Ὅταν ὁ Φωτοφόρος Ἀπόλλωνας - Ἡλίου ἔγινε το "Ἄγαλμα της Ἐλευθερίας".
Το Ἄγαλμα της Ἐλευθερίας, του ὁποίου ἡ ἐπίσημη ὀνομασία εἶναι "Η Ἐλευθερία φωτίζοντας τον κόσμο" (αγγλιστί "Liberty enlightening the World" γαλλιστί "la Liberte eclairant le monde"), εἶναι ἕνα κολοσσιαῖο ἄγαλμα πάνω στὴν ὁμώνυμη νησῖδα καὶ μέσα στὸ ἄνω τμῆμα του Κόλπου της Νέας Ὑόρκης. Το ἄγαλμα αὐτὸ στήθηκε σε ἀνάμνηση της φιλίας των λαῶν των ΗΠΑ καὶ της Γαλλίας.
Το συνολικό του ὕψος εἶναι 93 μέτρα (302 πόδια) μαζί με το βάθρο, καὶ κατά την ἐκδοχὴ της ἐγκυκλοπαίδειας Μπριτάννικα παρουσιάζει μία γυναῖκα νὰ κηρύττει την ἐλευθερία. Ἡ γυναῖκα αὐτὴ κρατάει ἕναν πυρσό στὸ ὑψωμένο δεξί της χέρι καὶ μία ἐνεπίγραφη πλάκα στὸ ἀριστερό ὁποῦ ἀναγράφεται ἡ ἡμερομηνία 4 Ἰουλίου 1776.
Ἕνας ἀνελκυστῆρας ἀνεβάζει ἑως το ὕψος του ἐξώστη καὶ μία ἑλικοειδής σκάλα ὁδηγεῖ σε μίαν ἐξέδρα παρατηρήσεως πάνω στὸ στέμμα ποῦ φοράει ἡ Ἐλευθερία. Ὁ πυρσός ποῦ κρατάει βρίσκεται σε 93 μέτρα ὕφος πάνω ἀπὸ την ἐπιφάνεια της θαλάσσης. Στήν βάση του ἀγάλματος βρίσκεται το Ἀμερικανικό Μουσεῖο της Μεταναστεύσεως (American Museum of Immigration).
Την πρόταση γιὰ την κατασκευή του ἀγάλματος διατύπωσε ἕνας Γάλλος ἱστορικός, ο Εντουάρ ντε Λαμπουλάϊγ, μετά τον Ἀμερικανικό Ἐμφύλιο πόλεμο. Συγκεντρώθηκε ἕνας ἱκανός ἀριθμὸς χρημάτων με εἰσφορές του γαλλικοῦ λαοῦ καὶ το ἔργο ἄρχισε στὴ Γαλλία το 1875, ὑπὸ την διεύθυνση του γλύπτη Φρεντερίκ-Ωγκύστ Μπαρτολντί.
Το ἄγαλμα κατασκευάστηκε ἀπὸ φύλλα χαλκοῦ, ποῦ σφυρηλατήθηκαν με το χέρι γιὰ νὰ πάρουν το ἐπιθυμητό σχῆμα καὶ συναρμολογήθηκαν πάνω σε ἕναν σκελετό ἀπὸ τέσσερα γιγάντια χαλύβδινα ὑποστηρίγματα, τον ὁποῖο εἶχε σχεδιάσει ὁ διάσημος ἀπὸ την κατασκευή του Πύργου του Άιφελ, Αλεξάντρ-Γκυστάβ Άιφελ.Το 1885 το περατωμένο ἄγαλμα, ποῦ εἶχε ὕψος 46 μέτρα περίπου (151 πόδια καὶ 1 ἴντσα) καὶ ζύγιζε 225 τόνους, ἀποσυναρμολογήθηκε καὶ φορτώθηκε γιὰ νὰ μεταφερθεῖ στὴν Πόλη της Νέας Ὑόρκης. Το βάθρο, ποῦ κατασκευάστηκε μέσα ἀπὸ τα τείχη του φρουρίου Γουντ στὴ νησῖδα Μπέντλο, περατώθηκε ἀργότερα. Το ἄγαλμα στήθηκε στὸ βάθρο του καὶ στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1886 ἀφιερώθηκε στὸν πρόεδρο Κλήβελαντ.
Την διαχείριση καὶ φροντίδα του ἀγάλματος εἶχε στὴν ἀρχὴ ἡ Ἐπιτροπή Φάρων, ἐπειδή ὁ φωτεινός πυρσός θεωρήθηκε ὡς εἶδος φάρου γιὰ τους ναυτιλλομένους. Ἐπειδή ὅμως το φρούριο Γουντ ἐξακολουθοῦσε νὰ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τον ἀμερικανικό στρατό, το ἄγαλμα μεταφέρθηκε το 1901 στὸ ὑπουργεῖο τῶν Στρατιωτικῶν. Το 1924 ἀνακηρύχθηκε ἐθνικό μνημεῖο. Το 1937 το φρούριο Γουντ ἀποκρατικοποιήθηκε καὶ το ὑπόλοιπο νησί ἐνσωματώθηκε στὸ μνημεῖο ὥς περιβάλλων χῶρος. Το 1956 το νησί Μπέντλο μετονομάσθηκε σε "Νησί της Ἐλευθερίας" (Liberty Island) καὶ το 1965 προστέθηκε στὸ συγκρότημα ἡ γειτονική νησῖδα 'Ἔλις, ἄλλοτε σταθμός μεταναστῶν. Η συνολική ἐκτάσει του χώρου του μνημείου ἔφθασε ἔτσι τα 23,63 ἐκτάρια.
Εἴπαμε ἀνωτέρω ὅτι κατά την ἐκδοχὴ της ἐγκυκλοπαίδειας "Μπριτάννικα" το ἄγαλμα παρουσιάζει μία γυναῖκα νὰ κηρύττει την ἐλευθερία, ὑπονοῶντας ὅτι ἡ γυναῖκα αὐτὴ εἶναι προσωποποιημένη ἡ Ἐλευθερία. Ἀποκρύπτουν ὅμως συστηματικά ὅτι καὶ σε αὐτὸ το σημεῖο ἡ ἀθάνατος Ἑλλὰς ἔχει δώσει γιὰ μία ἀκόμη φορά τα φῶτα της. Πράγματι αὐτὸς ποῦ σχεδίασε το ἄγαλμα της ἐλευθερίας κάπου ἀλλοῦ εἶχε δεῖ την μορφή αὐτὴ.
Καὶ ἡ μορφή αὐτὴ εἶναι ἡ μορφή του Φωτοφόρου Ἀπόλλωνος - Ἡλίου!...
Ὁ φωτοφόρος Ἀπόλλων ἀπεικονίζεται με αὐτὴν ἀκριβῶς την μορφή. Καὶ εὐτυχῶς γιὰ μας ἡ ἀθάνατη ἑλληνική γῆ της Κορινθίας μας διέσωσε αὐτὴ την εἰκόνα γιὰ νὰ μποροῦμε σήμερα νὰ γνωρίζουμε την ἀλήθεια.
Ἡ μορφή του φωτοφόρου Ἀπόλλωνος βρίσκεται σήμερα στὸ Μουσεῖο της Κορίνθου, περνᾶ ὅμως ἀπαρατήρητη γιὰ τον ἐπισκέπτη ποῦ δὲν εἶναι ὑποψιασμένος. Βρίσκεται σε μία τρίπτυχη πλάκα μαζί με ἄλλες δύο παραστάσεις. Η μία, στὸ ἀριστερό τμῆμα, ἀπεικονίζει ἕναν Ἄγγελο, μορφή ὁμοία καὶ ἴδια με αὐτὴν της Χριστιανικῆς πίστεως, καὶ εἶναι κατά τους ἀρχαιολόγους ἡ μορφή της θεάς Ἐκάτης. Στὸ δεξιό τμῆμα ἀπεικονίζεται ρόδακας. Καὶ στὴν μέση ὦ του θαύματος!!! Η μορφή του φωτοφόρου Ἀπόλλωνος, ἴδια με αὐτὴν του ἀγάλματος της Ἐλευθερίας! Η πνευματική ἰδιοκτησία εἶναι πασιφανές σε ποιόν ἀνήκει.
Λέγεται ἀπὸ ἀνθρώπους της Κορίνθου ποῦ γνωρίζουν ὅτι ὁ διευθυντής της Ἀμερικανικῆς Ἀρχαιολογικῆς αποστολής, σώφρων καὶ ἐντίμως ἄνθρωπος, ἔχει δηλώσει ὅτι οἱ Ἀμερικανοί πρέπει νὰ ἔρχονται νὰ προσκυνοῦν στὸν χῶρο του Μουσείου ὅπου ἡ μορφή του φωτοφόρου Ἀπόλλωνος, διότι εἶναι ἡ πηγή του ἐθνικοῦ τους συμβόλου. (Στήν φωτογραφία ἀριστερά, βλέπετε το γλυπτό με την παράσταση του ζωοδώτη Ἀπόλλωνα - Ἡλίου με το πύρινο ἅρμα του)
Ἄς ἐνημερωθοῦν λοιπόν μερικοί.. ὅτι το ἐθνικὸ τους σύμβολο, το ὀφείλουν στὴν Ἑλλάδα καὶ στούς Έλληνες. Δεν θὰ εἶναι ἐξ ἄλλου οἱ μόνοι. Πάρα πολλά ἀπὸ τα σύμβολα τα ὁποίᾳ ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ ἀπὸ ἄλλους λαούς ,εἶναι Ἑλληνικά.
Οἱ Τοῦρκοι πῆραν την ἡμισέληνο ἀπὸ το νόμισμα των Βυζαντίων ποῦ ἀπεικόνιζε την νίκη τους ἐπὶ του Φιλίππου σε μία νύχτα ποῦ το χάσικο φεγγάρι με το ἀστέρι ἐνεφανίσθησαν με την ἴδια ἀκριβῶς ἀπεικόνιση στὸν οὐρανό.
Ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ οἰκειοποιήθηκε την περίφημη "τετραγάμμα", την κοσμοῦσα το ἱμάτιο της Ἀθηνᾶς του Παρθενῶνος, ἕνα ἀπὸ τα κατ' ἐξοχὴν ἀραιότερα σύμβολα τῶν Ἑλλήνων καὶ του ἔδωσε μιαρή χροιά ὀνομάζοντας το "σβάστικα" καὶ κάνοντας το σύμβολο του ναζισμοῦ.
Οἱ Σκοπιανοί οἰκειοποιήθηκαν το ἀστέρι της Βεργίνας, οἱ δὲ ὑπόλοιποι βόρειοι γείτονές μας τον Δικέφαλο Ἀετό του Βυζαντίου.
Στὶς ἡμέρες μας ὅμως οἱ Ἕλληνες δὲν γνωρίζουν καὶ δὲν θυμοῦνται. Ἡ παγκοσμιοποίηση ἔχει παίξει καλά το παιχνίδι της. Ἄλλοτέ ἀποκρύπτει, ἄλλοτέ παραποιεῖ, ἄλλοτε διαστρεβλώνει τα γεγονότα.
Εἶναι αὐτὸ ποῦ ἔχει γράψει ὁ μεγάλος Θουκυδίδης στὸ Γ,82,4: "Καὶ την εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἕς τα ἔργα ἀντήλλαξαν τὴ δικαιώσει", ποῦ ἀποδίδεται "γιὰ νὰ δικαιολογοῦν τις πράξεις τους ἄλλαζαν ἀκόμα καὶ την σημασία των λέξεων".
Ἔτσι δὲν γίνεται σήμερα; Ἁπλὸ παράδειγμα, καὶ δὲν εἶναι το μόνο, ἀποτελεῖ ὁ γλυπτός διάκοσμος του Παρθενῶνος, ἔργο του Φειδία. Ἔχουμε φθάσει σήμερα σε τέτοιο σημεῖο διαστρεβλώσεως, ποῦ τα γλυπτά του Παρθενῶνος εἶναι γνωστά παγκοσμίως με τον ὅρο ἐλγίνεια μάρμαρα. Τα περίφημα γλυπτά του Παρθενῶνος, τα γλυπτά του Φειδία, δὲν εἶναι γνωστά με το ὄνομα του δημιουργοῦ ἀλλὰ με το ὄνομα του κλέφτη.!
Πρὸς το παρόν νὰ γνωρίζουν οἱ συνέλληνες καὶ ἰδιαιτέρως οἱ συμπατριῶτες μας των ΗΠΑ, καὶ νὰ το μεταφέρουν στοὺς Ἀμερικανούς, ὅτι το ἐθνικὸ τους σύμβολο, το ἄγαλμα της Ἐλευθερίας, ἕλκει την καταγωγή τῆς μορφῆς του ἀπὸ την Ἑλλάδα καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ την μορφή του φωτοφόρου Ἀπόλλωνος.
Τοῦτο δὲ μποροῦν νὰ το ἀποδείξουν ἀλλὰ καὶ νὰ το θαυμάσουν στὸ Μουσεῖο της Κορίνθου, το ὁποῖο τους καλοῦμε νὰ ἐπισκεφθοῦν το συντομότερο.
Ὅταν ὁ Φωτοφόρος Ἀπόλλωνας - Ἡλίου ἔγινε το "Ἄγαλμα της Ἐλευθερίας".
Το Ἄγαλμα της Ἐλευθερίας, του ὁποίου ἡ ἐπίσημη ὀνομασία εἶναι "Η Ἐλευθερία φωτίζοντας τον κόσμο" (αγγλιστί "Liberty enlightening the World" γαλλιστί "la Liberte eclairant le monde"), εἶναι ἕνα κολοσσιαῖο ἄγαλμα πάνω στὴν ὁμώνυμη νησῖδα καὶ μέσα στὸ ἄνω τμῆμα του Κόλπου της Νέας Ὑόρκης. Το ἄγαλμα αὐτὸ στήθηκε σε ἀνάμνηση της φιλίας των λαῶν των ΗΠΑ καὶ της Γαλλίας.
Το συνολικό του ὕψος εἶναι 93 μέτρα (302 πόδια) μαζί με το βάθρο, καὶ κατά την ἐκδοχὴ της ἐγκυκλοπαίδειας Μπριτάννικα παρουσιάζει μία γυναῖκα νὰ κηρύττει την ἐλευθερία. Ἡ γυναῖκα αὐτὴ κρατάει ἕναν πυρσό στὸ ὑψωμένο δεξί της χέρι καὶ μία ἐνεπίγραφη πλάκα στὸ ἀριστερό ὁποῦ ἀναγράφεται ἡ ἡμερομηνία 4 Ἰουλίου 1776.
Ἕνας ἀνελκυστῆρας ἀνεβάζει ἑως το ὕψος του ἐξώστη καὶ μία ἑλικοειδής σκάλα ὁδηγεῖ σε μίαν ἐξέδρα παρατηρήσεως πάνω στὸ στέμμα ποῦ φοράει ἡ Ἐλευθερία. Ὁ πυρσός ποῦ κρατάει βρίσκεται σε 93 μέτρα ὕφος πάνω ἀπὸ την ἐπιφάνεια της θαλάσσης. Στήν βάση του ἀγάλματος βρίσκεται το Ἀμερικανικό Μουσεῖο της Μεταναστεύσεως (American Museum of Immigration).
Την πρόταση γιὰ την κατασκευή του ἀγάλματος διατύπωσε ἕνας Γάλλος ἱστορικός, ο Εντουάρ ντε Λαμπουλάϊγ, μετά τον Ἀμερικανικό Ἐμφύλιο πόλεμο. Συγκεντρώθηκε ἕνας ἱκανός ἀριθμὸς χρημάτων με εἰσφορές του γαλλικοῦ λαοῦ καὶ το ἔργο ἄρχισε στὴ Γαλλία το 1875, ὑπὸ την διεύθυνση του γλύπτη Φρεντερίκ-Ωγκύστ Μπαρτολντί.
Το ἄγαλμα κατασκευάστηκε ἀπὸ φύλλα χαλκοῦ, ποῦ σφυρηλατήθηκαν με το χέρι γιὰ νὰ πάρουν το ἐπιθυμητό σχῆμα καὶ συναρμολογήθηκαν πάνω σε ἕναν σκελετό ἀπὸ τέσσερα γιγάντια χαλύβδινα ὑποστηρίγματα, τον ὁποῖο εἶχε σχεδιάσει ὁ διάσημος ἀπὸ την κατασκευή του Πύργου του Άιφελ, Αλεξάντρ-Γκυστάβ Άιφελ.Το 1885 το περατωμένο ἄγαλμα, ποῦ εἶχε ὕψος 46 μέτρα περίπου (151 πόδια καὶ 1 ἴντσα) καὶ ζύγιζε 225 τόνους, ἀποσυναρμολογήθηκε καὶ φορτώθηκε γιὰ νὰ μεταφερθεῖ στὴν Πόλη της Νέας Ὑόρκης. Το βάθρο, ποῦ κατασκευάστηκε μέσα ἀπὸ τα τείχη του φρουρίου Γουντ στὴ νησῖδα Μπέντλο, περατώθηκε ἀργότερα. Το ἄγαλμα στήθηκε στὸ βάθρο του καὶ στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1886 ἀφιερώθηκε στὸν πρόεδρο Κλήβελαντ.
Την διαχείριση καὶ φροντίδα του ἀγάλματος εἶχε στὴν ἀρχὴ ἡ Ἐπιτροπή Φάρων, ἐπειδή ὁ φωτεινός πυρσός θεωρήθηκε ὡς εἶδος φάρου γιὰ τους ναυτιλλομένους. Ἐπειδή ὅμως το φρούριο Γουντ ἐξακολουθοῦσε νὰ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τον ἀμερικανικό στρατό, το ἄγαλμα μεταφέρθηκε το 1901 στὸ ὑπουργεῖο τῶν Στρατιωτικῶν. Το 1924 ἀνακηρύχθηκε ἐθνικό μνημεῖο. Το 1937 το φρούριο Γουντ ἀποκρατικοποιήθηκε καὶ το ὑπόλοιπο νησί ἐνσωματώθηκε στὸ μνημεῖο ὥς περιβάλλων χῶρος. Το 1956 το νησί Μπέντλο μετονομάσθηκε σε "Νησί της Ἐλευθερίας" (Liberty Island) καὶ το 1965 προστέθηκε στὸ συγκρότημα ἡ γειτονική νησῖδα 'Ἔλις, ἄλλοτε σταθμός μεταναστῶν. Η συνολική ἐκτάσει του χώρου του μνημείου ἔφθασε ἔτσι τα 23,63 ἐκτάρια.
Εἴπαμε ἀνωτέρω ὅτι κατά την ἐκδοχὴ της ἐγκυκλοπαίδειας "Μπριτάννικα" το ἄγαλμα παρουσιάζει μία γυναῖκα νὰ κηρύττει την ἐλευθερία, ὑπονοῶντας ὅτι ἡ γυναῖκα αὐτὴ εἶναι προσωποποιημένη ἡ Ἐλευθερία. Ἀποκρύπτουν ὅμως συστηματικά ὅτι καὶ σε αὐτὸ το σημεῖο ἡ ἀθάνατος Ἑλλὰς ἔχει δώσει γιὰ μία ἀκόμη φορά τα φῶτα της. Πράγματι αὐτὸς ποῦ σχεδίασε το ἄγαλμα της ἐλευθερίας κάπου ἀλλοῦ εἶχε δεῖ την μορφή αὐτὴ.
Καὶ ἡ μορφή αὐτὴ εἶναι ἡ μορφή του Φωτοφόρου Ἀπόλλωνος - Ἡλίου!...
Ὁ φωτοφόρος Ἀπόλλων ἀπεικονίζεται με αὐτὴν ἀκριβῶς την μορφή. Καὶ εὐτυχῶς γιὰ μας ἡ ἀθάνατη ἑλληνική γῆ της Κορινθίας μας διέσωσε αὐτὴ την εἰκόνα γιὰ νὰ μποροῦμε σήμερα νὰ γνωρίζουμε την ἀλήθεια.
Ἡ μορφή του φωτοφόρου Ἀπόλλωνος βρίσκεται σήμερα στὸ Μουσεῖο της Κορίνθου, περνᾶ ὅμως ἀπαρατήρητη γιὰ τον ἐπισκέπτη ποῦ δὲν εἶναι ὑποψιασμένος. Βρίσκεται σε μία τρίπτυχη πλάκα μαζί με ἄλλες δύο παραστάσεις. Η μία, στὸ ἀριστερό τμῆμα, ἀπεικονίζει ἕναν Ἄγγελο, μορφή ὁμοία καὶ ἴδια με αὐτὴν της Χριστιανικῆς πίστεως, καὶ εἶναι κατά τους ἀρχαιολόγους ἡ μορφή της θεάς Ἐκάτης. Στὸ δεξιό τμῆμα ἀπεικονίζεται ρόδακας. Καὶ στὴν μέση ὦ του θαύματος!!! Η μορφή του φωτοφόρου Ἀπόλλωνος, ἴδια με αὐτὴν του ἀγάλματος της Ἐλευθερίας! Η πνευματική ἰδιοκτησία εἶναι πασιφανές σε ποιόν ἀνήκει.
Λέγεται ἀπὸ ἀνθρώπους της Κορίνθου ποῦ γνωρίζουν ὅτι ὁ διευθυντής της Ἀμερικανικῆς Ἀρχαιολογικῆς αποστολής, σώφρων καὶ ἐντίμως ἄνθρωπος, ἔχει δηλώσει ὅτι οἱ Ἀμερικανοί πρέπει νὰ ἔρχονται νὰ προσκυνοῦν στὸν χῶρο του Μουσείου ὅπου ἡ μορφή του φωτοφόρου Ἀπόλλωνος, διότι εἶναι ἡ πηγή του ἐθνικοῦ τους συμβόλου. (Στήν φωτογραφία ἀριστερά, βλέπετε το γλυπτό με την παράσταση του ζωοδώτη Ἀπόλλωνα - Ἡλίου με το πύρινο ἅρμα του)
Ἄς ἐνημερωθοῦν λοιπόν μερικοί.. ὅτι το ἐθνικὸ τους σύμβολο, το ὀφείλουν στὴν Ἑλλάδα καὶ στούς Έλληνες. Δεν θὰ εἶναι ἐξ ἄλλου οἱ μόνοι. Πάρα πολλά ἀπὸ τα σύμβολα τα ὁποίᾳ ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ ἀπὸ ἄλλους λαούς ,εἶναι Ἑλληνικά.
Οἱ Τοῦρκοι πῆραν την ἡμισέληνο ἀπὸ το νόμισμα των Βυζαντίων ποῦ ἀπεικόνιζε την νίκη τους ἐπὶ του Φιλίππου σε μία νύχτα ποῦ το χάσικο φεγγάρι με το ἀστέρι ἐνεφανίσθησαν με την ἴδια ἀκριβῶς ἀπεικόνιση στὸν οὐρανό.
Ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ οἰκειοποιήθηκε την περίφημη "τετραγάμμα", την κοσμοῦσα το ἱμάτιο της Ἀθηνᾶς του Παρθενῶνος, ἕνα ἀπὸ τα κατ' ἐξοχὴν ἀραιότερα σύμβολα τῶν Ἑλλήνων καὶ του ἔδωσε μιαρή χροιά ὀνομάζοντας το "σβάστικα" καὶ κάνοντας το σύμβολο του ναζισμοῦ.
Οἱ Σκοπιανοί οἰκειοποιήθηκαν το ἀστέρι της Βεργίνας, οἱ δὲ ὑπόλοιποι βόρειοι γείτονές μας τον Δικέφαλο Ἀετό του Βυζαντίου.
Στὶς ἡμέρες μας ὅμως οἱ Ἕλληνες δὲν γνωρίζουν καὶ δὲν θυμοῦνται. Ἡ παγκοσμιοποίηση ἔχει παίξει καλά το παιχνίδι της. Ἄλλοτέ ἀποκρύπτει, ἄλλοτέ παραποιεῖ, ἄλλοτε διαστρεβλώνει τα γεγονότα.
Εἶναι αὐτὸ ποῦ ἔχει γράψει ὁ μεγάλος Θουκυδίδης στὸ Γ,82,4: "Καὶ την εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἕς τα ἔργα ἀντήλλαξαν τὴ δικαιώσει", ποῦ ἀποδίδεται "γιὰ νὰ δικαιολογοῦν τις πράξεις τους ἄλλαζαν ἀκόμα καὶ την σημασία των λέξεων".
Ἔτσι δὲν γίνεται σήμερα; Ἁπλὸ παράδειγμα, καὶ δὲν εἶναι το μόνο, ἀποτελεῖ ὁ γλυπτός διάκοσμος του Παρθενῶνος, ἔργο του Φειδία. Ἔχουμε φθάσει σήμερα σε τέτοιο σημεῖο διαστρεβλώσεως, ποῦ τα γλυπτά του Παρθενῶνος εἶναι γνωστά παγκοσμίως με τον ὅρο ἐλγίνεια μάρμαρα. Τα περίφημα γλυπτά του Παρθενῶνος, τα γλυπτά του Φειδία, δὲν εἶναι γνωστά με το ὄνομα του δημιουργοῦ ἀλλὰ με το ὄνομα του κλέφτη.!
Πρὸς το παρόν νὰ γνωρίζουν οἱ συνέλληνες καὶ ἰδιαιτέρως οἱ συμπατριῶτες μας των ΗΠΑ, καὶ νὰ το μεταφέρουν στοὺς Ἀμερικανούς, ὅτι το ἐθνικὸ τους σύμβολο, το ἄγαλμα της Ἐλευθερίας, ἕλκει την καταγωγή τῆς μορφῆς του ἀπὸ την Ἑλλάδα καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ την μορφή του φωτοφόρου Ἀπόλλωνος.
Τοῦτο δὲ μποροῦν νὰ το ἀποδείξουν ἀλλὰ καὶ νὰ το θαυμάσουν στὸ Μουσεῖο της Κορίνθου, το ὁποῖο τους καλοῦμε νὰ ἐπισκεφθοῦν το συντομότερο.
Στίς ἀρχὲς του 1822 ὁ τουρκοαιγυπτιακός στόλος με ἀρχηγούς τον ἀντιναύαρχο Καρά Πεπέ Ἀλή καὶ τον Αἰγύπτιο ὑποναύαρχο Ἰσμαήλ Γιβραλτάρ βγῆκε ἀπὸ τον Ἑλλήσποντο με διαταγή νὰ πλεύσει πρὸς την Πάτρα, προκειμένου νὰ ἀνεφοδιάσει τους πολιορκούμενους ἀπὸ τους Ἕλληνες ἐπαναστάτες, Τούρκους.
Στὸ κατόπι του βρέθηκε στόλος 63 ἑλληνικῶν πλοίων ἀπὸ τα Ψαρά, την Ὕδρα καὶ τις Σπέτσες με ἀρχηγούς τον Νικολή Ἀποστόλη, τον Ἀνδρέα Μιαούλη καὶ τον Γκίκα Τσούπα. Στὶς 15 Φεβρουαρίου ὁ τουρκικός στόλος ναυλόχησε στὸ λιμάνι της Πάτρας, λόγω κακοκαιρίας. Ὁ Ἀνδρέας Μιαούλης, ποῦ εἶχε ἀναλάβει τὴ διοίκηση της Ἑλληνικῆς ἀρμάδας, θεώρησε ὅτι ἦταν ἡ κατάλληλη εὐκαιρία γιὰ ἐπιθέση. Το πρωί της 20ης Φεβρουαρίου οἱ τουρκοαιγύπτιοι εἶδαν ἔκπληκτοι νὰ κανονιοβολοῦνται ἀπὸ τα μικρά ἑλληνικά πλοῖα καὶ μάλιστα ὑπὸ φοβερή τρικυμία. Ἔπειτα ἀπὸ ναυμαχία πέντε ὡρῶν, μία τουρκική φρεγάτα καταστράφηκε ὁλοκληρωτικά καὶ πολλά ἄλλα πλοῖα ὑπέστησαν σημαντικές ζημιές. Πολλοί Τοῦρκοι βρῆκαν το θάνατο ἡ τραυματίστηκαν σοβαρά. Ὁ τουρκικός στόλος, μετά την ἀποχώρησή του ἀπὸ την Πάτρα, κατέφυγε στὴ Ζάκυνθο, ἡ ὁποία εὑρίσκετο ὑπὸ ἀγγλικὴ διοίκηση. Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔπλευσαν ἐκεῖ γιὰ νὰ ἐπαναλάβουν την ἐπιθέση τους, ἐμποδίστηκαν ἀπὸ τους Ἄγγλους, ποῦ προφασίστηκαν την οὐδετερότητα του νησιοῦ. Ὁ ἑλληνικός στόλος ἐπέστρεψε στὶς 24 Φεβρουαρίου καὶ ἀγκυροβόλησε στὸ Μεσολόγγι, ἕτοιμος γιὰ νέα ἀναμέτρηση. Ἡ Ναυμαχία της Πάτρας, στὴν ὁποία ἔλαμψε το ἄστρο του Ἀνδρέα Μιαούλη, ὑπῆρξε γεγονός μεγάλης σημασίας γιὰ τον κατά θάλασσα ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων, παρά τις μικρές τουρκικές ἀπώλειες. Ἦταν ἡ πρώτη φορά ποῦ ἑλληνικά πλοῖα ἀντιμετώπισαν κατά παράταξη τον στόλο του Σουλτάνου, χωρίς νὰ χρησιμοποιήσουν πυρπολικά.
Εἶναι γνωστό ὅτι διάφορες αποκριάτικες ἐκδηλώσεις ποῦ γίνονται αὐτή την ἐποχῆ σε πολλά μέρη σχετίζονται, ἄλλοτε περισσότερο καί ἄλλοτε λιγότερο, με πανάρχαια θρησκευτικά δρώμενα ποῦ ἀνάγονται στήν ἀρχαιότητα Τις συναντοῦμε, π.χ., στὴ θρησκεία των Βαβυλωνίων, των Αἰγυπτίων, των Ἑλλήνων, των Ρωμαίων, ὅπως καί σε λαούς πρωτόγονους καί λιγότερο πολιτισμένους. Κύρια γνωρίσματά τους εἶναι οἱ μεταμφιέσεις των συμμετεχόντων σε αὐτές ποῦ καλύπτουν τα πρόσωπά τους με μάσκες, συνήθως δύσμορφες, οἱ θορυβώδεις χοροί με τραγούδια καί αἰσχρολογίες, ἡ οἰνοποσία κ.ά.
Ὁρισμένοι λαοί εἶχαν ἐνσωματώσει τέτοια στοιχεῖα σε τελετουργίες σχετικές με την ἔναρξη της νέας χρονιᾶς ἀποβλέποντας στό νὰ εἶναι εὐνοϊκή γι' αὐτούς Ἄλλοι πάλι τα συμπεριέλαβαν σε τελετές σχετικές με την ἄνοιξη καὶ προσδοκοῦσαν νὰ πετύχουν μ' αὐτά πλούσια σοδειά καὶ καλά γεννήματα. Πρωτόγονες κοινωνίες τα συσχέτιζαν με ποικίλες μαγικές δοξασίες. Ἀπὸ τις γιορτές της Ἑλληνορωμαϊκῆς ἀρχαιότητας ἀρκετές εἶναι αὐτές ποῦ παρουσιάζουν ὁμοιότητες με σύγχρονες ἀποκριάτικες ἐκδηλώσεις, ὅπως π.χ. διάφορες γιορτές του Διονύσου, τα Σατουρνάλια, τα Βακχανάλια, τα Λουπερκάλια, οἱ Καλένδες.
Θὰ ἀναφερθῶ στὰ Λουπερκάλια, γιὰ τα ὁποία ὁ Ν. Πολίτης πίστευε ὅτι παρουσιάζουν τις περισσότερες ὁμοιότητες Ἐπρόκειτο γιὰ μία γιορτή ποῦ σχετικά γρήγορα ἔχασε τον θρησκευτικό της χαρακτῆρα καὶ μεταμορφώθηκε σε μία καθαρά λαϊκή διασκέδαση ποῦ ἱκανοποιοῦσε καὶ τα δεισιδαιμονικά ἔνστικτα των πιστῶν της. Το ὄνομα τους το ὀφείλουν στόν θεό Λούπερκο, ἕναν θηριόμορφο εὐεργετικό δαίμονα της βλάστησης καὶ της εὐγονίας, ἰδιαίτερα ἀγαπητό σε ἀγρότες καὶ βοσκούς.
Τον λάτρευαν σε μία σπηλιά στίς ὑπώρειες του Παλατινού λόφου στὴ Ρώμη ὅπου, σύμφωνα με την παράδοση, μία λύκαινα εἶχε θηλάσει τους μυθικούς δίδυμους ἱδρυτές της πόλης Ρέμο καὶ Ρωμύλο. Τα Λουπερκάλια μεταξύ ἄλλων περιελάμβαναν θυσία, κυρίως με κατσίκια καὶ κριάρια, κοινή συνεστίαση ὅλων των μελῶν του
σωματείου ποῦ ἦταν ἐπιφορτισμένο με τή λατρεία του θεοῦ (Λούπερκοι), καθώς καὶ ὁδοιπορία των τελευταίων στοὺς δρόμους της Ρώμης.
Ξεκινοῦσαν ἀπό τή σπηλιά του θεοῦ τους καὶ κατέληγαν πάλι σ' αὐτήν ἔχοντας διασχίσει διάφορα τμήματα της πόλης, ἀπό τα ὁποία, σύμφωνα με την παράδοση, εἶχαν περάσει καὶ οἱ μυθικοί δίδυμοι ἱδρυτές της. Οἱ Λούπερκοι ἔτρεχαν γυμνοί φορῶντας μόνο το δέρμα των θυσιασθέντων θυμάτων τους καὶ ἔχοντας στό κεφάλι τους ἕνα στεφάνι.
Κρατῶντας μαστίγια καμωμένα ἀπό λουριά ποῦ εἶχαν κοπεῖ ἀπό τα δέρματα των ζώων ποῦ εἶχαν προσφέρει στόν θεό τους, κτυποῦσαν καθ' ὁδόν ὅσους συναντοῦσαν καὶ κυρίως γυναῖκες Προτιμοῦσαν τους γλουτούς τους, ἀφοῦ πίστευαν ὅτι με τον τρόπο αὐτόν τις καθιστοῦσαν γόνιμες μητέρες. Η ὅλη γιορτή εἶχε φτάσει σε ἀκρότητες, πρᾶγμα ποῦ ἀνάγκασε τον Αὔγουστο νὰ πάρει μέτρα. Ἀπαγόρευσε τή συμμετοχή σ' αὐτή παιδιῶν καὶ ἐφήβων, ἐνῶ ἡ πομπή των Λουπέρκων ὑποχρεωτικά ἔπρεπε νὰ συνοδεύεται ἀπό σῶμα ἱππέων ποῦ ἐπέβλεπε ὥστε τα τυχόν ἔκτροπα νὰ μήν ξεπερνοῦν κάποια ὅρια
Ἐν κατακλεῖδι τα Λουπερκάλια ἦταν μία γιορτή ἀγροτική καὶ ποιμενική ποῦ ἀποσκοπούσαμε νὰ συνδράμει στὴν εὐφορία της γῆς καὶ στὴ γονιμότητα των ἀνθρώπων καὶ των ζώων, ἐνῶ συγχρόνως βοηθοῦσε καὶ στὴν κάθαρση της πόλης. Ἔχοντας βαθιές ρίζες καὶ ἀπήχηση στίς λαϊκές μᾶζες συνέχισε νὰ εἶναι ἀγαπητή καὶ μετά την ἐπικράτηση του χριστιανισμοῦ ἀκόμη καὶ ἀνάμεσα σε πιστούς του Ναζωραίου!
Σίγουρα εἶναι ἀξιοθαύμαστο το πώς τέτοια πανάρχαια δρώμενα ἀπέζησαν ὥς τις μέρες μας ἀκόμη καὶ σε λαούς με ὑψηλό πολιτισμικό ἐπίπεδο Πολύ περισσότερο μάλιστα ἀφοῦ οἱ θρησκεῖες ποῦ ἐπικράτησαν, ὅπως π.χ. ὁ χριστιανισμός, προσπάθησαν με κάθε μέσο νὰ ἐξαφανίσουν τις «εἰδωλολατρικές» αὐτές τελετές. Κάτι ποῦ τελικά δέν ἔγινε κατορθωτό. Ἔτη Δύση μάλιστα ἔχουμε περιπτώσεις ποῦ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία ἐνίσχυσε, συνέδραμε καὶ συμμετεῖχε ἐνεργά σε τέτοιες ἐκδηλώσεις, προκειμένου νὰ εὐθυγραμμιστεῖ με τή λαϊκή θέληση καὶ νὰ ἐξυπηρετήσει σκοπιμότητες! Ἐπέζησαν ἔτσι τα ἔθιμά αὐτά ἐπειδὴ εἶναι βαθιά ριζωμένα στὴν ἀνθρώπινη φύση.
Πρόκειται γιὰ γιορτές ποῦ ἀρχικὰ
ἀποσκοποῦσαν στὴ διαιώνιση της ἴδιας της ζωῆς, ἐνῶ ἀργότερα περιεβλήθησαν καὶ με κοινωνικά ὁράματα Τα Saturnalia π.χ., μία γιορτή με ἀνάλογες ἐκδηλώσεις, ἦταν ἀφιερωμένη στόν θεό Saturnus, τον ἀντίστοιχο του Ἑλληνικοῦ Κρόνου, τον θεό του χρυσοῦ αἰῶνα, στὴ διάρκεια του ὁποίου δέν ὑπῆρχε ταξική διαφοροποίηση, δέν ὑπῆρχαν δοῦλοι, δέν ὑπῆρχε ἀτομική ἰδιοκτησία Ἔτσι καὶ στὴ γιορτή του, ποῦ ἔφτασε νὰ διαρκεῖ ἀκόμη καὶ ἑπτά ὁλόκληρες μέρες, ἐπικρατοῦσε πραγματική ἰσότητα
Κατά την Θεογονία του Ἡσιόδου ἡ Σελήνη εἶναι κόρη του Ὑπερίωνα καὶ της Θείας καὶ ἀδελφὴ της Ἠοῦς (Αὐγῆς), καὶ τοῦ Ἡλίου, ὁ ὁποῖος τὴ φωτίζει αἰώνια λόγῳ της ἀδελφότητάς τους.
Ἀπεικονίζεται συνήθως ὥς θηλυκή μορφή με μία ἡμισέληνο ὡς στέμμα καὶ ἔφιππη ἡ ὁδηγῶντας χάρμα με φτερωτούς ἵπποις. Ἄλλοτε οἱ περιγραφές την θέλουν νὰ ὁδηγεῖ μία ἀγέλη βοῶν καὶ το ἡμισεληνιακὸ της στέμμα συσχετισμένο με τα κέρατα του ταύρου. Διασχίζει
κυκλοτερῶς τὸν οὐρανό ὅμοια με τον ἀδελφὸ της, πάνω σε ἅρμα ποὺ σέρνουν δύο ἡμίονοι, ἵπποι ἢ ταῦροι, κατά τὸ ἕνα μέρος τους λευκοί καὶ κατά το ἄλλο μαύρη, ἀλληγορία του ὅτι μόνο ἡ μία πλευρά τὴς σεληνιακῆς ἐπιφάνειας φωτίζεται ἀπὸ το ἡλιακὸ φῶς.
Σύμφωνα με διάφορες τοπικές παραδόσεις, ἔσμιξε με τον Ἀέρα με τον ὁποῖο καὶ γέννησε μία μόνο θυγατέρα, τὴ Δρόσο, με τον Θεό Δία (σύμφωνα με την ἀττικὴ παράδοση) ἀπὸ τον ὁποῖο γέννησε την Πανδία (ἐκ του παν-δίος, δηλ. πανθειοτᾶτη), με τον Θεό Πάνα (σύμφωνα με την ἀρκαδική λατρεία της ἐπὶ τοῦ Λυκαῖου ὀρούς), με τον θνητό Ἐνδυμίωνα με τον ὁποῖο γέννησε 50 κόρες, ὅσοι καὶ οἱ σεληνιακοί μῆνες της κάθε Ὀλυμπιάδας καὶ, τέλος, με τον ἀδελφὸ της Ἥλιο (μία παράδοση της ὕστερης ἀρχαιότητας ποὺ διασώζει ὁ Κόιντος ὁ Σμυρναῖος).
Στὸ θεολογικό καὶ συμβολικό ἐπίπεδο, ἡ Θεά Σελήνη ἀποτελεῖ τὴ θηλυκή ἀρχὴ της δημιουργίας του Κόσμου, καθώς καὶ την πόρτα πρὸς την ἀπόκρυφη φύση της ἀνθρωπότητος καὶ του Σύμπαντος, πρὸς ἐκεῖνο δηλαδή ποὺ μένει ἄφατο στὴν συνηθισμένη θέαση της Φύσεως. Ὑπὸ αὐτή την ἔννοιά θεωρεῖται ὅτι στοιχειώνει ἄμεσα το φαντασιακό καῆ το ὑποσυνείδητο.
Ἀποτελεῖ ἐπίσης ἡ Σελήνη τὴ σελασφόρο εἰκόνα του κυκλικοῦ χρόνου, εἶναι δηλαδή μία μικρογραφία της ροῆς του παντός. Οἵ ἄπειρες νέες σελῆνες συμβολίζουν τα ἄπειρα χρονικά σημεῖα του κάθε πέρατος ποὺ αὐτομάτως σηματοδοτεῖ μία νέα ἀρχή. Ἡ σκοτεινή σελήνη ἐπιτρέπει σὲ ὅλες τις ἐνέργειες νὰ κατακαθίσουν καὶ νὰ ἠρεμήσουν. Τὸ Σύμπαν ἀπεκδύεται τὸ πολλοστό νεκρό παλαιό καὶ ξεκινάει ξανά, φορῶντας ἐπάνω του το ἐπίσης πολλοστό ἑπόμενο νέο. Ὁ διος κύκλος με τὰ ἀνθρώπινα γυναικεία ἒμμηνα καὶ ὁ ἴδιος συμβολισμός.
Οἱ ἄπειρες πανσέληνοι ἀπὸ τὴν ἄλλη, συμβολίζουν τα ἄπειρα χρονικά σημεῖα της κορύφωσης των ἐνεργειῶν στὸ συμπαντικό μάξιμουμ. Στὴν ἀθηναϊκή της λατρεία τῆς προσέφεραν σπονδές καθαροῦ ὕδατος καὶ μικρούς ἄρτους σε σχῆμα ἡμισελήνου (σελήνιοι πλακοῦντες). Ἱερὸ χρῶμα της το ἀσημένιο καὶ το λευκό, καὶ ἱερὸ της μέταλλο ὁ ἀργυρός.
Εἶναι ἡ πρώτη καῆ ἡ μόνη σεληνιακή Θεά στὴν ἀρχαιότερη ποίηση. Τα ἐπίθετά ποὺ της ἀποδίδονται εἶναι Αἴγλη, Πασιφάη, Μήνη καὶ Φοίβη. Με την ἐξελίξη της μυθολογίας καὶ ἄλλες Θεές συσχετίσθηκαν με τὴ Σελήνη, ὅπως ἡ Ἐκάτη, ἡ Ἄρτεμις, καὶ ἡ Ἤρα.
Ὁ Κάσσανδρος κατόρθωσε νὰ ἐπιβληθεῖ τελικὰ καὶ ἀπὸ ἐπιτηρητὴς τοῦ θρόνου ἔγινε βασιλιᾶς καὶ παντρεύτηκε τὴν ἑτεροθαλῆ ἀδελφὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, Θεσσαλονίκη. Ἡ Ὀλυμπιάδα, ἡ ὁποία ὅριζε τὴ Μακεδονικὴ Φρουρά, ὑποχρεώθηκε νὰ παραδώσει τὴν Ἀμφίπολη στὸν Κάσσανδρο, ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια ὁδήγησε στὸν θάνατο τὴν Ὀλυμπιάδα στὴν Πύδνα, μὲ διαταγὴ νὰ παραμείνει ἄταφη. Λέγεται μάλιστα, ὅτι κάλεσε τοὺς συγγενεῖς τῶν νεκρῶν διεκδικητῶν τοῦ θρόνου νὰ τὴν θανατώσουν μὲ λιθοβολισμό, στὸ τέλος τοῦ 4ου π.Χ. αἰῶνα.
