Γιατί την ψάχνουν ὅλοι οἱ κατακτητές
Η λόγχη – ποὺ χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ το Ρωμαῖο ἑκατόνταρχο Λογγίνο - γιὰ νὰ τρυπήσει τὴ δεξιά πλευρά του Χριστοῦ στὸ σταυρό – ἔγινε δημοφιλής κυρίως χάρη στὸ κλασικό πλέον βιβλίο του Τρίβορ Ραβενσκροφτ “the spear of destiny” (λόγχη του πεπρωμένου). Τονίζεται ὅτι ὁ Άγιος Λογγίνος ἔζησε ἐπὶ Τιβερίου. Καταγόταν ἀπὸ την Καππαδοκία καὶ ὑπηρετοῦσε στὸ ρωμαϊκό στρατό ὥς ἑκατόνταρχος, ὑπὸ τις διαταγές του Ποντίου Πιλάτου.
¨Ο Ρωμαῖος ἑκατόνταρχος Λογγίνος, ἦταν αὐτὸς ποὺ ἔλαβε διαταγή νὰ ἐκτελέσει μαζί με τους ἄνδρες του την ἀποφάσει του Πιλάτου, αὐτὸς πού ὁδήγησε στὸ ἅγιο Πάθος του Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ φυλάξουν τον τάφο του.
Οἱ θεωρίες γιὰ την λόγχη
Ὑπάρχουν διάφορες θεωρίες γιὰ το πού μπορεῖ νὰ βρίσκεται σήμερα η λόγχη...Η λόγχη λέγεται ὅτι βρίσκεται στὸ παλάτι του Χόφμπουργκ στὴ Βιέννη καὶ ἀνῆκε στὸν Καρλομάγνο. ὁ ἐπίσημος ὁδηγὸς γιὰ τα ἐκθέματα του Χόφμπουργκ ἀναφέρει πῶς ἡ λόγχη φτιάχτηκε ἀπὸ ἕνα ἀπὸ τα καρφιά ποὺ χρησιμοποιήθηκαν κατά τὴ σταύρωση του χρηστοῦ, καὶ με τα χρόνια, μετά τον Καρλομάγνο, ἔφτασε νὰ θεωρεῖται ὅτι εἶναι ἡ αὐθεντική λόγχη του Λογγίνου.
Πιὸ γνωστή κατά το μεσαίωνα ἦταν μία λόγχη ποῦ εἶχε χρησιμοποιήσει μία ἀντιχριστιανική ὁμάδα γιὰ νὰ «ἐπιτεθεῖ» σε ἕνα ἄγαλμα του Χριστοῦ. Σύμφωνα με την 'ἱστορία' το ἄγαλμα μάτωσε καὶ ἡ λόγχη ἔγινε ἀντικείμενο τιμῆς, ἀφοῦ θεωρήθηκε ἡ αἰτιᾶ ἑνὸς θαύματος.
Ὕστερα ἀπὸ αὐτό ἔπεσε στὴν ἀφάνεια, γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ σε ἕνα ὅραμα αἰῶνες ἀργότερα, το 1099, στοὺς σταυροφόρους ποῦ πολιόρκησαν την Ἀντιόχεια.
Μερικοί λένε ὅτι σήμερα φυλάσσεται στὴν καθολική ἐκκλησία του Ἐχμιατζίν, στὴν Ἀρμενία, ἄλλες πηγές ἀναφέρουν ὅτι ἡ αὐθεντική λόγχη βρισκόταν στὴν Ἱερουσαλήμ την ἐποχῆ του μεγάλου Κωνσταντίνου τον 4ο αι μ.Χ. Ἔπεσε στὰ χέρια των Πάρθων τον 7ο αἰῶνα καὶ ἀνακαλύφτηκε ἀπὸ τον βυζαντινό αὐτοκράτορα Ἡράκλειο, ὁ ὁποῖος ἀφαίρεσε τις ἄκρες της καὶ την ἔφερε πάλι πίσω στὴν Κωνσταντινούπολη. Το μεγαλύτερο μέρος της αἰχμῆς της παρέμεινε στὴν Ἱερουσαλήμ μέχρι το 715, ὁπότε καὶ στάλθηκε στὴν Πόλη.
Το 1241, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης στοὺς Φράγκους, ὁ Λουδοβίκος ο 6ος, βασιλιάς της Γαλλίας, παρουσιάστηκε με ἕνα κομμάτι της μύτης της λόγχης καὶ μία συλλογή ἀπὸ θρησκευτικά ἀντικείμενα, τα ὁποία στέγασε στὸ Σεντ Σαπέλ στὸ Παρίσι.
Το μεγαλύτερο μέρος της αἰχμῆς ὡστόσο, παρέμεινε στὴν Κων/Πολη κι ἔπεσε στὰ χέρια των Τούρκων το 1453. Ὁ Τοῦρκος σουλτᾶνος Βαγιαζήτ ὁ Β την ἔστειλε στὸν Πάπα Ἰννοκέντιο τον 8ο το 1492. Ἀπὸ τότε, βρίσκεται κάτω ἀπὸ τον τροῦλο του Ἁγίου Πέτρου.
Κατά το 18ο αἰῶνα ὁ Πάπας Βενέδικτος ο 14ος εἶχε μία ἀκριβὴ εἰκόνα της ἄκρης της λόγχης ποὺ βρισκόταν στὸ Σεντ Σαπέλ καὶ βρῆκε ὅτι ταίριαζε τέλεια με το δικό του μεγαλύτερο κομμάτι. Κατά την γαλλική ἐπανάσταση ὅμως ἡ αἰχμή ἐξαφανίστηκε καὶ κανείς δὲν γνωρίζει ἀπὸ τότε ποῦ βρίσκεται.
Τι σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ Χιτλερ με ὅλα αὐτά; Ὅπως ἔχει ἀναφέρει το Onalert σε προηγούμενο δημοσίευμα, οἱ ναζιστές ἐνδιαφερόντουσαν γιὰ τον μυστικισμό συνεπῶς ἦταν ἀπόλυτα φυσιολογικό ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ, μετά ἀπὸ ἐκείνη την πρώτη ἐπαφῆ με τη Λόγχη, νὰ ἀρχίσει μανιωδῶς νὰ μελετάει την ἱστορία της. Σύντομα συνδέθηκε με τις ἰσχυρές ἀποκρυφιστικές ὁμάδες ποὺ ἤκμαζαν τότε στὴ Γερμανία. Καὶ ἦταν αὐτοὶ οἱ κύκλοι, σύμφωνα με το συγγραφέα Trevor Ravenscroft, ποὺ τον ἀνέδειξαν στὴν ἐξουσία ὥς ὀργάνῳ τους, παρέχοντάς του ὄχι μόνο πολιτική καὶ οἰκονομική στήριξη, ἀλλὰ καὶ τὴ βοήθεια των σκοτεινῶν δυνάμεων ποὺ μετέτρεψαν μία ἀσήμαντη καὶ μᾶλλον περιφρονημένη ἀπὸ τον κοινωνικό περίγυρο προσωπικότητα σε ἕναν ἡγέτη ποὺ μαγνήτιζε τα πλήθη. Κι ὅταν τελικά ἀπέκτησε καὶ καὶ τὴ Λόγχη, ὁ Χίτλερ ἦταν πιὰ σίγουρος ὅτι θὰ κυριαρχήσει στὸν κόσμο...
Η λόγχη – ποὺ χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ το Ρωμαῖο ἑκατόνταρχο Λογγίνο - γιὰ νὰ τρυπήσει τὴ δεξιά πλευρά του Χριστοῦ στὸ σταυρό – ἔγινε δημοφιλής κυρίως χάρη στὸ κλασικό πλέον βιβλίο του Τρίβορ Ραβενσκροφτ “the spear of destiny” (λόγχη του πεπρωμένου). Τονίζεται ὅτι ὁ Άγιος Λογγίνος ἔζησε ἐπὶ Τιβερίου. Καταγόταν ἀπὸ την Καππαδοκία καὶ ὑπηρετοῦσε στὸ ρωμαϊκό στρατό ὥς ἑκατόνταρχος, ὑπὸ τις διαταγές του Ποντίου Πιλάτου.
¨Ο Ρωμαῖος ἑκατόνταρχος Λογγίνος, ἦταν αὐτὸς ποὺ ἔλαβε διαταγή νὰ ἐκτελέσει μαζί με τους ἄνδρες του την ἀποφάσει του Πιλάτου, αὐτὸς πού ὁδήγησε στὸ ἅγιο Πάθος του Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ φυλάξουν τον τάφο του.
Οἱ θεωρίες γιὰ την λόγχη
Ὑπάρχουν διάφορες θεωρίες γιὰ το πού μπορεῖ νὰ βρίσκεται σήμερα η λόγχη...Η λόγχη λέγεται ὅτι βρίσκεται στὸ παλάτι του Χόφμπουργκ στὴ Βιέννη καὶ ἀνῆκε στὸν Καρλομάγνο. ὁ ἐπίσημος ὁδηγὸς γιὰ τα ἐκθέματα του Χόφμπουργκ ἀναφέρει πῶς ἡ λόγχη φτιάχτηκε ἀπὸ ἕνα ἀπὸ τα καρφιά ποὺ χρησιμοποιήθηκαν κατά τὴ σταύρωση του χρηστοῦ, καὶ με τα χρόνια, μετά τον Καρλομάγνο, ἔφτασε νὰ θεωρεῖται ὅτι εἶναι ἡ αὐθεντική λόγχη του Λογγίνου.
Πιὸ γνωστή κατά το μεσαίωνα ἦταν μία λόγχη ποῦ εἶχε χρησιμοποιήσει μία ἀντιχριστιανική ὁμάδα γιὰ νὰ «ἐπιτεθεῖ» σε ἕνα ἄγαλμα του Χριστοῦ. Σύμφωνα με την 'ἱστορία' το ἄγαλμα μάτωσε καὶ ἡ λόγχη ἔγινε ἀντικείμενο τιμῆς, ἀφοῦ θεωρήθηκε ἡ αἰτιᾶ ἑνὸς θαύματος.
Ὕστερα ἀπὸ αὐτό ἔπεσε στὴν ἀφάνεια, γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ σε ἕνα ὅραμα αἰῶνες ἀργότερα, το 1099, στοὺς σταυροφόρους ποῦ πολιόρκησαν την Ἀντιόχεια.
Μερικοί λένε ὅτι σήμερα φυλάσσεται στὴν καθολική ἐκκλησία του Ἐχμιατζίν, στὴν Ἀρμενία, ἄλλες πηγές ἀναφέρουν ὅτι ἡ αὐθεντική λόγχη βρισκόταν στὴν Ἱερουσαλήμ την ἐποχῆ του μεγάλου Κωνσταντίνου τον 4ο αι μ.Χ. Ἔπεσε στὰ χέρια των Πάρθων τον 7ο αἰῶνα καὶ ἀνακαλύφτηκε ἀπὸ τον βυζαντινό αὐτοκράτορα Ἡράκλειο, ὁ ὁποῖος ἀφαίρεσε τις ἄκρες της καὶ την ἔφερε πάλι πίσω στὴν Κωνσταντινούπολη. Το μεγαλύτερο μέρος της αἰχμῆς της παρέμεινε στὴν Ἱερουσαλήμ μέχρι το 715, ὁπότε καὶ στάλθηκε στὴν Πόλη.
Το 1241, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης στοὺς Φράγκους, ὁ Λουδοβίκος ο 6ος, βασιλιάς της Γαλλίας, παρουσιάστηκε με ἕνα κομμάτι της μύτης της λόγχης καὶ μία συλλογή ἀπὸ θρησκευτικά ἀντικείμενα, τα ὁποία στέγασε στὸ Σεντ Σαπέλ στὸ Παρίσι.
Το μεγαλύτερο μέρος της αἰχμῆς ὡστόσο, παρέμεινε στὴν Κων/Πολη κι ἔπεσε στὰ χέρια των Τούρκων το 1453. Ὁ Τοῦρκος σουλτᾶνος Βαγιαζήτ ὁ Β την ἔστειλε στὸν Πάπα Ἰννοκέντιο τον 8ο το 1492. Ἀπὸ τότε, βρίσκεται κάτω ἀπὸ τον τροῦλο του Ἁγίου Πέτρου.
Κατά το 18ο αἰῶνα ὁ Πάπας Βενέδικτος ο 14ος εἶχε μία ἀκριβὴ εἰκόνα της ἄκρης της λόγχης ποὺ βρισκόταν στὸ Σεντ Σαπέλ καὶ βρῆκε ὅτι ταίριαζε τέλεια με το δικό του μεγαλύτερο κομμάτι. Κατά την γαλλική ἐπανάσταση ὅμως ἡ αἰχμή ἐξαφανίστηκε καὶ κανείς δὲν γνωρίζει ἀπὸ τότε ποῦ βρίσκεται.
Τι σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ Χιτλερ με ὅλα αὐτά; Ὅπως ἔχει ἀναφέρει το Onalert σε προηγούμενο δημοσίευμα, οἱ ναζιστές ἐνδιαφερόντουσαν γιὰ τον μυστικισμό συνεπῶς ἦταν ἀπόλυτα φυσιολογικό ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ, μετά ἀπὸ ἐκείνη την πρώτη ἐπαφῆ με τη Λόγχη, νὰ ἀρχίσει μανιωδῶς νὰ μελετάει την ἱστορία της. Σύντομα συνδέθηκε με τις ἰσχυρές ἀποκρυφιστικές ὁμάδες ποὺ ἤκμαζαν τότε στὴ Γερμανία. Καὶ ἦταν αὐτοὶ οἱ κύκλοι, σύμφωνα με το συγγραφέα Trevor Ravenscroft, ποὺ τον ἀνέδειξαν στὴν ἐξουσία ὥς ὀργάνῳ τους, παρέχοντάς του ὄχι μόνο πολιτική καὶ οἰκονομική στήριξη, ἀλλὰ καὶ τὴ βοήθεια των σκοτεινῶν δυνάμεων ποὺ μετέτρεψαν μία ἀσήμαντη καὶ μᾶλλον περιφρονημένη ἀπὸ τον κοινωνικό περίγυρο προσωπικότητα σε ἕναν ἡγέτη ποὺ μαγνήτιζε τα πλήθη. Κι ὅταν τελικά ἀπέκτησε καὶ καὶ τὴ Λόγχη, ὁ Χίτλερ ἦταν πιὰ σίγουρος ὅτι θὰ κυριαρχήσει στὸν κόσμο...
