Γιατί οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν ξαναπάτησαν στὸ φεγγάρι !!

Τα αἰνίγματα τῆς Σελήνης... καὶ τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ κείμενα 

Τὸ ταξίδι στὸ φεγγάρι πάντα ἦταν ἕνα ὄνειρο πὸὺ συναρπάζει. Πολλοὶ ἀναρωτιοῦνται γιατί οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν ἐπέστρεψαν. Ἂς ρίξουμε μὶὰ ματιὰ σὲ αὐτὸ τὸ μυστήριο καὶ τὶς πιθανὲς ἀπαντήσεις. 

Ἔχετε κοιτάξει ποτὲ τὸν νυχτερινὸ οὐρανὸ καὶ νιώσατε μιὰ αἴσθηση θαύματος καὶ μυστηρίου κοιτάζοντας τὸ φεγγάρι; Τὸ φεγγάρι ἔχει αἰχμαλωτίσει τὴν ἀνθρωπότητα γιὰ αἰῶνες, ἐμπνέοντας μύθους, θρύλους καὶ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα. Στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, τὸ φεγγάρι συνδέθηκε συχνὰ μὲ διάφορες θεότητες καὶ κατεῖχε σημαντικὴ θέση στὸν πολιτισμὸ καὶ τὴ λογοτεχνία τους. Ἂς ἐμβαθύνουμε στὰ αἰνίγματα τοῦ φεγγαριοῦ ὅπως ἐξερευνήθηκαν μέσα ἀπὸ ἀρχαῖα 

Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες γοητεύτηκαν ἀπὸ τὴ διαρκῶς μεταβαλλόμενη ἐμφάνιση τοῦ φεγγαριοῦ καὶ προσπάθησαν νὰ ἀποκαλύψουν τὰ μυστήρια τοῦ μέσῳ τῆς παρατήρησης καὶ τοῦ στοχασμοῦ. Ἀνέπτυξαν σεληνιακὰ ἡμερολόγια γιὰ νὰ παρακολουθοῦν τὶς φάσεις τῆς σελήνης καὶ νὰ προβλέψουν οὐράνια γεγονότα, θέτοντας τὰ θεμέλια γιὰ τὴ σύγχρονη ἀστρονομία καὶ ἀστρολογία. 

Μὲ μιὰ προσεκτικὴ ἐρευνητικὴ ματιά, μοιάζει σὰν ὅλα τὰ περίεργα φαινόμενα τοῦ κόσμου, νὰ ἔχουν συγκεντρωθεῖ στὸ φυσικό (;) μᾶς δορυφόρο. Θὰ προσπαθήσω νὰ παρουσιάσω συνοπτικὰ καὶ ὅσο πιὸ περιεκτικὰ γίνεται γιὰ νὰ μὴν κουράσω, κάποια μόνο, ἀπ' τὰ παράδοξα στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα λαμβάνουν χώρα στὴ Σελήνη. Σκοπὸς τοῦ ταξιδιοῦ μας; Αὐτὸ καθ' αὐτὸ τὸ ταξίδι! Θέτοντας κίνητρα γιὰ περαιτέρω ἔρευνα καὶ προβληματισμό. 

Ἡ Κληρονομιὰ τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν Κειμένων 

Τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ κείμενα ποὺ ἐξερευνοῦν τὰ αἰνίγματα τοῦ φεγγαριοῦ συνεχίζουν νὰ ἐμπνέουν περιέργεια καὶ γοητεία στὴ σύγχρονη ἐποχή. Μελετῶντας αὐτά τα κείμενα ἀποκτοῦμε διορατικότητα 

1) Καὶ πρῶτα - πρῶτα, ἡ Σελήνη μας δὲν θὰ ἔπρεπε κἂν νὰ βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται. 

Ὁ Ἰσαὰκ Ἀσίμωφ, ὁ μεγάλος αὐτὸς ἀστρονόμος καὶ συγγραφέας ἐπιστημονικῆς φαντασίας τοῦ προηγούμενου αἰῶνα, ὑπελόγισε, ὅτι ἡ ἐλκτικὴ δύναμη, ποὺ ἀσκεῖ ὁ Ἥλιος πάνω στὴ Σελήνη εἶναι διπλάσια ἀπὸ αὐτήν, ποὺ τῆς ἀσκεῖ ἡ Γῆ, σύμφωνα μὲ τὸν Νόμο τῆς Παγκόσμιας Ἕλξης, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ὁ Ἥλιος, φυσιολογικά, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε ἀποσπάσει τὴ Σελήνη ἀπὸ τὴ Γῆ. Φαίνεται ὅμως, ὅτι κάτι τὴν κρατάει καρφωμένη στὴ θέση της. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Ἀσίμωφ, κατέληξε στὸ συμπέρασμα, ὅτι ἡ Σελήνη δὲν εἶναι φυσιολογικὸς δορυφόρος τῆς Γῆς. 

2) Ἡ Σελήνη ἔχει βρεθεῖ πολὺ μακριὰ ἀπ' τὴ Γῆ. 

Οἱ ἀποστάσεις, μὲ βάση τὶς ὁποῖες ἕνας δορυφόρος περιστρέφεται γύρω ἀπὸ ἕναν πρωτεύοντα πλανήτη, ἔχουν νὰ κάνουν καὶ μὲ τὴν ἀπόσταση ἀσφαλείας, ποὺ κρατάει ὁ δορυφόρος ἀπὸ τὸν πλανήτη γιὰ νὰ μὴν καταστραφεῖ ἀπὸ τὶς παλιρροιακὲς δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἀναπτύσσονται ἐξ' αἰτίας τῆς βαρυτικῆς ἕλξης, ποὺ ἀσκεῖται μεταξὺ τῶν σωμάτων. Ἡ ἀπόσταση αὐτὴ εἶναι γνωστὴ σὰν «ὅριο τοῦ Ρός». Τὸ ὅριο τοῦ Ρὸς γιὰ τo δίδυμο Γῆ-Σελήνη εἶναι 18.261 χιλιόμετρα. Ἂν ἡ Σελήνη πλησιάσει ἢ περάσει αὐτὴ τὴν ἀπόσταση, θὰ διαλυθεῖ ἀπὸ τὶς παλιρροιακὲς δυνάμεις τῆς Γῆς. Ἡ Σελήνη ὅμως, βρίσκεται σὲ μέση ἀπόσταση...384.000 χιλιόμετρα ἀπὸ τὴ Γῆ, δηλαδὴ 21 φορὲς μακριὰ ἀπὸ τὸ ὅριο τοῦ Ρὸς τῆς Γῆς, (!) ὅταν οἱ πλησιέστεροι δορυφόροι τῶν ἄλλων πλανητῶν βρίσκονται 1,5 φορὰ μακριὰ ἀπὸ τὸ ὅριο τοῦ Ρὸς τοῦ κάθε πλανήτη. 

3) Ἡ Σελήνη εἶναι ἐπίσης ὁ μοναδικὸς δορυφόρος τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος, ὁ ὁποῖος περιστρέφεται σχεδὸν στὸ ἐπίπεδο τῆς ἐκλειπτικῆς (κλίση 5 μοῖρες), ὅταν ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι δορυφόροι περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὸ ἰσημερινὸ ἐπίπεδο κάθε πλανήτη. Ἔχει βρεθεῖ δηλαδὴ σὲ τέτοιο σημεῖο, οὕτως ὥστε τὰ τρία σώματα Ἥλιος, Γῆ καὶ Σελήνη νὰ βρίσκονται στὸ ἴδιο ἐπίπεδο! Ἐξ' αἰτίας αὐτῆς τῆς μοναδικότητας, τὸ σύστημα Γῆς-Σελήνης θεωρεῖται σὰν «διπλὸ σύστημα πλανητῶν». Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ Σελήνη εἶναι δορυφόρος καὶ πλανήτης ταυτόχρονα! 

4) Ἐντελῶς «συμπτωματικά», ἡ φαινόμενη διάμετρος τῆς Σελήνης εἶναι ἴση μὲ τὴ φαινόμενη διάμετρο τοῦ Ἡλίου. Συγκεκριμένα, ἡ φαινόμενη διάμετρος τῆς Σελήνης ἀπὸ τὴ Γῆ εἶναι: Τόξο ἐφαπτομένης διαμέτρου/ἀπόσταση, δηλαδὴ Arc tan (3476/ 384000) = 0,52°. Ὁμοίως, ἡ φαινόμενη διάμετρος τοῦ Ἥλιου εἶναι: Arc tan (1375000/ 149900000) = 0,52°. Δηλαδὴ οἱ δυὸ δίσκοι φαίνονται ἀκριβῶς ἴσοι γιὰ τὸν παρατηρητὴ ἀπὸ τὴ Γῆ! Αὐτὸ ἔχει ὡς συνέπεια νὰ δημιουργεῖται τὸ καταπληκτικὸ φαινόμενο τῶν ὁλικῶν ἡλιακῶν ἐκλείψεων! 

5) Ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον μείζονα μυστήρια τῆς συμπεριφορᾶς τῆς Σελήνης εἶναι, ὅτι ὁ δορυφόρος μας ἀκολουθεῖ μιὰν ἀμιγῶς κυκλικὴ τροχιά, μοναδικὴ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἡλιακό μας σύστημα! Ἐὰν ἡ Σελήνη εἶχε δεσμευτεῖ ἀπὸ τὴν ἕλξη τῆς Γῆς τότε θὰ εἶχε υἱοθετήσει μιὰν ἐπιμήκη, ἐλλειψοειδῆ τροχιά, ὅπως οἱ δορυφόροι ἄλλων πλανητῶν. Ἐπιπλέον, στρέφει πάντοτε τὴν ἴδια πλευρά της πρὸς τὴ Γῆ, ἐμφανίζει δηλαδὴ σύγχρονη τροχιά. Ἡ Σελήνη κατὰ συνέπεια, περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό της σὲ ἴσο χρόνο, στὸν ὁποῖο περιφέρεται καὶ γύρω ἀπὸ τὴ Γῆ. Σὲ ἀκριβῶς 29,53 ἡμέρες! 

Κατ' ἀντιπαραβολή, φανταστεῖτε ἕναν παρατηρητή, ὁ ὁποῖος κάθεται στὸ κέντρο ἑνὸς τραπεζιοῦ ἐνῷ κάποιος ἄλλος γυρίζει γύρω-γύρω ἀπ' τὸ τραπέζι, κατὰ τέτοιον τρόπο, οὕτως ὥστε αὐτὸς ποὺ κάθεται στὸ τραπέζι νὰ βλέπει πάντοτε τὸ ἀνφὰς τοῦ προσώπου αὐτοῦ, ποὺ περιστρέφεται γύρω του. Αὐτὴ ἡ συγκεκριμένη τροχιὰ δίνει ἀρκετὰ πλεονεκτήματα σὲ κάποιον ποὺ θὰ ἀποφάσιζε νά...κρυφτεί (λέμε τώρα ) στὴ Σελήνη! 

Ἡ θεατὴ πλευρὰ ἀποτελεῖ φυσικὴ ἀσπίδα τῆς ἀθέατης πλευρᾶς τῆς Σελήνης στὶς ἐκπομπὲς ἠλεκτρομαγνητικὴς ἀκτινοβολίας. Ὅταν οἱ ἀποστολὲς Ἀπόλλων, βρίσκονταν σὲ τροχιὰ γύρω ἀπ' τὴ Σελήνη καὶ περνοῦσαν πίσω ἀπ' τὴν ἀθέατη πλευρά, στὸ Χιοῦστον σήμαινε συναγερμός! Ἡ ἐπαφὴ μὲ τὸ διαστημόπλοιο χάνονταν γιὰ ἀρκετὰ λεπτά, οἱ ἐπικοινωνίες διεκόπτονταν τελείως καὶ στὴ Γῆ εἶχαν...μαύρα μεσάνυχτα γιὰ τὴν κατάσταση ἀλλὰ καί την...ύπαρξη τοῦ διαστημοπλοίου. Συνεπῶς, μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ ἀθέατη πλευρὰ προστατεύεται ἀπὸ μιὰ φυσικὴ ἀσπίδα. 

6) Ἡ Σελήνη εἶναι κομματάκι...μεγάλη γιὰ νὰ ἀποτελεῖ φυσικὸ δορυφόρο τῆς Γῆς ! 

Μεγάλη, ὅσο κανεὶς ἄλλος δορυφόρος τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος σὲ σχέση μὲ τὸν πρωτεύοντα πλανήτη του. Μὲ διάμετρο 3.476 χιλιόμετρα φαντάζει πολὺ μεγάλη μπροστὰ στὰ 12.756 χλμ τῆς Γῆς (ἔχει ἀναλογία διαμέτρων μὲ τὴ Γῆ 1:4), ὅταν οἱ μεγάλοι δορυφόροι Γανυμήδης τοῦ Δία καὶ Τιτᾶνας τοῦ Κρόνου ἔχουν ἀντίστοιχα ἀναλογία διαμέτρων 1:30 καὶ 1:27. 

7) Σχετικὰ τώρα μὲ τὴν ἡλικία τῆς Σελήνης... Χμμ.. Πάνω ἀπὸ τὸ 99% τῶν σεληνιακῶν βράχων ποὺ ἐξετάστηκαν κάτω ἀπὸ ἀνάλυση, προσδιορίσθηκε, ὅτι εἶναι ἀρχαιότεροι ἀπὸ τὸ 90% τῶν πιὸ ἀρχαίων βράχων ποὺ βρέθηκαν στὴ Γῆ. Ὁρισμένα δείγματα μάλιστα, σύμφωνα μὲ τὴν ἄποψη ἀρκετῶν ἐπιστημόνων, εἶναι πιὸ παλιὰ καὶ ἀπ' τὸν Ἥλιο! Καὶ σημειῶστε, ὅτι οἱ Σεληνιακὲς θάλασσες, ἀπ' ὅπου προῆλθαν τὰ περισσότερα δείγματα εἶναι νεότεροι σχηματισμοὶ τῆς Σελήνης! Σαφῶς λοιπόν, ἡ παροῦσα ἡλικιακὴ ἀνακολουθία μεταξὺ Γῆς καὶ Σελήνης, ὅπου ἀποδεδειγμένα πλέον ἡ δεύτερη δείχνει νὰ προϋπάρχει τῆς πρώτης, καταρρίπτει καὶ τὴν ἐπικρατοῦσα θεωρία σχηματισμοῦ τῆς Σελήνης ἀπὸ τὴ σύγκρουση ἑνὸς πλανητοειδοῦς μὲ τὴ Γῆ. 

8)  Πιστεύω ὅμως, πὼς θὰ πρέπει ἐπί τέλους ἡ NASA νὰ βγεῖ καὶ νὰ ἐξηγήσει γιὰ ποιόν λόγο ἡ Σελήνη ἀντηχοῦσε σάν....καμπάνα στὰ ἐπαναλαμβανόμενα πειράματα τῶν ἀποστολῶν Ἀπόλλων 12,14,15,16 καὶ 17, ὅπου οἱ ἀστροναῦτες πέταξαν ἀπὸ ὁρισμένο ὕψος ἐξοπλισμό, ποὺ προσέκρουσε στὴν ἐπιφάνεια τοῦ φεγγαριοῦ καὶ δημιούργησε δονήσεις, οἱ ὁποῖες διαρκοῦσαν κάθε φορὰ γιὰ πολὺ μεγάλο χρονικὸ διάστημα (ἄνω τῆς μιᾶς ὥρας). Τὰ σεισμικὰ κύματα, ποὺ δημιουργήθησαν, ἐνεφάνισαν συμπεριφορὰ (ταχύτητα 9,5 km/sec σὲ βάθος 32 km) ἀνάλογη τῆς κινήσεώς τους μέσα ἀπὸ ὑλικὸ μὲ πολὺ καλὴ ἀγωγιμότητα, ὅπως τὰ μέταλλα! Ἐπίσης, περιμένω...εδώ καὶ χρόνια ἀπ' τὴ NASA νὰ δώσει μιὰν ἐξήγηση γιὰ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετώπισαν οἱ ἀστροναῦτες στὸ νὰ τρυπήσουν τὴν ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης... 

9) Παρατηρῶντας τή γεωλογία ἤ καλύτερα τή γεωμορφολογία τοῦ φεγγαριοῦ, θά διαπιστώσει κανείς, ὅτι παρουσιάζεται σὰν κάτι νά του...γύρισε τα μέσα ἔξω. Σὰν γάντι.  Τὰ βαρύτερα ὑλικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἔπρεπε κανονικὰ νὰ βρίσκονταν στὸν πυρῆνα, ὅπως εἶναι γιὰ παράδειγμα 

τὰ λιωμένα μέταλλα, ἐνυπάρχουν στὴ ἐπιφάνειά του, στὶς Σεληνιακὲς θάλασσες 

, κάτω ἀπ' τὴ σκόνη. Γιατί ὅμως καὶ ἡ ἀθέατη ὄψη τῆς Σελήνης δὲν ἐμφανίζει θάλασσες ἀλλὰ μόνο βουνὰ καὶ κρατῆρες; 

10) Τί εἶναι ἀλήθεια ὅλες αὐτὲς οἱ περίεργες κατασκευές, σχήματα καὶ ἀπεικονίσεις, οἱ ὁποῖες ἔχουν φωτογραφηθεῖ τόσο ἀπ' τὶς διαστημικὲς ἀποστολὲς τῆς NASA 
, ὅσο καὶ ἀπὸ ἀστρονόμους ἐδῶ στὴ Γῆ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἰδιῶτες ἐρασιτέχνες ἀστρονόμους καὶ παριστάνουν ἁρμονικὰ γεωμετρικὰ σχήματα, ὅπως ὁ τριγωνικὸς κρατῆρας Οὐκέρτ, ὁ πενταγωνικὸς Πρόκλος, ὁ ἑξαγωνικὸς Πυθαγόρας καὶ τόσοι ἄλλοι καὶ τέλος δομές, οἱ ὁποῖες νὰ θυμίζουν τεχνουργήματα κάποιου πολιτισμοῦ, ὅπως σήραγγες, γέφυρες καὶ τείχη; 

Ἐπίσης, πασίγνωστα εἶναι τα λεγόμενα Transient Lunar Phenomena ἢ TLP's, τὰ ὁποῖα περιλαμβάνουν λάμψεις, ἀντανακλάσεις καὶ ἀνεξήγητες ἀλλαγὲς στὸ χρῶμα ἢ στὸ σχῆμα, ποὺ συμβαίνουν πάνω στὴν ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης. Γνωρίζετε, ὅτι ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ χιλιάδες TLP's, τὰ ὁποῖα ἔχουν παρατηρηθεῖ στὴν Σελήνη σχετίζονται μὲ ἐκπομπὲς ἀερίων ἀπὸ κοιλότητες (τὸ τονίζω κοιλότητες) στὸ ἐσωτερικό της; Iδίως στοὺς κρατῆρες Ἀρίσταρχο καὶ Κέπλερ, τὰ διετῆ δεδομένα, ποὺ συνέλεξε o φασματογράφος τοῦ διαστημικοῦ σκάφους Lunar Prospector εἶναι ἐνδεικτικὰ αὐτῆς τῆς δραστηριότητας. Ἀναρωτιέμαι λοιπόν, πῶς γίνεται ἡ NASA νὰ συνεχίζει νὰ θεωρεῖ γεωλογικὰ νεκρὴ τὴ Σελήνη, ὅταν ἐκπέμπει φυσικὸ ἀέριο ἀπὸ τὸ ἐσωτερικό της... 

Ὅπως ὅμως γιὰ ὅλα - ἢ σχεδὸν γιὰ ὅλα - τὰ προβλήματα, ἡ λύση τους φαίνεται νὰ ὑπάρχει - ποῦ ἀλλοῦ - στὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ κείμενα. Οἱ μεγάλες μορφὲς τῆς Ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας γνώριζαν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸν δορυφόρο μας, ὅπως γνώριζαν καὶ πολλὲς ἄλλες ἀλήθειες. Οἱ Ὀρφικοὶ ὕμνοι ἐμπεριέχουν θαυμαστὲς πληροφορίες γιὰ ὅλα τὰ ἐπιστημονικὰ θέματα καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἀστρονομία. Θέλετε νὰ μάθετε τί ἀναφέρει ὁ Ὀρφεὺς γιὰ τὴν Σελήνη; Πὼς ἔχει «βουνά, πολιτεῖες καὶ σπίτια...!» Τί ἄλλο εἶπε ὁ Ὀρφέας; Πὼς «ἡ Σελήνη ἔχει στέρεο ἔδαφος καὶ θεϊκοὺς κατοίκους!» Καὶ αὐτά, τὰ ἀναμετέδωσαν μὲ τὴν σειρά τους ὁ Πλούταρχος, ὁ Διογένης Λαέρτιος ἀλλὰ καὶ ἄλλοι Ἕλληνες σοφοί. 

Ἡ φλόγα τῆς σοφίας ὅμως δὲν ἔσβησε ποτὲ ἀπὸ τὴν χώρα μας. Ὁ θρῦλος τῆς σύγχρονης Ἑλληνικῆς ἀστρονομίας Κωνσταντῖνος Χασάπης ἐνέδωσε στὸν πειρασμὸ νὰ ἀναλύσει τοὺς Ὀρφικοὺς ὕμνους κάτω ἀπ' το φῶς τῶν σημερινῶν γνώσεων. Ἀπέδειξε λοιπόν, ὅτι ὁ Ὀρφέας ἤξερε νὰ ὑπολογίζει τὶς ἐκλείψεις, τὰ ἡλιοστάσια καὶ τὶς ἰσημερίες. Ἐγνώριζε ἐπίσης, πὼς ἡ ἐναλλαγὴ τῶν ἐποχῶν ὀφείλεται στὴν κλίση τοῦ ἄξονα περιστροφῆς τῆς Γῆς καὶ τῆς κινήσεώς της γύρω ἀπ' τὸν Ἥλιο. Οἱ παραπάνω ὅμως γνώσεις θὰ ἦταν ἀδιανόητες ἐὰν ὁ ἀρχαῖος μας ἀστρονόμος ἀγνοοῦσε τὸ πραγματικὸ σχῆμα τῆς Γῆς καθὼς καὶ τὴν κίνησή της γύρω ἀπ' τὸν ἑαυτό της καὶ γύρω ἀπ' τὸν Ἥλιο, πρᾶγμα ποὺ δὲν συνέβαινε σύμφωνα μὲ τὴν ἄποψη τοῦ σύγχρονου Ἕλληνα ἀστρονόμου. 

Μὲ βάση τὴν ἀνάλυση τοῦ δρὸς Χασάπη κατὰ τὴν διδακτορικὴ διατριβή, ποὺ εἶχε τίτλο «Οἱ Ὀρφικοὶ Ὕμνοι καὶ ἡ Ἀστρονομία κατὰ τὴν Β' χιλιετηρίδα Π.Χ.», οἱ Ἕλληνες ἤδη στὴν δεύτερη προΧριστιανικὴ χιλιετηρίδα εἶχαν συλλάβει τὴν ἠλιοκεντρικὴ ἰδέα ἐνῷ χρησιμοποιοῦσαν σεληνιακὸ ἡμερολόγιο μὲ δώδεκα μῆνες. Ἐγνώριζαν ὅλες τὶς φάσεις τῆς Σελήνης, τὶς κινήσεις τῶν πλανητῶν καὶ τὸν νόμο τῆς Παγκόσμιας Ἕλξης τῶν σωμάτων! 

Ὁ μέγας μύστης Πυθαγόρας βασιζόμενος στὶς πληροφορίες τοῦ Ὀρφέα ἀναφέρει σχετικὰ μὲ τὴ Σελήνη, ὅτι «κατοικεῖται ἀπὸ θεϊκὰ ὄντα, ὅμοια μὲ τοὺς κατοίκους τῆς Γῆς. Στὴν Σελήνη ὑπάρχουν ὅλα ὅσα βλέπουμε στὴ Γῆ μὲ τὴν μόνη διαφορά, ὅτι οἱ σεληνιακὲς μέρες εἶναι δεκαπέντε φορὲς μεγαλύτερες ἀπὸ τὶς δικές μας!». Ἡ παραπάνω ἀποκάλυψη προκαλεῖ μεγάλη ἔκπληξη κυρίως γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον οἱ πρόγονοί μας ἦταν σὲ θέση νὰ γνωρίζουν, ὅτι ἡ Σεληνιακὴ ἡμέρα διαρκεῖ δύο ἑβδομάδες. 

Αὐτό, ποὺ παραμένει γνωστό, εἶναι πὼς ὁ μεγάλος Πυθαγόρας ἔμεινε περισσότερο ἀπὸ εἴκοσι χρόνια στὴν Αἴγυπτο, ὅπου ἴσως ἐξ' αἰτίας τῆς μορφολογίας τοῦ ἐδάφους της, τὸ μυημένο ἱερατεῖο διετηροῦσε πανάρχαιες γνώσεις, τὶς ὁποῖες καὶ ἐνεφάνιζε ὡς διδασκαλίες «θεῶν». Καὶ βέβαια, ὁ νοῦς μας πηγαίνει ἀμέσως στὸν διάλογο μεταξὺ τοῦ Αἰγύπτιου ἱερέα της Σαϊδος καὶ τοῦ Σόλωνος, ὅταν ὁ τελευταῖος ἐπισκέφθηκε τὴν Αἴγυπτο. Διάλογο, τὸν ὁποῖον διασώζει ὁ Πλάτων στὸν «Τίμαιό» του καὶ φέρει τὸν ἰερεὰ νὰ λέγει στὸν Σόλωνα πώς: «ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες μοιάζετε σὰν νὰ εἶστε γιὰ πάντα παιδιά. Διότι ἀπ' τὶς πολλὲς καταστροφὲς εἴτε ἀπὸ πλημμύρες εἴτε ἀπὸ ἄλλα αἴτια, ποὺ συνέβησαν στὴν πατρίδα σας, ἔχετε χάσει τὴν ροὴ τῆς γνώσης, ἡ ὁποία ὅμως ὑπάρχει ἀτόφια καὶ φυλάσσεται ἐδῶ ἀπὸ καταβολῆς κόσμου». 

«Προσέλληνοι Ἡρόδοτος τοὺς Ἀρκάδας οὕτω λέγει, τοὐτέστιν ἀρχαίους πρὸ τῆς Σελήνης» γράφει τὸ λεξικό του Σουίδα. Ὑπῆρξαν δηλαδὴ οἱ Ἀρκάδες πρὶν ἀπ' τὴν ἐμφάνιση τῆς Σελήνης στὸν οὐρανό! Τὸ ἴδιο ἀναφέρει καὶ ὁ Ἀπολλώνιος ὁ Ρόδιος στὰ Ἀργοναυτικά του ἀλλὰ καὶ ὁ Παυσανίας στὰ Ἀρκαδικά του. Παρόμοιες ἀναφορὲς ἔχουμε ἀπὸ τὸν Πλούταρχο, τὸν Ὀβίδιο, τὸν Ἱππόλυτο καὶ τὸν Λουκιανὸ ἐνῷ ὁ Δημόκριτος καὶ ὁ Ἀναξαγόρας δίδασκαν ὅτι ὑπῆρχε μιὰ ἐποχὴ ὅπου ἡ Γῆ ἦταν χωρὶς φεγγάρι. 

Θὰ καταλήξω στὸν Νεοπλατωνικὸ φιλόσοφο Πρόκλο, ὁ ὁποῖος λέγει: «Μήσαντο δ' ἄλλην γαῖαν ἀπείρατον, ἤν τε σελήνην ἀθάνατοι κλήζουσιν, ἐπιχθόνιοι δέ τε μήνην, ἡ πόλλ' οὖρε ἔχει, πόλλ' ἄστεα πολλὰ μέλαθρα». Δηλαδή: «Μελέτησαν μιὰν ἄλλην Γῆ, ἄγνωστη, τὴν ὁποίαν οἱ ἀθάνατοι ὀνομάζουν Σελήνη, οἱ δὲ κάτοικοι τῆς Γῆς Μήνην καὶ ἡ ὁποία ἔχει πολλὰ ὄρη, πολλὲς πόλεις, πολλὰ μέγαρα. 

Ἀπὸ τὴν πανάρχαια λέξη Μήνην, φαίνεται νὰ προέρχεται καὶ ἡ λέξη μῆνας, ὁ ὁποῖος καὶ διαρκεῖ περίπου ὅσο μιὰ περιφορὰ τῆς Σελήνης γύρω ἀπὸ τὴ Γῆ, τα...έμμηνα τῶν γυναικῶν, ποὺ συγχρονίζονται μὲ τὴν περίοδο περιφορᾶς τῆς Σελήνης γύρω ἀπ' τὴ Γῆ, ὅπως ἐπίσης καὶ οἱ Ἀγγλικὲς λέξεις moon καὶ month! 

Ὑπάρχουν ἀρκετὰ καλὰ βιβλία γιὰ κάποιον, ποὺ θέλει νὰ ψάξει, μὲ ἀναρίθμητα στοιχεῖα γιὰ τὸ ὅλο ζήτημα, τὰ ὁποῖα βεβαίως ἀντιτίθενται στὸ λεγόμενο «ἀκαδημαϊκό ...ἱερατεῖο» ποὺ θέλει κάθε ἐξαγγελία τῆς NASA νομοτέλεια! Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρω τὴν «Ἐξωγήινη Ἀρχαιολογία» τοῦ Γεωργίου Κασιμάτη, «Τὰ μυστικὰ τῆς Σελήνης» τοῦ Don Wilson καὶ τὸ «Τὸ μυστήριο τῆς Σελήνης» του Σωτήρη Σοφιά. 

Γιὰ ὅποιον σπεύσει νὰ κατηγορήσει τὸν Don Wilson ὡς...παραμυθά, ἔχω νὰ τοῦ πῶ, ὅτι τὸ μόνο ποὺ ἔκανε ἦταν νὰ ἀναμασήσει τὴν θεωρία δύο Ρώσων ἀστροφυσικῶν, τοῦ Μιχαὴλ Βάζιν καὶ τοῦ Ἀλεξάντερ Στσερμπάκωφ, οἱ ὁποῖοι σὲ ἕνα ἄρθρο τους, ποὺ δημοσιεύθηκε σὲ ἐπίσημο κυβερνητικὸ ἔντυπο τὸν Ἰούλιο τοῦ 1970 ἀλλὰ καὶ σὲ συμπληρωματικὴ ἐπιστημονικὴ μελέτη τὸ 1976, ὑπεστήριξαν πὼς ἡ Σελήνη εἶναι ἕνας τεχνητὰ μετασκευασμένος πλανητοειδής, κούφιος στὸ ἐσωτερικό του καὶ δὲν ἀποκλείεται νὰ ἀποτελεῖ στὴν πραγματικότητα ἕνα διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο ἀπὸ λογικὰ ὄντα κάποιου μακρινοῦ ἡλιακοῦ συστήματος, τὰ ὁποῖα καὶ ἀπεφάσισαν νὰ ἀναχωρήσουν μαζὶ μέ τον...πλανήτη, 

 ὅταν διεπίστωσαν πὼς οἱ συνθῆκες στὴν διαστημικὴ γειτονιά τους ἦταν τέτοιες, ποὺ θὰ ἔθεταν σὲ κίνδυνο τὴν ἐπιβίωσή τους. Μετὰ ἀπὸ ἕνα πολὺ μεγάλο ταξίδι, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ὁποίου τὸ φυσικὸ αὐτὸ διαστημόπλοιο ἄντεξε ὅλες τὶς συγκρούσεις μὲ τοὺς μετεωρῖτες καὶ τοὺς ἀστεροειδεῖς, μὲ τοὺς ὁποίους ἦρθε σὲ ἐπαφή, προσῆρθε στὸ ἡλιακό μας σύστημα, «παρκάροντας» στὸ συγκεκριμένο σημεῖο λίγο ἔξω ἀπ' τὴ Γῆ καὶ υἱοθετῶντας κυκλικὴ τροχιὰ γύρω ἀπ' τὸν πλανήτη μας! 

Ἡ ἐν λόγῳ «τρελὴ» ἐκ πρώτης ὄψεως θεωρία, περιγράφει το πῶς ἀκριβῶς ἔλαβε χώρα αὐτὴ ἡ τεχνολογικὴ ἐπεξεργασία, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποίαν «ἄδειασε» τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ πλανητοειδοῦς ἀπὸ τὴν λάβα καὶ τὰ βαρέα μέταλλα, ποὺ ἀντλήθησαν ἀπ' τὸν πυρῆνα, ὄχι μόνο γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ ὁ κατάλληλος κατοικήσιμος χῶρος ἀλλὰ παράλληλα γιὰ νὰ ἐνισχυθεῖ ἡ ἐξωτερικὴ ἐπιφάνεια, οὕτως ὥστε νὰ ἀντέχει στὶς προσκρούσεις τῶν μετεωριτῶν. Οἱ δυὸ ἐπιστήμονες γράφουν: «Οἱ λεγόμενες σεληνιακὲς θάλασσες δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἐνισχύσεις τοῦ ἐξωτερικοῦ φλοιοῦ, ποὺ κατεσκευάσθησαν χάρη στὴν ἄντληση τῆς λάβας ἀπ' τὸν πυρῆνα. Οἱ θάλασσες αὐτὲς δὲν εἶναι τίποτε περισσότερο ἀπὸ ἐκρήξεις τῶν δοκῶν ἀντιστήριξης, ποὺ ἐνίσχυσαν τὰ ἀδύνατα σημεῖα τοῦ φλοιοῦ». 

Βεβαίως, ἡ παραπάνω θεωρία τῶν δύο Ρώσων βασίζεται σὲ πληθώρα δεδομένων καὶ ἐπιστημονικῶν ἐνδείξεων, ποὺ ἐνυπάρχουν στὸν δορυφόρο μας, γιὰ τὶς ὁποῖες, ὅπως εἶπα καὶ πρίν, ἡ NASA δὲν ἔχει δώσει ἀκόμη πειστικὲς ἐξηγήσεις. Τὸ σημαντικότερο ὅμως μὲ αὐτὴ τὴ θεωρία εἶναι, ὅτι ἐμφανίζεται ἀπόλυτα συμβατὴ μὲ ὅλα τὰ τὰ περίεργα καὶ ἀνεξήγητα φαινόμενα, ποὺ παρατηροῦνται στὸν δορυφόρο μας, μερικὰ μόνο ἀπ' τὰ ὁποῖα σᾶς ἀνέφερα παραπάνω. Ὅλα μοιάζουν νὰ δένουν μεταξύ τους... 

Μὲ βάση τὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα προσέφεραν οἱ διαστημικὲς ἀποστολές, οἱ παλαιότερες θεωρίες γιὰ τὴ Σελήνη τινάχτηκαν στὸν ἀέρα. Ἀντιθέτως, ὅλα τὰ νέα στοιχεῖα συνηγοροῦν, ὅτι ἡ Σελήνη δὲν ἀποτελεῖ - στὸ σύνολό της τοὐλάχιστον - ἕνα φυσιολογικὸ οὐράνιο σῶμα. 

Θὰ πρέπει ἐδῶ νὰ ἐπισημάνω, ὅτι ἐὰν ἐπιχειρήσουμε νὰ ἐξετάσουμε μὲ σοβαρὴ ἐρευνητικὴ ματιὰ τὴν παραπάνω θεωρία τοῦ διαστημοπλοίου, δὲν θὰ πρέπει σὲ καμία περίπτωση νὰ τὴν μελετήσουμε ἀποσπασματικὰ δυιλίζοντάς την μὲ ἐπιστημονικὴ προσέγγιση μόνο μέσα ἀπ' τὸν χῶρο τῆς ἀστροφυσικῆς ἀλλὰ νὰ τὴν ἐντάξουμε σὲ μιὰν ὁλιστικὴ θεώρηση, στὴν ὁποία θὰ ἐμπεριέχεται τὸ σύνολο τῆς Συμπαντικῆς γνώσης, ποὺ ἔχει γίνει ἕως τώρα κατανοητὴ ἀπ' τὸν ἀνθρώπινο νοῦ. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ προσέγγιση, ἡ ὁποία κάπου ἀγγίζει τὰ ὅρια καὶ τῆς φιλοσοφίας, μᾶς θέτει κάποια ἀμείλικτα ἐρωτήματα. 

Γιὰ νὰ μπορέσουν γιὰ παράδειγμα, κάποιες ὀντότητες νὰ ἐπιταχύνουν ἕνα τέτοιο οὐράνιο σῶμα μὲ ἕνα 20% τῆς ταχύτητας τοῦ φωτός, (ἀκόμα καὶ μὲ 10%) θέτωντάς το σὲ ταχύτητα δίνης (ἕνα σῶμα διαμέτρου σχεδὸν τρεισήμισι χιλιάδων χλμ. καὶ ἀνάλογης μάζας, ὅπως ἡ Σελήνη) καὶ ταξιδεύοντας μὲ αὐτὴν τὴν ταχύτητα γιὰ ἑκατοντάδες, χιλιάδες, ἴσως καὶ ἑκατομμύρια χρόνια, αὐτὸ σημαίνει, ὅτι τὰ ἐπίπεδα τῆς ἐνέργειας, ποὺ χρησιμοποίησαν θὰ ἦταν πρακτικῶς ἀνεξάντλητα. Γιατί λοιπόν, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ διαθέτεις ἄφθονη ἐνέργεια, νὰ μπεῖς στὸν κόπο νὰ κάνεις ὅλο αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα καὶ νὰ μὴν ἐπιχειρήσεις νὰ κατασκευάσεις σκουλικότρυπες ἂς ποῦμε, (ὅπου ἔχει ἀποδειχτεῖ μαθηματικά, ὅτι μποροῦν νὰ κατασκευαστοῦν ἐὰν δαπανήσεις τὴν ἀντίστοιχη ἐνέργεια) καὶ νὰ στείλεις, ὅπου ἐσὺ θέλεις, σύντομα καὶ μὲ ἀσφάλεια τοὺς κατοίκους σου; 

Τὰ ρομπότ σου θὰ συλλέξουν ἀπὸ τοὺς ἀεριώδεις πλανῆτες τὸν ἄνθρακα καὶ θὰ δημιουργήσουν νέες, τεράστιες πολιτεῖες, ὁπουδήποτε! Μὲ σωστὴ τεχνογνωσία, ἐξελιγμένη τεχνολογία καὶ τὸ ἐπαρκὲς ἐνεργειακὸ δυναμικό, φαντάζουν πιὸ εὔκολα ἀξιοποιήσιμες ἄλλες λύσεις, ἔστω καὶ ἐὰν πρόκειται νὰ καταστραφεῖ ὁ ἴδιος ὁ πλανήτης. 

Νὰ μὴν λησμονοῦμε ὅμως, ὅτι τὸ παραπάνω ἐρώτημα τὸ ἔθεσε ἡ δική μου λογική. Ἡ ἀνθρώπινη. Ἡ ὁποῖα δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ταυτίζεται μὲ τὴν λογικὴ καὶ τὸν τρόπο σκέψης ἄλλων ὄντων, ξένων πρὸς τὸ ἀνθρώπινο εἶδος... 

Δὲν θὰ μποροῦσα νὰ μὴν ἐπισημάνω μιὰ ἀρκετὰ σημαντικὴ ἀδυναμία, ποὺ ἐμφανίζει ἡ θεωρία των Βαζὶν καὶ Στσερμπάκωφ. Γνωρίζουμε, πὼς ὅλα τὰ ἔμβια πλάσματα αὐτοῦ τοῦ πλανήτη (καὶ ὄχι μόνο τὰ θηλυκὰ τῶν ἀνθρώπων) χρησιμοποιοῦν τὴν ἄμπωτη καὶ τὴν παλίρροια καὶ φυσικὰ τοὺς κύκλους τῆς Σελήνης γιὰ νὰ ρυθμίσουν τοὺς κύκλους ἀναπαραγωγῆς τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προσαρμόζουν την συμεριφορά τους σύμφωνα μὲ τὸν δορυφόρο μας. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ στὰ σφουγγάρια ἀλλὰ καὶ σὲ ἕνα σημαντικὸ ποσοστὸ ἀπὸ τὰ φυτά. Κάποια ἀπ' αὐτὰ τὰ χιλιάδες εἴδη, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὴν Σελήνη γιὰ νὰ πολλαπλασιαστοῦν ἐμφανίζουν χρονικὴ διάρκεια ἐξέλιξης 300 ἑκατομμύρια ἔτη. Τίθεται κατὰ συνέπεια τὸ ἐρώτημα: Πότε ἀκριβῶς τοποθετήθηκε ἡ Σελήνη σ' αὐτὴν τὴν ἀκριβὴ θέση μὲ αὐτὴν τὴν τροχιά; 

Ἡ ἐπιστημονικὴ λογικὴ ὑπαγορεύει νὰ βρίσκεται ἐκεῖ πάνω ἀπὸ 500.000.000 χρόνια δηλαδὴ κοντὰ στὴν προκάμβρια περίοδο. Αὐτὸ ὅμως ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς ἀρχαῖες γραφὲς τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ὅπως εἴδαμε ἀφήνουν νὰ ἐννοηθεῖ πὼς ὁ δορυφόρος μας ἔχει ἀφιχθεῖ λίγο πρὶν τὸ 15.000 π. Χ. Θεωρητικά, αὐτὴ ἡ ἄφιξη θὰ μποροῦσε νὰ ταυτίζεται μὲ τὸν κατακλυσμὸ τοῦ Ὠγύγου ἢ τοῦ Δευκαλίωνα ἢ μὲ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἀτλαντίδας, ὅπου ἡ βαρυτικὴ ἕλξη τῆς Σελήνης ἀκόμα καὶ στὸ σημεῖο, στὸ ὁποῖο βρίσκεται (21 φορὲς πίσω ἀπ' τὸ ὅριο τοῦ Ρὸς) θὰ προκαλοῦσε τεράστιες καταστροφές, ἠφαιστειακὲς ἐκρήξεις, σεισμοὺς καὶ ἴσως καὶ καταβυθίσεις ἠπείρων. 

Ἡ καταστροφὴ μάλιστα τῆς Ἀτλαντίδος συνδέεται ἀπὸ πολλοὺς ἐρευνητὲς μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς φορᾶς τοῦ Ρεύματος τοῦ Κόλπου, (Gulf Stream) τὸ ὁποῖο ἐρχόμενο σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς ἀκτὲς τῆς Βόρειας Εὐρώπης, αὔξησε τὴν θερμοκρασία της καὶ κατέστησε συμβατὴ τὴ ζωὴ καὶ τὸν ἐποικισμὸ φυλῶν στὴν Β.Δ. Εὐρώπη καὶ τὴν Σκανδιναυία, οἱ ὁποῖες ἕως τὸ 15.000 π.Χ. ἴσως καὶ λίγο πιὸ σύγχρονα, βρίσκονταν σὲ ἐποχὴ παγετώνων. Ἡ Βιολογία δὲν ἀποκλείει τὴν ἀλλαγὴ τῶν κύκλων ἀναπαραγωγῆς τῶν εἰδῶν σὲ σχέση μὲ κάποιο περιβαλλοντικὸ ἐρέθισμα. Ἡ μεταβατικὴ αὐτὴ περίοδος ὅμως θὰ εἶναι δύσκολη καὶ ἀρκετὰ χρονοβόρα... 

Καλύτερα ὅμως νὰ σταματήσω τὴν ἀνάλυση τῆς θεωρίας τοῦ διαστημοπλοίου μιᾶς καὶ δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ σκοπὸς τῆς συγγραφῆς τοῦ παρόντος ἄρθρου. Βεβαίως, ἐὰν ἀποδειχτεῖ τελικά, πὼς ἡ Σελήνη ἀποτελεῖ διαστημόπλοιο τότε αὐτόματα ἐπιλύεται καὶ τὸ τεράστιο πρόβλημα τῆς ταυτότητας τῶν UFO (καθὼς καὶ ἡ προέλευσή τους) τὰ ὁποῖα δὲν ἀποτελοῦν μόνο φαινόμενο τῆς ἐποχῆς μας ἀλλὰ μιὰ μόνιμη παρουσία καθ' ὅλη τὴν ἐξέλιξη τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Καὶ αὐτὸ διότι τὸ παράδοξο τῶν τόσο συχνῶν ἐμφανίσεων σχεδὸν μᾶς ἀπαγορεύει νὰ ἀποδεχτοῦμε, ὅτι τὰ UFO προέρχονται ἀπὸ μακρινοὺς πλανῆτες, οἱ ὁποῖοι ἀπέχουν ἑκατομμύρια ἔτη φωτὸς ἀπ' τὴν γῆ μας. (Ἐκτὸς καὶ ἂν μποροῦν κατὰ βούληση νὰ «χρησιμοποιοῦν» τὸ λεγόμενο χωροχρονικὸ συνεχὲς ἢ ἰδιότητες ἄλλων διαστάσεων γιὰ τὰ ταξίδια τους). 

Στὴν φιλοσοφία ὑπάρχει ὁ περίφημος κανόνας του Ὄκκαμ. Ὁ κανόνας αὐτὸς λέει, πὼς ἐὰν γιὰ ἕνα πρόβλημα ὑπάρχουν περισσότερες ἀπὸ μία ἀξιόλογες λύσεις τότε ἡ πιὸ ἁπλὴ εἶναι καὶ ἡ πιὸ σωστή. Ὁ μεγάλος ἀστροφυσικὸς Morris Jessup στὸ βιβλίο τοῦ «Ἡ ὑπόθεση γιὰ τὰ UFO» μεταφέρει τὸν ἴδιο κανόνα καὶ στὸν χῶρο τῆς ἐπιστήμης. Ἡ πιὸ ἁπλὴ ἐξήγηση ἑνὸς φαινομένου εἶναι καὶ ἡ καλύτερη... 

Δὲν θέλω νὰ σᾶς κουράσω ἄλλο. Θὰ ὑποβάλλω μόνο τὸ ἑξῆς ἐρώτημα: Γιατί οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν ξαναπῆγαν στὸ φεγγάρι; Ὅλοι γνωρίζουμε, πὼς μετὰ τὴν ἐπανδρωμένη διαστημικὴ πτήση Ἀπόλλων 17, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα τὸ 1972, δὲν πραγματοποιήθησαν νέες ἀποστολές. Σύμφωνα μὲ τὴν NASA, ὁ λόγος ἦταν ὅτι «δὲν ὑπῆρχε κάτι νέο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ μαθευτεῖ» (!!!) ἀπὸ τὶς ἐπισκέψεις στὴ Σελήνη καὶ ἔτσι ὁλόκληρο τὸ πρόγραμμα Ἀπόλλων μπῆκε στὸ χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας. Κατ' ἀνάλογο τρόπο, ἡ ἀποστολὴ Luna 24 ἦταν ἡ τελευταία ἀποστολὴ τῶν Ρώσων στὸ φεγγάρι τὸ 1976, ἡ ὁποία ἔφερε μαζί της ἀρκετὰ δείγματα σεληνιακοῦ ἐδάφους. 

Θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ἰσχυρισθεῖ, ὅτι οἱ οἰκονομικοὶ λόγοι ματαίωσης ἀνάλογων προγραμμάτων δὲν ἦταν διόλου εὐκαταφρόνητοι. Ὄντως, τὸ κόστος ἑνὸς ἐπανδρωμένου προγράμματος, ξεκινῶντας ἀπὸ τὸν ἀρχικὸ σχεδιασμὸ ἕως καὶ τὴν τελευταία λεπτομέρεια τῆς ἐκτέλεσης τοῦ εἶναι ἀρκετὰ μεγάλο ἀκόμα καὶ γιὰ μιὰν οἰκονομία σὰν τὴν Ἀμερικανική. Παρ'όλα αὐτά, ἡ NASA γιὰ πάνω ἀπὸ τριάντα χρόνια, συνέχιζε νὰ ἐπενδύει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια ὀργανώνοντας ἀποστολὲς σὲ τροχιὰ γύρω ἀπ' τὴν Γῆ (κάνοντας οὔτε λίγο οὔτε πολὺ κύκλους γύρω ἀπὸ τὸν πλανήτη μας) ἀντὶ γιὰ τὴν ἐπιστημονικὴ ἐξερεύνηση τῆς Σελήνης. Μήπως κάτι τὴν ἀπέτρεψε; 

Πάντως, ἐξετάζοντας τὸ ὅλο διάβημα τελείως πρακτικά, θὰ λέγαμε, πὼς ἕνα ταξίδι στὴ Σελήνη, μὲ ὅλη τὴ δυσκολία καὶ τὴ σύνθεση τῆς προσπάθειας ποὺ χρειάζεται, εἶναι στὴν πραγματικότητα πολὺ λιγότερο ἐντυπωσιακὴ ὑπόθεση ἀπὸ ὅσο φανταζόμαστε. Ἴσως εἶναι πολὺ πιὸ ἁπλὸ ἀπὸ μιὰ ἐπιχείρηση, ἂς ποῦμε, στὰ βάθη τῶν ὠκεανῶν. Σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῶν καυσίμων, οἱ ἀπαιτούμενες ποσότητες εἶναι ἀρκετὰ μικρότερες ἀπὸ ὅσες θὰ φανταζόταν κανεὶς γιὰ ἕνα ταξίδι ἀντίστοιχης ἀπόστασης ἐπὶ τῆς Γῆς, μιᾶς καὶ οὐσιαστικὴ κατανάλωση καυσίμου ὑπῆρχε μόνο στὴ φάση τῆς ἐκτόξευσης ἀπὸ τὴ Γῆ (μὲ πυραύλους-φορεῖς καὶ ἀπορριπτόμενες δεξαμενὲς καυσίμων) καὶ σὲ ἐκείνη τῆς ἀποσελήνωσης. Τὸ κυρίως κομμάτι τοῦ ταξιδιοῦ ἦταν ἐφικτὸ χάρις στὶς δυνάμεις ἀδράνειας καὶ τὴν ἔλλειψη τριβῆς στὸ διαστημικὸ χῶρο, ἐκτὸς ἀπὸ μικροδιορθώσεις ποὺ λάμβαναν χώρα ἀπὸ μικροὺς κινητῆρες μεγέθους ἀντίστοιχου μὲ αὐτοὺς ἑνὸς μεγάλου τηλεκατευθυνόμενου μοντέλου. 

Κατὰ συνέπεια, ἡ κατανόηση καὶ ἡ κατάκτηση τοῦ δορυφόρου μας θὰ εἶχε ἀρκετὰ συνεπακόλουθα ὀφέλη στὴν κοῦρσα τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν ἐξερεύνηση τοῦ διαστήματος μιᾶς καὶ ἡ Σελήνη θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὡς βάση γιὰ μελλοντικὲς ἐξορμήσεις πρὸς τοὺς πλανῆτες τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος καὶ γιατί ὄχι πέρα ἀπ' αὐτό. 

Μόλις πρόσφατα, ἀνεκοινώθη ἡ πρόθεση τόσο ἀπ' τὴν NASA ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν ESA, (Εὐρωπαϊκὴ Διαστημικὴ Ὑπηρεσία) γιὰ τὴν πραγματοποίηση νέων ἀποστολῶν μέσα στὴν ἐρχόμενη δεκαετία. Αὐτὸ δηλαδή, ποὺ ἔπρεπε νὰ εἶχε συνεχισθεῖ 30 χρόνια πρίν. (Διότι προσωπικὰ ἀρνοῦμαι νὰ πιστέψω, ὅτι ἡ ἐξερεύνηση τοῦ κοντινότερου σὲ ἐμᾶς οὐρανίου σώματος καὶ καταλύτης γιὰ τὴν περαιτέρω ἐξερεύνηση τοῦ διαστήματος γιὰ λογαριασμὸ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας, ἦταν ἕνα παιχνίδι ἐντυπώσεων καὶ μόνο, μέσα στὰ πλαίσια τοῦ Ψυχροπολεμικοῦ κλίματος, ποὺ ἐπικρατοῦσε τότε μεταξὺ Ἀμερικανῶν καὶ Σοβιετικῶν. Ὑπάρχει βέβαια καὶ ἡ ἄλλη...λύση. Νὰ εἶμαι ἀθεράπευτα ρομαντικός!) Τὴν ἐκτέλεση τῶν ἐξαγγελθέντων προγραμμάτων θὰ ἀναλάβουν ρομπὸτ καθὼς καὶ αὐτοματοποιημένα διαστημόπλοια ἐνῷ οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἐπιστρέψουν στὴν Σελήνη τοὐλάχιστον μέχρι τὸ ἔτος 2020. 

Δὲν ξέρω πόσοι ἀπὸ ἐσᾶς, ποὺ διαβάζετε αὐτὲς τὶς γραμμὲς ἀκούγατε ὁρισμένα στοιχεῖα γιὰ πρώτη φορά... 

Αὐτό, ποὺ θέλω νὰ σᾶς πῶ εἶναι, ὅτι δὲν ἐπιχειρῶ νὰ πείσω κανέναν γιὰ τὸ παραμικρό. Ἁπλὰ δοκίμασα νὰ δώσω κίνητρα, οὕτως ὥστε μιὰ μέρα νὰ μπορέσουμε νὰ ἀποκωδικοποιήσουμε τοὺς γρίφους τοῦ δορυφόρου μας, λύνοντας τὰ μυστήρια, ποὺ τὸν συνοδεύουν. Μυστήρια, τὰ ὁποῖα δυστυχῶς μένουν καλὰ σφαλισμένα ἕως καὶ σήμερα ἀφοῦ οἱ ἐπιστήμονες δὲν κατάφεραν νὰ ἀποκρυπτογραφήσουν... 

Ὁ ὁρισμός του ἀναζητητοῦ εἶναι ἡ χωρὶς παρωπίδες, ἐξαρτήσεις ἢ σκοπιμότητες, ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας. Ἀλήθεια, ἡ ὁποία κάποιες φορὲς προσπερνᾶται ἢ γίνεται ἀόρατη (σάν τα...τζάμια) διότι οὐσιαστικὰ δὲν θέλουμε νὰ τὴν δοῦμε τυφλωμένοι ἀπὸ τὶς ἐγωιστικὲς στρεβλώσεις τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Ποὺ νομίζει, πὼς τὰ ξέρει ὅλα... 

Ἔχει ξανασυμβεῖ χιλιάδες φορὲς στὸ παρελθόν. Πρόσφατο παράδειγμα τὸ 1903. Ὅταν ἕως καὶ τὴν τελευταία στιγμή, οἱ...ξερόλες τοῦ ἐπιστημονικοῦ ἱερατείου τῆς ἐποχῆς, (καθὼς καὶ οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες τοῦ Scientific American) εἰρωνεύονταν τοὺς ἀδερφοὺς Wright, ποὺ σὲ λίγο θὰ ἐπιχειροῦσαν τὴν πρώτη πτήση τους μὲ ἀεροπλάνο, λέγοντάς τους, ὅτι σὲ καμία περίπτωση δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πετάξει κάτι, τὸ ὁποῖο εἶναι...βαρύτερο ἀπ' τὸν ἀέρα! (Καλά, τις...κουκουβάγιες δὲν τὶς εἶχαν δεῖ;) Μεχρι ἐκεῖ ἔφτανε τὸ μυαλό τους... 

Κατ' ἀνάλογο τρόπο, πρέπει κι ἐμεῖς πάντοτε νὰ ἔχουμε στὸ δικό μας μυαλὸ τὸ δόγμα, πὼς δὲν τὰ γνωρίζουμε ὅλα. 

Ἡ ἐπιστημονικὴ γνώση διαρκῶς ἐξελίσσεται. Νέα δεδομένα ἀνακύπτουν. Σαφῶς καὶ ὑπάρχουν ζητήματα, τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦν νὰ γίνουν κατανοητὰ μὲ τὶς ἕως τώρα ὑπάρχουσες γνώσεις τῆς ἐπιστήμης. Ἀντὶ λοπὸν νὰ ἀπορρίπτουμε, καλὸ θὰ ἦταν νὰ προτείνουμε. Καὶ ὁπλισμένοι μὲ κριτικὴ σκέψη, ἐρευνητικὴ διάθεση, ἔχοντας παράλληλα ὡς λειτουργικὰ ἐργαλεῖα τὴν ἐπιστημονικὴ συνέπεια καὶ μεθοδολογία, νὰ ξεκινήσουμε τὴν ἀναζήτησή μας. Βῆμα βῆμα. Ἀφήνοντας πάντα ἕνα παράθυρο ἀνοιχτό. Εἰδάλλως ἐμποδίζουμε αὐτὴν καθ' αὐτή την ἐξέλξη τῆς ἐπιστήμης. Καὶ τὴν ἀνθρώπινη πρόοδο... 

Ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε τὰ λόγια τοῦ μεγάλου Niels Bohr, τοῦ πατέρα τῆς ἀτομικῆς ἐνέργειας, ὁ ὁποῖος ὅταν κάποτε τοῦ παρουσίασαν μιὰ ἀπίθανη θεωρία, εἶπε τὸ ἑξῆς: «Ἡ θεωρία αὐτὴ εἶναι τρελή. Ἀλλὰ ὄχι ἀρκετὰ τρελὴ γιὰ νὰ εἶναι ἀληθινή!» 

Ἀνακαλύψτε κορυφαῖες ἑταιρεῖες ποὺ Ὑποστηρίζουν τὸ Κανάλι Μᾶς ESSENS. TRAVEL https://essens.travel Πτήσεις Ξενοδοχεία Διακοπές Ειδικές προσφορές https://essens.travel/ Γιατί να κάνετε κράτηση μαζί μας Κρατάμε την τιμή του εισιτηρίου Παρέχουμε εξυπηρέτηση πελατών Ένας ισχυρός συνεργάτης για εταιρείες E-shop E - SHOP https://essensworld.com/880010579

Κούφια Γῆ, Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944

 Ἐλᾶτε μαζί μας σὲ ἕνα ταξίδι στὰ ταραγμένα νερὰ τῆς ἱστορίας καθὼς ἀνακαλύπτουμε τὶς ἀνείπωτες ἱστορίες καὶ τὰ αἰνιγματικὰ ἀντικείμενα μιᾶς κομβικῆς χρονιᾶς. Ἂς πλοηγηθοῦμε στὰ βάθη τοῦ παρελθόντος μαζὶ καὶ ἂς ρίξουμε φῶς σὲ αὐτὸ τὸ ἐνδιαφέρον κεφάλαιο τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμο 

Ἐξερευνῶντας τὰ βάθη τῆς ἱστορίας, βουτᾶμε στὸν συναρπαστικὸ κόσμο τῶν ἀρχείων τοῦ Ναζιστικοῦ Στόλου Ὑποβρυχίων τὸ 1944. Ἀποκαλύπτοντας μυστικὰ ἀπὸ τὸ παρελθόν, αὐτὴ ἡ ἀνάρτηση ἱστολογίου ἐμβαθύνει στὸ αἰνιγματικὸ βασίλειο τοῦ Kufia Ge καὶ τὴν ἱστορική του σημασία.Ἐλᾶτε μαζὶ μᾶς σὲ ἕνα ταξίδι στὰ ταραγμένα νὲρὰ τῆς ἱστορίας καθὼς ἀνακαλύπτουμε τὶς ἀνείπωτες ἱστορίες καὶ τὰ αἰνιγματικὰ ἀντικείμενα μιᾶς κομβικῆς χρονιᾶς. Ἂς πλοηγηθοῦμε στὰ βάθη τοῦ παρελθόντος μὰζὶ καὶ ἂς ρίξουμε φῶς σὲ αὐτὸ τὸ ἐνδιαφέρον κεφάλαιο τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμο

Ἡ θεωρία τῆς "Κούφιας Γῆς" εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ παράξενες καὶ ἀμφιλεγόμενες θεωρίες ποὺ ἔχει κυκλοφορήσει. Σύμφωνα μὲ αὐτήν, ἡ Γῆ δὲν εἶναι μιὰ συμπαγὴς σφαῖρα, ἀλλὰ ἔχει μεγάλες κενὲς κοιλότητες στὸ ἐσωτερικό της, οἱ ὁποῖες μποροῦν νὰ φιλοξενοῦν διάφορα μυστικὰ ἢ ἄγνωστα σὲ ἐμᾶς περιβάλλοντα καὶ πολιτισμούς. Μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ἐνδιαφέρουσες πτυχὲς αὐτῆς τῆς θεωρίας ἀφορᾶ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι οἱ Ναζὶ εἶχαν ἐξερευνήσει ἢ ἀκόμη καὶ βρει πρόσβαση σὲ αὐτὲς τὶς κοιλότητες κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Τὰ Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944 

1Ἱστορικὸ Πλαίσιο: 

Κούφια Γῆ, Χαρτογραφικὰ Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944. ὁ πρώην διοικητὴς τοῦ Γερμανικοῦ ὑποβρυχιακοῦ στόλου τοῦ ΒΠΠ Karl Donitz εἶπε: 

«ὁ χειριστὴς μοῦ τοῦ ὑποβρυχίου ἀνακάλυψε ἐνῷ χτένιζε τὴν Ἀνταρκτικὴ ἕνα ἀληθινὸ παράδεισο στὴν Γῆ. ὁ ὑποβρύχιος στόλος στὴν Γερμανία μπορεῖ νὰ εἶναι ὑπερήφανος, πὸὺ ἔχει χτίσει στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου γιὰ τὸν ἡγέτη της, ἕνα ἀπόρθητο φρούριο τὴν Asgard καὶ τὴν Liberia . Εἶμαι χαρούμενος πὸὺ δύο μεγάλες ἤπειροι φαίνονται στὸὺς χάρτες μὲ λεπτομέρειες καὶ ἡ Shamballa – ἡ πόλη τῶν θεῶν – ἐπίσης γνὼστὴ σὰν ἡ πρωτεύουσα τῆς Κούφιας Γῆς.» 

Πρώιμες ἐξερευνήσεις: Ὅπὼς πὸλλὲς ἄλλες χῶρες, ἡ Γερμανία ἔστειλε ἀρκετὲς ἐξερευνητικὲς ἀποστολὲς στὴν περιοχή της Ἀνταρκτικῆς στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα καὶ ἀρχὰς τοῦ 20ου. Οἱ περισσότερες ἦταν ἐπιστημονικές. Οἱ ἀποστολὲς στὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα ἦταν ἀστρονομικές, μετεωρολογικὲς καὶ ὑδρολογικὲς καὶ ἔγιναν στὸν Νότιο Ὠκεανό, στὰ νησιὰ Kerguelen καὶ Crozet, περισσότερο σὲ στὲνὴ συνεργασία μὲ ἐπιστημονικὲς ὁμάδες ἀπὸ ἄλλες χῶρες. Πάντως στὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα οἱ Γερμανοὶ ἄρχισαν νὰ ἑστιάζουν στὴν ἴδια τήν Ἀνταρκτική 

 

Ἡ Σχέση μὲ τὴν Κούφια Γῆ: 

ἡ ἐξερεύνηση τῆς Νέας Swabia: ἡ Τρίτη Γερμανικὴ Ἀποστολὴ στὴν Ἀνταρκτικὴ (1938-1939) εἶχε ἀρχηγὸ τὸν Capt. Alfred Ritscher (1879–1963). ὁ κύριος σκὸπὸς ἦταν νὰ ἀσφαλίσει μὶὰ περιοχὴ γιὰ ἕνα Γερμανικὸ φαλαινοθηρικὸ σταθμό, μὲ σκὸπὸ νὰ αὐξήσει τὴν Γερμανικὴ παραγωγὴ λίπους. Τὸ λίπος τῆς φάλαινας ἦταν τὸ πῖὸ σημαντικὸ ὑλικὸ γιὰ τὴν παραγωγὴ μαργαρίνης καὶ σαπουνιοῦ στὴν Γερμανία πὸὺ ἄλλωστε ἦταν ὁ δεύτερος μεγαλύτερος ἀγοραστῆς Νορβηγικοῦ λαδιοῦ φάλαινας, εἰσάγοντας 200.000 μετρικοὺς τόνους ἐτησίως. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦταν μειονέκτημα νὰ βασίζεται σὲ ξένες πηγές, εἰδικὰ μὶὰ ἡ Γερμανία θὰ ἔμπαινε σύντομα στὸν πόλεμο, αὐτὸ ἐξασκοῦσε καὶ μεγάλη πίεση στὰ συναλλαγματικά της ἀποθέματα. 

Στὶς 17 Δεκεμβρίου 1938 ἡ Ἀποστολὴ New Swabia ἔφυγε ἀπὸ τὸ Ἀμβοῦργο πάνω στὸ Schwabenland, ἕνα φορτηγὸ ἱκὰνὸ νὰ μεταφέρει καὶ νὰ ἀπογηώνει ἀεροσκάφη. ἡ ἀποστολὴ εἶχε 33 μέλη σὺν τὰ 24 μέλη τοῦ πληρώματος τοῦ Schwabenland. Τὸν Ἰἀνουάριο τοῦ 1939 τὸ πλοῖο ἔφτασε σὲ μὶὰ περιοχὴ πὸὺ ἤδη εἶχε διεκδικήσει ἀπὸ τὸ 1938 ἡ Νορβηγία σὰν Dronning Maud Land καὶ εἶχε ἀρχίσει νὰ χαρτογραφεῖ τὴν περιοχή. Τὶς ἑπόμενες ἑβδομάδες 15 πτήσεις ἔγιναν ἀπὸ τὰ δύο ἀεροσκάφη Dornier Wal ὀνόματι Passat καὶ Boreas πάνω ἀπὸ μὶὰ περιοχὴ ἀναφερόμενη ὡς 600.000 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων (ἂν καὶ ἄλλοι ὑπολόγισαν τὴν περιοχὴ ὅτι εἶχε τὸ μὶσὸ μέγεθος). 

Ἀποδεικτικὰ Στοιχεῖα: 

Πάνω ἀπὸ 16.000 ἐναέριες φωτογραφίες ἐλήφθησαν καὶ μερικὲς δημοσιεύθηκαν μετὰ τὸν πόλεμο ἀπὸ τὸν Ritscher. Γιὰ νὰ διεκδικήσουν τὴν ἀξίωση τῆς Γερμανίας στὴν περιοχὴ πὸὺ ὀνόμασαν Neu-Schwabenland τρεῖς Γερμανικὲς σημαῖες τοποθετήθηκαν στὰ παράλια καὶ ἀκόμη δεκατρεῖς τὶς ρίξανε ἀπὸ τὰ ἀεροπλάνα στὴν ἐνδοχώρα. Ἦτὰν ἀλουμινένιοι δεῖκτες μὲ σβάστικες πὸὺ τὶς ἔριχναν κάθε 30-40 χιλιόμετρα. ὁμάδες ἐπίσης περπάτησαν κατὰ μῆκος τῆς παραλίας σημειώνοντας καὶ μαρκάροντας σημαντικὰ ὁρόσημα. ἡ ἀποστολὴ ἐπίσης ἐγκατέστησε μὶὰ προσωρινὴ βάση. ὁ Richardheinrich Schirmacher ὀνόμασε τὴν ἐλεύθερη πάγου περιοχὴ Schirmacher Oasis, (πὸὺ τώρα φιλοξενεῖ τὸὺς ἐρευνητικοὺς σταθμοὺς Maitri καὶ Novolazarevskaya), ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ ἀφοῦ τὴν ἐντόπισε ἀπὸ τὸν ἀέρα γυρίζοντας στὴν Γερμανία τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1939. 

Δύο ἀκόμη ἀποστολὲς εἶχαν προγραμματισθεῖ γιὰ τὸ 1939-1940 καὶ τὸ 1940-1941. Αὐτὲς ἀναμενόταν νὰ ψάξουν γιὰ κατάλληλα ψαροτόπια γιὰ φάλαινες καὶ νὰ ἐπεκτείνουν τὶς διεκδικήσεις τους στὴν Ἀνταρκτική. ἡ δεύτερη ἀποστολὴ θὰ ἐρευνοῦσε τὴν δυνατότητα ναυτικῶν βάσεων ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ Γερμανία θὰ μποροῦσε νὰ ἐλέγχει τὸν Νότιο Ἀτλαντικό, τὸν Ἰνδίκὸ Ὠκεανὸ καὶ τὸ πέρασμα τοῦ Drake. Ἀμφότερες ἀκυρώθηκαν μὲ τὸ ξέσπασμα τοῦ ΒΠΠ. Τὸ ὄνομα Neuschwabenland (ἡ New Schwabenland ἡ New Swabia) ἀκόμη χρησιμοποιεῖται στὴν περιοχὴ σὲ κάποιους χάρτες καθ' ὅσον πὸλλὰ Γερμανικὰ ὀνόματα δοθήκανε στὰ γεωγραφικά της χαρακτηριστικά. ἡ τωρινὴ Γερμανικὴ ἐρευνητικὴ ἐγκατάσταση Neumayer-Station III βρίσκεται στὴν περιοχὴ New Swabia. 

Καμία χώρα δὲν ἀναγνώρισε τὴν ἀπαίτηση τῆς Γερμανίας ἡ ὁποία κατέρρευσε κάτω ἀπὸ τὸὺς ὅρους τῆς ἄνευ ὅρων παράδοσης τῆς στὶς Συμμαχικὲς Δυνάμεις πὸὺ ὑπογράφτηκε στςὶ 8 Μαΐου 1945. 

ἡ Κούφια Γῆ καὶ τὸ Λοὺρὶ τῆς Μάνας: Στὴν Ναζιστικὴ ἐποχὴ ἀσχοληθήκαν μὲ τὸὺς Θιβετανικοὺς θρύλους γιὰ ἀνοίγματα στὴν κοίλη γῆ. Ὑπάρχει ἡ θεωρία ὅτι ὁ Χίτλερ διέταξε μὶὰ ἐξερευνητικὴ ἀποστολὴ γιὰ νὰ βρει ἕνα τέτοιο ἄνοιγμα στὴν Ἀνταρκτική, βασισμένη σὲ ἕνα λόγο τοῦ Ναυάρχου Dönitz ἐμπρὸς ἀπὸ ἕνα Γερμανικὸ ὑποβρύχιο τὸ 1944, ὅταν ἰσχυρίστηκε 

«ὁ Γερμανικὸς ὑποβρυχιακὸς στόλος εἶναι ὑπερήφανος πὸὺ ἔχει κτίσει ἕνα ἀόρατο φρούριο γιὰ τὸν Führer, ὁπουδήποτε στὸν κόσμο.» 

Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν δικῶν της Νυρεμβέργης, ὁ Dönitz μίλησε γιά 

«ἕνα ἀόρατο φρούριο, στὸ μέσον τῶν αἰωνίων πάγων.» 

Εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ πὸὺ γράψανε εἰδικὰ στὸν εἰκοστὸ αἰῶνα γιὰ τὴν Κούφια Γῆ. ὁ William Reed, ἡ Walburga, Lady Paget, ὁ William Fairfield Warren, ὁ Symes, ὁ Marshall Gardner ὁ πρῶτος πὸὺ ἔδωσε τὴν ἰδέα τοῦ ἐσωτερικοῦ ἥλιου καὶ τὴν πατεντάρησε (U.S. Patent 1,096,102), ὁ John Cleves Symmes, ὁ Vladimir Obruchev, ὁ Ferdynand Ossendowski, ὁ George Papashvily, καθὼς καὶ διάφοροι ἐσωτεριστὲς ὅπως ὁ Lobsang Rampa (ἀπατεῶνας), ὁ Michael Grumley, ὁ Douglas Baker, ὁ Guy Ballard καὶ ἡ Alice Bailey. 

Ἐπίσης ὁ Peter Kolosimo καὶ ὁ Robert Charroux καὶ τὸ βιβλίο ΚούφιαΓη τοῦ Dr. Raymond Bernard. ὁ Ray Palmer ἐκδότης τοῦ Amazing Stories προέβαλε τὸ «the Shaver Mystery». 

Τὸ Μυστικὸ ἡμερολόγιο τοῦ Ναυάρχου Byrd: Ἀφορᾶ τὴν περίφημη ἐξερευνητικὴ ἀποστολὴ τοῦ Ναυάρχου Byrd στὴν Ἀρκτὶκὴ τὸ 1947. 

Πραγματικότητα και Μύθος:

Hollow Earth Society, Attn: Captain Wilhelm Shoush, POB 142, Stanford, MO 65757 

Ἐκεῖ περιγράφει τὴν πτήση τοῦ μὲ τὸν Ἕλληνα πιλότο τοῦ ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Βόρειου Πόλου μέσα στὴν κοίλη γῆ στὶς 19 Φεβρουαρίου 1947 καὶ τὴν συνάντηση τοῦ μὲ τοὺς κατοίκους καὶ τὸ μήνυμα ποὺ τοῦ δώσανε. Μέχρι πρὶν μερικὰ χρόνια ὑπῆρχε στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο στὴν Ἀθήνα τὸ φὶλμ ποὺ εἶχε τραβήξει ὁ πιλότος. Ὅμως τώρα ἔχει κάνει φτερααά! 

Ὁ ναύαρχος συνεχίζει στὸ ἡμερολόγιο του: 11 Μαρτίου 1947. Μόλις παρακολούθησα μιὰ συνάντηση τοῦ ἐπιτελείου στὸ Πεντάγωνο. Κατέθεσα τὴν ἀνακάλυψη μοῦ καὶ τὸ μήνυμα ποὺ μοῦ δόθηκε (ὅτι ἂν δὲν σταματήσουμε μὲ τὶς ἀτομικὲς βόμβες θὰ καταστραφοῦμε). Καταγράφηκαν ὅλα. Ἔμεινα ὑπὸ κράτηση γιὰ ἀρκετὲς ὧρες καὶ ἀνακρίθηκα ἔντονα ἀπὸ τὶς Κορυφαῖες Δυνάμεις Ἀσφαλείας καὶ μιὰ ἰατρικὴ μονάδα. Ἦταν βασανιστήριο. Μὲ βάλανε κάτω ἀπὸ αὐστηρὸ ἔλεγχο κάτω ἀπὸ τὶς διατάξεις γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἀσφάλεια τῶν ΗΠΑ. Διατάχθηκα ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΜΑΘΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. Ἀπίστευτο, μοῦ ὑπενθύμισαν ὅτι εἶμαι στρατιωτικὸς καὶ πρέπει νὰ ὑπακούω στὶς διαταγές. 

Τριάντα Ἰανουαρίου 1956 Τελικὴ Ἐγγραφή: Τὰ τελευταῖα λίγα χρόνια ἀπὸ τὸ 1947 δὲν ἤμουν εὐγενικός. Τώρα κάνω τὴν τελευταία ἐγγραφὴ σὲ αὐτὸ τὸ ἡμερολόγιο. Τελειώνοντας πρέπει νὰ δηλώσω ὅτι κράτησα πιστὰ αὐτὸ τὸ θέμα μυστικό, ὅπως διατάχθηκα ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια. Ἦταν ἀπολύτως ἐναντίον τῶν ἠθικῶν μου ἀξιῶν. Τώρα, αἰσθάνομαι τὴν μακριὰ νύκτα ποὺ ἔρχεται καὶ αὐτὸ τὸ μυστικὸ δὲν θὰ πεθάνει μαζί μου, ἀλλὰ ὅπως ὅλες οἱ ἀλήθειες θὰ θριαμβεύσει στὸ τέλος. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Εἶδα τὴν ἀλήθεια ἡ ὁποία κινητοποίησε τὸ μυαλό μου καὶ μὲ ἀπελευθέρωσε! Ἔχω κάνει τὸ καθῆκον μου ἀπέναντι στὸ τερατῶδες στρατιωτικό/βιομηχανικὸ σύμπλεγμα. Τώρα ἡ μεγάλη νύχτα ἀρχίζει νὰ πλησιάζει, ἀλλὰ δὲν θὰ ὑπάρξει τέλος. Ἀκριβῶς ὅπως ἡ μεγάλη νύχτα τῆς Ἀρκτικῆς τελειώνει, ἡ λαμπρὴ ἡλιοφάνεια τῆς Ἀλήθειας θὰ ξαναέρθει, καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀνήκουν στὸ σκοτάδι θὰ πέσουν στὸ φώς. 

ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΟ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ. 

Admiral Richard E. Byrd, United States Navy, 24 December 1956 

Αὐτοκτονίες Ναυάρχων 

James V. Forrestal Μὶὰ μεγάλη προσωπικότητα. Ψάξτε ἂν θέλετε. 

Τὸν βάλανε στὸ νοσοκομεῖο Bethesda Naval Hospital μὲ τὸ ζόρι καὶ στὶς 22 Μαΐου 1949 «αὐτοκτόνησε».                Ἦτὰν ὁ πρῶτος ὑπουργὸς Ἀμύνης τῶν ΗΠΑ. 

Βέβαια ἀκλούθησαν καὶ ἄλλοι ὅπως ὁ Jeremy Boorda τὸ 1996, ὁ Chester William Nimitz τὸ 2002, κλπ.

Συμπέρασμα

 Κούφια Γῆ, Ἀρχεῖα τοῦ Ναζιστικοῦ Ὑποβρύχιου Στόλου τὸ 1944 - ἡ ἐξερεύνηση τῶν ἀρχείων αὐτῶν μπορεῖ νὰ ἀποκαλύψει σημαντικὲς πληροφορίες πὲρὶ τῶν δραστηριοτήτων τοῦ ναζιστικοῦ ὑποβρυχίου στόλου τὸ 1944. ὁὶ περιπέτειες καὶ τὰ γεγονότα πὸὺ συνέβησαν κατὰ τὴν διάρκεια ἐκείνης τῆς περιόδου μποροῦν νὰ φωτίσουν τὴν ἱστορία τοῦ πολέμου καὶ τῆς ναυτικῆς τέχνης. 

ΒΙΝΤΕΟ 

Ἀνακαλύψτε κορυφαῖες ἑταιρεῖες ποὺ Ὑποστηρίζουν τὸ Κανάλι Μᾶς ESSENS. TRAVEL https://essens.travel Πτήσεις Ξενοδοχεία Διακοπές Ειδικές προσφορές https://essens.travel/ Γιατί να κάνετε κράτηση μαζί μας Κρατάμε την τιμή του εισιτηρίου Παρέχουμε εξυπηρέτηση πελατών Ένας ισχυρός συνεργάτης για εταιρείες E-shop E - SHOP https://essensworld.com/880010579

Ὁ προσδιορισμὸς τοῦ Ἐτους καὶ τῶν Ἐποχῶν στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα

Ὁ προσδιορισμὸς τοῦ Ἐτους καὶ τῶν Ἐποχῶν στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα
Ἐνας θρῦλος ἀναφέρει ὅτι οἱ Ἀρκάδες ἐκαυχῶντο ἀφ' ἑνὸς μὲν ὅτι ἡ ἱερὴ πόλις τοὺς Λυκόσουρα κτίστηκε πρὶν ἀπὸ τὸν Κατακλυσμὸ τοῦ Δευκαλίωνα, ἀφ' ἑτέρου δὲ ὅτι οἱ ἴδιοι προηγοῦντο καὶ αὐτῆς τῆς δημιουργίας τῆς Σελήνης. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, οἱ Ἀρκάδες ὀνομάστηκαν ἀπὸ τὸν Ἀριστοτέλη Προσέληνοι καὶ ἀπὸ τοὺς Λατίνους συγγραφεῖς Proselines.



Ὁ θρῦλος αὐτός, βέβαια, κατὰ πᾶσα πιθανότητα στηρίζεται στὸ γεγονὸς ὅτι πιθανῶς πρῶτοι οἱ Ἀρκάδες ἀπ' ὅλους τοὺς Ἕλληνες δημιούργησαν ἡμερολόγιο ποὺ βασιζόταν στὸν συνοδικὸ σεληνιακὸ μῆνα. Πάντως, εἶναι γνωστὸ ὅτι μετὰ τὴν Κάθοδο τῶν Δωριέων στὴν Ἑλλάδα, οἱ Πελασγοὶ διατηρήθηκαν ἀμιγῶς μόνο στὴν ὀρεινὴ Ἀρκαδία· γι' αὐτὸν τὸν λόγο οἱ Ἀρκάδες θεωροῦσαν τοὺς ἑαυτούς τους γηγενεῖς. Ἔτσι, μερικὲς ἀπὸ τίς ἀρχαιότερες παραδόσεις συνεχίστηκαν καὶ διατηρήθηκαν στὴν ὀρεινὴ περιοχὴ τῆς Ἀρκαδίας, ἐνῶ εἶχαν οὐσιαστικὰ ἐξαφανιστεῖ ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα.
Οἱ ἀρχαϊκὲς πηγὲς ἀπὸ τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, ὅπως πήλινες πινακίδες τοῦ 13ου π.Χ. αἰῶνα, τὰ ἔργα τοῦ Ὁμήρου, τοῦ Ἠσίοδου κ.ἄ., ἀποκαλύπτουν τὴ χρήση σεληνιακῶν μηνῶν ἀπὸ τίς ἑλληνικὲς πόλεις-κράτη.
Ὁ Ἡσίοδος ἀναφέρει μεθόδους ὑπολογισμοῦ τοῦ ἔτους βασισμένες στὴν παρατήρηση λαμπρῶν ἄστρων. Στὸ ἔπος του «Ἔργα καὶ Ἡμέραι» ἀναφέρει ὡς χρόνο ἀμητοῦ (θερισμοῦ) τὴν περίοδο ποὺ τὸ ἀνοικτὸ σμῆνος τῶν Πλειάδων ἦταν ὁρατὸ μὲ γυμνὸ μάτι λίγο πρὶν τὴν αὐγή, ἐνῶ ὡς χρόνο ὀργώματος τὴν περίοδο λίγο μετὰ τὴν παροδικὴ ἐξαφάνιση τῶν Πλειάδων, τῶν Ὑάδων καὶ τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Ωρίωνα ἀπὸ τὸν οὐρανὸ (Ἔργα καὶ Ἡμέραι , 383-384, 614-616).


Ἐπίσης, ὁ Ἡσίοδος συμβουλεύει τοὺς γεωργοὺς νὰ ἁλωνίζουν τὰ στάχυα ὅταν πρωτοεμφανίζεται ὁ Ωρίωνας, ἕνας ἀστερισμὸς ποὺ πολλοὶ ἀρχαῖοι συγγραφεῖς θεωροῦσαν ὡς ἡμερολογιακὸ δείκτη. Αὐτὸ βασιζόταν στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀνατολή του κατὰ τίς πρωινὲς ὧρες συνέπιπτε μὲ τὴν ἀρχὴ τοῦ καλοκαιριοῦ, ἐνῶ ἡ ἀνατολή του τὰ μεσάνυχτα συνέπιπτε μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς συγκομιδῆς τῶν σταφυλιῶν. Τέλος, ἡ ἀνατολή του κατὰ τίς ἀπογευματινὲς ὧρες ὑποδείκνυε ὅτι πλησίαζε ἡ ψυχρὴ ἐποχὴ τοῦ χειμῶνα.
Ὁ Ἱπποκράτης ἀναφέρει τίς Πλειάδες καὶ εἶχε ἐπισημάνει το ὅτι διαιροῦσαν τὸ ἔτος σὲ τέσσερις ἐποχές, ποὺ βέβαια σχετίζονταν μὲ τὴ θέση τοῦ ὡραίου αὐτοῦ ἀνοικτοῦ σμήνους στὸν οὐρανό. Τὸ καλοκαίρι ἄρχιζε μὲ τὴν ἐμφάνιση τῶν Πλειάδων καὶ διαρκοῦσε μέχρι τὴν ἀνατολὴ τοῦ Ἀρκτούρου, τοῦ λαμπρότερου ἄστρου τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Βοώτη. Τὸ φθινόπωρο διαρκοῦσε μέχρι την «ἑσπερία δύση» τῶν Πλειάδων, ἐνῶ τότε ἀκριβῶς ἄρχιζε ὁ χειμῶνας, ποὺ τελείωνε τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία. Κατόπιν, ἄρχιζε ἡ ἐποχὴ τῆς ἄνοιξης ποὺ διαρκοῦσε μέχρι τὴν ἀνατολὴ τῶν Πλειάδων.
Ὁ λαὸς γιὰ τὸν προσδιορισμὸ τῶν ἐποχῶν τοῦ ἔτους χρησιμοποιοῦσε ἕνα πλῆθος φαινομένων ποὺ παρατηροῦσε στὴ φύση. Ὁ Ἡσίοδος ἀναφέρει πολλὰ ἀπὸ αὐτά. Ὅπως τίς κραυγὲς τῶν ἀποδημητικῶν γερανῶν, οἱ ὁποῖοι προανάγγελλαν τόσο τὴν περίοδο
τοῦ ὀργώματος, ὅσο καὶ τὴν ἔναρξη τῆς ἐποχῆς τῆς σπορᾶς, τὴν ἀναρρίχηση τῶν σαλιγκαριῶν στὰ φυτά, ἡ ὁποία ἔδειχνε τὸ τέλος τοῦ σκαψίματος τῶν ἀμπελώνων κ.ἄ.
Αὐτὴ ἡ ταυτόχρονη χρησιμοποίηση πολιτικῶν καὶ «φυσικῶν» ἡμερολογίων εἶναι χαρακτηριστικὸς τρόπος ὑπολογισμοῦ τοῦ χρόνου ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες. Κατὰ τοὺς κλασικοὺς χρόνους καὶ μετέπειτα, οἱ μῆνες, οἱ ὀνομασίες τῶν ὁποίων σχετίζονταν μὲ τίς γιορτὲς πρὸς τιμὴν τῶν ἑλληνικῶν θεοτήτων καὶ βασίζονταν στὸν συνοδικὸ σεληνιακὸ μῆνα, ἄρχιζαν ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πραγματοποιεῖτο ἡ φάση τῆς νέας Σελήνης.

Ἀνακαλύψτε  κορυφαῖες ἑταιρεῖες  ποὺ Ὑποστηρίζουν τὸ Κανάλι Μᾶς 

ESSENS. TRAVEL

https://essens.travel

Πτήσεις   Ξενοδοχεία    Διακοπές    Ειδικές προσφορές

https://essens.travel/

Γιατί να κάνετε κράτηση μαζί μας

Κρατάμε την τιμή του εισιτηρίου       Παρέχουμε εξυπηρέτηση πελατών

 Ένας ισχυρός συνεργάτης για εταιρείες

E-shop  E - SHOP

https://essensworld.com/880010579

ΥΠΑΤΙΑ ἡ Ἀλεξανδρινή (370 - 415 μ.Χ)

Ὅταν βλέπω σε προσκυνῶ καὶ τούς λόγους ,

τῆς παρθένου τόν οἶκον ἀστρῶον βλέπων΄ εἰς

οὐρανόν γάρ ἐστί σοῦ τὰ πράγματα, Ὑπατία

σεμνή, τῶν λόγων εὐμορφία ἄχραωτον ἄστρον

τῆς σοφῆς παιδεύσεως .

Παλλαδὰς

ΥΠΑΤΙΑ ἡ Ἀλεξανδρινή (370 - 415 μ.Χ)

Ἡ Ἀλεξάνδρεια του 4ου αἰῶνα μ.Χ. ἦταν ὁ χῶρος μιᾶς μικρῆς ἐπιστημονικῆς ἀναγέννησης καὶ αὐτή φωτίστηκε ἀπὸ την πιὸ διάσημη ἀνάμεσα στὶς γυναῖκες ἐπιστήμονες καὶ φιλοσόφους.
Γιὰ δεκαπέντε αἰῶνες ἡ Ὑπατία θεωρεῖται ὅτι ἦταν ἡ μόνη γυναῖκα ἐπιστήμονας στὴν ἱστορία. Ἀκόμα καὶ σήμερα συχνά εἶναι ἡ μόνη γυναῖκα ποῦ ἀναφέρεται στὴν ἱστορία τῶν μαθηματικῶν καὶ της ἀστρονομίας.
Αὐτὴ ἡ εὐγενὴς γυναῖκα ξεχωρίζει στὶς σελίδες της ἱστορίας σὰν ἡ μεγαλύτερη ἀπὸ τους μάρτυρες Ἐθνικούς.
Η Ζωή της
Ὅταν γεννήθηκε ἡ Ὑπατία το 370 μ.Χ., ἡ διανοητική ζωή της Ἀλεξάνδρειας βρισκόταν σε κατάσταση ἐπικίνδυνης σύγχυσης.
Ἡ Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία γινόταν χριστιανική καὶ ὅλο καὶ πιὸ συχνά δὲν ἦταν μόνο ὁ χριστιανός ζηλωτής ποῦ ἔβλεπε αἱρέσεις καὶ σατανισμό στὰ μαθηματικά καὶ στὴν ἐπιστήμη: "οἱ μαθηματικοί ἔπρεπε νὰ κατασπαραχθοῦν ἀπὸ θηρία ἡ νὰ καοῦν ζωντανοί" (McCabe). Μερικοί ἀπὸ τους χριστιανούς Πατέρες ἀναβίωσαν τις θεωρίες της ἐπίπεδης γῆς καὶ του σύμπαντος ὡς στερέωμα. Στήν Ἀλεξάνδρεια ὁ Θεόφιλος, Πατριάρχης Ἀλεξάνδρειας, ὑποκινοῦσε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ Ἐθνικῶν (Ἑλλήνων), Ἑβραίων καὶ Χριστιανῶν.
Δὲν ἦταν μία καὶ τόσο εὐμενής ἐποχῆ γιὰ νὰ εἶναι κανείς ἐπιστήμονας, ἡ φιλόσοφος.

Ὁ πατέρας της Ὑπατίας, ὁ Θέων, ἦταν μαθηματικός καὶ ἀστρονόμος στὸ Μουσεῖο.
Ἐπέβλεπε ἀπὸ κοντά κάθε πλευρά της ἐκπαίδευσης της κόρης του.
Σύμφωνα με το μῦθο, ἦταν ἀποφασισμένος νὰ γίνει ἡ κόρη του ἕνα 'τέλειο ἀνθρώπινο ὄν' - ἦταν ἡ ἐποχῆ ποῦ οἱ γυναῖκες θεωροῦνταν κάτι παρακάτω ἀπὸ ἄνθρωποι!
Ἦταν προσωπική μαθήτρια του Πλούταρχου καὶ ἀνατράφηκε στὶς θεμελιώδεις ἀρχὲς της Πλατωνικής Σχολῆς.
Ἡ Ὑπατία ἦταν πραγματικά μία ξεχωριστή νέα.
Ταξίδεψε στὴν Ἀθήνα καὶ την Ἰταλία καὶ ἐντυπωσίαζε ὅσους συναντοῦσε με την ἐξυπνάδα καὶ την ὀμορφιά της.

Σπούδασε στη νεοπλατωνική σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου καὶ της κόρης του Ἀσκληπιγένειας στὴν Ἀθήνα.
Την ἐποχῆ ἐκείνη ὑπῆρχε διάκριση μεταξύ τῶν νεοπλατωνικῶν σχολῶν της Ἀλεξάνδρειας καὶ της Ἀθήνας.
Ἡ σχολή της Ἀθήνας τόνιζε περισσότερο την ἀπόκρυφη ἐπιστήμη, ἀλλὰ γιὰ τους Χριστιανούς, ὅλοι οἱ Πλατωνιστές ἦταν ἐπικίνδυνοι αἱρετικοί.

Ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Ἀλεξάνδρεια ἔγινε δασκάλα τῶν μαθηματικῶν καὶ της φιλοσοφίας.
Το Μουσεῖο εἶχε χάσει την ὑπεροχή του καὶ ἡ Ἀλεξάνδρεια τώρα εἶχε ξεχωριστά σχολεῖα γιὰ Ἐθνικούς, γιὰ Ἑβραίους καὶ γιὰ Χριστιανούς.
Ὡστόσο, ἡ Ὑπατία δίδασκε σε ἀνθρώπους κάθε θρησκείας καὶ μετά τον πατέρα της ἀνέλαβε μία Ἔδρα Φιλοσοφίας στὴν πόλη.
Σύμφωνα με τον βυζαντινό ἐγκυκλοπαιδιστή Σουίδα, 'ἦταν ἐπίσημα διορισμένη νὰ ἑρμηνεύει το δόγμα του Πλάτωνα, του Ἀριστοτέλη κ.ά.".
Πολλοί μαθητές ἐρχόταν στὴν Ἀλεξάνδρεια εἰδικὰ γιὰ νὰ παρακολουθήσουν τις διαλέξεις της για τα μαθηματικά, την αστρονομία, τη φιλοσοφία και τη μηχανική.
Το σπίτι της έγινε κέντρο διανοουμένων και συγκέντρωνε σχολαστικιστές που συζητήσουν ἐπιστημονικά καὶ φιλοσοφικά ἐρωτήματα.

Ἡ Ὑπατία δὲν παντρεύτηκε ποτέ καὶ γιὰ αἰῶνες οἱ ἱστορικοί ἀναρωτιόταν γιὰ την ἁγνότητά της. Χωρίς ἐξαίρεση, οἱ ἐλάχιστες ἱστορικές ἀναφορές σε αὐτή την παρθένο φιλόσοφο βεβαιώνουν την ἀρετὴ της, την ἀκεραιότητά της καὶ την ἀπόλυτη ἀφοσίωσή της στὰ ἰδεώδη της Ἀλήθειας καὶ του Δίκαιου.

Τα Έργα της

Με ἐπιχειρήματα καὶ δημόσια ἀναγνώριση καὶ σεβασμό ἡ Ὑπατία ἐπισκίαζε κάθε ἀντίπαλο τῶν Χριστιανικῶν δογμάτων της Βόρειας Αἰγύπτου.
Ἦταν φημισμένη γιὰ το βάθος της γνώσης της καὶ τὴ γοητεία της προσωπικότητάς της καὶ ἀγαπημένη τῶν πολιτῶν της Ἀλεξάνδρειας.
Συχνά την καλοῦσαν ὡς σύμβουλο οἱ ἄρχοντες της πόλης.

Ἄν καὶ τα γραπτά της καταστράφηκαν στὴν πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Ἀλεξάνδρειας, μποροῦμε νὰ σχηματίσουμε μία εἰκόνα του περιεχομένου τους ἀπὸ τα σχόλια σύγχρονών συγγραφέων της .

Ἡ Ὑπατία ἔγραψε σχόλια γιά την Ἀριθμητική του Διόφαντου, ἐπίσης γιὰ τον Ἀστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου καὶ ἀκόμα γιὰ τις Κωνικές Τομές του Ἀπολλώνιου της Πέργα.

Τα περισσότερα ἀπὸ τα γραπτά της Ὑπατίας ξεκίνησαν σὰν σημειώσεις γιὰ τους μαθητές της.

Κανένα δὲν ἔχει διασωθεῖ ὁλοκληρωμένο, ἄν καὶ εἶναι πιθανό τμήματα του ἔργου της νὰ ἔχουν ἐνσωματωθεῖ στὶς ἐκτενεῖς πραγματεῖες του Θέωνα.
Μερικές πληροφορίες γιὰ τα ἐπιτεύγματά της προέρχονται ἀπὸ δασωμένα γράμματα του μαθητή καὶ φίλου της Συνέσιου του Κυρηναίου, ποῦ ἀργότερα ἔγινε ὁ πλούσιος καὶ ἰσχυρός Ἐπίσκοπος της Πτολεμαϊδας.
Κάποτε ὁ Συνέσιος, Ἐπίσκοπος καὶ γνωστός γιὰ τὴ μόρφωσή του, της ἔγραψε ζητῶντας τὴ βοήθειά της στὴν κατασκευή ἑνὸς ἀστρολάβου καὶ ἑνὸς ὑδροσκοπίου, ἀναγνωρίζοντας τὴ μοναδική περιοχή του νοῦ της.

Το σημαντικότερο ἔργο της Ὑπατίας ἦταν στὴν ἄλγεβρα.
Ἔγραψε σχόλια στὴν Ἀριθμητική του Διόφαντου σε 13 βιβλία.
Ὁ Διόφαντος ἔζησε καὶ ἐργάσθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια τον τρίτο αἰῶνα καὶ ἔχει ὀνομασθεῖ 'πατέρας της ἄλγεβρας'. Ἀνέπτυξε τις ἀπροσδιόριστες (ἡ Διοφαντικές) ἐξισώσεις, δηλαδή ἐξισώσεις με πολλαπλές λύσεις. (Ἕνα συνηθισμένο παράδειγμα προβλημάτων αἰτοῦ του τύπου εἶναι το πώς μποροῦμε νὰ μετατρέψουμε ἕνα κατοστάρικο σε νομίσματα χρησιμοποιῶντας διαφορετικά νομίσματα, 50άρικα, 20άρικα κλπ.).
Ἐργάσθηκε ἐπίσης με δευτεροβάθμιες ἐξισώσεις. Τα σχόλια της Ὑπατίας περιελάμβαναν ἐναλλακτικές λύσεις καὶ πολλά νέα προβλήματα ποῦ προέκυπταν σὰν συνέπεια στὰ χειρόγραφα του Διόφαντου.

Ἡ Ὑπατία ἔγραψε ἐπίσης μία διατριβή Περί τῶν Κωνικών του Ἀπολλώνιου σε ὀκτὼ βιβλία.
Ὁ Ἀπολλώνιος ὁ Πέργας ἦταν ἕνας ἀλεξανδρινός γεωμέτρης του 3ου π.Χ. αἰῶνα, ποῦ προσπάθησε νὰ ἐξηγήσει τις ἀσυνήθιστες τροχιές τῶν πλανητῶν.
Το κείμενο της Ὑπατίας ἦταν μία ἐκλαΐκευση της ἐργασίας του.
Ὅπως οἱ ἕλληνες πρόγονοί της, ἡ Ὑπατία γοητευόταν ἀπὸ τις κωνικές τομές (τα γεωμετρικά σχήματα ποῦ σχηματίζονται ὅταν ἕνα ἐπίπεδο τέμνει ἕνα κῶνο).
Μετά το θάνατό της, οἱ κωνικές τομές ἀγνοήθηκαν μέχρι την ἀρχὴ του 17ου αἰῶνα ὅταν οἵ ἐπιστήμονες συνειδητοποίησαν ὅτι πολλά φυσικά φαινόμενα, ὅπως οἱ τροχιές πλανητῶν, περιγραφόταν με τον καλύτερο τρόπο με τις καμπύλες ποῦ προκύπτουν ἀπὸ κωνικές τομές.

Ὁ Θέων, ὁ πατέρας της Ὑπατίας, ἀναθεώρησε καὶ ἐξέλιξε τα Στοιχεῖα της γεωμετρίας του Εὐκλείδη καὶ εἶναι ἡ δική του ἐκδόσει ποῦ χρησιμοποιεῖται ἀκόμα καὶ σήμερα.
Πιθανότατα ἡ Ὑπατία ἐργάσθηκε μαζί του σε αὐτή την ἀναθεώρηση. Ἀργότερα ἔγραψε μαζί του τουλάχιστον μία διατριβή γιὰ τον Εὐκλείδη.
Ἡ Ὑπατία ἐπίσης ἔγραψε τουλάχιστον ἕνα βιβλίο ἀπὸ την ἐργασία του Θέωνα γιὰ τον Πτολεμαίο. Ο Πτολεμαίος είχε συστηματοποιήσει όλη τη σύγχρονη μαθηματική καὶ ἀστρονομική γνώση σε ἕνα ἔργο 13 βιβλίων, το ὁποῖο μετριόφρονα ὀνόμασε Μαθηματική Πραγματεία. Ἄραβες Σχολαστικιστές το μετονόμασαν σε Almagest ('Μέγα Βιβλίο").
Το σύστημα του Πτολεμαίου παρέμεινε το κυρίαρχο ἀστρονομικό ἔργο μέχρι τον Κοπέρνικο τον 16ο αιώνα.
Οι πίνακες της Υπατίας για τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, ο Αστρονομικός Κανών, ίσως ήταν μέρος των σχολίων του Θέωνα στὸν Πτολεμαίο, ἡ ἦταν ξεχωριστό ἔργο.

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ φιλοσοφία καὶ τα μαθηματικά, ἡ Ὑπατία εἶχε ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ μηχανική καὶ την πρακτική τεχνολογία.
Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια γιὰ ἀρκετὰ ἐπιστημονικά ὄργανα περιλαμβάνοντας ἕναν ἀστρολάβο (Ὁ ἀστρολάβος χρησιμοποιοῦνταν γιὰ τὴ μέτρηση των θέσεων του ἄστρων, πλανητῶν καὶ του ἥλιου καὶ γιὰ τον ὑπολογισμό της ὥρας καὶ του ἀνερχόμενου ζωδίου του ζωδιακοῦ).

Ἡ Ὑπατία ἀνέπτυξε ἀκόμα μία συσκευή γιὰ τὴ διύλιση του νεροῦ, ἕνα ὄργανο γιὰ τὴ μέτρηση της στάθμης του νεροῦ καὶ ἕνα διαβαθμισμένο ὐδρόμετρο ἀπὸ μπροῦντζο γιὰ τὴ μέτρηση της εἰδικῆς βαρύτητας (πυκνότητας) ἑνός ὑγροῦ.

Ἡ Ὑπατία ἦταν ὁ τελευταῖος Ἕλληνας Ἐθνικός ἐπιστήμονας του δυτικοῦ κόσμου καὶ ὁ θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Καὶ ἀφοῦ ἀπὸ τότε δὲν ὑπῆρξαν σημαντικές πρόοδοι στὰ μαθηματικά, την ἀστρονομία καὶ τη φυσική σε ὅλη τὴ Δύση γιὰ ἄλλα 1000 χρόνια, ἡ Ὑπατία ἔγινε σύμβολο του τέλους της ἀρχαίας ἐπιστήμης.
Μετά την Ὑπατία ἦρθε το χάος καὶ ὁ βαρβαρισμός τῶν Σκοτεινῶν Χρόνων.

Ἀρκετοί συγγραφεῖς μνημονεύουν τις διδασκαλίες της Ὑπατίας σὰν Χριστιανικές στὸ πνεῦμα. Πραγματικά, ἢ Ὑπατία ἀφαίρεσε το πέπλο μυστηρίου με το ὁποῖο εἶχε καλυφθεῖ αὐτή ἡ νέα θρησκεία, συζητῶντας με τέτοια εὐκρίνεια γιὰ τις πιὸ πολύπλοκες ἀρχὲς της ὥστε πολλοί νεοφώτιστοι στὴ Χριστιανική πίστη ἐγκατέλειψαν το Χριστιανισμό γιὰ νὰ γίνουν μαθητές της.
Ἡ Ὑπατία ἀποδείκνυε λογικά την παγανιστική καταγωγή της Χριστιανικῆς πίστης, ἀλλὰ καὶ ἐξέθετε τα ὑποτιθέμενα θαύματα ποῦ οἱ Χριστιανοί πρόβαλαν σὰν σημάδια "θείας προτίμησης", ἀναλύοντας τους φυσικούς νόμους ποῦ διέπουν τα φαινόμενα.

ὁ Θάνατος της

Σὰν γυναῖκα καὶ ἄνθρωπος, ποῦ ἀσπάστηκε την ἑλληνική ἐπιστημονική σκέψη καὶ σὰν πολιτικό πρόσωπο με ἐπιρροή, ἡ Ὑπατία βρέθηκε σε πολύ ἐπικίνδυνη θέση σε μία ὅλο καὶ πιὸ χριστιανική πόλη. Το 412 ὁ Κύριλλος, ἕνας φανατικός χριστιανός, ἔγινε Πατριάρχης της Ἀλεξάνδρειας καὶ μεγάλη ἐχθρότητα ἀναπτύχθηκε μεταξύ του Κυρίλλου καὶ του Ὀρέστη, του Ρωμαίου Κυβερνήτη της Αἰγύπτου, ἑνὸς παλιοῦ μαθητή καὶ καλοῦ φίλου της Ὑπατίας
. Ἀμέσως μόλις πῆρε την ἐξουσία, ὁ Κύριλλος ἄρχισε νὰ διώκει τους ἑβραίους, διώχνοντας χιλιάδες ἀπὸ αὐτούς ἀπὸ την πόλη.
Ἔπειτα, παρά τὴ σφοδρή ἀντίθεση του Ὀρέστη, ἔστρεψε την προσοχή του στὸ να καθαρίσει την πόλη ἀπὸ του νεοπλατωνιστές. Ἀγνοῶντας τις ἐκκλήσεις του Ὀρέστη, ἡ Ὑπατία ἀρνήθηκε νὰ ἀπαρνηθεῖ τις ἰδέες της καὶ νὰ ἀσπασθεῖ το Χριστιανισμό.

Ὁ Κύριλλος, ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἀναγορεύτηκε ὁ πατέρας τους δόγματος της Χριστιανικῆς Τριάδας καὶ ἀγιοποιήθηκε γιὰ το ζῆλο του ἔβλεπε στὴν Ὑπατία μία συνεχῆ ἀπειλή γιὰ τὴ διάδοση της Χριστιανικῆς πίστης, ὁ Κύριλλος, τουλάχιστον ἔμμεσα, ἦταν ἡ αἰτιᾶ του τραγικοῦ της θανάτου. Παρά κάθε ἑπομένη προσπάθεια νὰ τον ἀπαλλάξουν ἀπὸ το στίγμα του δολοφόνου, το ἀδιαμφισβήτητο γεγονός παραμένει ὅτι δὲν ἔκανε καμία προσπάθεια νὰ ἀποτρέψει το ἀποτρόπαιο καὶ βίαιο ἔγκλημα.
Το μόνο ἐλαφρυντικό ποῦ μπορεῖ κανείς νὰ προσφέρει σὰν ὑπεράσπισή του εἶναι το ὅτι, τυφλωμένος ἀπὸ τη μανία του φανατισμοῦ, ὁ Κύριλλος θεωροῦσε την Ὑπατία ὡς μάγισσα ἐκπρόσωπο του Κακοῦ.

Ὁ φόνος της Ὑπατίας περιγράφεται στὰ γραπτά του χριστιανοῦ ἱστορικοῦ του 5ου αἰῶνα Σωκράτη του Σχολαστικοῦ:

"Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι την σεβόταν καὶ την θαύμαζαν γιὰ την ἁπλή ταπεινοφροσύνη του μυαλοῦ της. Ὡστόσο, πολλοί με πεῖσμα την ζήλευαν καὶ ἐπειδή συχνά συναντοῦσε καὶ εἶχε μεγάλη οἰκειότητα με τον Ὀρέστη, ὁ λαός την κατηγόρησε ὅτι αὐτή ἦταν ἡ αἰτία ποῦ ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ὁ Ὀρέστης δὲν γινόταν φίλοι.
Με λίγα λόγια, ὁρισμένοι πεισματάρηδες καὶ ἀπερίσκεπτοι κοκορόμυαλοι με ὑποκινητή καὶ ἀρχηγὸ τους τον Πέτρο, ἕναν ὀπαδὸ αὐτῆς της Ἐκκλησίας, παρακολουθοῦσαν αὐτή τὴ γυναῖκα νὰ ἐπιστρέφει σπίτι της γυρνῶντας ἀπὸ κάπου.


Την κατέβασαν με τὴ βία ἀπὸ την ἅμαξα της, την μετέφεραν στὴν Ἐκκλησία ποῦ ὀνομαζόταν Caesarium, την γύμνωσαν ἐντελῶς, της ἔσκισαν το δέρμα καὶ ἔκοψαν τις σάρκες του σώματός της με κοφτερά κοχύλια μέχρι ποῦ ξεψύχησε, διαμέλισαν το σῶμα της, ἔφεραν τα μέλη της σε ἕνα μέρος ποῦ ὀνομαζόταν Κίναρον καὶ τα ἔκαψαν."

Οἱ δολοφόνοι της Ὑπατίας ἦταν Παραβολικοί, φανατικοί μοναχοί της Ἐκκλησίας του Αγ. Κυρίλλου της Ἱερουσαλήμ, πιθανῶς ὑποβοηθούμενοι ἀπὸ Νιτριανούς μοναχούς.
Το ἄν ο Κύριλλος διέταξε ὁ ἴδιος το φόνο παραμένει ἀνοικτό ἐρώτημα.
Πάντως, δημιούργησε το λιγότερο το πολιτικό κλίμα ποῦ ἐπέτρεψε μία τέτοια θηριωδία.
Ὁ Κύριλλος ἀργότερα ὀνομάστηκε ἅγιος.

Ὁ Ὀρέστης ἀνέφερε τὴ δολοφονία καὶ ζήτησε ἀπὸ τὴ Ρώμη νὰ ξεκινήσει ἔρευνες. Ἀργότερα παραιτήθηκε καὶ ἔφυγε ἀπὸ την Ἀλεξάνδρεια.
Ἡ ἔρευνα ἀναβλήθηκε πολλές φορές λόγω 'ἔλλειψης μαρτύρων' καὶ τελικά ὁ Κύριλλος ἰσχυρίσθηκε ὅτι ἡ Ὑπατία ἦταν ζωντανή καὶ ζοῦσε στὴν Ἀθήνα.

Ἔτσι χάθηκε το 415 ἡ μεγαλύτερη γυναῖκα μύστης του ἀρχαίου κόσμου καὶ μαζί της ἔπεσε καὶ ἡ Νεοπλατωνική Σχολή της Ἀλεξάνδρειας.

Με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, η έρευνα έδωσε τη θέση της στην εμφάνιση πολλών θρησκευτικών λατρειών και μεγάλο θρησκευτικό χάος και ενδιαφέρον για την αστρολογία και το μυστικισμό.
Το 640 εἰσέβαλαν οἱ Ἄραβες στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπὸ το Μουσεῖο καταστράφηκε...

"Ἡ Ὑπατία ἦταν ἕνα πρόσωπο ποῦ χώριζε την κοινωνία σε δύο μέρη:
αὐτούς ποῦ την θεωροῦσαν θαῦμα του φωτός...

Μυστήρια Ἀρχαίας Σοφίας:Ἡ Ἀναδρομὴ στὸν Κάδμο καὶ τὴν Ἁρμονία μέσα ἀπὸ τὰ Μάτια τοῦ Roberto Calasso!

                                                                   Καλῶς ἦλθατε

Στὸν συναρπαστικὸ κόσμο τῆς Ἱστορίας! Ἡ Ἱστορία εἶναι μιὰ πύλη ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀνακαλύψουμε τὸ παρελθὸν καὶ νὰ κατανοήσουμε τὸ παρόν. Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο, θὰ ἐξερευνήσουμε τὴ σπουδαιότητα τῆς Ἱστορίας καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει τὸν κόσμο μας σήμερα. Ἂς ξεκινήσουμε τὸ ταξίδι μας στὸ χρόνο! Ανακαλύπτοντας τον Κάδμο και την Αρμονία: Μια Ματια στο Έργο του Roberto Calasso Ἡ ἐξερεύνηση τῶν μυθικῶν ἀφηγήσεων τοῦ Κάδμου καὶ τῆς Ἁρμονίας μέσα ἀπὸ τὸν φακὸ τῆς ἑρμηνείας του Ρομπέρτο Καλάσο εἶναι ἕνα ταξίδι στὰ βάθη τῆς ἀρχαίας σοφίας Ξετυλίξτε τὰ περίπλοκα στρώματα αὐτῆς τῆς διαχρονικῆς ἱστορίας καὶ ἀνακαλύψτε τὶς βαθιὲς γνώσεις ποὺ προσφέρει. Ἐλᾶτε μαζί μας σὲ ἕνα ταξίδι λογοτεχνικῆς ἐξερεύνησης καὶ φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ σὲ αὐτὴ τὴ συναρπαστικὴ ἀνάλυση.

Ὅσα ποτέ δέ συνέβησαν, ἀλλὰ ἀνέκαθεν ὑπῆρχαν.
(Σαλλούστιος, Περί Θεῶν καὶ Κόσμου)

Ἀνακαλύψτε την ἐνδιαφέρουσα ἱστορία τῆς ἐξερεύνησης τοῦ Ρομπέρτο Καλάσο στὸν μῦθο τοῦ γάμου του Κάδμου καὶ τῆς Ἁρμονίας. Ἂς ἐμβαθύνουμε σὲ αὐτὴ τὴ σαγηνευτικὴ ἀφήγηση καὶ ἂς ξετυλίξουμε τὴ διαχρονική της σημασία. Ἐξερευνῆστε τὸ βάθος αὐτοῦ τοῦ ἀρχαίου μύθου καὶ τὴ σημασία του στὸν σημερινὸ κόσμο. 

Ο Ρομπέρτο Καλάσο, ένας σπουδαίος Ιταλός συγγραφέας και διανοητής, είναι γνωστός για τα έργα του που συνδυάζουν μυθολογία, φιλοσοφία και λογοτεχνία. Ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του είναι "Διὰ γάμοι τοῦ Κάδμου καὶ τῆς Ἀρμονίας" (ο τίτλος στα ελληνικά), το οποίο εξετάζει τους μύθους και τις ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας μέσα από τον πρίσμα του γάμου του Κάδμου και της Αρμονίας.

Σὲ ό,τι ἀφορᾶ τοῦς Ὀλύμπιους, μπορεῖ νἀ εἰπωθεῖ,, πρώτα απ’ ὅλα, πῶς ἦταν Θεοί καινοφανεῖς. Διέθεταν ἕναν ὄνομα καὶ μία μορφή. Ὅμως ὁ Ἠρόδοτος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «μέχρι ἐχθές» ἦταν ἄγνωστο «πού εἶχε γεννηθεί καθένας τοῦς, αν ὑπῆρχαν ἀπὸ πάντα καὶ πιὰ ὴ ὄψη τοῦς». Γιά τόν Ἡρόδοτο «ἐχθές» σήμαινε Όμηρος καὶ Ἡσίοδος, οἱ ὁποίοι, σύμφωνα με τοῦς ὑπολογισμοὺς του, εἶχαν ζήσει πρίν ἀπὸ τέσσερις αἰῶνες. Ἀκριβῶς αὐτοί, κατά τὴν άποψή του, «ὀνομάτισαν τοῦς θεούς, φανερώνοντας τὰ προνομία, τίς τέχνες καὶ τὴν ὄψη τοῦς». Στὸν Ἡσίοδο διαφαίνεται ἀκόμη ὁ κοσμογονικός ἆθλος καὶ ὁ ἀργός διαχωρισμός τῶν μορφῶν απ’ ό,τι εἶναι πολύ ἀφηρημένο ή πολύ συγκεκριμένο. Μόνο στὸ τέλος, ἀφοῦ ὁ κόσμος σείστηκε πλεῖστες φορές, ὁ Δίας «μοίρασε μεταξύ τοῦς τὰ προνόμια».

Ὡστόσο, σκάνδαλο πραγματικό ἀποτελεῖ ὁ Όμηρος, ὴ ἀδιαφορία του γιὰ τίς ἀπαρχές, ὴ παντελής ἔλλειψη κομπασμοῦ,,, ὴ ἀξίωσε του νἀ ξεκινήσει ὄχι απ’ τὴν ἀρχή, ἀλλὰ απ’ τόν τελευταῖο τῶν δέκα ὀλέθριων χρόνων του πολέμου κάτω ἀπὸ τὰ θείη τής Τροίας, ποῦ χρησίμευσαν κατά κύριο λόγο στὸ νἀ ἀφανισθοῦν ὁλάκερὲς γενιές ἡρώων Καὶ οἱ ἥρωες, ποῦ τὴν ἐξολόθρευσή τοῦς ἐξυμνοῦσαν, ἦταν φαινόμενο πρόσφατο. Οἰ Ὀλύμπιοι εἶχαν ἤδη καθορίσει μία σταθερή πορεία στῆ ζωή τοῦς κι ἔδειχναν πῶς ἐπιθυμοῦσαν νἀ τή διατηρήσουν γιὰ πάντα, σαν κάτι τ ’αὐτονόητο καὶ φυσιολογικό. Ἡ γῆ τοῦς χρησίμευε γιὰ ἐπιδρομές, ἐφήμερες ἐρωτικές περιπέτειες, δολοπλοκίες, ἐτερομορφισμούς. Τὶ εἶχε συμβεῖ ὅμως πρίν τὴν ἐμφάνιση τῶν Ὀλύμπιων Θεῶν; Γιά τὰ γεγονότα εκεῖνα στὸν Ὅμηρο ἔχουμε σποραδικούς καὶ φευγαλέους ὑπαινιγμούς. Κανένας δέν ἔχει τή διάθεση νἀ ὑπεισέλθει σε λεπτομέρειες. Ἀντιθέτως ὴ μοίρα ἑνός Τρῶα πολεμιστῆ μπορεῖ πολύ νἀ καθηλώσει!

Στὸν Ὅμηρο παρουσιάζονται ἐνδείξεις χωρίς ὅμως συγκεκριμένες ἀναφορὲς ὅπου πάνω τοῦς στηρίζεται καὶ ὴ σιωπή καὶ ὴ εὐλαλία. Εἶναι ὴ ἰδέα τής τελειότητας. Τὸ τέλειο ἐμπεριέχει τὴν ἀπαρχὴ του καὶ δέν ἀρέσκεται νἀ μακρηγορεῖ ὠς πρὸς τή διαμόρφωσή του. Ὁποῖος εἶναι τέλειος κόβει τοῦς δεσμούς με καθετί ποῦ τόν περιβάλλει, διότι εἶναι αὐτάρκης. Ἡ τελειότητα δέν ἀφηγεῖται τὴν ἱστορία τής, ἀλλὰ προσφέρει τὴν τελείωσή τής Γιά πρώτη φορά στίς θεϊκὲς ὑποθέσεις οἱ κάτοι­κοι του Ὀλύμπου πασχίζουν περισσότερο νἀ εἶναι τέλειοι, παρά ἰσχυροί. Σὰν μία λάμα ὀψιδιανού τὸ αἰσθητικό γιὰ πρώ­τη φορά κόβει δεσμούς, συνοχές καὶ εὐλάβειες. Αὐτό ποῦ μένει εἶναι ἕναν σύνολο μορφῶν, ἀπομονωμένο στὴν ἀτμόσφαιρα, ἕτοιμο, μυημένο, τελειωμένο: τρεῖς λέξεις ποῦ ὁ Ἕλληνας τίς λέει με μία: τέ­λειος. Ἄν καὶ τὸ ἄγαλμα ἐμφανίζεται ἀργότερα, αύτό θά ἀποτελέσει τὴν ἀπαρχὴ, τόν τρόπο ποῦ παρουσιάζονται τὰ καινοφανῆ ὄντα

Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔπρεπε νὰ ἐπικαλεστοῦν μία ἔσχατη πηγή αὐθεντίας, δέν ἀναφέρονται στὰ ἱερὰ τους κείμενα, ἀλλὰ στόν Ὅμηρο Στὴν Ἰλιάδα εἶχε τά θεμέλιά της ἡ Ἑλλάδα Καὶ ἡ Ἰλιάδα θεμελιωνόταν σὲ ἔνα λεκτικό παιχνίδι, στήν άντικατάσταση δύο γραμμάτων.

Χρυσηίδα καὶ Βρισηΐδα Τὸ ἀντικείμενο τῆς διαμάχης, ὅπου ἔχει τὶς ρίζες του τὸ ἔπος, εἶναι ἠ καλλιπάρηος Βρισηΐδα «μὲ τὶς ὡραῖες παρειές» ·ὁ Ἀγαμέμνονος θέλει νά τήν ἀνταλλάξει, νά τήν ἀντικαταστήσει μὲ τήν καλλιπάρηο Χρυσηίδα. Δύο γράμματα χωρίζουν τὶς δύο νέες, ὁ Ἀχιλλέας ἐπαναλαμβάνει παιδιάστικα ὅτι ἠ διένεξη ξέσπασε ὄχι «ἐξαιτίας τῆς κόρης», ἀλλά ἐξαιτίας τῆς α ἀντικατάστασης, σαν ὁ ἥρωας νά μάντευε ὅτι μ ’ἐκείνη τήν πράξη σφιγγόταν ἕνας κόμπος, ἕνα δεσμὸς ποῦ κανένας ἥρωας καὶ οὐδείς ἀπὸ τὶς μεταγενέστερες γενιές δὲν θὰ μποροῦσε νά λύσει.

Εἶναι ἠ ἀνταλλαγή ποῦ συμπυκνώνεται δυναμικά στὴν ἀρχή τῆς Ἰλιάδας: ἠ γυναίκα, μᾶλλον οἱ δύο γυναῖκες μὲ τὶς ὡραῖες παρειές, πανομοιότυπες σχεδὸν, σαν νομίσματα ἴδια κοπῆς· τὰ λόγια του Ἀγαμέμνονα καὶ του Ἀχιλλέα ἀντιτάσσουν βία στή βία (αντιβίοισι ἐπέεσσιν)· μὲ «λύτρα ἀρίφνητα», τὸ «περίλαμπρο ξαντίμεμα» ποῦ προσφέρεται ἀπὸ τόν ἱερέα Χρυσή γιὰ τήν κόρη του, «ἠ ἱερή ἑκατόμβη» ποῦ προσφέρουν οἱ Ἀχαιαί στὸν ἱερέα Κάθε φορά σε ζεύγος παρουσιάζονται οἱ δυνάμεις τῆς ἀνταλλαγῆς: οἱ γυναῖκες, οἱ λέξεις, οἱ προσφορές. Ἀπουσιάζει μόνο τὸ χρήμα, ποῦ εἶναι ὁ συγκερασμός ἐκείνων τῶν δυνάμεων. ἀλλὰ γιὰ νά γεννηθεί τὸ χρήμα στὴν πιὸ καθαρὴ μορφή του, πρέπει πρώτα νά ἐξολοθρευθοῦν οἱ ἥρωες Ὁ Θουκυδίδης ἤδη παρατηρεῖ ὅτι ἠ μόνη δύναμη ποῦ ἔλειπε κατά τήν ἐκστρατεία στὴν Τροία ἦταν ἀκριβῶς τὸ χρήμα. Ἐκείνη ἠ «ἔλλειψη χρημάτων» (ἀχρηματία), ἀπὸ ὅσα θὰ ἀκολουθοῦσαν, ἔκανε καθετί λιγότερο ἰσχυρό, ἀλλά πολύ πιὸ ἔνδοξο.

«Ἡ Ἑλένῃ εἶναί ἤ μοναδική γυναίκα στόν Ὅμηρο ποῦ ἔχει ξεκάθαρα, ἰδιόμορφα ἐπίθετα, ποῦ ἁρμόζουν μόνο σ ’ἐκείνη»,

παρατηρεῖ ὁ Milman Parry. Ἡ καλλιπάρηος «μέ τίς ὡραῖες παρειές» ἀποδίδεται σε ὀχτὼ γυναῖκες, εἶναί τὸ γυναικεῖο ἐπίθετο ποῦ χρησιμοποιεῖται περισσότερο. Ἡ Ἰλιάδα εἶναί ἤ ἱστορία μιὰς διπλῆς διαμάχης: γιά τὴν Ἑλένῃ, τη μοναδική, ποῦ κανείς δέν θά τολμοῦσε νά ἀντικαταστήσει καὶ γιά Βρισηΐδα «μέ τίς ὡραῖες παρειές», ποῦ ὁ Ἀγαμέμνονας θά ἤθελε νά τὴν ἀντικαταστήσει μέ τή Χρυσηίδα, ἐπίσης «μέ τίς ὡραῖες παρειές». Ἀνάμεσα στήν ἀπρόσβλητη μοναδικότητα καὶ στήν ἀπρόσβλητη άντικατάσταση, ξεσπᾶ στίς πεδιάδες τής Τροίας ἕνας πόλεμος ποῦ δέν μποροῦσε νά βρεῖ τέλος.

Ἄν ἐπιστρέψουμε τίς μαρτυρίες τής Ἥρας, συζύγου καὶ ἀδελφῆς, ὁ Δίας «ἄλλη ἀσχολία δέν εἶχε παρά νά πλαγιάζει μ ’ἀθάνατες καὶ θνητές». ἀλλὰ μία γυναίκα του ἀντιστάθηκε, καὶ συν τοῖς ἄλλοις ἦταν ἀθάνατη: ἤ Θέτις. Πεισματωμένος, ὁ Δίας συνέχιζε «παρά τή θέλησή τής νά τὴν κατασκοπεύει ἀπό ψηλά». Καὶ ἐφόσον ἐκείνη δέν ἐνέδιδε, ὁ Δίας ἀπαίτησε ἀπό τή Θέτιδα βαρύ ὅρκο, νά καταστεῖ ἀδύνατη ἤ ἕνωση τής μέ ἄλλον ἀθάνατο σύντροφο. Σύμφωνα μέ τὴν Ἥρα, ἤ Θέτιδα δέν ἐνέδωσε «ἀπό σέβας καὶ ἐσωτερικό φόβο» πρός τὴν οὐράνια σύζυγο. Ἔτσι ἔγιναν φίλες. ἀλλὰ ἤ ἄποψη τής Ἥρας καὶ ἐδῶ, ὅπως καὶ σ’ ἄλλες περιστάσεις, ἐπικεντρώνεται πολύ στόν ἑαυτό τής Πίσω ἀπό τὴν ἄρνηση τής Θέτιδας ὑπάρχει ἕνας πιὸ σοβαρός λόγος, ή μᾶλλον ὁ σοβαρότερος: ἀπό τὴν ἕνωση τής μέ τόν Δία θά γεννιόταν ὁ γιός ποῦ θά ἐκτόπιζε τόν πατέρα, ὁ «γιός ἰσχυρότερους του πατέρα», λένε μέ πανομοιότυπη διατύπωση καὶ ὁ Πίνδαρος καὶ ὁ Αἰσχύλος.

Αὐτό φανέρωσε στόν Δία καὶ στοὺς σε σύσκεψη Ὀλύμπιους θεούς ἤ ἀρχέγονη Θέμιδα. Μόνο τότε ὃ Δίας ἀποφάσισε νἀ ἀρνηθεῖ τη Θέτιδα, θέλοντας νἀ «διατηρήσει τήν ἐξουσία του γιὰ πάντα». Ἴσως ή Θέτιδα νἀ γνώριζε τό μεγάλο μυστικό, ἴσως γι’ αύτό ἀρνήθηκε τόν κυρίαρχο τῶν θεῶν Ἡ τουλάχιστον σὲ αύτό τό συμπέρασμα ὁδηγούμαστε, γιατί ή Θέτιδα σε ἄλλη περίσταση θά εἶναι καὶ ή μοναδική γυναίκα ποῦ θά ὑπεραμυνθεῖ τὴς κυριαρχίας τοῦ Δία, τήν στιγμή ποῦ ὑπόλοιποι Ὀλύμπιοι -ἀνάμεσά τους καὶ ή Ἀθηνᾶ ποῦ εἶχε γεννηθεί ἀπό τό κεφάλι τοῦ - ἤθελαν νἀ τόν ἁλυσοδέσουν. Τότε λοιπόν ή Θέτιδα, ἐκείνη ή θαλάσσια θεά ποῦ δέν σύχναζε στόν Ὄλυμπο, κάλεσε σὲ βοήθεια τόν Βριάρεω, τόν Τιτάνα μέ τά ἑκατό κεφάλια, ὃ ὁποῖος γλίτωσε τόν Δία. Ἢ Θέτιδα περίμενε μίαν ἀνταπόδοση ἀπό τόν Δία γιὰ τήν πολύτιμη βοήθειά τὴς «μέ λόγους καὶ μέ πράξεις», κι ἐκείνη ἀκριβῶς τήν ἀνταπόδοση θά χρησιμοποιοῦσε γιὰ νἀ προστατέψει τό γιὸ τὴς Ἀχιλλέα

Ὀ Ὅμηρος ὡστόσο ἀποσιωπᾶ τίς αἰτίες τὴς Ὀλύμπιας συνωμοσίας νἀ αιχμαλωτιστεί ὃ Δίας μέ ἄλυτα δεσμὰ ἀλλὰ ἕνας θεὸς δεμένος, εἶναι θεὸς ἐκθρονισμένος: κι ἐκείνη τὴ φορά τοῦτο εἶχαν ἐπιδιώξει οἱ Ὀλύμπιοι Θεοί Ἢ γυναικεῖα βοήθεια ἤτον ἀποτελεσματική ὄχι μόνο γιὰ τοῦς ἥρωες, ἀλλά καὶ γιὰ τόν κυρίαρχο τῶν Θεῶν Καὶ ὃ Δίας ἀκόμη, στήν ἄθικτα σταθερότητα τοῦ Ὀλύμπου, γνώριζε ὄτι ή βασιλεία τοῦ εἶχε ἔνα τέλος. θὰ μπορούσαμε νἀ ποῦμε ὄτι ἀπό τά Ὁμηρικά κιόλας χρόνια ή κυριαρχία τοῦ Δία ὀφειλόταν σὲ ἔνα τέχνασμα. ἐπειδή γιὰ πρώτη φορά εἶχε ἀποδιώξει τήν ἐπιθυμία τοῦ γιὰ κάποια γυναίκα- καὶ τότε εἶχε γλυτώσει γιατί αὐτά ή ἴδια ή γυναίκα φώναξε σὲ βοήθεια τόν Βριάρεω, ἔνα ἀπό τά ἀρχέγονα, ἰσχυρά καὶ ἀτελῆ, πλάσματα γιὰ τά ὁποῖα δέν ἄρεσε στοὺς Ὀλύμπιους νἀ μιλοῦν Ὀ Δίας εἶχε συμπεριφερθεῖ μέ πονηριά ἀκόμη καὶ στὴ μοίρα καὶ εἶχε ἀναβάλει ὃ ἴδιος τό τέλος τοῦ Τὸ παιχνίδι ὄμως δέν εἶχε ἀκόμη τελειώσει.

Πρίν τό ἀποκαλύψει στοὺς Ὀλύμπιους, ή Θέμιδα τό ἐκμυστηρεύτηκε στό γιὸ τὴς Προμηθέα. ὃ Προμηθέας, ἀλυσοδεμένος στό βράχο, σκεφτόταν τόν Δία νἀ καταστρώνει δίχως ἀνάπαυλα τά ἐρωτικά «μάταια σχέδια» τοῦ , μὴ γνωρίζοντας ποῖα ἀπό τίς κατακτήσει τοῦ θά ἀποδεικνυόταν ή μοιραία. Ὑπάρχει κάτι σ ’ἐκεῖνες τίς ἐρωτικές περιπέτειες τοῦ ὀλύμπιου Θεοῦ ποῦ ὁμοιάζει μέ τὴ ρωσική ρουλέτα. Ὀ Προμηθέας ὄμως σιωποῦσε.

Οἱ ἔρωτες τοῦ Δία μᾶς παρουσιάζονται κάτω ἀπό ἔνα διαφορετικό φὼς Ἐκεῖ κρυβόταν ὸ ὑπέρτατος κίνδυνος. Κάθε φορά ποῦ πλησίαζε μία γυναίκα ὸ Δίας, ἤξερε ὅτι αύτό μποροῦσε νἀ ὁδηγήσει στήν καταστροφή τοῦ Μέχρι αύτό τὸ σημεῖο φτάνουν οἱ ἱστορίες ἀλλά γία κάθε μύθο ποῦ ἔχει εἰπωθεῖ, ὑπάρχει ἕνας ἄλλος ἀνείπωτος καὶ ἀκατονόμαστος, ποῦ μόλις διαφαίνεται ἀπό τὶς σκιές, ἀναδύεται μέσα ἀπό ὑπαινιγμούς, θραύσματα. συμπτώσεις, χωρίς ποτέ κανένας συγγραφέας νἀ τολμήσει νἀ τόν διηγηθεῖ σαν μία ξεχωριστή ἱστορία Κι ἐδῶ ὸ «γιός ἰσχυρότερος τοῦ πατέρα» δὲν πρόκειται νἀ γεννηθεί, γιατί εἶναι ἤδη παρών: ὸ Ἀπόλλωνας. Στὴν αἰώνια Ὀλύμπια συμβίωση, πατέρας καὶ γιός ἀλληλοκοιτάζονταν κι ἀνάμεσά τους, ἀόρατο στοὺς ἄλλους ἀλλά ὁρατὸ σ ’ἐκείνους, ἔλαμπε τό ὀδοντωτό δρεπάνι μέ τό ὁποῖο ὸ Κρόνος εἶχε κόψει τους ὄρχεις τοῦ Οὐρανοῦ

Ὅταν ὴ ζωή ἄναβε ἀπό ἐπιθυμία ή ἀγωνία ή απ'το συλλογισμό, οἱ ὁμηρικοί ἥρωες ἤξεραν ὅτι κάποιος Θεὸς ἦταν ὴ αἰτία Τόν ὑφίστατο καὶ τόν παρατηροῦσαν, ἀλλά αύτό ποῦ συνέβαινε ἦταν πάντα μία ἔκπληξη, εἰδικὰ γι’ αὐτούς Ἔτσι, ἐξαντλημένοι ἀπό τά πάθη, τὶς αἰσχύνες, ἀλλά καὶ τὶς δόξες τους, στάθηκαν ἐπιφυλακτικοί στόν προσδιορισμό τὴς προέλευσής τῶν πράξεων. «Ἐσύ δέ μου ‘φταιξες, οἱ ἀθάνατοι μοῦ φταίξαν», λέει ὸ Πρίαμος κοιτάζοντάς τήν Ἑλένη στίς Σκαιές Πύλες. Δέν κατάφερνε νᾶ τὴ μισήσει, ούτε νὰ δεῖ σ’ αὐτῆ τήν ὑπαίτιο ἐννιά αἱματηρῶν χρόνων πολέμου, μολονότι τὸ κορμὶ της ἦταν τὸ εἴδωλο τοῦ πολέμου ποῦ ἐτοιμαζόταν νἀ τελειώσει μέ μία ὁλοκληρωτικὴ σφαγή.

Ἀπὸ τότε καμία ψυχολογία δέν ἔκανε ούτε Βῆμα παραπέρα, παρά μόνον ἐπινόησε γιά τὶς δυνάμεις ποῦ μιὰς ἐπηρεάζουν, ἄλλες ὀνομασίες, μακρόσυρτες, πολυάριθμες, πιὸ ἄχαρες καὶ ἀναποτελεσματικές, λιγότερο συναφεῖς μέ τήν ἐσωτερικὴ δομή τοῦ γεγονότος, εἴτε αύτό εἶναι ἡδονή εἴτε τρόμος. Οἱ σύγχρονη εἶναι ἰδιαίτερα περήφανοι γιά τήν ὑπευθυνότητά τους, ἀλλά ἔτσι ἔχουν τήν ἀξίωση νἀ ἀπαντοῦν μ’ ἔνα λόγο ποῦ δέν ξέρουν, ούτε κἄν αν τους ἀνήκει Οἱ ὁμηρικοί ἥρωες δέν γνώριζαν μία τόσο ἄβολη λέξη ὅπως «ὴ ὑπευθυνότητά» καὶ δέν Θὰ τήν πίστευαν. Γι’ αὐτούς κάθε ἔγκλημα συνέβαινε σαν σε κατάσταση ψυχικῆς διαταραχῆς.

Ὅμως ἐκείνη ὴ διαταραχή σημαίνει ἐνεργῇ παρουσία κάποιου θεοῦ Αὐτό ποῦ γιά μιὰς εἶναι διαταραχή γιά κείνους ἦταν «σύγχυση τοῦ λογικοῦ προερχόμενη ἀπό τους θεούς» (ἄτη). Γνῶριζαν ὅτι ὴ παρεμβολή, τοῦ ἀόρατου (μὴ αἰσθητοῦ) συχνὰ ἔφερνε μαζί της τήν καταστροφή τόσο ποῦ, μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ὴ λέξη ἄτη κατέληξε νἀ σημαίνει «ὄλεθρος». Ἐπίσης, γνώριζαν, μιὰς τὸ λέει καὶ ὸ Σοφοκλῆς, ὅτι «στῆ ζωή τῶν θητῶν τίποτα δέν ἀγγίζει τὸ μεγαλεῖο δίχως τήν ἄτη».

Ὁ βασανισμένος λαός ἀπό τήν «ἀλαζονεία» (ὕβρις) κοίταξε μέ τὴ μέγιστη δυσπιστία τήν ἀξίωση ποῦ ἔχει τὸ ὑποκείμενο νἀ πράξει κάτι. Αὐτό ποῦ ὁπωσδήποτε πράττει τὸ ὑποκείμενο εἶναι ὴ μετριότητα· μόλις μία πνοή μεγαλεῖου, κάθε εἴδους, αἰσχρή ή ἐνάρετη, ἁπλὰ ψαύει, δέν εἶναι πιὰ τὸ ὑποκείμενο ποῦ ἐνεργεῖ. Μετά τὸ ὑποκείμενο σωριάζεται σαν ἔνα ὁποιοδήποτε μέντιουμ μόλις οἱ φωνὲς τὸ ἐγκαταλεἰψουν. Γιά τους ὁμηρικούς ἥρωες δέν ὑφίσταται ὸ ἔνοχος ἀλλά ὴ ἀβάσταχτη ἐνοχὴ Εἶναι τὸ μίασμά ποῦ ἐμποδίζει τὸ αἶμα, τὴ σκόνη καὶ τά δάκρυα. Οἱ ἀρχαῖοι, ἀφότου ξεκόπηκαν ἀπό τήν ἄτη, δέν εἶχαν τὴ διορατικότητα, τήν ὁποία ούτε οἱ σύγχρονη ἔχουν κατακτήσει ἀκόμη, νἀ διακρίνουν τὸ κακό τοῦ πνεύματος ἀπό τὸ κακό τοῦ ἀντικειμένου, τὴ δολοφονία καὶ τὸ θάνατο.

Ἢ ἔνοχη εἶναι σαν ἐμπόδιο ποῦ φράζει τὸ δρόμο· εἶναι ἁπτή, ἄμεση Ἴσως ὸ ἔνοχος νἀ τήν ὑφίσταται στόν ἴδιο βαθμό ή καὶ περισσότερο ἀπό τὸ θύμα. Ἀπέναντι στήν ἔνοχη τὸ μόνο ποῦ ἀξίζει εἶναι ὸ ἀμείλικτος ὑπολογισμός τῶν δυνάμεων. Ἀπέναντι στόν ἔνοχο ὑπάρχει πάντα ἔνα ὕστατο θέλγητρο. Ποτὲ δέν στάθηκε δυνατὸ νἀ ἐπιβεβαιωθεῖ ἴσαμε πιὸ σημεῖο εἶναι ἀληθινό τοῦτο, καθώς ὸ ἔνοχος γίνεται ἔνα μέ τήν ἔνοχη καὶ μετά ἀκολουθεῖ ὸ μηχανισμός της. Ἴσως ἐκμηδενισμένος, ἐγκαταλελειμμένος ή ἀπελευθερωμένος. Τοῦτα ἑνῶ ὴ ἔνοχη κυλάει μπροστά σε ὅλους, ὥστε νἀ διαμορφώσει νέες ἱστορίες καὶ ἀλλά θύματα.

Κάθε ἀπροσδόκητη αὔξηση της ἔντασης ὑπεισερχόταν στῆ σφαῖρα ἐπιρροῆς κάποιου θεοῦ Καὶ σ’ ἐκείνη τὴ σφαῖρα ὸ ἴδιος ὸ Θεός μαχόταν ή συμμαχοῦσε μέ ἄλλους θεούς σε μία ἄλλη σκηνή ποῦ της ἔδιναν ζωή οἱ μορφές. Ἐφεξῆς κάθε γεγονός, κάθε σύ­γκρουση συνέβαινε παράλληλα σε δύο τόπους. Ἢ ἀφήγηση μιὰς ἱστορίας συνίσταται στήν πλοκή τῶν δύο ἀλληλουχιῶν ἀπό παράλληλα γεγονότα, ἀποκαλύπτοντας ἔτσι καὶ τὶς δύο

Ὁ Ἀγαμέμνονας καὶ ὸ Ἀχιλλέας συγκρούονται γιά τὸ γέρας, δηλαδή τὸ κομμάτι τῶν λαφύρων τοῦ πολέμου ποῦ διαμοιράζεται ἀνισομερῶς σε ὄσους διαθέτουν κῦρος Ὁ Δίας, μιλῶντας στοῦς ἄλλους θεούς γιά τὶς συγκομιδές στό χρυσαφένιο πλάτωμα τόν Ὀλύμπου, θυμᾶται ὅτι οἱ Τρῶες τοῦ εἶναι ἀγαπητοὶ γιατί ποτέ δέν παρέλειπαν νἀ τοῦ προσφέρουν τὸ γέρας, τὸ κομμάτι ποῦ ἀφιερώνεται στό θεὸ με­τά τὶς θυσίες. Καὶ τά λέει αὐτά καθώς συζητάει γιά τὴ μοίρα τοῦ Ἀγαμέμνονα, τοῦ Ἀχιλλέα καὶ τῶν ἀντιπάλων τους.

Κάθε ἀνθρώπινο ὅριο διχάζεται σε μία ἀπώτερη θεϊκά ἔννοια, μόνο ποῦ οἱ λέξεις παραμένουν συχνὰ ταυτόσημες καὶ κάθε ἱστορία συμβαίνει ταυτό­χρονα: στῆ γῆ καὶ στόν οὐρανό. Ἢ ὀφθαλμαπάτη τοῦ Ὀλύμπου καταφέρνει νἀ δείξει μερικές φορές ὅτι ὴ σκηνή εἶναι μόνο μία. Ὅταν ὴ Ἑλένη ἐπισκέπτεται τόν Πάρη στήν κρεβατοκάμαρά τοῦ , ποῦ ἔχει γυρίσει απ’ τὸ πεδίο της μάχης «σα νἀ γύρισε μόλις ἀπό χορό», ὴ Α­φροδίτη της βρίσκει καρέκλα. Ὅμως ὴ ἐπαφὴ καὶ ὴ οἰκειότητα δέν μειώνουν μέ κανέναν τρόπο τήν ἀπόσταση Τὰ ὄντα ποῦ ἀρθρώνουν λόγο γνωρίζουν πῶς, ὁρισμένες στιγμές, κατέχουν ὀμορφιά ή δύναμη ή θεϊκή χάρη, κι ὅμως κάθε φορά κάτι Θὰ τους λείπει: τὸ ἀνυπόστατο βάθος ὅπως τὸ «ἀκατάσβεστο γέλιο» τῶν Ὀλύμπιων θεῶν σαν βλέπουν τόν Ἥφαιστο νἀ προχωράει κουτσαίνοντας στήν αἴθουσα τοῦ συμποσίου, ὴ ἀξιοσύνη τῶν «τρισεύτυχων θεῶν», χαρακτηριστικό ἐκείνων τῶν ἐλάχιστων μορφῶν ποῦ γνωρίζουν ὅτι Θὰ ζοῦν γιά πάντα.

Ο Γάμος του Κάδμου και της Αρμονίας" του Ρομπέρτο Καλάσο αποτελεί ένα σημαντικό έργο για όσους ενδιαφέρονται για τη μυθολογία, τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία, προσφέροντας μια μοναδική οπτική για την αρχαία ελληνική παράδοση.

Ὁ Ρομπέρτο Καλάσο, μὲ τὴ βαθιὰ καὶ ποιητική του γραφή, μᾶς προσκαλεῖ νὰ δοῦμε τὸν μῦθο του Κάδμου καὶ τῆς Ἁρμονίας ὄχι ἁπλὰ ὡς μιὰ παλιὰ ἱστορία ἀλλὰ ὡς ἕνα ζωντανὸ κείμενο ποὺ συνεχίζει νὰ μᾶς διδάσκει καὶ νὰ μᾶς ἐμπνέει. Μέσα ἀπὸ τὸ ἔργο του, ὁ μῦθος γίνεται ἕνα παράθυρο στὸ διαχρονικὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα καὶ στὶς ἀτέρμονες προσπάθειές του γιὰ νόημα καὶ κατανόηση. 

                                                             

Σταυρός: Το Αρχαίο Ελληνικό σύμβολο του Θεού Ήλιου-Δία

                                 Το πανάρχαιο σύμβολο του σταυροῦ στὴν Κνωσό το 1600 π.Χ.


Ἀναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ἡ ἑλληνική σημαία φέρει ἰσοσκελή σταυρό καὶ ὄχι τον ἀνισοσκελή χριστιανικό;

Ἡ πιθανότερη ἀπάντηση εἶναι ὅτι οἱ κατασκευαστές του ἐθνικοῦ σύμβολου... πρέπει νὰ γνώριζαν περισσότερα ἀπὸ ὅτι νομίζαμε!

Ὁ ἰσοσκελής σταυρός ἦταν ἀνέκαθεν ἱερὸ σύμβολο τῶν θαλασσοπόρων Ἑλλήνων, μιᾶς καὶ συμβόλιζε τα τέσσερα σημεῖα του ὁρίζοντα. 

Οἱ θαλασσοκράτορες Κρῆτες ἀλλὰ καὶ γενικότερα ἡ θαλασσινοί Ἕλληνες με τα ἀναρίθμητα νησιά καὶ τα ποντοπόρα ταξίδια τους, ὄφειλαν νὰ γνωρίζουν στοιχεῖα  προσανατολισμοῦ με κάθε δυνατή λεπτομέρεια

.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΤΟΥ  ΑΡΘΡΟΥ   ΕΔΩ

Ἡ διαχρονικὴ ἱστορία ἀγάπης καὶ γενναιότητας τοῦ Περσέα καὶ τῆς Ἀνδρομέδας

Ὁ Ἡμίθεος ἥρωας Περσέας καὶ ἡ Ανδρομέδα

Ὁ Ἀκρίσιος, ὁ Βασιλιάς του Ἄργους, εἶχε μία μοναχοκόρη, τὴ Δανάη, ἀλλὰ δὲν εἶχε γιούς ὥστε νὰ κληρονομήσουν το βασίλειο του. Ἡ ἐπιθυμία του νὰ ἀποκτήσει ἕνα γιὸ ἦταν τόσο μεγάλη, ποῦ ἀποφάσισε νὰ ταξιδέψει μέχρι το μαντεῖο των Δελφῶν γιά νὰ συμβουλευτεῖ την Πυθία. «Ὄχι ἐσὺ, Ἀκρίσιε, ἀλλὰ ἡ κόρη σου Δανάη θὰ ἀποκτήσει ἕνα γιὸ Κι αὐτὸ το παιδί θὰ εἶναι ἡ αἰτία του θανάτου σου!» του εἰπέ ἡ ἱέρεια του μαντείου.

Γιὰ νὰ ἐμποδίσει την πραγματοποίηση του χρησμοῦ, ὁ Ἀκρίσιος ἔδωσε ἐντολὴ νὰ κατασκευαστεῖ μία ὑπόγεια φυλακή, στὸ κέντρο της αὐλῆς του παλατιοῦ του, ὅπου ἔκλυσε την ὄμορφη Δανάη. Μόνο ἡ τροφός της Δανάης μποροῦσε νὰ την ἐπισκέπτεται καθημερινά σ' αὐτὸ το παράξενο κελί ποῦ ἔμοιαζε με τάφο, γιὰ νὰ της πηγαίνει φαγητό καὶ νὰ τὴ φροντίζει. Ὅμως το σχέδιο του Ἀκρίσιου δὲ στάθηκε ἱκανὸ νὰ ἐμποδίσει το Δία νὰ δεῖ την κοπέλα καὶ νὰ την ἐρωτευτεῖ Γιὰ νὰ καταφέρει νὰ την πλησιάσει, ὁ πατέρας των θεῶν μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή ποῦ μπῆκε μέσα στὴν ὑπόγεια φυλακή ἀπὸ μία σχισμή στὴ μεταλλική σκεπή της.

Ἔτσι, ἔπειτα ἀπὸ λίγο καιρό ἡ Δανάη ἔφερε στὸν κόσμο ἕνα γιὸ, τον Περσέα, καὶ με τὴ βοήθεια της τροφοῦ της τον κράτησε κρυφό ἀπὸ τον κόσμο.

Ἥ ὀργὴ του Ακρίσιου

Είχαν περάσει τρία με τέσσερα χρόνια, ὅταν μία μέρα, περπατῶντας στὴν αὐλὴ του παλατιοῦ του, ὁ Ἀκρίσιος ἄκουσε μία παιδική φωνή κάτω ἀπὸ το ἔδαφος Ἦταν ἡ φωνή του Περσέα, ποῦ γέλαγε χαρούμενος παίζοντας. Ὀργισμένος ὁ βασιλιάς ποῦ ἐξαπατήθηκε, καταδίκασε σε θάνατο την τροφό της κόρης του καὶ ἀνάγκασε τὴ Δανάη νὰ ὁμολογήσει μπροστά στὸ ἱερὸ του Δία το ὄνομα του πατέρα του παιδιοῦ της.

«Το ὄνομα του εἶναι Δίας» ὁμολόγησε ἡ Δανάη, ἀλλὰ ὁ Ἀκρίσιος θύμωσε ἀκόμα περισσότερο, πιστεύοντας πῶς ἡ κόρη του ἔλεγε ψέματα.

«Κλεῖστε μητέρα καὶ παιδί σε μία λάρνακα, σφραγίστε την καὶ πετᾶξτε την στὴ θάλασσα» διέταξε ὁ βασιλιάς Ἔτσι κι ἔγινε, ἀλλὰ ἡ λάρνακα δὲν βούλιαξε. Παρασυρμένη ἀπό τα θαλάσσια ρεύματα, ταξίδεψε στὸ πέλαγος καὶ ἔφτασε ἔπειτα ἀπό καιρό στὴ Σέριφο, ἕνα ἀπό τα νησιά των Κυκλάδων. Ἐκεῖ βασιλιάς ἦταν ὁ Πολυδέκτης. Ἕνας ψαράς ποῦ τον ἔλεγαν Δίκτη εἶδε τὴ λάρνακα νὰ ἐπιπλέει στὸ νερό καὶ με τὴ βοήθεια μερικῶν συντρόφων του πέταξε στὴ θάλασσα ἕνα δίχτυ καὶ την τράβηξε στὴ στεριά. Ἔτσι ἡ Δανάη καὶ ὁ Περσέας σώθηκαν ἀπό βέβαιο πνιγμό, ἀλλὰ ὄχι καὶ ἀπό τις συμφορές ποῦ ἦταν γραφτό νὰ τους βροῦν στὸ μέλλον.

Στὸ νησί της Σερίφου

Ὁ Περσέας μεγάλωσε στὸ νησί καὶ ἔγινε ἕνα δυνατό παλικάρι ποῦ φρόντιζε τὴ μητέρα του, ἡ ὁποία στὸ μεταξύ εἶχε γοητεύσει το βασιλιά Πολυδέκτη. Μία μέρα, ὁ βασιλιάς κάλεσε τον Περσέα σε ἕνα ἀπό τα συμπόσια του παλατιοῦ ζητῶντας του, ὅπως καὶ με τους ὑπόλοιπούς καλεσμένους, νὰ του φέρει δῶρο ἕνα ἄλογο Βέβαιος πῶς ὁ Περσέας, ποῦ εἶχε μεγαλώσει δίπλα σε ἕναν ἁπλὸ ψαρά, δὲ θὰ μποροῦσε νὰ ἐκπληρώσει την ἐπιθυμία του. Ὁ νέος, ὅμως, δὲν πτοήθηκε καὶ ἀνακοίνωσε στὸ Βασιλιά πῶς θὰ ἐρχόταν στὸ συμπόσιο, ἀλλὰ ἀντί γιά ἄλογο θὰ του ἔφερνε το κεφάλι της Μέδουσας.

Οἱ Γοργόνες

Ἡ Μέδουσα ἦταν μία ἀπὸ τις Γοργόνες, τις τρεῖς τρομακτικές ἀδελφές με μορφή τεράτων. Στὰ χέρια τους εἶχαν νύχια ἁρπακτικοῦ, στὸ κεφάλι τους ἀντὶ γιὰ μαλλιά ζωντανά φίδια καὶ στὴν πλάτη χρυσά φτερά ποὺ τους ἐπέτρεπαν νὰ πετοῦν Τα μάτια τους, με βλέμμα ἀνατριχιαστικό, μεταμόρφωναν σε πέτρα ὅποιον θνητό τα κοιτοῦσε Ἀπὸ τις τρεῖς ἀδελφές ἡ μόνη θνητή ἦταν ἡ Μέδουσα.

Ὅταν ὁ Περσέας ξανασκέφτηκε την ὑπόσχεση ποὺ τόσο ἀπερίσκεπτα εἶχε δώσει στὸ βασιλιά, ρίγησε. Ἦταν ὑποχρεωμένος νὰ τηρήσει την ὑπόσχεση του, ἀλλὰ δὲν εἶχε ἰδέα πώς θὰ τα κατάφερνε! Σκεπτικός, ἄρχισε νὰ περπατᾶ κατά μῆκος της ἀκτῆς του νησιοῦ Εἶχε φτάσει στὴν ἄκρη της ἀκτῆς, ἀλλὰ ἀκόμα δὲν εἶχε βρεῖ τή λύση.

Αποκαμωμένος, κάθισε σ' ἕνα βράχο καὶ ἔβαλε τα κλάματα. «Ἀλίμονο, πώς θὰ βρῶ τις Γοργόνες; Καὶ με τι τρόπο θὰ καταφέρω νὰ πιάσω την τρομερὴ Μέδουσα;» ἀναρωτιόταν Ὁ πρῶτος ἀπὸ τους θεούς ποὺ βοήθησε τον Περσέα ἦταν ὁ Ἑρμῆς, ὁ ἀγγελιαφόρος των θεῶν «Οἱ Γοργόνες ζοῦν στὴν ἄλλη ἄκρη του Ὠκεανοῦ, κοντά στοὺς κήπους των Ἑσπερίδων, ἐκεῖ ὅπου ἀρχίζει το Βασίλειο της Νύχτας» εἶπε ὁ Ἑρμῆς προσφέροντας στὸν Περσέα ἕνα κοφτερό ξίφος.

Μόλις ἔφυγε ὁ Ἑρμῆς, μπροστά στὰ ἔκπληκτα μάτια του Περσέα ἐμφανίστηκε ἡ Ἀθηνᾶ, ποὺ τον ὁδήγησε στὶς Ναιάδες, τις Νύμφες του ὑγροῦ στοιχείου, ποὺ κατοικοῦσαν στὸ νησί, σε μία σπηλιά ἐκεῖ κοντά. «Μόνο ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ βοηθήσετε τον Περσέα» τις παρακάλεσε ἡ Ἀθηνᾶ Ἀμέσως, οἱ Ναιάδες ἔσπευσαν νὰ βοηθήσουν το νέο. Ἡ μία του ἔδωσε ἕνα ζευγάρι φτερωτά σανδάλια, ἡ ἄλλη του φόρεσε στὸ κεφάλι το κράνος του Ἄδη ποὺ ἔκανε ἀόρατο ὅποιον το φοροῦσε, ἐνῶ ἡ τρίτη του ἔδωσε ἕνα σακί μέσα στὸ ὁποῖο θὰ ἔπρεπε νὰ βάλει το κομμένο κεφάλι της Μεδούσας.

Ὁ θάνατος της Μέδουσας

Ὁ Περσέας ξεκίνησε ἀμέσως το ταξίδι του. Ἐλαφρύς σάν πούπουλο χάρη στά φτερωτά του σανδάλια, μποροῦσε νὰ πετάει ψηλά στὸν ἀέρα Διέσχισε με εὐκολία τον Ὠκεανό καὶ ἔφτασε γρήγορα στά σύνορα του βασιλείου της Νύχτας. Ἐκεῖ, στὶς ὑπόγειες στοές μιᾶς μυστηριώδους σπηλιᾶς, ποῦ τή φυλούσαν οἱ Γραῖες, κρύβονταν οἱ ἐφιαλτικές Γοργόνες.

(Περσέας καὶ Μέδουσα. Ἀττικό βάζο του 460 π.Χ. - Μουσεῖο Μονάχου, Γερμανία)

Οἱ Γραῖες, κόρες κι αὐτὲς, ὅπως καὶ οἱ Γοργόνες, του θαλασσινοῦ θεοῦ Φόρκη, ἦταν τρεῖς θεές με μορφή γερασμένων γυναικών. Φαλακρές ἀπὸ τότε ποῦ γεννήθηκαν, εἶχαν ἕνα μόνο δόντι καὶ ἕνα μόνο μάτι, ποῦ το δανείζονταν με τή σειρά. Γιὰ το λόγο αὐτὸ, φυλούσαν την εἴσοδο της σπηλιᾶς μία κάθε φορά καὶ ποτέ ὅλες μαζί. Τὴ στιγμή, μάλιστα, ποῦ ἡ μία ἀπὸ τις Γραῖες ἔβγαζε το μάτι γιὰ νὰ το παραδώσει στὴν ἑπομένη ἦταν καὶ οἱ τρεῖς τους τυφλές. Ὁ Περσέας φόρεσε το κράνος του Ἄδη ποῦ τον ἔκανε ἀόρατο, πλησίασε τις θεές καὶ, τή στιγμή ποῦ το μοναδικό τους μάτι ἄλλαζε χέρια, το ἅρπαξε σάν ἀστραπὴ «Θὰ σας ἐπιστρέψω το μάτι σας, ἄν μου δείξετε πού κρύβονται οἱ Γοργόνες» ἀπάντησε ἀποφασιστικά ὁ Περσέας στὶς τρεῖς γριές ποῦ ἀρχίσαν νὰ διαμαρτύρονται.

Ἀφοῦ πῆρε την ἀπάντηση ποῦ ἤθελε, ξεκίνησε το ταξίδι του μέσα στὴ σπηλιά, με την προστασία της Ἀθηνᾶς, ποῦ τον ακολουθούσε σιωπηρά. Περπάτησε ἀρκετὴ ὥρα μέσα στό λαβύρινθο με τις ὑπόγειες σήραγγες, ὥσπου ἔφτασε στὴν κρυψῶνα των Γοργόνων, ποῦ κοιμόνταν ἀνυποψίαστες Πλησίασε τή Μέδουσα καὶ, κοιτάζοντας την ἀντανάκλαση της στὴν ἀσπίδα της Ἀθηνᾶς, ὥστε νὰ ἀποφύγει το θανατηφόρο βλέμμα της, σήκωσε το σπαθί του καὶ με μία γρήγορη κίνηση ἔκοψε το φοβερό κεφάλι.

Πήγασος, το φτερωτό ἄλογο

Ἀπὸ το ἄψυχο σῶμα της τερατώδους Μέδουσας δὲν ἔτρεξε μόνο αἷμα Ἀπὸ τον ἀκέφαλο λαιμό της πετάχτηκε ἕνα φτερωτό ἄλογο, ὁ Πήγασος, καὶ ἕνας γίγαντας, ὁ Χρυσάορας. Ὁ Περσέας, ἀφοῦ ἔβαλε το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας στό σακί του, ἀνέβηκε στή ράχη του φτερωτοῦ Πήγασου καὶ πέταξε μακριά ἀπό τή σπηλιά.

Οἱ ἄλλες δύο Γοργόνες, ποῦ στό μεταξύ εἶχαν ξυπνήσει, Βλέποντας το ἀκέφαλο σῶμα της ἀδελφῆς τους, πῆραν στό κυνήγι τον Περσέα. Ἔτρεξαν ὀργισμένες ἕξω ἀπό τή σπηλιά καὶ συνέχισαν την καταδίωξη στὸν οὐρανὸ Ὅμως ὁ Περσέας, φορῶντας το κράνος του Ἄδη, ἔγινε ἀόρατος καὶ κατάφερε νά τους ξεφύγει καὶ νά ἐξαφανιστεῖ

Ανδρομέδα

Στὸν δρόμο της ἐπιστροφή του ἀπό την Σέριφο, ὁ Περσέας πέρασε ἀπό την Αἰθιοπία. Ἐκεῖ, ἀντίκρυσε μία πανέμορφη κοπέλα ἁλυσοδεμένη πάνω σε ἕνα βράχο, την Ἀνδρομέδα, κόρη του βασιλιά Κηφέα καὶ της Κασσιόπειας. Ἡ μητέρα της κοπέλας, περήφανη γιά την ὀμορφιά της, εἶχε τολμήσει νά ἀνταγωνιστεῖ τις Νηρηίδες. Ἐκεῖνες, θυμωμένες, ἔτρεξαν στὸν πατέρα τους, τον Ποσειδῶνα, γιά νά εκδικηθεί την προσβολή. Ὁ θεός, ὀργισμένος, ἔστειλε ἕνα φοβερό δράκο ποῦ γεννήθηκε ἀπό τα ἀφρισμένα κύματα, γιά νά καταστρέψει την Αἰθιοπία. Ὁ βασιλιάς της χώρας, ἀπελπισμένος, ἔτρεξε στό μαντεῖο του Ἄμμωνα γιά νά ζητήσει βοήθεια.

«Ἡ κόρη του Κηφέα καὶ της Κασσιόπειας, ἤ Ανδρομέδα, πρέπει νά θυσιαστεῖ γιά νά σταματήσει ἤ συμφορά» ἦταν ὁ τρομερός χρησμός ποῦ ἔδωσε το μαντεῖο

Ἔτσι, ἤ κοπέλα δέθηκε πάνω στό βράχο γιά νά την κατασπαράξει το θαλάσσιο τέρας του Ποσειδῶνα, καὶ ἐκεῖ την εἶδε γιά πρώτη φορά ὁ Περσέας. «Θὰ ἐλευθερώσω την κόρη σας, ἄν μου ὑποσχεθεῖτε ὅτι θὰ μου δώσετε το χέρι της» εἶπε ὁ Περσέας στούς γονεῖς της κοπέλας.

Ἔχοντας ἀκόμα μαζί του τα θεϊκά ὅπλα ποῦ του εἶχαν δώσει οἱ Νύμφες, δέ δυσκολεύτηκε καθόλου νά σκοτώσει το δράκο. Ὅμως ὁ Φινέας, ἀδελφός του Κηφέα, ποῦ εἶχε βάλει σκοπό νά παντρευτεῖ ἐκεῖνος την Ἀνδρομέδα, ἐπιτέθηκε στὸν Περσέα γιά νά τον ἐξοντώσει Ἐκείνος, ὅμως, χρησιμοποιῶντας το κεφάλι της Μέδουσας με το θανατηφόρο βλέμμα, μεταμόρφωσε σε πέτρα το Φινέα καὶ τους στρατιῶτες του. Ἐλεύθερος καὶ με την ὄμορφη Ἀνδρομέδα στό πλευρό του, ὁ Περσέας μποροῦσε πλέον νά ἐπιστρέψει στή Σέριφο.

Ἡ ἐπιστροφή στή Σέριφο

Ὅταν ἔφτασε στὸ νησί, ὁ Περσέας χρησιμοποίησε γιά ἄλλη μία φορά τις μαγικές δυνάμεις της Μέδουσας ὥστε νά γλυτώσει τή μητέρα του Δανάη ἀπὸ την ἐνοχλητική πολιορκία του βασιλιά Πολυδέκτη. Ὁ ἥρωας ἔβγαλε ἀπὸ το σακί του το κομμένο κεφάλι της Γοργόνας καί το κράτησε μπροστά στὰ μάτια του βασιλιά, ὁ ὁποῖος μεταμορφώθηκε ἀμέσως σε πέτρα.

«Ἀπό ἐδῶ καί μπρὸς βασιλιάς της Σερίφου θὰ εἶναι ὁ Δίκτης» ἀνακοίνωσε ὁ Περσέας, ἀνταμείβοντας ἔτσι τον ἄνθρωπο ποῦ του εἶχε σώσει κάποτε τή ζωή καί τον εἶχε μεγαλώσει σὰν πατέρας.

Ὁ Ἑρμῆς, ποῦ εἶχε τόσο βοηθήσει τον Περσέα στίς περιπέτειες καί τα κατορθώματα του, ἀνέλαβε νά ἐπιστρέψει στίς Ναϊάδες τα μαγικά ἀντικείμενα ποῦ τους ἀνῆκαν: τα φτερωτά σανδάλια, το σακί καί το κράνος του Ἄδη Ὁ Περσέας ἐμπιστεύτηκε στήν Ἀθηνᾶ το κεφάλι της Μέδουσας, το ὁποῖο ἡ θεά τοποθέτησε στὸ κέντρο , της ἀσπίδας της.

Οἱ περιπέτειες του Περσέα, ὅμως, δέν εἶχαν φτάσει στὸ τέλος τους. Ὁ χρησμός ποῦ τόσα χρόνια πρίν εἶχε προβλέψει το χαμό του παπποῦ του Ἀκρίσιου δέν εἶχε ἀκόμα ἐπαληθευτεῖ

Ἤ ἐπιστροφή στό Ἀργός

Ὁ Περσέας φλεγόταν ἀπὸ την ἐπιθυμία νά ἐπιστρέψει στήν πατρίδα του, το Ἀργός Ὁ βασιλιάς Κρίσιμος, μαθαίνοντας τις προθέσεις του ἐγγονοῦ του, ἐγκατέλειψε την πόλη καί κατέφυγε στὴ Λάρισα ἐλπίζοντας νά ἀποφύγει την ἐκπλήρωση του φοβεροῦ χρησμοῦ Ὁ Περσέας, ποῦ ἦταν ἤδη στό δρόμο γιά το Ἀργός ταξιδεύοντας με τή γυναῖκα του, την Ἀνδρομέδα, ἀποφάσισε νά πάει στὴ Λάρισα, γιά νά λάβει μέρος στούς ἀγῶνες ποῦ διοργάνωνε ὁ βασιλιάς της πόλης πρὸς τιμήν του πατέρα του. Ἐπέλεξε τή δισκοβολία, πῆρε θέση στόν ἀγωνιστικό χῶρο καί ἔριξε με ὅλη του τή δύναμη το δίσκο ὅσο πιὸ μακριά μποροῦσε Το βαρύ ἀντικείμενο, όμωε, ξέφυγε ἀπὸ την πορεία του καί χτύπησε ἕναν ἀπὸ τους θεατές στό κεφάλι σκοτώνοντάς τον στὴ στιγμή. Ὁ ἀτυχῶς θεατής δέν ἦταν ἄλλος ἀπὸ τον Ἀκρίσιο. Ἔτσι, ὁ ἡλικιωμένος γεμόνας του Ἄργους σκοτώθηκε ἀπὸ το χέρι του ἐγγονοῦ του, ὅπως ἀκριβῶς εἶχε προβλέψει το μαντεῖο των Δελφῶν χρόνια πρίν

Ἀνάμεσα το' ἀστέρια του ουρανού

Ὁ Περσέας δέ δέχτηκε νά στεφθεῖ νέος βασιλιάς του Ἄργους. Ὁ πόνος του γιά το χαμό του παπποῦ του, ποῦ ὁ ἴδιος προκάλεσε ἄθελά του, ἦταν ἀβάσταχτος. «Θὰ γίνω βασιλιάς της Τίρυνθας, στὴ θέση του ἐξαδέλφου μου Μεγαπένθη, ὁ οποίος με τή σειρά του θὰ γίνει Βασιλιάς του Ἄργους.» ἀποφάσισε ὁ Περσέας. Ἀπὸ τον εὐτυχισμένο γάμο του με την Ἀνδρομέδα, ὁ Περσέας ἀπέκτησε πολλά παιδιά, ἀπὸ τα ὁποῖα ἦταν γραφτό νά γεννηθοῦν πολλοί καί σημαντικοί ἥρωες, ἀνάμεσα τους καί ὁ Ηρακλής.

Στό τέλος της ἐπίγειας ζωῆς τους, οἱ δύο σύζυγοι τιμήθηκαν ὡς ἡμίθεοι καί ἔγιναν ἀστερισμοί

Ὁ Περσέας καί ἡ Ἀνδρομέδα στέλνουν πλέον τή λάμψη τους στόν κόσμο ἀπὸ τον οὐρανὸ, διατηρῶντας ζωντανές στή μνήμη των ἀνθρώπων τις θαυμαστές τους περιπέτειες.