ΣΤΑΥΡΩΤΟ ὅπως ἀλλιῶς λέγεται. Μία μορφή τοῦ χοροῦ αὐτοῦ χορεύεται ἀπὸ τέσσερεις χορευτές πού σχηματίζουν σταυρό κρατόντας τίς ἄκρες δύο μαντηλιῶν σταυρωμένα μεταξύ τους σχηματίζοντας σταυρό. Ὅταν χορεύουν, οἱ σταυροί τῶν μαντηλιῶν καί χορευτῶν διαγράφουν κύκλο. Ο Σταυρωτός χορός τῶν Σαρακατσαναίων μᾶς παραπέμπει στό στίχο τοῦ Ὀρφικοῦ Ὕμνου πρός τιμήν τοῦ Ἡλίου: “τετραβάμοσι ποσί χορεύουν”, (Νίκου Πρεάδη: Ὁ Ὀρφέας καί οἱ Ὀρφικοί, σελ. 48, Ἀθήνα 1994).

Μέ σταυρό στήν αρχαιότητα συμβολίζουν τόν Θεό Ήλιο – Δία καί πιθανότατα ὁ χορός αὐτὸς νά ἦταν πρός τιμήν τοῦ Θεοῦ Ἥλιου – Δία. Η ταύτιση τοῦ σταυροῦ καί τοῦ Ἥλιου μπορεῖ εὔκολα νά διαπιστωθεῖ ἐάν ἐπισκεφθεῖ κάποιος τά μουσεῖα στή Κρήτη ὅπου θά βρεῖ πλῆθος ἀπεικονήσεων σταυρῶν καί ἥλιων σέ λατρευτικά ἀντικείμενα.



Στίς πρωτοελληνικές διαλέκτους ο σταυρός λεγόταν -ΚΑΡΟΣ ἀπὸ τή ρίζα -ΚΑ, καί αὐτὴ ἡ λέξη διασώζεται σήμερα σέ ὅλη τήν Εὐρώπη ΚΑΡΟΣ = Κ` ΡΟΣ = CROSS, ἀλλὰ καί στή λέξη καρῶ πού σημαίνει τετράγωνο ἡ ρόμβος.
Στή ρίζα -ΚΑΣ λοιπόν βρίσκουμε τήν ἔνοια τοῦ σταυροῦ, δηλαδή τήν ἕνωση “κάσις” ενός συμβόλου πού εἶχαν οι Σαρακατσάνοι πρίν τόν Χριστιανισμό.
Τό σταυρό στούς Σαρακατσάνους τόν βρίσκουμε ὄχι μόνο στήν κατσούλα τοῦ καλυβιοῦ, στό ἐσωτερικό, μά καί στό ἐξωτερικό τῆς καλύβας ὅπου ἔβαζαν ἐμφανῶς σταυρό.

Σταυρό ἔχει καί τό πανάρχαιο λάβαρό τους, ὁ φλάμπουρας. Σταυρό ἔχουν καί στό χῶρο ΣΤΑΥΡΩΤΟ ἡ ΚΑΤΣΑ.
Οἱ γυναῖκες ἀλλὰ καί οἱ ἄνδρες παλαιότερα ἔφεραν σταυρό τατουάζ στό μέτωπο καί στά μπράτσα. Ἡ ἐξοικείωσή τους μέ τόν σταυρό τούς ἔκανε καί καλούς Χριστιανούς. Οἱ Σαρακατσάνοι ὑπῆρξαν “σταυρό-φορούντες” ἀπὸ τήν ἀρχαιότητα καί διέδωσαν τόν σταυρό σ` ὅλη τήν Εὐρώπη.
Προσφάτως δέ ἀνεκαλύφθη λείψανο ἀνθρώπου στίς Ἄλπεις καλά διατηρημένο στούς πάγους, εἰς τό ὁποῖο οἱ ἐπιστήμονες δίνουν ἡλικία 4.000 ἐτῶν. Τό σῶμα αὐτὸ εἶναι καλά διατηρημένο καί στό δέρμα του διακρίνονται τατουάζ μέ σταυρούς!
Συνοπτικά στή ρίζα -ΚΑΤΣ ἔχουμε τήν ἀρχαία ἔνοια τοῦ σταυροῦ καί της κατσούλας (καλυβιοῦ), τοῦ ὀρθοῦ κονακιοῦ τῶν Σαρακατσάνων.
-ΣΑΡ λοιπόν ὁ ὀρεσίβιος βοσκός κτηνοτρόφος.
-ΚΑΣ ἡ καλύβα – κατσούλα πού φέρει τό σταυρό.
Μέ τόν συνδυασμό αὐτῶν τῶν δύο ἀρχαίων ριζῶν-ενοιών ἔχουμε τήν προέλευση της λέξης ΣΑΡ(α)ΚΑΤΣ(άνοι) πού σημαίνει οἱ ὀρεσίβιοι κτηνοτρόφοι, βοσκοί, πού ζοῦν στίς Κατσούλες, πού ἔχουν τόν σταυρό, ἡ οἱ σταυροφορούντες ὀρεσίβιοι κτηνοτρόφοι πού ζοῦν στίς κατσούλες.

Κρά- -> κράσιν = ἕνωσις -> ΚΡ’Σ -> CROSS

Σχετικά με τον Ήλιο

Ὀρφικός Ὕμνος στὸν Ἥλιο:

κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων


Μετάφραση:
ἔχεις την συνένωσιν τῶν ἐποχῶν καὶ χορεύεις (κινεῖσαι κυκλικῶς) με τέσσερα πόδια (ὁ δημιουργός των τεσσάρων ἐποχῶν του ἔτους)

Ἄρα ἡ ἕνωσις (κρᾶσις -> cross), τῶν ἐποχῶν ἀπὸ τον ζωοδότη Ἥλιο εἶναι το σύμβολο του σταυροῦ.


Καὶ ὡς σύμβολο ἑνώνει τα ἡλιοστάσια καὶ τις ἰσημερίες δημιουργῶντας τον κύκλο τῶν ἐποχῶν.





Γιὰ τον ἄνθρωπο ποῦ ζεῖ τον βίο στὸ ὑλαῖο πεδίο ὁ Θεός ποῦ του χορηγεῖ τα πάντα ἀπὸ ζωή ἑως ὅλα τα ἀγαθὰ ἑνώνη τα πάντα με την δύναμη του.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φτάσει στὸ τέλος του βίου του, (τέλος ἐποχῆς) ὁ Θεός (Ἥλιος) ἀνασταίνει τον ἄνθρωπο ξανά με νέα ζωή καὶ νέο βίο ἐντὸς του ὑλαίου πεδίου.


Ἔτσι ὁ ἰσοσκελῆς σταυρός εἶναι σύμβολο ἕνωσης ζωῆς καὶ ἀνάστασης.
Σε αὐτὴν την μεταφυσική πεποίθηση βασίζεται καὶ η θεωρία της μετενσάρκωσης ὅπου ὁ ἄνθρωπος ὥς ψυχή δὲν χάνεται δὲν πεθαίνει ἀλλὰ ἐπανενσαρκώνεται σε νέο σῶμα ὡς μία φυσική ἀνάσταση.

Η ὅλη ἰδέα προέρχεται ἀπὸ τον κύκλο του Ἡλίου καὶ την δημιουργία των 4 ἐποχῶν.

Η σχέση του σταυροῦ με τον Θεό Διόνυσο ἴσως εἶναι ὅτι ἡ λέξη κάρος ἀπὸ την ὁποία προέρχεται ἡ λέξη Cross, σημαίνει την μέθη καὶ τον βαθύ ὕπνο ὅμοιο θανάτου. Καὶ ἡ ἐπαναφορά ἀπὸ τον μεθυστικό ὕπνο εἶναι ἡ συμβολική ἀνάσταση.

Στὰ σημερινά μαθηματικά το σύμβολο της ἕνωσης 2 ἀριθμῶν εἶναι + δηλαδή ἕνας σταυρός.

Σε ἐπίπεδο συναισθημάτων ἡ ἕνωση σημαίνει ἀδελφοποῖηση καὶ κατά αὐτὴν την ἔννοια την χρησιμοποιεῖ καὶ ὁ Ὅμηρος.

Σε ἐπίπεδο θεουργικό ἡ ἕνωση σημαίνει ἕνωση με το Θεῖο καὶ σημαίνει θέωση.

Περί της λέξεως Κάρος από την οποία παράγεται η λέξη Cross που στα νεοελληνικά σημαίνει σταυρός.


Κάρος: ὄνομα νόσου. (Lexicon artis grammaticae)

Κάρος ἀπὸ το Κήρ την θανατοιφόρο μοῖρα. (Etymologicum Gudianum)

Κάρος ἡ ἐξ οἰνοποσία ἐγινόμενη μέθη καὶ παραφορά (SUDA vel Suidas A.D. 10)

Ἔτσι ἀπὸ την θανατηφόρο μοῖρα (κάρος) περνᾶμε στὴν ἀναζωογονική δύναμη του Ἡλίου ποῦ σὰν ἀπὸ μέθη ξυπνᾶ την ψυχή μέσα σε νέο σῶμα μετά τον ὑλικό θάνατο βάση της μυθολογίας του Ἡλίου ποῦ ἀναγεννᾶτε.

Τα Ἀρχαία Ἑλληνικά Σταυρόσχημα εἴδωλα της Χαλκολιθικής ἐποχῆς




Σταυρόσχημα εἰδώλια ἔχουν βρεθεῖ καὶ στὴν Χαλκολιθική ἐποχῆ πρὶν ὁ σταυρός γίνει ἡλικακό σύμβολο καὶ ἀποκτήσει ὅλη την προαναφερθεῖσα μυθολογία του “Κάρου”, της θανατηφόρας μοίρας καὶ της ἀναγέννησης της ζωῆς.

Το Εἰδώλιο του Πωμοῦ εἶναι ἕνα προϊστορικό γλυπτό. Βρέθηκε κοντά στὸ κυπριακό χωριό Πωμός, στὴν ἐπαρχία της Πάφου. Εἶναι φτιαγμένο ἀπὸ πικρόλιθο καὶ χρονολογεῖται περίπου στὸ 3.000 π.Χ., στὴ Χαλκολιθική ἐποχῆ. Σήμερα βρίσκεται στὸ Κυπριακό Μουσεῖο στὴν Λευκωσία. Ἡ εἰκόνα του χρησιμοποιεῖται στὴν ὄψη τῶν κυπριακῶν νομισμάτων του ἑνὸς καὶ τῶν δύο εὐρώ.



Το εἰδώλιο εἶναι σταυρόσχημο, παριστάνει δηλαδή ἕναν ἄνθρωπο με τα χέρια ἀνοιχτά σε σχῆμα σταυροῦ. Τέτοια σταυρόσχημα εἰδώλια βρέθηκαν ἀρκετά στὴν Κύπρο, καθώς στὴν ἐποχῆ τους φαίνεται ὅτι ἦταν διαδεδομένα ως φυλαχτά γιὰ τη γονιμότητα, ἐνῶ η συμβολική τους σημασία φαίνεται νὰ ἦταν ἡ εὐχὴ γιὰ καλή γέννα, κάτι ποῦ ὑπογραμμίζεται ἀπὸ το γεγονός ὅτι μερικές φορές το ὁριζόντιο τμῆμα του εἰδώλιο (τα ἁπλωμένα χέρια) ἀντικαθίσταται ἀπὸ μία δεύτερη ἀνθρώπινη μορφή σε ὁριζόντια θέση.

Οἱ ἀνθρώπινες μορφές παριστάνονται εἴτε χωρίς σημάδια γιά το φῦλο τους εἴτε με δύο μικρές προεξοχές στὸ στῆθος σὰν μαστούς.



Ἀπεικονίζονται σχεδόν πάντα σε καθιστή θέση.






Σε παρόμοια εἰδώλια της περιόδου ὑπάρχει στὴν κορυφή μία τρύπα ποῦ ἐπέτρεπε νὰ φοριέται το ἀγαλματάκι στὸ λαιμό. Ἕνα τέτοιο σταυροειδές φυλαχτό φαίνεται νὰ φέρει κρεμασμένο στὸ λαιμό καὶ ἡ ἴδια ἡ μορφή ποῦ εἰκονίζεται στὸ εἰδώλιο του Πωμού.
Το εἰδώλιο του Πωμού ἀποτελεῖ ἕνα χαρακτηριστικό εἶδος προϊστορικῆς τέχνης της Κύπρου ἡ ὁποία εἶναι συγγενής με την Κυκλαδική τέχνη της ἴδιας περιόδου.


Παρόμοια σταυρόσχημα εἰδώλια ἀπὸ την Κύπρο μπορεῖ κανείς νὰ δεῖ καὶ στὴ συλλογή Ζιντίλη στὸ Μουσεῖο Κυκλαδικής Τέχνης στὴν Ἀθήνα.



Ἀλλὰ παρόμοια εἰδώλια της Χαλκολιθικής ἐποχῆς της Κύπρου


Η μορφή της σταυρόμορφης φιγούρας εἶναι στὴν πραγματικότητα ἕνας συνδυασμός δύο μορφῶν. Μιᾶς ὄρθιάς φιγούρας καὶ μιᾶς φιγούρας στὴν ἀγκαλιά αὐτῆς σε ὁριζόντια στάση. Ὁ γλύπτης τοποθετῶντας την ὁριζόντια φιγούρα πάνω στὴν κάθετη δίνει την ἐντύπωση ὅτι ἡ ὄρθια φιγούρα ἔχει τα χέρια ἀνοιχτὰ. Μία τρύπα στὴν κορυφή της ὄρθιας φιγούρας δηλώνει την χρήση του ἀγαλματίου ὡς κρεμασστό στὸ λαιμό.

Αὐτή ἡ διπλή φιγούρα εἶναι πολύ σπάνια στὴν Κύπρο καὶ ἔχει ἑρμηνευτεῖ σὰν μία μητέρα νὰ κουβαλάει το παιδί της, ἡ ζευγάρι νὰ ἐρωτοτροπεῖ, ἡ ἕνα φυλαχτό με μαγικές ἰδιότητες δύο διδύμων μορφῶν σε αὐτὴ την στάση.

Ἄν ἡ σταυροειδής φιγούρα συνδέεται με γυναῖκα νὰ κρατάει στὴν ἀγκαλιά παιδί τότε ἴσως εἶναι φιγούρα ἀρχέτυπο γιὰ την Θεά Ἑστία ποῦ ἀναπαριστᾶτε με παιδί στὴν ἀγκαλιά στοὺς Ἕλληνες (πηγή Ἀθανάσιος Σταγειρίτης, Ὠγυγία, Θεά Ἑστία).

Συμπέρασμα Ὁ σταυρὸς ὡς σύμβολο τοῦ Ἥλιου καὶ τοῦ Δία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ἀποκαλύπτει τὴν πολυπλοκότητα καὶ τὸν πλοῦτο τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκευτικῆς καὶ πολιτιστικῆς παράδοσης. Ἀποτελῶντας σύμβολο φωτός, δύναμης καὶ θεϊκῆς προστασίας, ὁ σταυρὸς εἶχε βαθιὰ ριζωμένη σημασία, ποὺ ἐκτείνεται πέρα ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ἐποχὴ καὶ ἑνώνει τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες μὲ τὸν κόσμο τῶν θεῶν καὶ τοῦ σύμπαντος. Ως σύμβολο του Θεού Ήλιου Δία, ο σταυρός αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της πνευματικότητας της αρχαίας Ελλάδας.

Ἡ Ἱστορία τοῦ Τελευταίου Μακεδόνα Βασιλιά!

  

Καλῶς ἦλθατε   Στὸν συναρπαστικὸ κόσμο τῆς Ἱστορίας! 

Ἡ Ἱστορία εἶναι μιὰ πύλη ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀνακαλύψουμε τὸ παρελθὸν καὶ νὰ κατανοήσουμε τὸ παρόν. Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο, θὰ ἐξερευνήσουμε τὴ σπουδαιότητα τῆς Ἱστορίας καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει τὸν κόσμο μας σήμερα.

 Ἂς ξεκινήσουμε τὸ ταξίδι μας στὸ χρόνο! Ὁ τελευταῖος βασιλεὺς τῆς Μακεδονίας, ἀντιπροσωπεύει μίαν ἐμβληματικὴν μορφὴν τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς.

 Ἡ βασιλεία του σημάδευσε τὴν τελικὴν φάσιν τοῦ μακροχρονίου ἀγῶνος μεταξὺ τῶν ἑλληνιστικῶν μοναρχιῶν καὶ τῆς ἀναδυομένης. Μετὰ τὴ Ἡ Μάχη τῆς Πύδνης (168 π.Χ.) ἀπετέλεσε τὸ καθοριστικὸν γεγονὸς ποὺ ὠδήγησε στὴν πτώσιν τοῦ Μακεδονικοῦ βασιλείου. Μετὰ τὴν ἥτταν, ὁ Περσεὺς συνελήφθη καὶ ὡδηγήθη αἰχμάλωτος στὴν Ῥώμη, κλείνοντας ἕνα κεφάλαιον δοξασμένον τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας. Ἡ Ἱστορία τοῦ Περσέως δὲν εἶναι μόνον ἡ τραγωδία ἑνὸς ἀνδρός, ἀλλὰ καὶ ἡ πορεία ἑνὸς πολιτισμός

Ἡ μοίρα έλαχε στὸν Περσέα, τον γιό τοῦ Φιλίππου Ε΄, νὰ είναι ὁ τελευταῖος βασιλιάς τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, σφραγίζοντας μία ἐποχὴ ποῦ τοποθετήθηκε εὐλαβικά στό χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας Ἴσως νὰ μὴν είχε τήν εὐφυΐα Καὶ τήν πολιτική ὀξυδέρκεια τοῦ Φιλίππου Β΄, μπορεί νὰ τοῦ ἔλειπε ἡ στρατηγική δεινότητα τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἀκόμη Καὶ η διπλωματική ἱκανότητα τοῦ πατέρα τοῦ, ὡστόσο κανείς δέν θὰ μπορούσε νὰ τοῦ προσάψει ἔλλειψη ἂποφασιστικότητας Καὶ γεγενναιότητας, ὥστε νὰ προσκαλεῖ, ἀκόμα Καὶ σήμερα, συγκίνηση ἡ ἀπέλπιδα προσπάθεια ποῦ κατέβαλε γιὰ νὰ ἀναχαιτίσει τὸ Ρωμαϊκὸ θηρίο!

Συνέχεια   του  Άρθρου   ΕΔΩ

Ἡ Ἱστορία τοῦ Τελευταίου Μακεδόνα Βασιλιά!

Καλῶς ἦλθατε

Στὸν συναρπαστικὸ κόσμο τῆς Ἱστορίας! Ἡ Ἱστορία εἶναι μιὰ πύλη ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀνακαλύψουμε τὸ παρελθὸν καὶ νὰ κατανοήσουμε τὸ παρόν. Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο, θὰ ἐξερευνήσουμε τὴ σπουδαιότητα τῆς Ἱστορίας καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει τὸν κόσμο μας σήμερα. Ἂς ξεκινήσουμε τὸ ταξίδι μας στὸ χρόνο!

Ὁ τελευταῖος βασιλεὺς τῆς Μακεδονίας, ἀντιπροσωπεύει μίαν ἐμβληματικὴν μορφὴν τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς. Ἡ βασιλεία του σημάδευσε τὴν τελικὴν φάσιν τοῦ μακροχρονίου ἀγῶνος μεταξὺ τῶν ἑλληνιστικῶν μοναρχιῶν καὶ τῆς ἀναδυομένης. Μετὰ τὴ Ἡ Μάχη τῆς Πύδνης (168 π.Χ.) ἀπετέλεσε τὸ καθοριστικὸν γεγονὸς ποὺ ὠδήγησε στὴν πτώσιν τοῦ Μακεδονικοῦ βασιλείου. Μετὰ τὴν ἥτταν, ὁ Περσεὺς συνελήφθη καὶ ὡδηγήθη αἰχμάλωτος στὴν Ῥώμη, κλείνοντας ἕνα κεφάλαιον δοξασμένον τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας.

  Ἡ Ἱστορία τοῦ Περσέως δὲν εἶναι μόνον ἡ τραγωδία ἑνὸς ἀνδρός, ἀλλὰ καὶ ἡ πορεία ἑνὸς πολιτισμός

Ἡ μοίρα έλαχε στὸν Περσέα, τον γιό τοῦ Φιλίππου Ε΄, νὰ είναι ὁ τελευταῖος βασιλιάς τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, σφραγίζοντας μία ἐποχὴ ποῦ τοποθετήθηκε εὐλαβικά στό χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας Ἴσως νὰ μὴν είχε τήν εὐφυΐα Καὶ τήν πολιτική ὀξυδέρκεια τοῦ Φιλίππου Β΄, μπορεί νὰ τοῦ ἔλειπε ἡ στρατηγική δεινότητα τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἀκόμη Καὶ η διπλωματική ἱκανότητα τοῦ πατέρα τοῦ, ὡστόσο κανείς δέν θὰ μπορούσε νὰ τοῦ προσάψει ἔλλειψη ἂποφασιστικότητας Καὶ γεγενναιότητας, ὥστε νὰ προσκαλεῖ, ἀκόμα Καὶ σήμερα, συγκίνηση ἡ ἀπέλπιδα προσπάθεια ποῦ κατέβαλε γιὰ νὰ ἀναχαιτίσει τὸ Ρωμαϊκὸ θηρίο!




Ὁ Φίλιππος τῆς Μακεδονίας ἡ Φίλιππος Β΄ ὁ Μακεδὼν, ήταν ὁ βασιλιάς ποῦ ἔκανε τὸ Μακεδονία ἰσχυρά κράτος, ἕνωσε ὑπό τήν ἡγεμονία τοῦ τα ὑπόλοιπα ἑλληνικὰ κράτη Καὶ προετοίμασε στὴν οὐσία τήν κατάκτηση τῆς Περσίας Καὶ τοῦ μεγαλύτερου μέρους τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου ἀπὸ τον γιό τοῦ Μέγα Ἀλέξανδρο Αδριάντας ἀπέναντ ἀπὸ τὸ Λευκό Πύργο τῆς Θεσσαλονίκης.



Φωτο: Ερανιστής

Νά ξεκαθαρίσουμε πῶς οἱ βασικότερες πηγές γιά τήν βασιλεία του προέρχονται ἀπό τοῦς Ρωμαίους Τίτο Λίβιο, Ἱουστίνο, Ἀππιανό Καὶ τον φιλορωμαίο Μεγαλοπολίτη Πολύβιο. Ὄπως καταλαβαίνεται, τὸ πρόσωπο τοῦ Περσέα σπιλώνεται ἀπὸ ὑπερβολικὰ ἄδικες κατηγορίες καὶ εἰρωνεῖες. Εἰδικὰ ὁ Πολύβιος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἄφησε καὶ ἐκεῖνο τὸ περίφημο προοίμιο στήν ἱστορία του σχετικά μέ τὸ χρέος τοῦ ἱστορικοῦ ἀπέναντι στὴν ἀλήθεια, ἀποδεικνύεται κακόβουλος, κακεντρεχής καί μέ ἔντονα παθογενείς ξάρσεις. Ὡς ἐκ τούτου, καθίστανται ἀμφίβολης ἀξιοπιστίας οἱ ἀναφορές του. Δυστυχῶς, είναι ἡ κυριότερη πηγή καὶ ἀναγκαστικὰ ἀπαραίτητοι. Σὲ ἀντίθεση, ὁ Πλούταρχος, Ποῦ ἄντλησε πληροφορίες καὶ ἀπὸ τὸ χαμένο (τυχαία;) ἔργο τοῦ ἱστορικοῦ Ποσειδώνιου, φαίνεται πιὸ ἀντικειμενικός.
Ὁ Περσέας ἦρθε στὸ κόσμο περίπου τὸ 210π.Χ. καί οἱ λασπολογίες τοῦ Λιβίου καί τοῦ Πολυβίου ξεκινάνε ἀπό την γέννησή του, ποῦ τον παρουσιάζουν νόθο γιό τοῦ Φιλίππου Ε΄ ἀπὸ μία παλλακίδα, μισητό ἀπό τον πατέρα του ,ποῦ ἁρπάζει τόν θρόνο δολοφονῶντας τόν ἐτεροθαλή καί νόμιμο διάδοχο ἀδελφό τοῦ Δημήτριο! Τὰ στοιχεῖα διαψεύδουν τοὺς ὑμνητές ἱστορικούς τῆς Ρώμης. Η μητέρα του Πολυκράτεια ήταν μία ἀπὸ τὶς νόμιμες συζύγου τοῦ Φιλίππου Ε΄ μὲ καταγωγή ἀπὸ τὸ πελοποννησιακό Ἄργος. Ἐπιπλέον, ὁ Περσέας είχε καθοριστεῖ διάδοχος λαμβάνοντας ἀνώτατες θέσεις, ὄπως ἀρχηγὸς σὲ ἐκστρατεῖες. Αύ ήταν μισητός ἀπὸ τον πατέρα του, τότε πῶς ὀριζόταν ἀρχηγὸς τοῦ στρατοῦ; Μάλιστα, ὁ Φίλιππος Ε΄ ὀνόμασε μἰα καινούργια πόλη ποῦ ἔχτισε Περσηίδα! Ἔτσι καταρρίπτονται οι ἀνυπόστατες κατηγορίες τῶν Λιβίου καὶ Πολυβίου.
Πάντως, λόγω τῆς τεταμένης ἔντασης με την Ρώμη και με την ἀνάμνησή τῆς βαριάς ἦττας στὶς Κυνός Κεφαλές το 197π.Χ. είχε δημιουργηθεῖ μία μικρὴ ἀντίπαλη παράταξη στὴν μακεδονική αὐλή. Ἔτσι, ἕνας ἀνηψιός τοῦ Φιλίππου Ε΄, ὁ Ἀντίγονος, ἔθεσε τον ἑαυτὸ του ὑποψήφιο βασιλιά, κατά την διάρκεια τῆς ἀσθένειας του Φιλίππου Ε΄. Μόλις πέθανε ὁ Φίλιππος Ε΄, ὁ γιατρός του κράτησε μυστικό τον θάνατό του καί ἔστειλε μήνυμα στὸν Περσέα νὰ ἐπιστρέψει τάχιστα ἀπὸ την εκστρατεία στὴν Θράκη ἐναντίον τῶν Δαρδάνων. Αυτός ἐπέστρεψε γρήγορα στὴν Πέλλα Καὶ διέταξε την ἐκτέλεση τοῦ Ἀντιγόνου μὲ την κατηγορία τῆς ἐσχάτης προδοσίας, κάτι ποῦ ἐπικυρώθηκε ἀπό το Μακεδονικό κοινό, δηλαδή τὴ συνέλευση τοῦ στρατοῦ ποὺ τον ἐξέλεξε βασιλιά. Εἶμαι γνωστό, βεβαίως, πόσο πιστό ήταν τὸ Μακεδονικό Κοινό Στήν νόμιμη κληρονομική βασιλεία Καὶ ἀποδεικνύεται ἡ νομιμότητα τῆς ἐκλογῆς τοῦ Περσέα.





Νόμισμα μέ ήη μορφή τοῦ Περσέα
στὸ Βρετανικό Μουσεῖο.


Οἱ πρῶτες του ἐνέργειες ὡς βασιλιάς φανερώνουν ταχύτητα, σύνεση Καὶ πολιτική μεστότητα. Ἀνανέωσε την εὔθραυστη συνθήκη φιλίας μὲ τὴ Ρώμη Καὶ παντρεύτηκε την Λαοδίκη, κόρη τοῦ Σελεύκου Δ΄, ἀποκτῶντας ἕναν ἰσχυρὸ σύμμαχό, ἀν Καὶ δέν ὠφελήθηκε τελικά ἄπο αὐτό. καλλιέργησε καλές σχέσεις μὲ ὅλα σχεδόν τὰ ἑλληνικὰ κράτη Καὶ ἀπελευθέρωσε Ορους φυλακισμένους γιὰ προσβολές οὗ στέμματος. Ἐπιπρόσθετα, κάλεσε πίσω ὅλους Ορους ἐξόριστος, ἐγγυώμενος την ἀσφάλεια Ορους Καὶ την ἐπιστροφή τῆς περιουσίας Ορους ἡ περισσότερα κράτη βορείως τῆς ἀττικὰς μεταστράφηκαν ἐκδηλώνοντας συμπάθεια προς τὴ Μακεδονία, ἀλλάζοντας τὸ κλίμα τῆς ἐποχῆς τοῦ Φιλίππου Ε΄.
Η φήμη τοῦ ἁπλώθηκε Καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία κερδίζοντας την εὔνοια τῶν εκεί ἑλληνικῶν κρατῶν. Μόνο ἡ Ἀχαϊκή Συμπολιτεία Καὶ ἡ Ἀθήνα ἀντιστέκονταν σὲ αὐτήν την διπλωματική ἐπίθεση φιλίας τοῦ Περσέα. Με αύτό τον τρόπο κατάφερε νὰ ἀνυψώσει την μακεδονική ἐπιρροή στὸν ἑλληνικὸ κόσμο, ἀλλὰ αύτό προξένησε την ἐχθρὰ τῆς Ρώμης. Οἱ Ρωμαῖοι ἀσφαλῶς δέν εἶχαν νὰ διατυπώσουν κάποια κατηγορία ἐναντίον του Καὶ παρακολουθοῦσαν στενά την δραστηριότητά του Περσέα, ὁ ὁποῖος μάζευε τὰ κομμάτια γιὰ την εκ νέου ἰσχυροποίηση τῆς Μακεδονίας.


Η προπαγάνδα ποῦ ἔστησαν οἱ Ρωμαῖοι γιὰ νὰ ξεκινήσουν νέο πόλεμο δὲν είχε ὅρια! Ἐπικαλέστηκαν ἀπίστευτες προφάσεις γιὰ την ὑποτιθέμενη ὕποπτη Καὶ μεμπτή συμπεριφορά τοῦ Περσέα. Τό κατηγορητήριο τῆς Συγκλήτου ήταν ἐνδεικτικό τῶν προθέσεων τῶν Ρωμαίων. Ἀρχικά τον κατηγόρησαν πῶς είχε σκοπό, μὲ τὴ βοήθεια τῶν Γαλατῶν, νὰ σκλαβώσει τοὺς Έλληνες Καὶ ἔπειτα νὰ ἐπιτεθεῖ στὴν Ἰταλία. Επίσης, κατηγορήθηκε ὅτι δῆθεν προσπάθησε νὰ δηλητηριάσει συγκλητικούς! Ἐπιπλέον, σχεδίαζε νὰ ἐπιτεθεῖ στὴν Αἰτωλία, συμμάχου τῶν Ρωμαίων. Καί τὸ πιὸ ἐξωφρενικό, πῶς ἔστησε ἐνέδρα στοὺς Δελφούς γιὰ νὰ δολοφονήσει τον φιλορωμαίο Εὐμένη τῆς Περγάμου! Τὰ σχέδια τῶν Ρωμαίων ήταν ξεκάθαρα: ἡ Σύγκλητος είχε ἀποφασίσει νὰ ἀναγκάσει τον Περσέα νὰ κάνει τέτοιες παραχωρήσεις σὰ νὰ ήταν ὑποτελής τῆς Ρώμης Καὶ ἄν ἀρνιόταν νὰ τον καταστρέψει μὲ πόλεμο! προσπάθησε νὰ γεμίσει μὲ φόβο τους Ρωμαίους πολίτες γιὰ νὰ ψηφίσουν ὑπέρ τοῦ πολέμου. Γρήγορα ἔστησε ἔνα δίκτυο ἀπό συμμαχίες Καὶ οἱ ἀπεσταλμένοι τῆς ξεχύθηκαν σ’ ὅλο τον μεσογειακό χώρο, ἀμαυρώνοντας τὸ ὄνομα τοῦ Περσέα. Οἱ Ρωμαῖοι δέν δέχτηκαν καμιά πρεσβεία τοῦ Περσέα, Ποῦ θὰ είχε τὴ δυνατότητα νὰ ὑπερασπιστεῖ τον ἑαυτὸ του. Ο πόλεμος είχε προαποφασιστεῖ. Ο Περσέας επιζητοῦσε την εἰρήνη , ἀλλὰ μία εἰρήνη τιμητική Καὶ μὲ ἰσχυρή Μακεδονία. Εἶχε σεβαστεῖ ὅλες τὶς ὑποχρεώσει του Καὶ τοὺς ὅρους τῆς συνθήκης μὲ τὴ Ρώμη. Ἐπιπλέον, είχε ἀποκαταστήσει τὸ γόητρο τῆς χώρας του στόν ἑλληνικὸ χώρο Καὶ είχε κερδίσει συμπάθειες, ἐκτοπίζοντας την θέση τῆς Ρώμης ὡς ἐλευθερώτριας Καὶ κατά συνέπεια ἐξουσιάστριας τῶν Ἑλλήνων.
Τον Δεκέμβριο τοῦ 172π.Χ. η Ρώμη κήρυξε, ἀνεπίσημα, τον πόλεμο στὴν Μακεδονία. Ἕνας διπλωματικός ὀργασμός ἔλαβε χώρα σὲ ὅλῃ την Μεσόγειο. Οἵ Ρωμαῖοι ξεκίνησαν νὰ στέλνουν προφυλακές, ἀρχικά στὴν Ἰλλυρία Καὶ ἔπειτα μέσα στὸν ἑλληνικὸ χώρο. Ἕνας ἀπεσταλμένος τῆς Ρώμης, ὁ Μάρκιος Φίλιππος, βρέθηκε στὴν Λάρισα Καὶ ὁ Περσέας, μόλις τὸ πληροφορήθηκε, ζήτησε συνάντηση μαζί του. Ο πατέρας τοῦ Μάρκιου ὑπήρξε φιλοξενούμενος κάποτε τοῦ πατέρα του Περσέα Καὶ ὑπῆρχε οἰκειότητα μεταξύ τους. Κατά την συνάντηση, ὁ Μάρκιος πρότεινε φιλικά, ὅπως πίστευε ὁ Περσέας, νὰ στείλει ἀπεσταλμένους στὴ Ρώμη γιὰ ἕναν διακανονισμό μὲ θεμιτούς ὄρους. Ὁ Περσέας συμφώνησε, ἀλλὰ οἱ πρέσβεις θὰ ἔκαναν ἕνα μῆνα, μέσα στὸ χειμῶνα, γιὰ νὰ φτάσουν. Ο Περσέας είχε ἐξαπατηθεῖ! Η Σύγκλητος ήταν ἀποφασισμένη γιὰ πόλεμο Καὶ προσπαθοῦσε νὰ κερδίσει χρόνο γιὰ νὰ μαζέψει μεγαλύτερες δυνάμεις.







Ο βασιλιάς Περσέας παραδίδεται στον Αιμίλιο Παύλο.
Πίνακας του Jean-François-Pierre Peyron,
Βουδαπέστη.

Τον Μάρτιο του 171π.Χ. οι απεσταλμένοι του Περσέα απευθύνθηκαν σε ώτα μη ακουόντων! Η Σύγκλητος διέταξε όλους τους Μακεδόνες που βρίσκονταν στην Ιταλία να την εγκαταλείψουν μέσα σε τριάντα μέρες. Στο μεταξύ, ο κύριος όγκος του ρωμαϊκού στρατού πέρασε στην Ιλλυρία. Τα ρωμαϊκά πιόνια ήταν όλα στη θέση τους για το άνοιγμα της σκακιέρας! Τα ελληνικά κράτη, που στην πλειοψηφία τους συμπαθούσαν τον Περσέα, αλλά φοβούνταν την Ρώμη, προσπάθησαν να ουδετεροποιηθούν.
Ο Περσέας τότε βεβαιώθηκε πως είχε εξαπατηθεί και η Ρώμη κέρδιζε στο διπλωματικό παιχνίδι. Το δίκαιο ήταν με το μέρος του: οι Ρωμαίοι είχαν καταπατήσει την ειρήνη! Στο συμβούλιο στα ανάκτορα στην Πέλλα, οι εταίροι θεώρησαν πως οι παραχωρήσεις ήταν ανώφελες και ότι σκοπός της Ρώμης ήταν να εκτοπίσει την Μακεδονία. Στο όνομα της τιμής και της δικαιοσύνης, ο Περσέας αποφάσισε τον πόλεμο. Στην ομιλία του υπογράμμισε τις αδικίες της Ρώμης, την διπροσωπία του Μάρκιου Φιλίππου και την προδοτική κίνηση των ρωμαϊκών στρατευμάτων κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Όταν είπε πως η επιλογή ήταν ανάμεσα στην ελευθερία ή στην σκλαβιά, ο στρατός κραύγασε ζητώντας δράση. Ο κύβος είχε ριφθεί!
Ο ρωμαϊκός στρατός αποτελούνταν από 2.000 ιππείς και 35.000 πεζούς συν τις επικουρίες του Ευμένη που του παρέσχε 1.000 ιππείς και 6.000 πεζούς. Η ρωμαϊκή γραμμή ανεφοδιασμού ξεκινούσε ανατολικά από την Χαλκίδα και την Βοιωτία και δυτικά από την Αμβρακία και κατέληγε στους Γόμφους της Θεσσαλίας.





Πεζέταιρος της Μακεδονικής φάλαγγας

Ο Περσέας ποῦ δέν πρόλαβε νά προωθηθεῖ ἔξω ἀπὸ τὴ μακεδονική ἐπικράτεια, επειδή ἔχασε χρόνο περιμένοντας τὰ ἀποτελέσματα τῆς πρεσβείας, είχε Καὶ αὐτός ἀρκετές δυνάμεις ποῦ στὸ σύνολο τους ἔφτασαν τὶς 43.000. Πιό ἀναλυτικά, ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποῦ ἔχουμε 21.000 Μακεδόνες ἀποτελοῦσαν την περίφημη μακεδονική φάλαγγα μαζί μὲ 5.000 περίπου ἐπιφανεῖς πεζούς. Οἱ ἱππεῖς του ἄγγιζαν τὶς 3.000. Ἐπιπλέον, πήρε ἀπὸ τοῦς συμμάχους του 1.000 ἱππεῖς Ὁδρύσες Θράκες Καὶ ἄλλους 13.000 πεζοῦ ποῦ κατανέμονται ὡς ἐξῆς: 7.000 Ὁδρύσες Θράκες, 3.000 Κρῆτες, 2.000 Γαλάτες, 500 Αἱτωλοῦς καὶ Βοιωτούς καὶ ἄλλους 500 ἀπὸ διάφορα Ἑλληνικά κράτη. Ὁ σαραντάχρονος, περίπου, Περσέας είχε τὴ διοίκηση. Οἱ ἀπώλειες ἀπὸ την πανωλεθρία στὶς Κυνὸς κεφαλές, εἴκοσι ἔξι ἔτη πριν, εἶχαν ἀναπληρωθεῖ ἀπὸ μία νέα γενιά στρατιωτῶν ποῦ είχε ἀποκτήσει ἐμπειρία ἀπὸ τοὺς πολέμους στή Θράκη. Διέθετε πολλά ἀποθέματα σὲ τρόφιμα καὶ ὁπλικά συστήματα καὶ στόχος του ήταν μία μάχη ἐκ παρατάξεως, ὅπου ἡ φάλαγγα θὰ είχε τὸ πλεονέκτημα. Γι’ αύτό φρόντισε νὰ ἀποκλείσει τὰ στενά περάσματα ποῦ ὁδηγοῦσαν ἀπὸ την Θεσσαλία στὴν Μακεδονία, τὰ Τέμπη καὶ την Βολουστάνα (ἀπὸ τὰ σημερινά Σέρβια Κοζᾶνης προς Σαραντάπορο).
Σὲ μία πρώτη μικρὴ μάχη κοντά στὸν Παγασητικό Κόλπο, οι Μακεδόνες διέλυσαν τὸ Ρωμαϊκὸ στράτευμα ποῦ βρισκόταν εκεί, προξενῶντας ἀπώλειες περίπου 2.500 στρατιωτῶν. Ὁ Περσέας ἀμέσως ζήτησε καὶ πάλι εἰρήνη , προθυμοποιήθηκε νὰ ἀποζημιώσει τοὺς Ρωμαίους καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὸ παλαιό status quo. Οἱ Ρωμαῖοι ἀν καὶ “λαβωμένοι” ἀπέρριψαν τὶς προτάσεις. Στὸ μεταξύ ὅλο καὶ περισσότεροι Έλληνες ἔδειχναν συμπάθεια προς τον Περσέα, διότι οἱ Ρωμαῖοι εὐνοοῦσαν συνεχῶς τοὺς ὀλιγαρχικούς καὶ κατέσφαζαν τοὺς διαφωνοῦντες.
Τοὺς ἐπόμενους μῆνες, μονάδες τοῦ Μακεδονικοῦ στρατοῦ ἔκαναν ἐπίδειξη ἰσχύος καταλαμβάνοντας πόλεις καὶ Ῥωμαϊκὰ ὀχυρά στὴν Ἰλλυρία, κάτι ποῦ φόβισε τοὺς Ρωμαίους, επειδή φοβήθηκαν πὼς θὰ κόβονταν ἡ γραμμή ἀνεφοδιασμοῦ τους. Κάπου ἐδῶ, τὸ καλοκαίρι τοῦ 169π.Χ. σύμφωνα μὲ τον Πολύβιο καὶ τον Λίβιο συμβαίνει κάτι τὸ μεταφυσικό! Ὁ Περσέας ἀπὸ ἱκανός ἡγέτης μεταβάλλεται Ἁπλῶς σὲ ἕνα ἠλίθιο, μία ἀλλαγὴ προσωπικότητας σὲ βαθμό παθολογικό! Ἐξυμνοῦνται ὄλοι οἱ Ρωμαῖοι διοικητές, ἑνῶ ὸ Περσέας είναι ἕνας ἀνόητος ποὺ ἀντιστέκεται καὶ δέν ἔχει καταλάβει πῶς ὁ θρίαμβος τῆς Ρώμης είναι προκαθορισμένος ἀπὸ τὸ πεπρωμένο!
Οἱ Ρωμαῖοι συνέχιζαν συνεχῶς νὰ στέλνουν ενισχύσεις καὶ ὁ Περσέας σφράγισε καὶ τὸ πέρασμα τῆς Πέτρας, ποῦ ὁδηγοῦσε ἀπὸ τον Κάτω Ὄλυμπο στὴν Πιερία καὶ ἔκανες βάση του τὸ Δίον. Ο Μάρκιος Φίλιππος προσπάθησε νὰ διαβεῖ τὰ στενά τῆς Πέτρας ἀλλὰ μέτρησε πολλές ἀπώλειες καὶ ἀποσύρθηκε. Ὅλο τὸ ἔτος τοῦ 169π.Χ. ἀνῆκε στὸν Περσέα. Εἶχε νικήσει σὲ Ὅλες τὶς άψιμαχίες καὶ είχε προκαλέσει μεγάλες ἀπώλειες στοὺς ἀντιπάλους του. κατάφερε καὶ ἔδιωξε ἀπὸ τὶς ἀκτές τῆς Μακεδονίας τὰ Ἀραμαϊκά πλοῖα καὶ τὸ ἠθικὸ τοῦ στρατοῦ του ήταν πολύ ὑψηλό. Ὁ Ἰλλυριός Γένθιος συμμάχησε μαζί του καὶ ἔγινε πρόταση καὶ στὴν ἀμφιταλαντευόμενη καὶ ἰσχυρή Ρόδο να συμμαχήσει καὶ αὐτή. Ἀντιθέτως, ὁ Ἀντίοχος καὶ ὁ Εὐμένης ἀπέρριψαν τὶς προτάσεις του. Πρόσδεσε ὦμος στὸ ἄρμα τοῦ την Ἠπειρωτική Συμπολιτεία, κάτι ποὺ θὰ πλήρωναν ἀργότερα οἱ Ἠπειρῶτες, όταν 70.000 ἀπὸ αὐτοὺς θὰ σφάζονταν ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους!
Ἡ λεγεῶνα (λατ. legio) ήταν στρατιωτικὴ μονάδα στὴν αρχαία Ρώμη ποὺ ἀποτελοῦνται ἀπὸ 4.000 - 10.000 ἅνδρες συνήθως. Συγκροτοῦνταν ἀπὸ 30 τάγματα καὶ κάθε τάγμα είχε 2 ἐκατονταρχίες. Συνολικά ἡ λεγεῶνα είχε 60 ἐκατονταρχίες.

Τό 168π.Χ ἀναλαμβάνει νέος ὕπατος τῆς Ρώμης ὁ σπουδαῖος Αἰμίλιος Παῦλος καὶ καταφέρνει νὰ ἐξοικονομήσει ἀπὸ την Σύγκλητο νέες στρατιωτικές δυνάμεις. Με τὶς δυνάμεις αὐτὲς ὑποτάσσει τον Γένθιο καὶ ἀποκτοῦν καὶ πάλι τον ἔλεγχο τῆς Ἰλλυρίας. Οἱ Ρωμαῖοι σταδιακὰ συγκεντρώνονται στὴν Θεσσαλία μὲ 4.000 ἱππεῖς καὶ 40.000 πεζούς. Ὁ Αἰμίλιος Παῦλος ἐπιβάλλει πειθαρχία καὶ ἀνυψώσει τὸ ἠθικὸ τοῦ στρατοῦ, τὸ ὁποῖο είχε κλυδωνιστεί ἀπὸ τὶς μέχρι τότε ᾖττες του. Ὁ Περσέας ἐξακολουθοῦσε νὰ ἔχει τοὺς 43.000 στρατιῶτες καὶ ἄλλους 10.000 σὲ ἐπιλεγμένα σημεία τῆς Μακεδονίας γιὰ τον ἔλεγχο τῶν ακτῶν τῆς Εκπαίδευε συνεχῶς καὶ μὲ ἀμείωτους ρυθμούς τοῦς ἄνδρες του, μέχρι καὶ τὰ ἄλογα, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς ἐλέφαντες τῶν Ρωμαίων. Ἔτσι ἔφτιαξε ὁμοιώματα ἐλεφάντων, μία ποῦ ὁ Ἴδιος δέν διέθετε. Κάτω ἀπό τον ἐπιβλητικὸ ὄγκο τοῦ Ὀλύμπου, ἡ ἀνθρωπότητα θὰ ζοῦσε μία ἀπὸ τὶς πιὸ καθαριστικές μάχες τῆς ἱστορίας της!
Ὁ Περσέας εἶχε ὀχυρώσει ὅλη τὴ νότια Πιερία καὶ είχε πολύ κοντά τὶς γραμμές τοῦ ἀνεφοδιασμοῦ του. Φοβούμενος ὦμος μήπως δεχτεῖ ἐπίθεση ἀπό πίσω λόγω ἀποβίβασης τοῦ ἐχθρικού στόλου, μετέφερε τὸ στρατόπεδο του 24χλμ πιὸ πίσω, μπροστά ἀπὸ την Πύδνα (2χλμ νότια τοῦ Μακρυγιάλου). Ήταν καὶ αὐτὴ μία σοφή ἐπιλογὴ γιὰ τὸν (ἠλίθιο, σύμφωνα μὲ τὸ Πολύβιο) Περσέα, ἀφοῦ ἡ περιοχή εἶχε ἀρκετούς χειμάρρους ποὺ παρεῖχαν νερό καὶ ἡ πόλη ἰσχυρά τείχη.Στὶς 16 Ιουνίου τοῦ 168π.Χ. ὁ Αἰμίλιος Παῦλος ἑνώνεται μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ ἄλλου διοικητή Σκιπίωνα Νασίκα στὰ δυτικά τῆς σημερινῆς Κατερίνης καὶ βαδίζουν πάνω ἀπό τοὺς λόφους καὶ ὄχι ἀπὸ την πεδιάδα, ὥσπου βρέθηκαν ἀπρόσμενα μπροστά στὴν Πύδνα καὶ τον παραταγμένο Μακεδονικό στρατό. Ὁ Αἰμίλιος Παῦλος γρήγορα διόρθωσε τὸ σφάλμα του καὶ μὲ ἑλιγμούς ἀποτράβηξε τὸ στράτευμα του. Οἱ Μακεδόνες δέν πρόλαβαν νὰ καλύψουν τὸ ἕνα χιλιόμετρο ποῦ τοὺς χώριζε ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους λόγω τοῦ βαρὺ ὁρκισμοῦ τους καὶ τῆς παράταξής τους, ἀφοῦ ἀνέμεναν σὲ στάση ἄμυνας καὶ ὄχι ἐπίθεσης. Ὁ Αἰμίλιος Παῦλος ἔστησε βιαστικά τὸ στρατόπεδο στὴν πλαγιά ἐνὸς λόφου, ὅπου ἡ φάλαγγα τῶν Μακεδόνων ἔχανε τὸ πλεονέκτημα, καὶ Ἐπιπλέον είχε θέα στὴν πεδιάδα ἀλλὰ δέν είχε άνεφοδιασμό. Ὁ Περσέας, εὐφυῶς, τοποθέτησε τὸ στράτευμα ἀνάμεσα στήν ἀκτὴ καὶ στόν λόφο γιὰ νὰ κόψει τον άνεφοδιασμό. Στὶς 21 Ἰουνίου ἔγινε ἔκλειψη Σελήνης καὶ θεωρήθηκε θεϊκό σημάδι, πὼς δηλαδή θὰ γίνει καὶ ἔκλειψη ἑνὸς βασιλιά! Ὁ Αἰμίλιος Παῦλος γνώριζε βέβαια ἀπὸ πριν αὐτό τὸ φυσικό φαινόμενο, ἀλλά δέν μίλησε ἀφοῦ εἰδὲ νὰ ἀναπτερώνεται τὸ ἠθικὸ τοῦ στρατοῦ του.

τελικῶς, στὶς 22 Ἰουνίου, τὸ ἀπόγευμα, μιὰ ἁψιμαχία ὁδήγησε στή μεγάλη μάχη. Η γραμμή τῶν Μακεδόνων είχε πλάτος 3,5χλμ, μὲ την φάλαγγα νὰ καταλαμβάνει τὸ 1,5χλμ καί νὰ ἔχει βάθος 16 ἄνδρες Ο Περσέας τέθηκε ἐπικεφαλῆς τῆς δεξιᾶς πτέρυγας τοῦ ἱππικοῦ. Οἱ Μακεδόνες ἀναπτύχθηκαν γρηγορότερα, μὲ την τρομερή φάλαγγα νὰ ἐπιτίθεται στὴν κακοσυνταγμένη ρωμαϊκή γραμμή. Η Θέα τῆς φάλαγγας, μὲ τὶς σάρισες ὄρθιες καθώς προχωροῦσε γέμισε μὲ τρόμο τον Αἰμίλιο Παῦλος, ποῦ σύμφωνα μὲ τον Λίβιο, θὰ τον θυμόταν γιὰ χρόνια! Μόλις ἔπεσαν οἱ σάρισες καί ὠθήθηκαν μπροστά, οἱ πρῶτες σειρὲς τῶν Ρωμαίων κατακρεουργήθηκαν, ἀλλὰ ἔτσι ὅπως ὑποχωροῦσαν οἱ λεγεωνάριοι καί ἔφτασαν στὴν πλαγιά, ἡ φάλαγγα ἄρχισε νὰ χάνει τον σχηματισμό τῆς Ὁ ὁξύνους Αἰμίλιος Παῦλος τὸ διαπίστωσε ἔγκαιρα καί ἔδωσε διαταγὴ νὰ δημιουργηθούν σπείρες(100 περίπου ἄνδρες) καί νὰ ἐπιτίθενται στὰ κενά τῆς φάλαγγας. Στὴ μάχη σῶμα με σῶμα εὐνοοῦνταν τὸ κοντά ἐγχειρίδιο τῶν λεγεωνάριων, ἀφοῦ ἡ φάλαγγα ήταν τρομερή μόνο σὲ ἐπίπεδο ἔδαφος καί σὲ πυκνό σχηματισμό. Οἱ φαλαγγίτες δέν Μποροῦσαν νὰ ἐλιχτοῦν μὲ την ἐξάμετρη καί βαριά σάρισα. Ἐκείνη τη στιγμή ἡ σάρισα ήταν, ἁπλῶς, βάρος καί ἄχρηστη γιὰ τέτοιου εἴδους μάχη.
Ο Αἰμίλιος Παῦλος τότε ἐξαπέλυσε καί τοὺς ἐλέφαντες πάνω στὸ ἱππικὸ τῶν Μακεδόνων ποῦ είχε ἔρθει νὰ βοηθήσει την φάλαγγα. Η ἐκπαίδευση τῶν ἀλόγων γιὰ την ἀντιμετώπιση τῶν ἐλεφάντων ἀποδείχτηκε ἄχρηστη, ἀφοῦ πανικοβλήθηκαν ἀπὸ την Θέα καί την μυρωδιὰ τῶν τεράστιων ζώων καί σκόρπισαν τον πανικό. Στὸ μεταξύ, ἡ φάλαγγα σφαζόταν ἀνελέητα ἀπὸ ὅλες τὶς μεριές, ἐνῶ όσοι πήγαιναν προς την ἀκτὴ τσαλαπατιούνταν από τοὺς ἐλέφαντες
Με την πτώση τῆς νύχτας, οἱ Μακεδόνες εἶχαν 25.000 νεκρούς! Τίς ἑπόμενες μέρες 5.000 περιπλανώμενοι Μακεδόνες συνελήφθησαν καί 6.000 αἰχμαλωτίστηκαν στὴν Πύδνα. Ο Μακεδονικός στρατός ἔπαψε νὰ ὑπάρξει!
Ἄν στὶς 16 Ἰουνίου, όταν οἱ Ρωμαῖοι βρέθηκαν κατά λάθος μπροστά στον Μακεδονικό στρατό, ο Περσέας ἐπιτιθόταν ποιὸ γρήγορα θὰ είχε τσακίσει τοὺς ἀσύνταχτους Ρωμαίους. Τὴ μέρα τῆς μάχης ὁ Περσέας πάντως ήταν ποιό γρήγορος στὶς κινήσεις τοῦ ἀλλὰ τον Αἰμίλιος Παῦλος τον ἔσωσε τὸ ἀνώμαλο ἔδαφος καί ἡ ἔγκαιρη παρατήρησή τοῦ τῆς διάσπασης τῆς φάλαγγας.
Η Μάχη τῆς Πύδνας ήταν ἡ τελευταία ἀποφασιστική μάχη τοῦ Τρίτου Μακεδονικοῦ πολέμου (171 - 168 π.Χ.) μεταξύ Ρωμαίων καί Μακεδόνων καί ἔγινε στὶς 22 Ἰουνίου τοῦ 168 π.Χ.. Η ἔκβαση τῆς μάχης αὑτῆς σήμανε καί την ὁριστικὴ ὑποταγὴ τῆς Ἑλλάδας Στούς Ρωμαίους.




Οἱ ποιὸ πολλές ἱστορικὲς πηγές δέν ἀναγνωρίζουν την προσπάθεια τοῦ Περσέα καὶ ἐξυμνοῦν τον Αἰμίλιο Παῦλο. Ὁ Περσέας ὀχυρώθηκε θαυμάσια, ἀλλὰ δέν είχε την τύχη τοῦ ἀντιπάλου του. Τό λάθος του ήταν ὁ κακός ὑπολογισμός καὶ ἴσως ἡ διστακτικότητά του. Μόνον ὁ ἱστορικός Ποσειδώνιος ὑπεράσπισε τον Περσέα στὶς ἀναφορές τῶν φιλορωμαίων γιὰ δειλία. ὁ Περσέας καὶ ὁ λαός του πολέμησαν γιὰ την ἐλευθερία, ἔφασαν κοντά στὴ νίκη ἀλλὰ ἡ ἀπαρχαιωμένη φάλαγγα δέν προσαρμόστηκε στὴν τακτική τῶν λεγεώνων.
Ὁ Αἰμίλιος Παῦλον ζήτησε την ἄνευ ὃρων παράδοση καὶ ὅλη την περιουσία τῆς Μακεδονίας. Ὁ Περσέας ἀρνήθηκε καὶ ζήτησε εἰρήνη . Οἱ Ρωμαῖοι ἀπέρριψαν φυσικά την πρόταση καὶ λεηλάτησαν ὅλη την Πιερία, κατέσφαξαν ὅλους τοὺς αἰχμαλώτους καὶ ὅποιον ἄλλον βρῆκαν. Τό 167 π.Χ. τα λάφυρα, ἀγάλματα, ζωγραφιές, χρυσός, ἀσήμι, ὀρείχαλκος, ἐλεφαντόδοντο ἄφησαν ὅλους ἄφωνους στὸν θρίαμβος ποῦ ἔγινε στή Ρώμη. Ἡ Μακεδονία διασπάστηκε σὲ τέσσερις ἐπαρχίες, μὲ ξεχωριστές διοικήσεις, γιὰ νὰ μὴν ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ σηκώσει ξανά κεφάλι. Ἡ κτηνωδία τῆς Συγκλήτου καὶ ἡ ἀρπακτικότητα τῶν Ῥωμαϊκῶν στρατευμάτων φανέρωσαν τοὺς σκοπούς τους: νὰ συντρίψουν ὁποιασδήποτε δύναμη, νὰ τιμωρήσουν τὶς ἐξεγέρσεις, ἀκόμα καὶ την οὐδετερότητα καὶ νὰ ἀσκοῦν παντοῦ τον πλήρη ἔλεγχο.
Ὁ Περσέας, φυγάς πλέον, προσπαθώντας νὰ κατευθυνθεῖ προς την Σαμοθράκη, κατέφυγε στήν Ἀμφίπολη, ὅπου καὶ παραδόθηκε. Ὁ Αἰμίλιος Παῦλος τοῦ συμπεριφέρθηκε ὡς βασιλιά καὶ ἔπειτα ὡς προνομιοῦχο αἰχμάλωτο. Ὁ Περσέας κόσμησε τον θρίαμβο του Ρωμαίου ὑπάτου στὴν Ρώμη, ἁλυσοδεμένος καὶ πέθανε αἰχμάλωτος λίγο ἀργότερα.
Οἱ ἀναφορές τοῦ Πολυβίου για τον Περσέα ήταν διαποτισμένες μὲ κακία καὶ μεροληψία. Πέρα ἀπὸ τὶς κατηγορίες γιὰ μωρία καὶ ἄγνοια, τον χαρακτήρισε ἀναξιοπρεπὴ καὶ ἄνθρωπο μὲ δαιμονισμένη σκέψη σταλμένη ἀπὸ τὸν οὐρανό! Ἄρα, παρανοϊκὸ καὶ ἐπιπόλαιο ὅπως ἔγραψε. Καί πάνω ἀπὸ ὅλα ἠλίθιο, διότι ἀντιστάθηκε στὴ Ρώμη ποῦ ήταν στὸ πεπρωμένο της νὰ κατακτήσει τον κόσμο! Δὲν δεχόμαστε τίποτα ἀπὸ αὐτά, διότι οἱ πράξεις τοῦ Περσέα ἔδειξαν τὰ ἀντίθετα. Κατανοοῦμε, βεβαίως, την παθογένεια τοῦ Πολυβίου, ἀφοῦ την ἱστορία του την ἔγραψε στὴ Ρώμη καὶ γιὰ τὸ Ρωμαϊκὸ κοινό. Δυστυχῶς πολλές φορές την ἱστορία την γράφουν οἱ νικητές. Ὡστόσο, πάντα ὑπάρχουν ῥωγμὲς απ’ ὅπου μπορεί ἡ πραγματικότητα νὰ ξεπηδήσει καὶ νὰ την ἀντικρίσουμε ἀξιολογῶντας την πάνω σὲ πιὸ ἀντικειμενικές βάσεις.

Πολύβιος, Ιστορίαι
Titus Livius, Ab urbem condita
Ἰουστίνος, Ἐπιτομή στὰ Φιλιππικά τοῦ Πομπήιου Τρώγου
Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι (Αἰμίλιος Παῦλος – Τιμολέων)
Αππιανός, Μακεδονική καὶ Ιλλυρική
Διόδωρος Σικελιώτης, ἱστορική βιβλιοθήκη
N.G.L. Hammond – F.W. Walbank, ἱστορία τῆς Μακεδονία
ς
http://el.wikipedia.org